από loufer25
Παιδική Χορωδία Δημήτρη Τυπάλδου - Ο παλιάτσος
Στίχοι: Μέλπω Ζαροκώστα
Μουσική: Νότης Μαυρουδής
Πρώτη εκτέλεση: Παιδική Χορωδία Ωδείου Kodaly
Ένας παλιάτσος είμαι εγώ
καλή σας μέρα
Ξέρω να κλαίω, να γελάω, να πονώ
ξέρω να λέω την αλήθεια πέρα ως πέρα
γι' αυτό κι εγώ θα σας το πω...
Τραγούδι λέω δυνατά
ν' ακούσουν όλα τα παιδιά
ν' ακούσει η πολιτεία
κι απ' το τραγούδι μου αυτό
παλιάτσοι άλλοι εκατό
να βγουν στην κοινωνία
Κι έτσι όλοι μαζί κι αντάμα
να τραγουδάμε τα δίκια της ζωής
να τραγουδάς κι εσύ απ' την πλατεία
να μάθεις φίλε μου σωστά να ζεις
Τραγούδι λέω δυνατά
ν' ακούσουν όλα τα παιδιά
ν' ακούσει η πολιτεία
κι απ' το τραγούδι μου αυτό
παλιάτσοι άλλοι εκατό
να βγουν στην κοινωνία
Ένας παλιάτσος είμαι εγώ
καλή σας μέρα...
Μουσική: Νότης Μαυρουδής
Πρώτη εκτέλεση: Παιδική Χορωδία Ωδείου Kodaly
Ένας παλιάτσος είμαι εγώ
καλή σας μέρα
Ξέρω να κλαίω, να γελάω, να πονώ
ξέρω να λέω την αλήθεια πέρα ως πέρα
γι' αυτό κι εγώ θα σας το πω...
Τραγούδι λέω δυνατά
ν' ακούσουν όλα τα παιδιά
ν' ακούσει η πολιτεία
κι απ' το τραγούδι μου αυτό
παλιάτσοι άλλοι εκατό
να βγουν στην κοινωνία
Κι έτσι όλοι μαζί κι αντάμα
να τραγουδάμε τα δίκια της ζωής
να τραγουδάς κι εσύ απ' την πλατεία
να μάθεις φίλε μου σωστά να ζεις
Τραγούδι λέω δυνατά
ν' ακούσουν όλα τα παιδιά
ν' ακούσει η πολιτεία
κι απ' το τραγούδι μου αυτό
παλιάτσοι άλλοι εκατό
να βγουν στην κοινωνία
Ένας παλιάτσος είμαι εγώ
καλή σας μέρα...
"... και εγώ σε ποντάρω, μα ύστερα πάω πάσο..."
ΑπάντησηΔιαγραφήΣτίχοι από έτερο μουσικό ντύσιμο του ιδίου συνθέτη που μου ήρθαν ασύνδετα(;) στο μυαλό. Αυτό που έχω καταλάβει πια καλά (μου έφαγε κάμποσα χρονάκια βέβαια) είναι ότι κανένα παιχνίδι δεν κερδίζεται με το να πάμε συνέχεια πάσο. Ούτε καν σε ένα καρέ τυφλών. Το παιχνίδι ίσως να κερδίζεται όταν "τα βλέπεις" και βάζεις και "τα ρέστα σου" στο τέλος. Αλλά βρες μου κάποιον που το κάνει συνεχώς αυτό σήμερα και δεν τον ονομάζουνε (σαφώς και υποτιμητικά) παλιάτσο... Εναν παλιάτσο που φυσικά και δεν τον θέλει καμία κοινωνία (αυτή των μετρίων, που αναφέρεις στο επόμενο κειμενάκι με τον Γκαϊφύλλια).
Αν τον ήθελε, θα είχε βγάλει Ph.D. για παλιάτσους και θα τον έκανε και αυτόν σαν τα μούτρα της.
Δεν υπάρχουν πια τραγούδια δυνατά (κάτι μουρμούρες ίσως), σχεδόν όπως δεν υπάρχουν πλέον παιδιά. Ούτε πλατείες, ούτε δίκια της ζωής, φυσικά.
Εγώ λέω να πάω πάσο! Χωρίς καν να προσπαθήσω να ποντάρω...