 |
| Η διακήρυξη της ανεξαρτησίας της Ιρλανδίας "πουλήθηκε από το Φιάνα Φάιλ" (πηγή: Αυγή) |
Το «ιρλανδικό θαύμα» τελείωσε: το χαϊδεμένο παιδί των απανταχού νεοφιλελεύθερων βρίσκεται πλέον υπό την ασφαλή κηδεμονία της τρόικας. Διαλέξαμε σήμερα και δημοσιεύουμε το κείμενο του Μπρένταν Ο’Νηλ, επειδή επικεντρώνεται στο κρίσιμο ζήτημα της υπονόμευσης της αρχής της λαϊκής κυριαρχίας από τις εξελίξεις αυτές. Η πιο θεαματική επίθεση εναντίον της θεμελιώδους για τις δυτικές δημοκρατίες αρχής ήταν η απόφαση της ιρλανδικής κυβέρνησης να ψηφίσει πρώτα τον προϋπολογισμό και το τετραετές πακέτο λιτότητας και ύστερα να προκηρύξει εκλογές: εκλογές δηλαδή που θα αφορούν πια μόνο το όνομα του κατ’ επίφασιν διαχειριστή, και όχι την πολιτική κατεύθυνση της χώρας. Την «υπεύθυνη» αυτή απόφαση χαιρέτησε άλλωστε και ο Γ. Παπανδρέου, λέγοντας πως η ιρλανδική κυβέρνηση κάνει εκείνο που δεν έκανε η Ν.Δ. το 2009. Η υποχώρηση και η υπονόμευση της λαϊκής κυριαρχίας δεν προέρχεται από τις κανονιοφόρους των πιστωτών αλλά από την πολιτική λογική του «μονόδρομου» και τη μεταφορά της εξουσίας στους ειδικούς της οικονομίας.
Κ.Σ.
 |
"ΠΡΟΔΟΤΗΣ" από τη διαδήλωση του Σαββάτου (πηγή: N.Y.Times) |
του Μπρενταν Ο’Νηλ
μετάφραση: Κώστας Σπαθαράκης
Η Ιρλανδική Δημοκρατία, ένα, υποτίθεται, ανεξάρτητο κυρίαρχο κράτος, καταλήφθηκε από τους «ανθρώπους με τα μαύρα» (ή τους «Γερμανούς», όπως τους λένε οι θυμωμένοι Ιρλανδοί), από την Ευρωπαϊκή Επιτροπή και την Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα. Οι άνθρωποι αυτοί θα αποτελούν στο εξής την ανώτατη αρχή στην Ιρλανδία, με εξουσία να ελέγξουν εξονυχιστικά και να «τροποποιήσουν» το πακέτο λιτότητας και τα σχέδια της ιρλανδικής κυβέρνησης για την ανάκαμψη της ιρλανδικής οικονομίας. Μια χώρα που για αιώνες βρισκόταν υπό την κυριαρχία της Βρετανίας, μετατρέπεται τώρα ξανά σε αποικία και υποβιβάζεται από κυρίαρχο κράτος σε μια επιχείρηση υπό πτώχευση υποταγμένη στις αυστηρές εντολές των τραπεζιτών.
Υπάρχουν δύο εξαιρετικά σημαντικά ζητήματα όσον αφορά την αποκαλούμενη «διάσωση» της ταλαίπωρης Ιρλανδίας.
