Μια ψείρα στον Τιτανικό
του Στέλιου Κούλογλου (από tvxs)
Αν κρίνουμε από τα μέχρι τώρα αποτελέσματα της πολιτικής του, η παρομοίωση της Ελλάδας με τον Τιτανικό είναι μία από τις λίγες σωστές κουβέντες που έχει πεί τους τελευταίους μήνες ο κ. Παπακωνσταντίνου. Ο υπουργος Οικονομικών που έκανε χιούμορ με τους ξένους για την ελληνιική οικονομία, δεν μπορούσε να φανταστεί ότι σύντομα η χώρα θα μετατρεπόταν σε Τιτανικό. Γιατί η διαμάχη ΣΕΒ- πολιτικών που ξέσπασε χθες δεν είναι παρά το νέο επεισόδιο πριν την σύγκρουση με το παγόβουνο.
Αν κρίνουμε από τα μέχρι τώρα αποτελέσματα της πολιτικής του, η παρομοίωση της Ελλάδας με τον Τιτανικό είναι μία από τις λίγες σωστές κουβέντες που έχει πεί τους τελευταίους μήνες ο κ. Παπακωνσταντίνου. Ο υπουργος Οικονομικών που έκανε χιούμορ με τους ξένους για την ελληνιική οικονομία, δεν μπορούσε να φανταστεί ότι σύντομα η χώρα θα μετατρεπόταν σε Τιτανικό. Γιατί η διαμάχη ΣΕΒ- πολιτικών που ξέσπασε χθες δεν είναι παρά το νέο επεισόδιο πριν την σύγκρουση με το παγόβουνο.
Την προηγούμενη εβδομάδα, μερικές δεκάδες άνθρωποι επιτέθηκαν στο Κοινοβούλιο ενώ χιλιάδες, εργαζόμενοι και όχι κουκουλοφόροι, φώναζαν συνθήματα ζητώντας να καεί. Ηταν μια προειδοποίηση που κανονικά ο πολιτικός κόσμος θα έπρεπε να πάρει πολύ σοβαρά υπ όψιν του.
Την ίδια στιγμή μια τράπεζα δεχόταν μια εν ψυχρώ δολοφονική επίθεση, που όμως γρήγορα σχετικοποιήθηκε από κριτικές για το σύστημα πυρασφάλισης , το αν θάπρεπε να δουλεύουν οι υπαλληλοι ή εξαναγκάστηκαν από την εργοδοσία κλπ. Είναι σαν ο κ. Κούγιας να υποστηρίζει στην δίκη Κορκονέα ότι φταίει και ο Γρηγορόπουλος γιατί δεν φορούσε αλεξίσφαιρο γιλέκο. Το γεγονός όμως ότι τέτοιου είδους σχετικοποιήσεις διαδόθηκαν γρήγορα σε μια σημαντική μερίδα της κοινής γνώμης, είναι μια προειδοποίηση που κανονικά ο επιχειρηματικός κόσμος θα έπρεπε να πάρει πολύ σοβαρά υπ όψιν του.
Κανονικά οι πυλώνες του συστήματος θα έπρεπε να είχαν συνασπιστεί , μήπως αποφευχθεί το ναυάγιο. Αλλωστε οι δύο πλευρές συνεργάστηκαν στενά όλα τα προηγούμενα χρόνια. Ο πολιτικός κόσμος πρόσφερε στην πλειοψηφία των επιχειρηματιών( γιατί φυσικά υπάρχουν και υγιείς, μη κρατικοδίαιτες επιχειρηματικές προσπάθειες) ένα περιβάλλον πληρους ασυδοσίας, χωρίς έλεγχο των καρτέλ, με τιμές που από τα προιόντα στα σούπερ μέχρι τα αναλώσιμα στα νοσοκομεία είναι υψηλότερες από της υπόλοιπης Ευρώπης, με εικονικά πρόστιμα που δεν πληρώνονται ποτέ κλπ. Το μίσος πχ που υπάρχει για τις τράπεζες, σχετίζεται ευθέως με το γεγονός ότι οι ελληνικές τράπεζες είχαν τα υψηλοτερα επιτόκια χορηγήσεων και τα χαμηλότερα επιτόκια καταθέσεων στην Ευρώπη αλλά και μια σειρά ακόμη αυθαιρεσίες για τις οποίες οι κυβέρνήσεις έκαναν τα στραβά μάτια.
Σε αντάλλαγμα η «ιδιωτική πρωτοβουλία» υποστήριξε την πλειοψηφία του πολιτικού προσωπικού (γιατί βεβαίως υπάρχουν τίμιοι πολιτικοί που δεν έπαιξαν στο παιχνίδι) με όλους τους τρόπους που είχε στην διάθεση της, από τις προεκλογικές συνεισφορές στα μαυρά κομματικά ταμεία μέχρι τα ΜΜΕ που έχει υπό τον έλεγχο της. Κάπως έτσι, με την βοήθεια και της τυφλής Δικαιοσύνης, ένα τόσο διαφθαρμένο και αναποτελεσματικό πολιτικό σύστημα κατάφερε να παραμείνει στην εξουσία για τόσο μεγάλο χρονικό διάστημα και χωρίς να τιμωρηθεί κανείς.
Τωρα όμως που πλησιάζει η ώρα της κρίσης, στην γέφυρα του Τιτανικού ξέσπασε καυγάς. Στην ομιλία του μπροστά στον πρόεδρο της Δημοκρατίας και τον πρωθυπουργό ο πρόεδρος του ΣΕΒ συνέδεσε ευθέως το τέλος της μεταπολίτευσης με το τέλος των υπαρχόντων «διαπλεκόμενων»(με ποιούς άραγε;) κομμάτων. Ο κ. Δασκαλόπουλος απέφυγε να αναφερθεί έστω και σε ένα λάθος των βιομηχάνων όλα αυτά τα χρόνια, αλλά το βασικό του σφάλμα ήταν ότι προέβλεψε ότι η ανανέωση και του πολιτικού συστήματος θα προέλθει από τον επιχειρηματικό κόσμο.
Να θέλεις να πάρεις την δουλειά από τους πολιτικούς, είναι σαν να φλερτάρεις ταύρο φορώντας κόκκινο φουστάνι. Ο κ. Καστανίδης, ο οποίος ως υπουργός έχει κάνει ελάχιστα πράγματα για να βελτιώσει την απαράδεκτη κατάσταση που επικρατεί στον χώρο της Διακιοσύνης, ξαναθυμήθηκε τον αγωνιστικό του ευατό καθώς και μια παροιμία: «χόρτασε η ψείρα και βγήκε στο γιλέκο». Το πιο ενδιαφέρον όμως είναι ότι όλα τα κόμματα έσπευσαν να τον συναγωνιστούν σε επιθέσεις εναντίον του κ. Δασκαλόπουλου. Τέτοια εθνική ομοψυχία έχει να παρουσιαστεί στην χώρα από την ιταλική επίθεση τον Οκτώβρη του 1940. (εδώ όλες οι σχετικές δηλώσεις).
Σε μια παράλληλη εξέλιξη που δείχνει ότι οι εντός της Βουλής δεν έχουν πάρει χαμπάρι για την κατάσταση που επικρατεί μερικές εκατοντάδες μέτρα από την πλατεία Συντάγματος, ο πρόεδρος του Σώματος αποφάσισε τελικά να μην περικοπεί ο 15ος και 16ος μισθός των υπαλληλών της Βουλής. Είναι αλήθεια ότι αυτοί οι μισθοί εδίδοντο αντί υπερωριών και το θέμα δεν είναι τόσο μαύρο άσπρο όσο δείχνει από πρώτη ματιά, αλλά όταν κόβεις ακόμη και την 13η σύνταξη από τους χαμηλοσυνταξιούχους δεν μπορείς να δείχνεις ότι εφαρμόζεις δύο μέτρα και δύο σταθμά για ένα θέμα που έχει πάρει τόσο μεγάλες συμβολικές διαστάσεις. Πολύ περισσότερο όταν οι δημοσιογράφοι, που βλέπουν επίσης το σύστημα που με τόσο θέρμη υπηρέτηααν να καταρρέει, είναι έτοιμοι να πάρουν αποστάσεις καυτηριάζοντας την υπαναχώρηση και την αναισθησία των πολιτικών.
