Γιατί η κυβέρνηση δεν καταδικάζει την αριστερά και για τις αυτοκτονίες;

σκίτσο του Πέτρου Τ. Τσιολάκη

του Νίκου Γεωργακάκη

από την Αυγή

Την τελευταία περίοδο και καθώς η οικονομική κρίση οξύνεται, ξετυλίγονται κοινωνικά φαινόμενα που δεν βλέπαμε σε τέτοια ένταση πριν την κρίση, και μάλιστα συνεχώς αυξανόμενα. Παρακολουθούμε, για παράδειγμα, καθημερινές διαμαρτυρίες εναντίον βουλευτών, υπουργών, παλιών πρωθυπουργών, ακόμη και του ίδιου του σημερινού πρωθυπουργού. Αν και η κατακραυγή απλώνεται και στα άλλα κόμματα του Κοινοβουλίου, την τιμητική την έχει κυρίως η κυβέρνηση.

Βλέπουμε πρωτοκλασάτα στελέχη της κυβέρνησης, ακόμη και τον πρωθυπουργό και τον αντιπρόεδρο να τυχαίνουν θερμής υποδοχής με γιουχαΐσματα και διαμαρτυρίες, όπου σχεδόν πατήσουν το πόδι τους.

Μία εύκολη βέβαια και πολύ βολική εξήγηση για την κυβέρνηση είναι ότι αυτά τα φαινόμενα είναι κατευθυνόμενα, οι όποιες διαμαρτυρίες σχεδιάζονται και προκαλούνται από κόμματα ή συνιστώσες της αριστεράς ή από κάποιες περίεργες κοινωνικές ομάδες. Τα γεγονότα όμως βοούν και δεν μπορούν οι κυβερνώντες να υποκρίνονται ότι δεν καταλαβαίνουν.

Οι αντιδράσεις αυτές, αν και δεν τις βλέπαμε στο παρελθόν, όσο και να φαντάζουν ανορθόδοξες, όχι συνηθισμένες διαμαρτυρίες, έχουν κοινωνικό υπόβαθρο και οφείλονται στην απόγνωση ή την οργή των κοινωνικών ομάδων ή των απλών πολιτών που πλήττονται.

Επειδή για τα διόδια η κυβέρνηση βλέπει δάκτυλο κομμάτων, πρέπει να της αναφέρει κάποιος πόσο έχουν πολλαπλασιαστεί οι δανειολήπτες που δεν μπορούν να εξοφλήσουν τις δόσεις του δανείου, πόσο έχουν πολλαπλασιαστεί οι ενοικιαστές που δεν μπορούν να πληρώσουν το νοίκι, πόσο έχουν πολλαπλασιαστεί τα νοικοκυριά που δεν μπορούν να πληρώσουν το ρεύμα. Αν λοιπόν παρακολουθεί κάποιος τα πράγματα από κοντά, βλέπει εκδηλώσεις και συμπεριφορές πρωτόγνωρες, που δεν είναι σύννομες, αλλά έχουν τις αιτίες τους.

Η στοχοποίηση από την κυβέρνηση της αριστεράς ή κάποιων ομάδων πολιτών που εναντιώνονται στις αυξήσεις στα εισιτήρια ή στα διόδια ή αποδοκιμάζουν υπουργούς και γενικότερα κυβερνητικά στελέχη, αποτελεί αποπροσανατολισμό και είναι ανησυχητική γιατί φανερώνει ότι η κυβέρνηση δεν έχει πρόθεση να ασχοληθεί με τα αίτια που προκαλούν τις διάφορες διαμαρτυρίες αλλά επιτίθενται με βάση το αξίωμα ότι: “η καλύτερη άμυνα είναι η επίθεση”.

Αυξήσεις αυτοκτονιών λόγω κρίσης

Θέλω να πιστεύω ότι η κυβέρνηση, εκτός από τις διαμαρτυρίες και αντιδράσεις που προανέφερα, διαβάζει και παρακολουθεί φαινόμενα όπως οι αυξανόμενες αυτοκτονίες της τελευταίας περιόδου. Αυτοκτονίες που σχετίζονται με τα οξύτατα οικονομικά προβλήματα που αντιμετώπιζαν οι αυτόχειρες.

Πρόσφατα, μέσα σε λίγες ημέρες είχαμε τρία περιστατικά που συγκλόνισαν την ελληνική κοινή γνώμη.

Στην Πάτρα, 56χρονος επιχειρηματίας, απαγχονίστηκε μέσα στην επιχείρησή του στην πλατεία Μακρυγιάννη, αφήνοντας πίσω του ορφανά δύο παιδιά.

Στο Ηράκλειο ένας 45χρονος εκπαιδευτικός “πνιγμένος” από τα χρέη αυτοκτόνησε κάνοντας χαρακίρι.

Ένας 54χρονος εργολάβος από τα Χανιά, οποίος βρέθηκε απανθρακωμένος μέσα στο αυτοκίνητό του, αφήνοντας ένα σημείωμα: "Συγγνώμη, αλλά δεν αντέχω άλλο. Θέλω να πεθάνω αξιοπρεπώς'' έγραψε στο τελευταίο του σημείωμα και έδωσε τέλος στη ζωή του, επειδή δεν άντεχε στα οικονομικά προβλήματα που του έχει προκαλέσει η κρίση.

Το αστυνομικό δελτίο δεν προλαβαίνει να καταγράφει αυτοκτονίες οικογενειαρχών, επιχειρηματιών και άλλων κατηγοριών απελπισμένων. Τα χρέη έχουν "πνίξει" τους περισσότερους, οι τράπεζες δεν δανείζουν πλέον με τον τρόπο που δάνειζαν στο παρελθόν και η αγορά παραμένει στάσιμη, με καταστήματα και επιχειρήσεις να βάζουν λουκέτο η μια μετά την άλλη.

Να μην ψάχνει λοιπόν η κυβέρνηση αλλού τους υπεύθυνους. Υπεύθυνες για τα όποια φαινόμενα διαμαρτυριών είναι οι ίδιες οι κυβερνήσεις που εφαρμόζουν την ίδια πολιτική, χθες της Ν.Δ., σήμερα του ΠΑΣΟΚ.

Δεν είναι δυνατόν η ανεργία και η ακρίβεια να εκτινάσσονται, η φτώχεια και η δυστυχία να οξύνονται και να πιστεύει κάποιος ότι δεν πρόκειται να συμβεί τίποτε, ότι ο καταπιεσμένος δεν θα αντιδράσει.

Δεν είναι δυνατόν να περιμένει η κυβέρνηση ότι δεν θα υπάρξουν αντιδράσεις όταν προσανατολίζει να αντιμετωπίσει την κρίση με μέτρα ενάντια στους εργαζόμενους, τους συνταξιούχους, τα φτωχά λαϊκά στρώματα.

Η αριστερά, όπως γνωρίζουμε, ως μέθοδο επιλέγει την οργανωμένη ειρηνική μαζική διαμαρτυρία, όμως είναι σε θέση να εξηγήσει τι προκαλεί τις αντιδράσεις του κόσμου, αυτές που θεωρούνται ανορθόδοξες είτε είναι γιαουρτώματα στην Ελλάδα είτε είναι η εκσφενδόνιση παπουτσιών σε άλλες χώρες. Η αριστερά δεν προκρίνει γιαουρτώματα, ούτε χειροδικίες όπως αυτή κατά του βουλευτή Χατζηδάκη, όμως τα κυβερνητικά κόμματα οφείλουν να ερμηνεύσουν σωστά τις διαμαρτυρίες των πολιτών.

Αυτό που πρέπει να κατανοεί πρώτα από όλα η κυβέρνηση είναι τι προκαλεί τον θυμό και τις αντιδράσεις και να προσπαθεί να βρίσκει λύσεις φιλολαϊκές. Όσο το ΠΑΣΟΚ δεν σκέπτεται με όρους φιλολαϊκούς αλλά με βάση το συμφέρον της ολιγαρχίας του πλούτου, των εχόντων και κατεχόντων, δεν θα αποφεύγει τις διαμαρτυρίες. Και φυσικά θα έχει δύο επιλογές: είτε να αλλάξει την κυβερνητική πολιτική, είτε να καταφύγει στον λαό αφού δεν έχει δημοκρατική, προγραμματική νομιμοποίηση για την πολιτική που εφαρμόζει.

Όσον αφορά την τρέχουσα διαχείριση να μην μεταθέτει αλλού τις ευθύνες. Θέλω να ελπίζω ότι δεν θα φτάσει να κατηγορεί την αριστερά και για τις αυτοκτονίες...