Αποκαλυπτική έκθεση στελέχους του ΟΟΣΑ με ...οδηγίες χρήσεως του ΔΝΤ :"Δύο μέτρα και δύο σταθμά για τις περικοπές επιδομάτων στο Δημόσιο, καθώς με τροπολογία που κατατέθηκε χθες το βράδυ στη Βουλή στο Φορολογικό, δεν μειώνονται επιδόματα και αποζημιώσεις για Σώματα Ασφαλείας και φύλακες μουσείων, αρχαιολογικών χώρων και φυλακών.Η τροπολογία, που κατατέθηκε σε «άσχετο» νομοσχέδιο, εξαιρεί τις εν λόγω επαγγελματικές ομάδες από τον γενικό κανόνα περί μείωσης ... "
Προφανώς δεν συμβουλεύουμε να κοπούν τα μπόνους των δυνάμεων ασφαλείας σε δύσκολες πολιτικές καταστάσεις, όπου η κυβέρνηση μπορεί να τους χρειαστεί."ΧΡΗΣΙΜΟΠΟΙΗΣΤΕ ΤΗΝ ΑΠΕΙΛΗ ΤΟΥ ΔΝΤ"! *
από Κόκκινο, τεύχος 47-8
Σε μια έκθεση προορισμένη για κυβερνητικά στελέχη, ο Christian Morrisson, αξιωματούχος του Οργανισμού για την Οικονομική Συνεργασία και Ανάπτυξη (ΟΟΣΑ), επιχειρεί να φτιάξει έναν μπούσουλα για κυβερνήσεις σε κρίση, που θέλουν να περάσουν σκληρά μέτρα. Το κείμενο είναι ικανό να ανεβάσει το αίμα στο κεφάλι. Διαβάστε πώς προτείνει οι κυβερνώντες να παρουσιάσουν στην κοινή γνώμη ενδεχόμενη εμπλοκή του ΔΝΤ, και κάντε συγκρίσεις με τις δηλώσεις των υπουργών του ΠΑΣΟΚ:
"...Από την μια, η αντιπολίτευση θα ρίξει όλα τα βάρη των μέτρων στην κυβέρνηση, ενώ από την άλλη, αν η κυβέρνηση περιμένει να ξεσπάσει η κρίση πριν πάρει τα μέτρα, θα έχει ελάχιστο χώρο για να ελιχθεί σε μια ενδεχόμενη πολιτική κρίση. [...] Τελικά, μια ενδεχόμενη προσφυγή στο ΔΝΤ μπορεί να κάνει καλό σε μια κυβέρνηση, μιας και θα μπορέσει να απαντήσει στους επικριτές της ότι η συμφωνία με το ΔΝΤ της επιβλήθηκε, δεν το ήθελε". (Ο Γιωργάκης, θυμίζοντας τον παππού του -"και λαοκρατίαν θέλομεν"...- δήλωσε στο Καστελόριζο ότι τον εκφράζει το σύνθημα "έξω το σφαγείο του ΔΝΤ")
Κάθε σχολιασμός είναι περιττός, αλλά δεν μπορούμε να μείνουμε ασυγκίνητοι από τον κυνισμό των νεοφιλελεύθερων τεχνοκρατών, που ωμά παραδέχονται ότι το ΔΝΤ είναι απειλή για τους λαούς!
Αναφέρονται χαρακτηριστικά αποσπάσματα από το κείμενο:
Απεργίες δασκάλων
Κάθε σχολιασμός είναι περιττός, αλλά δεν μπορούμε να μείνουμε ασυγκίνητοι από τον κυνισμό των νεοφιλελεύθερων τεχνοκρατών, που ωμά παραδέχονται ότι το ΔΝΤ είναι απειλή για τους λαούς!
Αναφέρονται χαρακτηριστικά αποσπάσματα από το κείμενο:
Απεργίες δασκάλων
Οι απεργίες των καθηγητών-δασκάλων δεν προκαλούν από μόνες τους ιδιαίτερο πρόβλημα για μια κυβέρνηση, αλλά είναι εμμέσως επικίνδυνες, όπως έχουμε πολλές φορές δει, μιας και αφήνουν ελεύθερους τους μαθητές να διαδηλώνουν.
Στρατηγική για περικοπές μισθών
Μπόνους μπορούν να περικοπούν σε συγκεκριμμένους τομείς, χρησιμοποιώντας μια πολιτική διακρίσεων, έτσι ώστε να αποφευχθεί το ενδεχόμενο να ενωθούν οι δημόσιοι υπάλληλοι σε ένα κοινό μέτωπο. Προφανώς δεν συμβουλεύουμε να κοπούν τα μπόνους των δυνάμεων ασφαλείας σε δύσκολες πολιτικές καταστάσεις, όπου η κυβέρνηση μπορεί να τους χρεαστεί.