Τελικώς και παρά όσα λέγονται, η χώρα ξέρει να μαθαίνει από το παρελθόν και δη από το ναυάγιο του Τιτανικού. Αντίθετα με ότι έγινε τότε, στην δική μας περίπτωση οι επιβάτες δεν περίμεναν την σύγκρουση για να ανέβουν τις σωσσίβιες λέμβους, εγκαταλείποντας το πλοίο.
Την ίδια στιγμή μια τράπεζα δεχόταν μια εν ψυχρώ δολοφονική επίθεση, που όμως γρήγορα σχετικοποιήθηκε από κριτικές για το σύστημα πυρασφάλισης , το αν θάπρεπε να δουλεύουν οι υπαλληλοι ή εξαναγκάστηκαν από την εργοδοσία κλπ. Είναι σαν ο κ. Κούγιας να υποστηρίζει στην δίκη Κορκονέα ότι φταίει και ο Γρηγορόπουλος γιατί δεν φορούσε αλεξίσφαιρο γιλέκο. Το γεγονός όμως ότι τέτοιου είδους σχετικοποιήσεις διαδόθηκαν γρήγορα σε μια σημαντική μερίδα της κοινής γνώμης, είναι μια προειδοποίηση που κανονικά ο επιχειρηματικός κόσμος θα έπρεπε να πάρει πολύ σοβαρά υπ όψιν του.
Κανονικά οι πυλώνες του συστήματος θα έπρεπε να είχαν συνασπιστεί , μήπως αποφευχθεί το ναυάγιο. Αλλωστε οι δύο πλευρές συνεργάστηκαν στενά όλα τα προηγούμενα χρόνια. Ο πολιτικός κόσμος πρόσφερε στην πλειοψηφία των επιχειρηματιών( γιατί φυσικά υπάρχουν και υγιείς, μη κρατικοδίαιτες επιχειρηματικές προσπάθειες) ένα περιβάλλον πληρους ασυδοσίας, χωρίς έλεγχο των καρτέλ, με τιμές που από τα προιόντα στα σούπερ μέχρι τα αναλώσιμα στα νοσοκομεία είναι υψηλότερες από της υπόλοιπης Ευρώπης, με εικονικά πρόστιμα που δεν πληρώνονται ποτέ κλπ. Το μίσος πχ που υπάρχει για τις τράπεζες, σχετίζεται ευθέως με το γεγονός ότι οι ελληνικές τράπεζες είχαν τα υψηλοτερα επιτόκια χορηγήσεων και τα χαμηλότερα επιτόκια καταθέσεων στην Ευρώπη αλλά και μια σειρά ακόμη αυθαιρεσίες για τις οποίες οι κυβέρνήσεις έκαναν τα στραβά μάτια.
Σε αντάλλαγμα η «ιδιωτική πρωτοβουλία» υποστήριξε την πλειοψηφία του πολιτικού προσωπικού (γιατί βεβαίως υπάρχουν τίμιοι πολιτικοί που δεν έπαιξαν στο παιχνίδι) με όλους τους τρόπους που είχε στην διάθεση της, από τις προεκλογικές συνεισφορές στα μαυρά κομματικά ταμεία μέχρι τα ΜΜΕ που έχει υπό τον έλεγχο της. Κάπως έτσι, με την βοήθεια και της τυφλής Δικαιοσύνης, ένα τόσο διαφθαρμένο και αναποτελεσματικό πολιτικό σύστημα κατάφερε να παραμείνει στην εξουσία για τόσο μεγάλο χρονικό διάστημα και χωρίς να τιμωρηθεί κανείς.
Τωρα όμως που πλησιάζει η ώρα της κρίσης, στην γέφυρα του Τιτανικού ξέσπασε καυγάς. Στην ομιλία του μπροστά στον πρόεδρο της Δημοκρατίας και τον πρωθυπουργό ο πρόεδρος του ΣΕΒ συνέδεσε ευθέως το τέλος της μεταπολίτευσης με το τέλος των υπαρχόντων «διαπλεκόμενων»(με ποιούς άραγε;) κομμάτων. Ο κ. Δασκαλόπουλος απέφυγε να αναφερθεί έστω και σε ένα λάθος των βιομηχάνων όλα αυτά τα χρόνια, αλλά το βασικό του σφάλμα ήταν ότι προέβλεψε ότι η ανανέωση και του πολιτικού συστήματος θα προέλθει από τον επιχειρηματικό κόσμο.
Να θέλεις να πάρεις την δουλειά από τους πολιτικούς, είναι σαν να φλερτάρεις ταύρο φορώντας κόκκινο φουστάνι. Ο κ. Καστανίδης, ο οποίος ως υπουργός έχει κάνει ελάχιστα πράγματα για να βελτιώσει την απαράδεκτη κατάσταση που επικρατεί στον χώρο της Διακιοσύνης, ξαναθυμήθηκε τον αγωνιστικό του ευατό καθώς και μια παροιμία: «χόρτασε η ψείρα και βγήκε στο γιλέκο». Το πιο ενδιαφέρον όμως είναι ότι όλα τα κόμματα έσπευσαν να τον συναγωνιστούν σε επιθέσεις εναντίον του κ. Δασκαλόπουλου. Τέτοια εθνική ομοψυχία έχει να παρουσιαστεί στην χώρα από την ιταλική επίθεση τον Οκτώβρη του 1940. (εδώ όλες οι σχετικές δηλώσεις).
Σε μια παράλληλη εξέλιξη που δείχνει ότι οι εντός της Βουλής δεν έχουν πάρει χαμπάρι για την κατάσταση που επικρατεί μερικές εκατοντάδες μέτρα από την πλατεία Συντάγματος, ο πρόεδρος του Σώματος αποφάσισε τελικά να μην περικοπεί ο 15ος και 16ος μισθός των υπαλληλών της Βουλής. Είναι αλήθεια ότι αυτοί οι μισθοί εδίδοντο αντί υπερωριών και το θέμα δεν είναι τόσο μαύρο άσπρο όσο δείχνει από πρώτη ματιά, αλλά όταν κόβεις ακόμη και την 13η σύνταξη από τους χαμηλοσυνταξιούχους δεν μπορείς να δείχνεις ότι εφαρμόζεις δύο μέτρα και δύο σταθμά για ένα θέμα που έχει πάρει τόσο μεγάλες συμβολικές διαστάσεις. Πολύ περισσότερο όταν οι δημοσιογράφοι, που βλέπουν επίσης το σύστημα που με τόσο θέρμη υπηρέτηααν να καταρρέει, είναι έτοιμοι να πάρουν αποστάσεις καυτηριάζοντας την υπαναχώρηση και την αναισθησία των πολιτικών.
Τελικώς και παρά όσα λέγονται, η χώρα ξέρει να μαθαίνει από το παρελθόν και δη από το ναυάγιο του Τιτανικού. Αντίθετα με ότι έγινε τότε, στην δική μας περίπτωση οι επιβάτες δεν περίμεναν την σύγκρουση για να ανέβουν τις σωσσίβιες λέμβους, εγκαταλείποντας το πλοίο.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου