Marfin: τέλος εποχής για την αριστερή αθωότητα

Του Θανάση Καρτερού (από την ΑΥΓΗ)

Αν οι υπάλληλοι της Marfin δεν είχαν δεχτεί πιέσεις για να δουλεύουν σε μέρα απεργίας, αν η πόρτα δεν ήταν κλειδωμένη, αν η εταιρεία εισάκουγε την κοινή λογική και τους άφηνε να φύγουν νωρίτερα, αν τα πυροσβεστικά έφταναν γρηγορότερα, αν υπήρχε έξοδος κινδύνου, αν τα τζάμια ήταν θωρακισμένα, αν... Πολλά «αν» στοιχειώνουν την τραγωδία της Marfin.

Ωστόσο, όσο κι αν τα «αν» έχουν βάση, όσο κι αν λείπουν ακόμα πολλές απαντήσεις, καραδοκεί πάντα το βόλεμα αριστερών συνειδήσεων πίσω απ' αυτά. Η πολιτική τακτοποίηση, τραβώντας τα «αν» από τα μαλλιά, να φτάσουμε στο συμπέρασμα στο οποίο βλέπουμε να φτάνουν ήδη δειλά-δειλά, ή και πιο ανοιχτά, διάφοροι, συχνά καλόπιστοι, εν ονόματι διαφόρων καλών σκοπών: για το δράμα φταίει η εργοδοσία, η κυβέρνηση και σε τελευταία ανάλυση ο καπιταλισμός.

Ωραία, φταίει σε τελευταία ανάλυση ο καπιταλισμός. Αυτοί που σήκωσαν το χέρι τους όμως για να σκοτώσουν ανθρώπους, μισθοφόροι κάποιας καπιταλιστικής μαφίας, ή εθελοντές της φονικής βίας, διαταραγμένοι μελανοχίτωνες, ή διατεταγμένοι προβοκάτορες, που ζεσταίνουν τις μηχανές του συστήματος και καίνε αθώους, δεν είναι άθλιοι δολοφόνοι; Είναι δυνατό να φωτίζει κανείς τις αιτίες της δράσης τους και να παραβλέπει τα αιματηρά, καταστροφικά της αποτελέσματα;

Δεν ήταν ασφαλώς τυχαίο το έγκλημα της Marfin. Πρέπει να δώσουν λόγο όσοι το προετοίμασαν, όσοι άφησαν γυμνούς στους λύκους τους εργαζόμενους, όσοι κερδοσκοπούν με την οδύνη. Αλλά πρέπει πρωτίστως να δώσουν λόγο οι δολοφόνοι. Που από καιρό έγραφαν μπροστά στα μάτια μας το χρονικό μιας προαναγγελθείσας δολοφονίας. Συστηματικά, οργανωμένα, προβοκάροντας κάθε είδους εκδήλωση, καταστρέφοντας και καίγοντας, κρυμμένοι συχνά πίσω από την αριστερή λογική κι ευαισθησία, που έρχονται από πολύ μακριά, από τίμιους αγώνες και άγριες διώξεις τίμιων αγωνιστών.
Ε, λοιπόν, φτάνει. Πέρασε η εποχή της αθωότητας. Κανείς δεν δικαιούται πια να επικαλείται άγνοια και αγνές προθέσεις. Όταν ειρηνικοί διαδηλωτές γίνονται όμηροι επίδοξων δολοφόνων, πρέπει να μάθουν να προστατεύουν τον εαυτό τους. Και τους άλλους. Και όχι μόνο με παραινέσεις. Διαφορετικά ας κάτσουμε όλοι στ' αβγά μας. Γιατί είναι άλλο η ανοχή απέναντι σε διαφορετικές απόψεις και δράσεις, απέναντι σε νέους ανθρώπους που ψάχνουν διέξοδο στα αδιέξοδα, κι άλλο η ανοχή απέναντι στο έγκλημα, όποια ιδεολογική κουκούλα κι αν φοράει...