Τίποτα δεν είναι πιο επικίνδυνο από το να λαμβάνονται καθολικά οικονομικά μέτρα για να λυθεί ένα μακροοικονομικό πρόβλημα. Για παράδειγμα, αν η κυβέρνηση θέλει να μειώσει τους μισθούς των δημοσίων υπαλλήλων, πρέπει να τους κόψει σε έναν τομέα, να τους παγώσει σε άλλον, και ακόμα και τους αυξήσει σε έναν πολιτικά ευαίσθητο τομέα.
Τα πιο εφαρμόσιμα μέτρα
Μπορούμε να προτείνουμε σειρά μέτρων που μπορούν να παρθούν χωρίς ιδιαίτερη πολιτική δυσκολία. Για να μειωθεί το δημοσιονομικό έλλειμα, υπάρχουν πολύ ουσιαστικές περικοπές στις δημόσιες επενδύσεις ή συμμάζεμα των λειτουργικών εξόδων που δεν εμπεριέχουν πολιτικό ρίσκο. Όταν κόβουμε τα λειτουργικά έξοδα, δεν το κάνουμε μειώνοντας την ποσότητα της παρεχόμενης υπηρεσίας, ακόμα και αν αυτό γίνει σε βάρος της ποιότητας. Για παράδειγμα, μπορούμε να κόψουμε τα λειτουργικά έξοδα σε σχολεία ή πανεπιστήμια, αλλά θα ήταν επικίνδυνο να μειωθεί ο αριθμός των μαθητών/φοιτητών. Οι οικογένειες θα αντιδράσουν βίαια αν τα παιδιά τους δεν μπορούν να σπουδάσουν, αλλά θα δεχτούν με ήπιες αντιδράσεις μια σταδιακή μείωση της ποιότητας της παρεχόμενης εκπαίδευσης, ενώ τα σχολεία μπορούν προοδευτικά και για συγκεκριμένους σκοπούς να ζητήσουν -και να πάρουν- συνεισφορές από τις οικογένειες, ή να παύσουν κάποια συγκεκριμμένη δραστηριότητα. Αυτό δεν πρέπει να γίνει παντού ταυτόχρονα, πρέπει να γίνει αρχικά σε ένα σχολείο αλλά όχι κατευθείαν σε όλα τα σχολεία μιας γειτονιάς, ώστε να αποφευχθεί μια γενικευμένη δυσαρέσκεια.
Μέτρα προς αποφυγήν
Πολλοί κάτοικοι φτωχών περιφερειών νιώθουν απελπισμένοι και αποκλεισμένοι σε σύγκριση με τον υπόλοιπο αστικό πληθυσμό. Βανδαλισμοί και λεηλασίες σε πιο εύπορες περιοχές είναι λοιπόν μια διέξοδος γι' αυτούς. Αν ένα σταθεροποιητικό μέτρο -παύση επιδοτήσεων, για παράδειγμα- προκαλέσει ραγδαία άνοδο στις τιμές των βασικών αγαθών, αυτοί οι πληθυσμοί θα αντιδράσουν βίαια πάνω στην απελπισία τους. Τέτοια μέτρα χαμηλώνουν βίαια το ήδη χαμηλό επίπεδο της ζωής τους, και όταν φτάσουν σε αυτό το σημείο, οι φτωχοί δεν έχουν τίποτε άλλο να χάσουν (απίστευτος κυνισμός!)
Το πρώτο μέτρο που πρέπει να επισημανθεί είναι η αποφυγή μέτρων "χαλάρωσης" σε περιόδους ευημερίας, μιας και δημιουργεί "κεκτημένα δικαιώματα", που μετά είναι δύσκολο να αμφισβητηθούν.
Άν δεν μπορεί να αποφευχθεί άυξηση τιμών, πρέπει να ληφθούν κάποιες προφυλάξεις. Είναι αναγκαίο να αυξηθούν πρώτα οι τιμές στα "ενδιάμεσα" αγαθά, και όχι στα προϊόντα βασικής ανάγκης στα οποία στηρίζονται τα φτωχά νοικοκοιριά.
Στιβαρή διακυβέρνηση
Αν μια κυβέρνηση πρόκειται να χρειαστεί επαρκή χώρο για πολιτικές μανούβρες για την προσαρμογή, πρέπει να υποστηριχθεί από ένα ή δύο μεγάλα κόμματα κοινοβουλευτικής πλειοψηφίας, και όχι από έναν συνασπισμό μικρών κομμάτων, που σημαίνει ότι ένα ευθέως πλειοψηφικό σύστημα για κοινοβουλευτικές εκλογές προτιμάται από απλή αναλογική αντιπροσώπευση (ή τουλάχιστον έναν συνδυασμό των δύο). Υπάρχουν και άλλες μέθοδοι ενδυνάμωσης της εκτελεστικής εξουσίας, όπως η πιθανότητα προσωρινών εκτάκτων/ειδικών εξουσιών ή εκ των υστέρων έλεγχο από τη δικαστική εξουσία (σ.σ. των αποφάσεων της κυβέρνησης), ώστε να αποφευχθεί ένα εκ των προτέρων μπλοκάρισμα του προγράμματος από το δικαστικό σώμα. Ένα δημοψήφισμα μπορεί να αποδειχθεί αποτελεσματικό όπλο για μια κυβέρνηση, υπό την προυπόθεση ότι μόνο η κεβέρνηση μπορεί να το καλέσει (σημείωση: μετά το γαλλικό "Όχι" μάλλον αναθεώρησαν αυτή τη θέση...)
Σε περιόδους πραγματικών αναμετρήσεων, το ειδικό πολιτικό βάρος ενός επικεφαλής του κράτους μπορεί να αναδειχτεί σε καθοριστικό παράγοντα για την επιτυχία της αναδιάρθρωσης. Οι κυβερνήσεις πάντα έχουν μια πραγματική δυνατότητα να αντισταθούν, βέβαια, χάρη στο στρατό και την αστυνομία. Σε κάποιες περιπτώσεις π.χ. στο Εκουαδόρ, η κυβέρνηση δεν έδρασε όταν ξέσπασαν απεργίες. Όταν οι αναταραχές μπορεί να απειλούν το καθεστώς, παρ' όλα αυτά, η ειδική παρουσία του αρχηγού του κράτους είναι εξαιρετικά ισχυρός παράγοντας. Έτσι έγινε στο Μαρόκο, την Ακτή Ελεφαντοστού και τη Βενεζουέλα, όπου ο πρόεδρος είχε αυτή την εξουσία επειδή το κόμμα έλεγχε την προεδρία, το Κοινοβούλιο και το μεγαλύτερο συνδικάτο.
Περί συνδικάτων
Αν οι εργαζόμενοι σε εταιρίες του δημοσίου τομέα είναι οργανωμένοι σε δυνατά συνδικάτα, μπορεί να αναδειχτούν πολύ αποτελεσματική αντιπολίτευση ενάντια στις κυβερνητικές αποφάσεις (χιλιάδες απολύσεις ή ιδιωτικοποιήσεις).
Κάθε πολιτική που αποδυναμώνει αυτόν το "συντεχνιασμό" είναι επιθυμητή: Από οικονομικής σκοπιάς, αυτό θα εξαφάνιζε οποιαδήποτε εμπόδια για ανάπτυξη, ενώ από πολιτική σκοπιά η κυβέρνηση θα αποκτούσε ελευθερία κινήσεων σε περίοδο προσαρμογής. Μπορεί να πει κανείς ότι τέτοια πολιτική θα ξεσηκώσει αντιδράσεις, αλλά είναι σαφώς προτιμότερο να δοθεί αυτή η μάχη όταν η οικονομική κατάσταση είναι ικανοποιητική, από το να δοθεί σε περίοδο κρίσης και αδυναμίας. Τέτοιες πολιτικές μπορούν να λάβουν πολλές μορφές: Εγγυήσεις μίνιμουμ υπηρεσιών, εκπαίδευση επιπλέον ειδικευμένων εργαζόμενων, ιδιωτικοποιήσεις ή κατάτμηση σε πολλές επιχειρήσεις που θα ανταγωνίζονται η μία την άλλη, όπου είναι εφικτό.
Τάιμινγκ
Παρατηρούμε μια σχέση, μια καθυστέρηση τριών με έξι μηνών, ανάμεσα στην ανακοίνωση των μέτρων σταθεροποίησης και τις κοινωνικές αντιδράσεις, απεργίες ή διαδηλώσεις. Αυτό είναι ενδιαφέρον, γιατί αποδεικνύει ότι, σε αντίθεση με την θεωρία των "αναλογικών προσδοκιών" (;!), οι πολιτικές αντιδράσεις εμφανίζονται όχι τη στιγμή που ανακοινώνονται, αλλά τη στιγμή που εφαρμόζονται.
*Την παραπάνω έκθεση του ΟΟΣΑ μπορείτε να τη βρείτε ΕΔΩ
Ξανακοιτάζω τώρα την τελευταία φράση από τα αποσπάσματα της έκθεσης... "Οι πολιτικές αντιδράσεις εμφανίζονται όχι τη στιγμή που ανακοινώνονται, αλλά τη στιγμή που εφαρμόζονται."... Όταν αυτά που απλώς ακούμε τώρα, θα αρχίζουν να αδειάζουν τις τσέπες μας... Όταν τα καλοπακεταρισμένα μέτρα θα γίνουν "μου λείπουν τόσα για το νοίκι", "δεν έχω για τα δίδακτρα", "δεν έχω να σου πάρω, παιδί μου", δεν το ένα, δεν το άλλο...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου