Κυριακή 30 Μαΐου 2010

"Θέλω μια αστυνομία να βαράει στο ψαχνό"


Εικόνα από την Αργεντινή το 2001-2. Προφανώς κάποιοι δημοσιοκάφροι αυνανίζονται με αυτή... Παιδιά, αφήστε μικρόφωνα, Mont Blanc και κάμερες, και πάρτε την Ντούβλη να εκτονωθείτε! Την Ντούβλη, γιατί η Τζούλια θα σας πέσει πολύ κουλτουριάρα!

Μετά από μπαράζ δημοσιευμάτων στην εφημερίδα τους και κειμένων σε ιστοσελίδες τους που ξεκίνησαν να ζητούν την καταστολή των κινητοποιήσεων, περάσανε στο να προτείνουν κατάργηση άρθρων του Συντάγματος, φτάσανε στο να ζητούν να τεθεί εκτός νόμου το ΚΚΕ, χθες, στο ραδιόφωνο του συγκροτήματος Αλαφούζου, ακούσθηκε και το αίσχος "θέλω μια αστυνομία να βαράει στο ψαχνό"!!!


Το διάβαζα στο blog Λες μαλακίες και δεν το πίστευα! Ώσπου έφτασα στο αρχείο ήχου που έχει αναρτήσει και έπαθα! Μεταφέρω:

«Κάποια στιγμή πρέπει να αποφασίσουμε τι αστυνομία θέλουμε. Θέλουμε μια αστυνομία να βαράει στο ψαχνό, ή μια αστυνομία που να κάνει τον κινέζο; Επειδή το δεύτερο έχει γίνει πάρα πολλές φορές.»
Αριστοτέλης Παπαπάνος, ΣΚΑΪ 100,3, 29/05/2010, 18:50

Μέχρι αυτό το σημείο είπαμε «εντάξει, μια μαλακία είπε ο άνθρωπος, μπορεί να είναι τυχαίο, μην το ανεβάσεις. Κάνε ότι δεν το άκουσες» Βέβαια, αυτό δεν σήμαινε ότι δεν θα τον ανακαλούσαμε στην τάξη... Ετσι του στείλαμε το παρακάτω μήνυμα:

«Μήπως είσαι λίγο… ψωλοκόπανος; Άκουσα καλά ότι θες -λέει- μια αστυνομία που να βαράει στο ψαχνό, γιατί αυτή έχει κάνει πολλές φορές τον κινέζο; Μα καλά, μαλάκας είσαι;
Εγώ θέλω μια αστυνομία που να λειτουργεί νόμιμα και νομότυπα, σεβόμενη την αναλογικότητα στο μέτρο, όπως επίσης τα ανθρώπινα δικαιώματα και τις διεθνείς συμβάσεις.
Είσαι τρόμπας, ρε!»

Όμως το τούβλο όχι μόνο δεν επανόρθωσε, όχι μόνο δεν έκανε την πάπια συναισθανόμενος το τι είπε, αλλά επανήλθε προκλητικά προσθέτοντας το «σε τέτοιες περιπτώσεις», με αυτό που ακούτε στο ηχητικό:

Δεν έχω να πω κάτι για τον ηλίθιο! Πραγματικά δεν έχω!

Αλλά έχω μιά απορία... Που είναι οι διαμαρτυρίες, εκτός διαδικτύου, εναντίον όσων ζητούν γύψο, κατάργηση της -όποιας- δημοκρατίας και τώρα αίμα;

4 σχόλια:

  1. Ξεφτίλες... αυτοί κάνουν πολιτική! Αυτοί δημιουργούν και όχι μεταφέρουν ειδήσεις!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Ακούστε και τώρα αυτό που έχω να καταγγείλω:

    ΠΡΟΚΕΙΤΑΙ ΓΙΑ ΑΘΛΙΟΤΗΤΑ ΚΑΙ ΕΙΝΑΙ ΑΛΗΘΙΝΟ ΓΕΓΟΝΟΣ!
    Το Γιώργο Σαρρή τον γνώρισα μέσα από το μπλόγκ του: http://giorgossarris.blogspot.com
    Ανακάλυψα εκτός από τον ταλαντούχο και αξιόλογο συνθέτη και τραγουδιστή που ήξερα από τους Ζιγκ Ζαγκ κι έναν στρατευμένο και ευαίσθητο πολιτικά και κοινωνικά πολίτη.
    Ενδιαφέρθηκα να αγοράσω το πρώτο προσωπικό του CD, («Η ζωή είναι ωραία»), που κυκλοφόρησε πρόσφατα. Είχα πάρει ήδη μια γεύση από το You Tube και κάποια απ’ τα τραγούδια του δίσκου που κυκλοφορούσαν εκεί. Τα βρήκα εκπληκτικά, μια μουσική όαση για τα αυτιά μου. Όμως στην επαρχία το CD δεν έχει κυκλοφορήσει ακόμα (εδώ τα πράγματα αργούν λίγο!). Έτσι έστειλα φίλο στο METROPOLIS της Αθήνας (στη Μέκκα της μουσικής), να το αναζητήσει. Η απάντηση ήταν ότι το CD εξαντλήθηκε και ότι θα το βρουν στο υποκατάστημά τους στον Πειραιά. Στον Πειραιά που μετέβη ο φίλος πήρε την αποστομωτική απάντηση απ’ τον υπάλληλο: «ΣΑΡΡΗ ΔΕ ΦΕΡΝΟΥΜΕ ΓΙΑΤΙ ΕΙΝΑΙ ΑΡΙΣΤΕΡΟΣ!!»
    Ο φίλος έγινε έξαλλος μαζί με μένα και προσπαθούμε να χωνέψουμε το γεγονός: Πώς είναι δυνατόν εν έτη 2010 να έχουν επανέλθει τα κοινωνικά φρονήματα. Είναι δυνατόν; Αποκλείονται από το εμπόριο καλλιτέχνες οι οποίοι δεν είναι αρεστοί στο σύστημα με αυτά που γράφουν και πιστεύουν;
    «Εμπρός- Πίσω!», λοιπόν που έλεγε και ο Πόποτας.
    Τι σκ…. γίνεται στη χώρα; Θα ζούμε καθεστώς λογοκρισίας και απαγόρευσης όπως στη Χούντα;
    Γι’ αυτό σας γράφω συμπολίτες και σύντροφοι (αν δεν ντρεπόμαστε να χρησιμοποιούμε ακόμα αυτήν την προσφώνηση). Αφενός να σας γνωστοποιήσω ένα αληθινό περιστατικό και αφετέρου να σας κάνω έκκληση για μορφές δράσης. Επειδή είμαστε αριστεροί άνθρωποι που δείχνουν αλληλεγγύη και συμπαράσταση στου μετανάστες, στα θύματα πολέμου, στις μειονότητες και τους κατατρεγμένους όπου γης.
    Ας προσπαθήσουμε όμως να βοηθηθούμε και ΜΕΤΑΞΥ ΜΑΣ. Οι μέρες που θα’ ρθουν θα’ ναι πολύ σκληρές και ζόρικες, ακόμα και για την προσωπική μας επιβίωση.
    Ας κάνουμε έναν «προσωπικό ακτιβισμό», βοηθώντας τους γύρω μας, ΤΟΥΣ «ΔΙΚΟΥΣ ΜΑΣ», πρώτα- πρώτα. Μικρομαγαζάτορες στη γειτονιά μας, συνοικιακούς καταστηματάρχες, ανθρώπους της λαϊκής, αγρότες που πουλούν μόνοι τους λάδι και κρασί από την επαρχία κλπ. Οι αγρότες δεν είναι όλοι κονομημένοι τσιφλικάδες με τα 4χ4. Οι ελαιοπαραγωγοί της Πελλοπονήσου, της Κρήτης και της Μυτιλήνης δυστυχούν. Βοηθήστε αυτούς τους ανθρώπους να ζήσουν. Είμαστε με το λαό ή τις πολυεθνικές; Ας κάνουμε κάτι στην πράξη, πριν φαγωθούμε μεταξύ μας απ’ την πείνα.
    Μέσα σ’ όλα αυτά, ζητήστε, απαιτήστε από τα δισκάδικα να φέρουν το δίσκο του Γ. Σαρρή. Μπορούμε να τον ενισχύσουμε. Αν κάποιοι τον πολεμάνε, ας τους πολεμήσουμε κι εμείς, με το νοιάξιμο, με τη φωνή μας. Είμαστε πιο πολλοί.
    Τα’ χω πάρει!! Πιστεύω όμως ακόμα στη δύναμη της συλλογικής δράσης. Τι διάολο αριστεροί είμαστε;

    Υ.Γ. Ο κύριος Σαρρής δεν είναι ούτε συγγενής, ούτε φίλος μου. Δεν τον γνωρίζω καν προσωπικά.

    Ανατολή

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Οι βλάκες πιστεύουν πως όλα αυτά... αφορούν άλλους....
    ξένους... μακρινούς... και τσιμπλιάριδες.....

    Οταν θα φτάσουν να χτυπάνε και εκείνους... τότε... θα είναι πολύ αργά....

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. @ aKanonisti κάποιοι από αυτούς είναι απλώς έμμισθοι... κάποιοι άλλοι απλώς ηλίθιοι...

    @ anatoli Δυστυχώς τα όσα σωστά λες στην προτελευταία παράγραφό σου θα έπρεπε να είναι συνείδηση της αριστεράς αλλά δεν είναι... Δεν ξέρω πως και γιατί αλλά έχει μείνει πολύ πίσω στην πράξη... Π.χ. ελάχιστοι αντιλαμβάνονται πως κάθε φορά που πας στο υπερκατάστημα με την λάθος αντίληψη πως έτσι κερδίζεις, ψηφίζεις στο να χαθεί μια θέση δουλειάς, ψηφίζεις την ελαστική εργασία, ψηφίζεις!

    Τώρα όσο για τον Σαρρή που λες... Είχα ακούσει πως είναι στην αριστερά, και δεν μπόρεσα ποτέ να καταλάβω πως τα έβρισκε με τον εαυτό του την εποχή που μεσουρανούσε στην ελαφρότητα και τα κέντρα επίδειξης του νεοπλουτισμού...

    Το άλλο παιδί από τους Ζικ Ζακ ήταν μάλιστα και παρεάκι με τους Κατσιμιχαίους στο Βερολίνο... Αλλά πόσο διαφορετική στάση είχαν στα χρόνια της απάτης, ε;

    Τέλος πάντων... Δεν ξέρω ας συμβαίνει αυτό που λες και χλωμό μου φαίνεται... Είναι άλλωστε γνωστή η ρήση πως μπροστά στο κέρδος δεν μετράνε τίποτα κι είναι ικανοί να πουλήσουν και το σχοινί που θα τους κρεμάσουν...

    Πάντως λύση υπάρχει... Ο Γκαϊφύλλιας δηλαδή πως το κάνει χωρίς τα μεγάλα δισκογραφικά κυκλώματα εδώ και 20 χρόνια; Επιλογές είναι αυτές και κάποια στιγμή όλοι χρειάζεται να αποφασίσουν με τι και ποιους είναι...

    ΑπάντησηΔιαγραφή