Βλαξ ή κυνικός;

Χθες άκουσα τον ΓΑΠ να λέει στην Κομοτηνή πως "δεν μπορείς να αφαιρείς τα δικαιώματα κάποιου επειδή είναι αδύναμος" και μου έπεσε το τσιγάρο απ' το στόμα... Αρχίζω να φοβάμαι πως έχουμε ένα μικρό, μικρούτσικο προβληματάκι... Είναι δυνατόν να μην καταλαβαίνει τίποτα; Είναι δυνατόν να προκαλεί έτσι; Μήπως δεν παίρνει χαμπάρι τι κάνει και τι, εντελώς αντίθετο, λέει; Με δυο λόγια, μήπως ανατέθηκε σε έναν ηλίθιο να κάνει την βρώμικη δουλειά; Εκτός πια κι αν έχουμε ως πρωθυπουργό, το άκρον άωτον του κυνισμού προσωποποιημένο! Αν κρίνω από την φάση που, μέσα σε μια κατάμαυρη πλαγιά στην Ηλεία, ρώταγε "αυτά όλα είναι καμμένα;"τότε, δυστυχώς για όλους μας, καταλήγω στο πρώτο...

Λίγο μετά -ξανά δυστυχώς- διάβασα στην ΑΥΓΗ τον αντίστοιχο προβληματισμό του Θανάση Καρτερού. Δύο "δυστυχώς" στη σειρά, γιατί όλοι ξέρουμε την γνωστή ρήση του Αϊνστάιν για το απέραντο της βλακείας... Και την επικινδυνότητά της, να συμπληρώσω, όταν ο βλάκας κατέχει εξουσία... Αδύνατον; 

Θα πρότεινα την υπέροχη ταινία του Χαλ Άσμπυ "Να είσαι εκεί κύριε Τσανς" (Being there, 1979) που -τότε που την είδαμε και γελάγαμε με τον Πήτερ Σέλλερς-  δεν φανταζόμασταν πως μπορεί να είναι κάτι παραπάνω από σάτιρα. Τριάντα χρόνια μετά, το ίδιο θέμα, ενός δηλαδή ηλίθιου που κάποιοι αποφασίζουν να τον βάλουν στο υψηλότερο βάθρο για να υπηρετήσει τα σχέδιά τους, το ξαναγύρισε ο Όλιβερ Στόουν (W). Μόνο που αυτή τη φορά δεν γελάσαμε... Βλέπετε, αυτή τη φορά, ο πανηλίθιος ηγέτης δεν ήταν προϊόν καλλιτεχνικής φαντασίας, αλλά ο επί 8ετία πλανητάρχης και συνομιλητής του θεού Μπους. Οπότε όλα γίνονται πια...

Μήπως υπάρχει και πρόβλημα IQ; 

Του Θανάση Καρτερού (από την ΑΥΓΗ)

Νάτος, νάτος, ο πρωθυπουργός! Και πάλι. Ανέβηκε στα κεραμίδια της άτυπης σύσκεψης του υπουργικού συμβουλίου, για να ακουστεί μέχρι την Ευρώπη, ότι η ανταγωνιστικότητα της ελληνικής οικονομίας δεν πρόκειται να ενισχυθεί από την περαιτέρω συμπίεση μισθών και συντάξεων. Ότι, δεν είναι λύση η φτηνή εργασία. Ότι, το σύστημα κοινωνικής πρόνοιας της Ελλάδας είναι άδικο... Ότι, όσα διαπράττει ως τώρα, είναι αναγκαίο έκτακτο μέτρο εξισορρόπησης. Και ότι, η Ελλάδα έχει σήμερα την πολυτέλεια να είναι προστατευμένη από τις αγορές, λόγω του μηχανισμού στήριξης!
 

Ένας Θεός ξέρει αν όλα αυτά τα σκέφτηκε μόνος του, ή του τα είπαν οι σύμβουλοί του, αλλά γεγονός είναι ότι τα είπε. Κι επειδή το έχει ξανακάνει, επειδή όσα λέει είναι τόσο συντριπτικά ανόητα, όταν συγκριθούν με την πραγματικότητα, ώστε να μην επιδέχονται καν αντίλογο, επειδή την Τρίτη δηλώνει ότι συμπάσχει με όσους διαμαρτύρονται για την πολιτική του, και την Τετάρτη, ότι η ιδεολογική μάχη της κυβέρνησης θα δοθεί μόλις οι αλλαγές και μεταρρυθμίσεις σταθεροποιήσουν την κατάσταση στην Ελλάδα, ανακύπτει το εφιαλτικό ερώτημα: Μπας και τα πιστεύει όσα λέει;
 

Γιατί, αν πιστεύει ότι είναι πολυτέλεια η ξευτίλα των επιτηρητών. Αν πιστεύει, ότι ασκεί μια πολιτική που δεν αποβλέπει να επιβάλει τη μέχρι εξουθένωσης φτηνή εργασία. Αν πιστεύει, ότι με όσα κάνει θα οικοδομήσει ένα δίκαιο κοινωνικό σύστημα. Αν πιστεύει, τέλος, ότι μπορεί να αρχίσει οποιαδήποτε ιδεολογική μάχη, όταν θα έχει τελειώσει την ερήμωση της χώρας.. Αν πιστεύει έστω και τα μισά απ’ αυτά, τότε υπάρχει, πλάι στην απάνθρωπη, καταστροφική πολιτική, κι ένα σοβαρό πρόβλημα αντίληψης, ευφυΐας, IQ... Πολιτικό πρόβλημα ασφαλώς, που δεν μπορεί όμως, δυστυχώς, να αντιμετωπιστεί με τα κλασικά πολιτικά μέσα. Άμα δεν καταλαβαίνει, δεν καταλαβαίνει. He doesn’t understand πώς το λένε.
 

Υπάρχει, βέβαια, και η περίπτωση να θεωρεί ότι πρόβλημα αντίληψης, ευφυΐας, IQ, έχουμε όλοι εμείς. Ότι θα πιστέψουμε συνεπώς όσα λέει, όσο κι αν είναι αντίθετα, σε βαθμό κακουργήματος, με όσα κάνει. Ακόμα κι αυτό όμως να συμβαίνει, είναι, στο Θεό του, κάτι που δείχνει αντίληψη, ευφυΐα και IQ πάνω από τη βάση; Να αντιμετωπίζεις ένα ολόκληρο λαό ως λαό χαζών, δεν είναι ακραία χαζομάρα; Και άκρως επικίνδυνη, όταν εδρεύει στο Μαξίμου;