Ποιος φοβάται τη Βιρτζίνια... Μπλογκ;

Ποιος φοβάται τη Βιρτζίνια... Μπλογκ;
από το Ποντίκι
Η Κυβέρνηση και οι λοιποί φορείς εξουσίας στη χώρα φρονούν πως… από τότε που βγήκανε τα blogs, χάθηκε το φιλότιμο. Ίσως επειδή η άμεση δημοκρατία τους (με τη δραματική εξίσωση όλων των φωνών και των απόψεων) και η μποέμικη ανωνυμία τους, τα κατέστησαν πολύ γρήγορα «δρομείς υψηλής αντοχής και ταχύτητας» στο χώρο της πληροφόρησης. Έχει αρχίσει λοιπόν το τελευταίο διάστημα να διαφαίνεται η ανάγκη των κρατούντων να τα οδηγήσουν στο ροντέο του Υπουργείου Τύπου και να τα εξημερώσουν με το λάσο και το μαστίγιο της δήλωσης στοιχείων ταυτότητας, σαν άγρια άλογα του Τέξας. Ανάλογα μέτρα άλλωστε έλαβε προ ολίγων ημερών και η κυβέρνηση Μπερλουσκόνι στην Ιταλία. Μέτρα του τύπου: «Τώρα σε ξέρω. Πρόσεξε τι λες». Έτσι, ο αυθορμητισμός και η αφοβία πάνε περίπατο στους κρεμαστούς κήπους της εκδικητικής δημοκρατίας. Μαζί με τις όποιες αυθαιρεσίες και τα ατοπήματα των ανώνυμων δημοσιο-γράφων... Υπήρξαν και τέτοια. Δε λέμε…

Ποια είναι όμως η γενεσιουργός αιτία αυτής της πρεμούρας για τον έλεγχο των ιστολογίων; Ποιος φοβάται τη Βιρτζίνια… Μπλογκ; Γιατί βάλθηκαν όλοι να τρομπάρουν με αέρα καθωσπρεπισμού το διαδίκτυο;

Ε, λοιπόν, ένας είναι ο βασικός λόγος: Η ζήλια –ψώρα! Όταν όλα τα μέσα είναι καθοδηγούμενα, όταν οι πάντες υπόκεινται σε δεκαλόγους συμφερόντων, γιατί να επιτρέπεται στα blogs να πετάγονται στη μέση, ωσάν θρασείες πορδές σ’ ένα πουριτανικό περιβάλλον…;

Ave blogger! Η παιδική σου ηλικία οδεύει προς το τέλος της…

.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-. 

Χαριτωμένα το βλέπει το θέμα ο Πόντικας. Πετάει και τα καρφιά του αλλά αυτό το ζήλια-ψώρα είναι λίγο.

Άσε που το ζήταγε ξανά και ξανά το συνεταιράκι τους, ο χέρι-χέρι...