Πρώτον, η τεράστια έκταση των εξουσιών, της επιρροής των ανθρώπων της Ε.Ε., της ΕΚΤ και του ΔΝΤ, που κατέφθασαν στο Δουβλίνο. Αυτοί οι μη εκλεγμένοι αξιωματούχοι έχουν το δικαίωμα να μελετήσουν λεπτομερώς και να αναθεωρήσουν το οικονομικό πρόγραμμα της εκλεγμένης ιρλανδικής κυβέρνησης. Πράγματι, η Ιρλανδία καθυστέρησε την ψήφιση του τετραετούς πακέτου λιτότητας, ώστε να το εγκρίνουν πρώτα οι εκπρόσωποι της ΕΚΤ και του ΔΝΤ, διασφαλίζοντας πως πληροί τις απαιτήσεις της γραφειοκρατίας των Βρυξελλών. Οι αξιωματούχοι αυτοί θα προχωρήσουν σε «εντατικές, γρήγορες και στοχευμένες» προετοιμασίες για την οικονομική διάσωση της Ιρλανδίας.
Την προηγούμενη εβδομάδα ήταν εμφανές πως, παρότι η κυβέρνηση του Μπράιαν Κόουεν επέμενε να αρνείται ότι θα χρειαστεί εξωτερική οικονομική βοήθεια (προσπαθώντας προφανώς να διασώσει την εικόνα της), στην πραγματικότητα ένα σχέδιο ετοιμαζόταν ήδη από εκείνους που οι Irish Times αποκάλεσαν προσφυώς «καινούργια αφεντικά» της Ιρλανδίας. Την Κυριακή 14 Νοεμβρίου ο υπουργός Εμπορίου υποστήριξε πως η Ιρλανδία θα κατάφερνε να υπερβεί τα οικονομικά της προβλήματα, προσθέτοντας: «Η ανεξαρτησία της Ιρλανδίας κερδήθηκε με μεγάλους αγώνες και η κυβέρνηση δεν πρόκειται να την παραχωρήσει σε κανέναν». Ο Ντιντιέ Ρεϋντέρ, υπουργός Οικονομικών του Βελγίου ήταν καλύτερα πληροφορημένος. Αποκαλύπτοντας πως υπήρχε ήδη ένα σχέδιο οικονομικής διάσωσης της Ιρλανδίας, γελοιοποίησε την ιρλανδική κυβέρνηση: «Έχουμε έτοιμη την απάντηση και περιμένουμε απλώς την ερώτηση». Για κάποιους ευρωπαίους ηγέτες η επίκληση της ιρλανδικής ανεξαρτησίας και η ίδια η ιδέα του κυρίαρχου κράτους δεν είναι παρά κάτι αξιοθρήνητα αστείο που μπορεί κανείς να κοροϊδεύει δημοσίως.
Όποια άποψη και αν έχει κανείς για την τωρινή κυβέρνηση της Ιρλανδίας (εγώ δεν τη συμπαθώ ιδιαίτερα) ή για την οικονομική κατάσταση της Ιρλανδίας (που είναι εξαιρετικά δυσχερής), θα έπρεπε να μας προβληματίσει βαθιά αυτή η υποκατάσταση μιας εκλεγμένης κυβέρνησης από ευρωπαίους αξιωματούχους, αυτή η κατάργηση στην πραγματικότητα της ιρλανδικής λαϊκής κυριαρχίας, εν ονόματι της διάσωσης των χρηματοπιστωτικών ιδρυμάτων και των ισολογισμών της ΕΚΤ. Σε ένα ευρωπαϊκό περιοδικό (EUobserver, 17.11) γράφτηκε πως «κατά την επιθεώρηση των ιρλανδικών οικονομικών σχεδίων» η ευρωπαϊκή αντιπροσωπεία «θα έχει εκτεταμένη εξουσία επί της εκλεγμένης κυβέρνησης της Ιρλανδίας». Το κύριο άρθρο των Irish Times το διατύπωνε καλύτερα: η Ιρλανδία θα υπόκειται για μια ακόμη φορά «στις αποφάσεις άλλων», αφού το επονομαζόμενο σχέδιο διάσωσης αμφισβητεί τη βασική αρχή ότι «οι Ιρλανδοί πρέπει να καθορίζουν οι ίδιοι το μέλλον τους».
Το δεύτερο σημαντικό ζήτημα είναι η μυστικότητα που περιβάλλει τους ανθρώπους οι οποίοι θα έχουν τέτοια «εξουσία επί της εκλεγμένης κυβέρνησης της Ιρλανδίας». Στο παρελθόν ο ιρλανδικός λαός γνώριζε τουλάχιστον τα ονόματα και τα πρόσωπα των βρετανών βασιλέων ή των αποικιακών διοικητών τους· τώρα δεν θα γνωρίζουν τίποτα για τους «ανθρώπους με τα μαύρα» που έρχονται να σώσουν την οικονομία τους. Ένας οικονομικός εκπρόσωπος της Ε.Ε. ξεκαθάρισε πως δεν θα αποκαλυφθεί τίποτα σχετικά με τους αξιωματούχους της ΕΕ, της ΕΚΤ και του ΔΝΤ που έρχονται στην Ιρλανδία, ούτε καν ο αριθμός τους. «Θα είναι περισσότεροι από δύο, αλλά λιγότεροι από δέκα», ευαρεστήθηκε να αποκαλύψει. Όταν του ζήτησαν περισσότερες πληροφορίες, απάντησε: «Οι άνθρωποι αυτοί δεν χρειάζεται να εμφανιστούν δημόσια… Δεν μιλούν στον Τύπο». Ποιοι είναι όμως αυτοί οι άνθρωποι που θα έχουν τέτοια εξουσία πάνω σε μια εκλεγμένη κυβέρνηση του ιρλανδικού λαού; «Είναι, απλούστατα, οι πιο διακεκριμένοι ειδικοί, με σκοπό να συλλέξουν πληροφορίες από τις αρχές και να συζητήσουν μαζί τους την προετοιμασία ενός οικονομικού προγράμματος», απάντησε.
Κάποτε η Ιρλανδία βρισκόταν υπό την κυριαρχία της Αυτοκρατορίας -- τώρα βρίσκεται υπό την κυριαρχία των ειδικών. Κάποτε το δικαίωμα του ιρλανδικού λαού να κυριαρχεί στη χώρα του το αμφισβητούσαν οι βρετανοί διοικητές που έλεγαν πως οι Ιρλανδοί είναι πολύ παιδιά ή άγριοι για να τους εμπιστευτεί κανείς τη διακυβέρνηση του εαυτού τους. Ένας εκπρόσωπος της ΕΚΤ δήλωσε γεμάτος αλαζονεία: «Δεν θα δοθούν λεπτομέρειες για τους ανθρώπους της αποστολής. Μαθαίνει άλλωστε κανείς ποιος πηγαίνει εκ μέρους του ΔΝΤ στη Λατινική Αμερική; Είναι το ίδιο πράγμα» -- στην ίδια φράση εκφράζεται περιφανώς η περιφρόνηση της ευρωπαϊκής γραφειοκρατίας για τα πολιτικά δικαιώματα και την ανεξαρτησία στη Λατινική Αμερική, αλλά και στην Ιρλανδία, που ανοιχτά πια αντιμετωπίζεται μάλλον σαν ένα κράτος του Τρίτου Κόσμου παρά σαν ισότιμος Ευρωπαίος εταίρος.
Αυτός ο δημόσιος χλευασμός της αρχής της λαϊκής κυριαρχίας δεν είναι κάτι εντελώς καινούργιο. Έχει προϊστορία, καθώς τα τελευταία χρόνια, όποτε ο λαός σε ένα κράτος-μέλος της Ευρωπαϊκής Ένωσης τολμούσε να αντιταχθεί στις αποφάσεις της ΕΕ, δεχόταν μια πλημμυρίδα συκοφαντίας και απειλών. Έτσι, όταν ο ιρλανδικός λαός καταψήφισε τη Συνθήκη της Νίκαιας τον Ιούνιο του 2001, μέλη της ευρωπαϊκής ελίτ τον χαρακτήρισαν «προδοτικό» και τον υποχρέωσαν να επαναλάβει το δημοψήφισμα το 2002. Όταν οι Ιρλανδοί είπαν όχι στη Συνθήκη της Λισσαβώνας τους αποκάλεσαν «αχάριστους» που δεν ξέρουν το καλό τους και τους ανάγκασαν και πάλι να ξανακάνουν δημοψήφισμα. Πολλές φορές η ευρωπαϊκή ελίτ επέδειξε την περιφρόνησή για την αρχή της λαϊκής κυριαρχίας. Τώρα, υπό την πίεση των αγορών η περιφρόνηση αυτή θα γίνει ακόμη πιο εμφανής και θα έχει και πολιτικές συνέπειες, αφού οι ευρωπαίοι αξιωματούχοι δεν κρύβουν πια την αδιαφορία τους για την ιρλανδική ανεξαρτησία και στέλνουν μια επιτροπή ειδικών για να αναλάβει τα οικονομικά της Ιρλανδίας.
Ο Χέρμαν φαν Ρομπέυ, πρόεδρος του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου, σε μια ομιλία του το περασμένο Σαββατοκύριακο, που κάποιοι θεώρησαν ότι απευθυνόταν στους ιρλανδούς υπουργούς που επέμεναν ανόητα να επικαλούνται την «τόσο δύσκολα κερδισμένη ανεξαρτησία τους», δήλωσε: «Σε όλα τα κράτη-μέλη υπάρχουν άνθρωποι που πιστεύουν ότι η χώρα τους θα μπορούσε να επιβιώσει μόνη της στον παγκοσμιοποιημένο κόσμο. Αυτό δεν είναι απλώς ψευδαίσθηση: είναι ένα ψέμα.» Πίσω από τον ψευτοδιεθνισμό του Ρομπέυ κρύβεται μια βαθιά απέχθεια για την ιδέα πως οι εθνικές κυβερνήσεις εκφράζουν τη βούληση των λαών τους. Κάλεσε επίσης σε συστράτευση ενάντια στον «κίνδυνο ενός νέου ευρωσκεπτικισμού» -- που στο ευρωπαϊκό new-speak σημαίνει όσους αμφισβητούν το σχέδιο των ελίτ για την Ε.Ε.
Όσοι υποστήριξαν την υπόθεση της ιρλανδικής εθνικής ανεξαρτησίας το έκαναν γιατί πίστευαν πως οι λαοί πρέπει να κυβερνούν τον εαυτό τους, γιατί πίστευαν πως οι λαοί πρέπει να κυβερνιούνται από όσους ελεύθερα εξέλεξαν και τους έδωσαν τη συναίνεσή τους. Σήμερα ο ιρλανδικός λαός χάνει για άλλη μια φορά αυτό το δικαίωμα, όχι από τους βρετανούς εισβολείς ή από μια επίθεση της ευρωπαϊκής ελίτ και των κακών γραφειοκρατών της, αλλά εξαιτίας της ανεπάρκειας της ιρλανδικής κυβέρνησης και της περιφρόνησης των Βρυξελλών απέναντι στην αρχή της λαϊκής κυριαρχίας. Όπως έγραψαν οι Irish Times: «Την πολιτική μας ανεξαρτησία, που κερδίσαμε αγωνιζόμενοι ενάντια στους Βρετανούς για να είμαστε οι ίδιοι κύριοι της τύχης μας, την παραδίδουμε σήμερα στην Ευρωπαϊκή Επιτροπή, την Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα και το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο».
- Ο Brendan O’Neill είναι αρχισυντάκτης του ηλεκτρονικού περιοδικού «spiked». Το άρθρο δημοσιεύθηκε στο περιοδικό “spiked”, 19.11.2010.
.-.-.-.-.
Φωτογραφίες από τη μεγάλη διαδήλωση του Σαββάτου 27/11 στο Δουβλίνο:
 | |
| (από την Αυγή) |
 | ||
| (από την Αυγή) |
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου