Να καεί ή να μην καεί το «μπουρδέλο» η Βουλή;

Ολόκληρη η συγκλονιστική ομιλία του Γρηγόρη Ψαριανού στις 6/5/10 (από TYLOUK1)

Και παρακάτω η σημερινή έρευνα της Ελευθεροτυπίας...


Να καεί ή να μην καεί το «μπουρδέλο» η Βουλή;   
Των ΒΑΣΙΛΙΚΗΣ ΣΙΟΥΤΗ-ΠΑΣΧΑΛΗ ΚΟΡΩΝΑΙΟΥ (από την Ελευθεροτυπία)

Στο παρελθόν ακουγόταν μόνο από πολιτικά περιθωριακές ομάδες: «Να καεί, να καεί το μπουρδέλο η Βουλή». Την περασμένη Τετάρτη, χιλιάδες άνθρωποι κάθε ηλικίας και ιδεολογίας, που διαδήλωναν χωρίς κουκούλες, πάλλονταν με πρωτοφανές πάθος στο ρυθμό αυτού του συνθήματος, που φώναζαν ακόμα και συνδικαλιστές του κυβερνώντος κόμματος.

 

Η αγανάκτηση των πολιτών για τους πολιτικούς διογκώνεται και το άλλοτε περιθωριακό σύνθημα που ζητά να καεί η Βουλή, υιοθετείται πλέον απ' όλο και περισσότερους. Είναι δικαιολογημένη η οργή του κόσμου; Και τι μπορεί να προκύψει απ' αυτή;
Η «Κ.Ε.» απηύθηνε τα ερωτήματα σε πρόσωπα με διαφορετικές απόψεις και ιδεολογίες, για να δώσουν τις δικές τους ερμηνείες. Οι περισσότεροι δικαιολογούν την οργή, αλλά επισημαίνουν τον κίνδυνο.

ΓΙΩΡΓΟΣ ΑΝΔΡΕΟΥ συνθέτης

«Ανακυκλώνουμε πολιτικές δυναστείες»

Αν οι Ελληνες είχαμε μυαλό κουκούτσι, θα είχαμε αντιληφθεί πως είμαστε οι μόνοι που επί έναν αιώνα ανακυκλώνουμε πολιτικές δυναστείες (μεγάλα ονόματα με ασήμαντο ειδικό βάρος επιγόνων διαδόχων) κι αναπαράγουμε αναπληρώσεις που μόνο ψυχαναλυτικά μπορούν να εξηγηθούν.

Τα τραγικά μέτρα «σωτηρίας» της χώρας (δηλαδή διασφάλισης της δυνατότητάς μας να πληρώσουμε τα... δανεικά που οι πολιτικοί μας καταχράστηκαν δίνοντας ένα μεζεδάκι και σε μας, την αρκούδα που χορεύει στον ήχο του ντεφιού τους) σηματοδοτούν την αναπόφευκτη κατάρρευση του πολιτικού και μιντιακού κατεστημένου της χώρας. Αμήν. Αυτό που θα τους διαδεχτεί είναι αδύνατον να είναι χειρότερο από την αφεντιά τους, αδύνατον να συναγωνιστεί το Θράσος, την Ανικανότητα, την Αυθάδεια και τον Αριβισμό τους.
Περιμένετε και θα δείτε - θα τους πάρουν με τις πέτρες και πολύ σύντομα, μόλις συνέλθει ο κόσμος από την αρχική παγωμάρα κι αντιληφθεί σε τι είδους μέγκενη έχει εγκλωβιστεί. Να μη το ξεχάσω: Λεφτά δεν υπάρχουν, μόνο δανεικά και επιστρεπτέα πάση θυσία. Ας προσέχαμε κι ας ακούγαμε όσους χτυπούσαν καμπανάκι.

ΧΡΙΣΤΟΦΟΡΟΣ ΒΕΡΝΑΡΔΑΚΗΣ πολιτικός επιστήμονας

«Γενικευμένη κατάρρευση του συστήματος»

Ο κόσμος έχει περάσει την κόκκινη γραμμή ανοχής.

Δεν έχουμε απλώς δυσπιστία απέναντι σε κόμματα, πολιτικές ομάδες, θεσμούς. Εχουμε να κάνουμε με τη γενικευμένη κατάρρευση του πολιτικού συστήματος. Δεν είναι ότι ο κόσμος έχει πρόβλημα με το ΠΑΣΟΚ, όποτε ψηφίζει Ν.Δ., ή έχει πρόβλημα με τη Ν.Δ., οπότε ψηφίζει ΠΑΣΟΚ. Η κρίση αξιοπιστίας έχει πλέον γενικευτεί.
Εάν αυτό κορυφωθεί, υπάρχουν δύο διέξοδοι: Η μία είναι θεσμική, από τα πάνω. Τα πολιτικά κόμματα να πάρουν την απόφαση της αυτοδιάλυσής τους και να δημιουργηθούν καινούριοι πολιτικοί σχηματισμοί, στη βάση της νέας πολιτικής και κοινωνικής πραγματικότητας. Δηλαδή νέα πολιτικά κόμματα, εκλογές και συντακτική Βουλή, όπως έγινε το 1974.
Η άλλη είναι ανεξέλεγκτες και ασύμμετρες κοινωνικές εξεγέρσεις που θα αποδομήσουν τη χώρα και θα συνοδευτούν από φαινόμενα ανοιχτής πολιτικής βίας, ακροδεξιάς και ακροαριστερής.

ΣΤΑΘΗΣ ΔΡΟΓΩΣΗΣ μουσικός

«Ούτε το κάψιιμο δεν αξίζουν»

Εχει δίκιο ο κόσμος; Να καεί η Βουλή; Πραγματικά η Βουλή δεν νομίζω ότι κυβερνά αυτό τον τόπο. Θλιβερός θίασος κομπάρσων στο θέατρο που λέγεται ελληνική δημοκρατία.

«Σοσιαλιστές» που παίρνουν θατσερικά μέτρα και ακροδεξιοί που φωνάζουν τάχα υπέρ της δημοκρατίας. Προοδευτικοί δήθεν αριστεροί με ξύλινο συντηρητικό λόγο. Είναι προκλητικοί, αλλά ποιος νεόπλουτος νεοέλληνας δεν είναι; Η σαπίλα ξεκινά από κάτω. Από τους πρασινοφρουρούς και τους γαλάζιους νεοέλληνες με την κοιλίτσα και την αμορφωσιά. Οι περισσότεροι βουλευτές μας είναι σαν κι αυτούς. Αντιπρόσωποι και εκπρόσωποι της σάπιας Ελλάδας. Μαγκιά, βλαχιά και αρχαίοι πρόγονοι. Ούτε το κάψιμο δεν αξίζουν. Δικαιολογημένη η οργή του κόσμου. Αλλά με μια φωτιά δε θα λυθεί τίποτα. Αυτοοργάνωση, αλληλεγγύη, αξιοπρέπεια. Για τα παιδιά μας.

ΘΑΝΑΣΗΣ ΚΟΚΚΙΝΟΥΛΗΣ αγρότης, στέλεχος της Ν.Δ.

«Να κάνουμε πρώτα αυτοκριτική»

Πρόκειται για ένα εντελώς αντιδημοκρατικό σύνθημα.

Ουαί και αλίμονο, νοήμονες άνθρωποι να φωνάζουν το σύνθημα αυτό. Αν έχουν αντίρρηση για το περιεχόμενο της Βουλής, να κάνουμε πρώτα την αυτοκριτική μας, μιας και εμείς τους στέλνουμε εκεί. Αν γενικευτεί το σύνθημα αυτό, δεν ξέρω τι θα προκύψει, θα επιβεβαιωθεί όμως ο Κωνσταντίνος Καραμανλής, που είχε πει ότι είμαστε ένα απέραντο φρενοκομείο.

ΑΛΕΞΑΝΔΡΑ ΚΟΡΩΝΑΙΟΥ αν. καθηγήτρια κοινωνιολογίας στο Πάντειο

«Βαθαίνει το χάσμα των ανισοτήτων»

Οταν ένα τέτοιο «εμπρηστικό» σύνθημα υιοθετείται από χιλιάδες πολίτες, τότε η προϋπάρχουσα απαξίωση του πολιτικού συστήματος παίρνει διαστάσεις ακύρωσης του ύστατου κοινοβουλευτικού θεσμού.

Εχει νόημα να συζητάμε για δικαιολογημένη ή αδικαιολόγητη οργή στην κατάσταση «έκτακτης ανάγκης» στην οποία βρίσκεται η χώρα, την οποία άλλωστε ορισμένοι πολιτικοί παρομοιάζουν με «ασθενή» που πρέπει να θεραπεύσουν, ξυπνώντας ανατριχιαστικές μνήμες άλλων εποχών;
Οπως φαίνεται, το σοκ από τα νέα μέτρα μετατρέπεται σε κύμα οργής, καθώς το χάσμα των ανισοτήτων ανάμεσα στον υπέρογκο πλούτο ολίγων και τη φτώχεια ολοένα περισσότερων βαθαίνει. Η αναπόφευκτη σύγκρουση της ορατής πλέον τρομοκρατίας των «αγορών» με τον κόσμο της εργασίας επιβάλλει τη διαμόρφωση ενός νέου κοινωνικού συμβολαίου ανάμεσα στους πολίτες και το πολιτικό σύστημα. Οι πολίτες το έχουν ανάγκη. Οι πολιτικοί είναι έτοιμοι για κάτι τέτοιο; Προς ποια κατεύθυνση; Τα ερωτήματα είναι κρίσιμα, καθώς η σύναψη συμβολαίου με το ΔΝΤ φέρνει στην επιφάνεια όλα εκείνα που καιρό τώρα πληγώνουν την κοινωνία αλλά και την αξιοπιστία του πολιτικού συστήματος.

ΣΤΕΦΑΝΟΣ ΜΑΝΟΣ πρώην υπουργός

«Η οργή να οδηγήσει σε αυτογνωσία»

Και εγώ είμαι οργισμένος. Οχι τώρα στα δύσκολα, αλλά εδώ και χρόνια.

Την οργή μου, τους φόβους μου και τις προτάσεις μου τις δημοσιοποιώ εδώ και πολλά χρόνια με την ελπίδα να πείσω και άλλους. Δεν καίω, δεν καταστρέφω, γράφω. Χωρίς αποτέλεσμα όμως. Αλλά οι σημερινοί οργισμένοι τι έκαναν τα τελευταία δέκα χρόνια που προετοιμαζόταν το σημερινό κατάντημα; Γιατί επιδοκίμαζαν (με την ψήφο τους) όλους όσοι τους έταζαν λαγούς με πετραχήλια ή τους πουλούσαν φανταστικούς κόσμους καλοπέρασης και μηδενικής προσπάθειας; Αν η οργή οφείλεται στην απογοήτευση ότι τα φούμαρα δεν ήταν τίποτε άλλο παρά φούμαρα, τότε αυτή η οργή δεν οδηγεί σε κάτι καλό. Αν η οργή οδηγήσει σε περισσότερη αυτογνωσία (αν καταλάβουμε ότι με τον εαυτό μας πρέπει κυρίως να θυμώσουμε, επειδή υπήρξαμε αφελείς και επιπόλαιοι), ναι, τότε ίσως υπάρχει ελπίδα να βγει κάτι καλό. Τα επόμενα χρόνια θα είναι πολύ δύσκολα. Οι δυσκολίες και η θέληση της πλειοψηφίας -έτσι γίνεται στη δημοκρατία- θα αναδείξουν τις ηγεσίες που θα μας «ξελασπώσουν».

ΕΥΤΥΧΗΣ ΜΠΙΤΣΑΚΗΣ ομ. καθηγητής Φιλοσοφίας, Πανεπιστήμιο Ιωαννίνων

«Οχι τυφλή βία, όχι θάνατοι»

Οι Ελληνες, στη συντριπτική τους πλειοψηφία, είναι οργισμένοι.

Με τα μέτρα που ψηφίστηκαν, μισθωτοί, αγρότες, μικροϊδιοκτήτες θα πεινάσουν. Με τα μέτρα το Σύνταγμα έγινε «κουρελόχαρτο» (έκφραση γνωστού συνταγματολόγου). Η Ελλάδα, κατά τον πρωθυπουργό, «κινδυνεύει να απωλέσει μέρος της εθνικής της ανεξαρτησίας». Λάθος: Η χώρα μας έγινε ήδη νομαρχία της Ευρωπαϊκής Ενωσης.
Απαξίωση, λοιπόν, της πολιτικής και των πολιτικών με τα σκάνδαλα που «κουκουλώνονται», από την Ολυμπιάδα και το Χρηματιστήριο, μέχρι τα πιο πρόσφατα. Οργή και μίσος για τους πολιτικούς που πλούτισαν. Γενικότερα για τον προκλητικό πλούτο των λίγων που ξεδιάντροπα τον επιδεικνύουν, περιφρονώντας αυτούς που τον παράγουν.
Οργή λοιπόν και περιφρόνηση. Οχι τυφλή βία. Οχι θάνατοι. Ποιοι έκαψαν, όμως, την τράπεζα; Τι είναι οι κουκουλοφόροι που συνομιλούν φανερά με αστυνομικούς;
Η Αθήνα μοιάζει με πόλη υπό κατάληψη. Ο κόσμος φοβάται. Σε τι χρησιμεύουν οι πάνοπλοι σε κάθε γωνιά του κέντρου της Αθήνας;
Ομως: «Να μην καεί η Βουλή». Τα πλήθη που ξεχύθηκαν στους δρόμους, ζητούν το δίκιο τους. Δεν καίνε, δεν σπάζουν. Να μας πει ο κ. Χρυσοχοΐδης γιατί επί της δυναστείας του οι «γνωστοί-άγνωστοι» δρουν ανενόχλητοι. Και με ποιο δικαίωμα τα όργανα του κράτους δέρνουν και δολοφονούν.
Τι θα γίνει; Κρίση και σήψη. Και εάν η κατάσταση αυτή συνεχιστεί, τα φίδια της ακροδεξιάς και του νεοφασισμού θα θανατώσουν την ανάπηρη δημοκρατία μας.
Ελπίδα; Η ενεργητική παρέμβαση του λαϊκού παράγοντα. Στις κρίσιμες σημερινές στιγμές η αριστερά έχει ιστορική ευθύνη να σταματήσει τον εμφύλιο. Να προτείνει ένα πρόγραμμα διεξόδου για να μη χαθούν αυτά που κατακτήθηκαν με αγώνες και αίμα.

ΠΑΝΤΕΛΗΣ ΟΙΚΟΝΟΜΟΥ βουλευτής ΠΑΣΟΚ Α' Αθηνών

«Πυροβολώντας τον εύκολο στόχο»

Των ΒΑΣΙΛΙΚΗΣ ΣΙΟΥΤΗ-ΠΑΣΧΑΛΗ ΚΟΡΩΝΑΙΟΥ

Δικαιολογημένη η οργή. Επαγγελίες ανυπόστατες, ανοχή -αν όχι καλλιέργεια- των ψευδαισθήσεων του λαού και κατασπατάληση χρόνου από τη ζωή όλων μας οι ρίζες της.

Ορθώς καταλογίζονται όλα αυτά στην πολιτική τάξη πραγμάτων της παρελθούσας δεκαετίας - δεκαπενταετίας στην πατρίδα μας και στα ελάχιστα υπόλοιπά της που επιμένουν να μεταλλάσσονται ώστε να επιβιώσουν και... να μας ταλαιπωρούν.
Αλλά η Βουλή; Τι να φταίει η Βουλή;... Μήπως πυροβολώντας τον εύκολο στόχο διαφύγουν - για μια ακόμα φορά - οι υπαίτιοι; Δεν θα ήταν κρίμα τώρα που η λύση του δράματος είναι πολύ κοντά; Τόσο κοντά ώστε να μην την βλέπουμε;

ΣΤΑΒΥ ΣΑΛΟΥΦΑΚΟΥ πρόεδρος Εργατ/λικού Κέντρου Αθήνας - ΠΑΣΟΚ

«Κίνδυνος για τυφλή ρήξη»

«Ο κόσμος δικαιολογημένα νιώθει οργή και θυμό. Από αυτό όμως, μέχρι να εκμεταλλεύονται κάποιοι την οργή για να καταλύσουν τη δημοκρατία, απευθυνόμενοι στο θυμικό όλων μας και βάζοντας στο στόμα των διαδηλωτών το αίτημα να καεί η Βουλή, υπάρχει απόσταση.

Ουσιαστικά, εκείνο που διευκολύνει το σύνθημα αυτό είναι η συντηρητικοποίηση της κοινωνίας και η κατάργηση της συλλογικής δράσης. Υπάρχει κίνδυνος να προκύψει τυφλή ρήξη, ως έκφραση όχλου, που θα αμαυρώσει τους αγώνες μας και θα κλείσει κάθε προοπτική για το αύριο. Παρ' όλα αυτά είμαι αισιόδοξη ότι δεν θα συμβεί».

ΜΙΧΑΛΗΣ ΣΤΑΘΟΠΟΥΛΟΣ καθηγητής Πανεπιστημίου Αθηνών, πρώην υπουργός

«Η διαφθορά βρίσκεται παντού»

Αν η οργή δικαιολογεί τη χυδαία έκφραση, δικαιότερο θα ήταν να επεκταθεί η έκφραση αυτή και σε πολλούς άλλους χώρους της ελληνικής κοινωνίας.

Οπωσδήποτε, το ότι φθάσαμε εδώ που φθάσαμε, δικαιολογεί την οργή του κόσμου. Αλλά σε καμιά περίπτωση δεν δικαιολογούνται πράξεις βίας ούτε υπάρχουν ελαφρυντικά για τους δράστες του αποτρόπαιου εγκλήματος του φόνου τριών αθώων θυμάτων.
Εξάλλου είναι εύλογο να στρέφεται η αγανάκτηση κατά του πολιτικού κόσμου που μας οδήγησε εδώ (δεν φταίνε βέβαια όλοι οι πολιτικοί - η ισοπέδωση είναι άδικη). Οι φοροφυγάδες όμως, οι καταχραστές κοινοτικών επιχορηγήσεων, οι μεσάζοντες, όσοι αξιώνουν και πετυχαίνουν τη συμμετοχή τους σε πολλών ειδών σπατάλες του δημόσιου χρήματος, βρίσκονται παντού στην κοινωνία, ανάμεσά μας. Η διαφθορά δεν βρίσκεται μόνο στο κράτος.
Αυτό που μπορεί και πρέπει να προκύψει από τον συγκλονισμό της κοινής γνώμης είναι να αλλάξει συθέμελα η νοοτροπία κράτους και κοινωνίας.

ΕΥΚΛΕΙΔΗΣ ΤΣΑΚΑΛΩΤΟΣ Καθηγητής στο Οικονομικό Πανεπιστήμιο - ΣΥΡΙΖΑ

«Ο κίνδυνος για έλληνα Μπερλουσκόνι»

Η οργή είναι απόλυτα δικαιολογημένη, αλλά για να μετατραπεί σε πολιτική, δηλαδή να οδηγήσει σε αλλαγή κατεύθυνσης της χώρας, χρειάζονται πολύ διαφορετικά συνθήματα, διαφορετικές ιδέες, διαφορετικές προτάσεις.

Το σύνθημα να καεί η Βουλή διευκολύνει μη δημοκρατικές λύσεις, σωτήρες πάνω σε άσπρα άλογα, σε έναν Ελληνα Μπερλουσκόνι που υποτίθεται ότι θα μας σώσει από τη σαπίλα. Αυτό και επικίνδυνο είναι, και λύση δεν θα φέρει.

ΝΙΚΟΣ ΧΡΥΣΟΓΕΛΟΣ μέλος Πανελλαδικού Συμβουλίου Οικολόγων-Πράσινων

«Νιώθουν ότι τους κορόιδεψαν»

Η κρίση είναι αποτέλεσμα της χρεοκοπίας του πολιτικού συστήματος.

Συνένοχο είναι και σημαντικό τμήμα της κοινωνίας. Η γενικευμένη διαφθορά και ατιμωρησία ξεχείλισαν το ποτήρι. Οι πολίτες είναι πεισμένοι - δικαίως - ότι η πολιτική της κυβέρνησης δεν έχει σχέση με τις προεκλογικές υποσχέσεις, είναι άδικη, δεν θα βγάλει τη χώρα από την κρίση. Νιώθουν ότι τους κορόιδεψαν. Η οργή μπορεί να οδηγήσει σε λαϊκισμό, βία και καταστροφικές πολιτικές που θα εντείνουν τα αδιέξοδα. Τα «όχι», «δεν», η βία δεν θα μας βγάλουν από την κρίση. Η οργή να μετατραπεί σε συνειδητές πρωτοβουλίες για: έκφραση της ευρωπαϊκής αλληλεγγύης, ανάπτυξη κοινωνικών επιχειρήσεων και νέων θεσμών κοινωνικής αλληλεγγύης, στροφή σε υπεύθυνες οικονομικές δραστηριότητες, οικολογική αναβάθμιση των γειτονιών, παρεμβάσεις για να περιοριστούν η φτώχεια, η ανεργία και η περιβαλλοντική κρίση.
Κριτικοί πολίτες, ζωντανές κοινωνικές δυνάμεις, σύγχρονοι πολιτικοί, περιθωριοποιώντας τις παραδοσιακές δυνάμεις, πρέπει να συν-διαμορφώσουν μια εναλλακτική, δημοκρατική, ευρωπαϊκή πολιτική εξόδου από την πολλαπλή κρίση. Οι Πράσινοι στην Ευρώπη είναι ίσως οι μόνοι που ανέλαβαν πρωτοβουλίες προς μια τέτοια κατεύθυνση.

ΓΡΗΓΟΡΗΣ ΨΑΡΙΑΝΟΣ βουλευτής ΣΥΡΙΖΑ

«Ανοίγουν δρόμο στους επιχειρηματίες»

Η δικαιολογημένη οργή του κόσμου πρέπει να στρέφεται ενάντια σε αυτούς που φταίνε, που κατασπατάλησαν δημόσιο χρήμα, γονάτισαν τη χώρα, φάγανε δανεικά και επιχορηγήσεις, δεν χρηματοδότησαν έργα υποδομής, παραγωγικές δραστηριότητες, κατέστρεψαν βιομηχανίες και εξαφάνισαν την αγροτική παραγωγή, παίζοντας τις κουμπάρες και δείχνοντας ο ένας τον άλλον.

Τώρα ξαμολάνε λυσσασμένα σκυλιά, αργυρώνητους δημοσιογραφίσκους να αλυχτάνε στα κανάλια ότι φταίνε οι 300 της Βουλής, το πολιτικό σύστημα. Το εργάκι είναι ανατριχιαστικό και παλιό. Ξαναπαίχτηκε το '65-'66. Το '65 δολοφονήθηκε ο Πέτρουλας στην απέναντι γωνία που κάηκαν τα παιδιά της Marfin. Ο συμβολισμός είναι σαφής. Με συνδυασμένη δράση εκδοτικών συγκροτημάτων και «συστημάτων» τότε άνοιγαν το δρόμο στους συνταγματάρχες, τώρα ανοίγουν το δρόμο στους επιχειρηματίες, τους Μπερλουσκονιστές, λέγοντας πάλι ότι όλο το πολιτικό σύστημα είναι σάπιο. Φταίνε μερικοί πολιτικοί των δύο κομμάτων, η πολιτική τους. Δεν φταίει η Βουλή. Ανθρωποι έδωσαν τη ζωή τους για να είναι ανοιχτή και να λειτουργεί. Η κατάσταση δεν αντιμετωπίζεται με αδιέξοδους μονόδρομους. Εχουν ήδη δοκιμαστεί και μας έφεραν στο γκρεμό. Εξοπλισμοί, Siemens, Βατοπέδια, χρηματιστήρια και ρεσάλτα έχουν χρώμα και εμπνευστές τα δύο κόμματα. Κυβερνάνε με καλπονοθευτικά συστήματα, που κάνουν τη μειοψηφία κυβέρνηση πλειοψηφίας. Με διεστραμμένη λειτουργία της δημοκρατίας.