Παρασκευή 14 Μαΐου 2010

"Χέζομαι και γράφω για τον Γιωργάκη"

Έστω και καθυστερημένα, ο πνευματικός κόσμος ανταποκρίθηκε στο κάλεσμα ΠΑΣΟΚ-ΝΔ-ΛΑΟΣ-ΔΝΤ-ΕΕ για την σωτηρία της πατρίδος.

Διαπιστώνοντας πως την κρίση πραγματικά θα την πληρώσουν οι μη προνομιούχοι που την δημιούργησαν, θαυμάζοντας την πράσινη ανάπτυξη που ήδη γκρέμισε ένα ερείπιο, οι πνευματικοί ταγοί -επιτέλους!- άρχισαν να υμνούν τον μέγα Γεώργιο Ανδρέα Παπανδρέου.
Στο βίντεο (από Ράδιο αρβύλα 14/5/10),  οι Σπύρος Γραμμένος, Πάνος Μουζουράκης απαγγέλουν το ποίημα του Σπ. Γραμμένου "Χέζομαι και γράφω για τον Γιωργάκη" από την ποιητική συλλογή του, "Χέζομαι και γράφω".  Σύμφωνα με τις δηλώσεις του ίδιου του ποιητή, εμπνεύστηκε το ποίημα αυτό, όταν άκουσε έναν άνεργο να λέει στον Γιωργάκη: "θέλω να δώσω κι εγώ ένα μισθό για την πατρίδα!"

Στο εξαιρετικό αυτό δημιούργημα, πέρα από αυτή-καθεαυτή τη λογοτεχνική του αξία, υπάρχει και μία απολύτως λογική (όσο κι αυτές των ΕΕ & ΔΝΤ) πρόταση για την λύση του ασφαλιστικού, που ο Λοβέρδος θα μελετήσει μόλις τελειώσει τις φωτοτυπίες και το μοίρασμα του άρθρου του Καμπουράκη.

Πάντως, η αλλαγή τόνου και ύφους στον τελευταίο στίχο, ερευνάται ήδη από τον αυτοκράτορα Μιχαήλ και τους φίλους του, ως ύποπτη...


"Χέζομαι και γράφω για τον Γιωργάκη"

Δίνω, δίνω κι εγώ ένα μισθό, να σώσω αυτή τη χώρα
σου δίνω και το σύνθημα, "Γιωργάκη μας προχώρα"
Έχω ένα υπολογιστή, τηλέφωνο, κιθάρα
έχω και μία μηχανή, ψαλίδια, μια τσατσάρα

Αν είναι να γλυτώσουμε, γρήγορα από την κρίση 
αφού εγώ τα έφαγα, ας φάω το γαμήσι
να κάτσω εγώ στα τέσσερα, να έλθετε από πίσω 
κι άμα πονέσω, κράτα με, και θα το συνηθίσω

Ανέβασε το ΦιΠιΑ, βάλε έμμεσους φόρους
γάμα το ασφαλιστικό, και ψάξε κι άλλους πόρους:
στη σύνταξη να βγαίνουμε, μετά τον θάνατό μας 
κι όποιος θα ζήσει πιο πολύ, μετά τα εβδομήντα
να 'ναι με χρονοχρέωση: η ώρα ένα πενήντα!

Έβγα στην τηλεόραση και τρομοκράτησέ μας 
καν' τον φτωχό, φτωχότερο, Γιωργάκη τέλειωσέ μας!
Αν δεν πληρώσουμε εμείς, ποιός θα τα πληρώσει;
  Ο πλούσιος που μάτωσε για να μας ξελασπώσει;

Γιωργάκη, σε παρακαλώ πριν κλείσω αυτό το ποίημα
ορκίσου ρε γαμώτο μου, πως θα 'μαι εγώ το θύμα, 
πως άσπρη μέρα δεν θα δω, ανάσα δεν θα πάρω, 
πως δεν θα έχω χρήματα, να δώσω ούτε στο Χάρο!

Κι εσύ, που είσαι εκεί ψηλά, στο μέγαρο Μαξίμου
να είσαι πάντοτε καλά και πρόσεχε ψυχή μου!
Γιατί... ο Δεκέμβρης πέρασε, όμως, έρχεται κι άλλος
κι εκείνος θα 'ναι δύσκολος, κι ακόμη πιο μεγάλος..."

3 σχόλια:

  1. Πολύ σωστό, επίκαιρο, σκωπτικό, απελπισμένο!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Καλά τα λόγια αλλά αυτοί που πήραν τα μέτρα και μας πεθαίνουν αργα και βασανιστικά δεν παίρνουν από λόγια.Καιρός να καταλάβουν οτι ο Έλληνας δεν αντέχει ο ζυγός είναι αβάσταχτος και θα τους πάρει και θα τους σηκώσει που ακόμη νομίζουν οτι έχουν λαική στήρηξη και λαική συναίνεση τα ανδρείκελα που μας έβαλαν οι Αμερικανοεβραίοι.

    ΑπάντησηΔιαγραφή