 |
| σκίτσο Γιάννη Ιωάννου (πηγή) |
του Δημήτρη Χρήστου
από την
Ας ξεκινήσουμε από ένα σοβαρό, διπλό ερώτημα. Γιατί εμείς ζητήσαμε ένα τόσο μεγάλο δάνειο 110 δισεκατομμυρίων ευρώ και συμφωνήσαμε να το αποπληρώσουμε σε τρία χρόνια, όταν γνωρίζαμε πως δεν έχουμε τέτοια δυνατότητα, δηλαδή αποπληρωμής σε τόσο μικρό χρονικό διάστημα, ενός τόσο μεγάλου ποσού; Γιατί από την άλλη, αυτοί μας δάνεισαν ένα τόσο μεγάλο ποσό, παρότι γνώριζαν καλύτερα από εμάς, ότι δεν υπάρχει περίπτωση να καταφέρουμε να ανταποκριθούμε στους όρους που υπογράψαμε; Οι απαντήσεις σε αυτά τα ερωτήματα θα σας λύσουν και τις απορίες. Όσο για το θέατρο της ελληνικής κυβέρνησης πως θα αγωνιστεί για την επιμήκυνση του χρόνου αποπληρωμής, ας μην το λέει πολύ φωναχτά γιατί μπορεί κάποιος από τους διαπραγματευτές να τσαντιστεί και να αποκαλύψει αυτά που σας είχαμε αποκαλύψει πριν από λίγες μέρες. Πως δηλαδή τα 3 χρόνια ως διάστημα αποπληρωμής, δεν ήταν όρος των δανειστών αλλά απαίτηση των δανειζομένων και συγκεκριμένα του κ. Γ. Παπανδρέου που θεωρούσε ότι πρέπει να πάει στις επόμενες εκλογές χωρίς τους όρους του Μνημονίου!
Η ΑΠΑΝΤΗΣΗ στο πρώτο ερώτημα είναι πως ο πρωθυπουργός δεν διαθέτει την ανδρεία και την απαραίτητη αγάπη για την πατρίδα μας, ώστε να δώσει τη μάχη για να υπερασπιστεί τα συμφέροντα και την ανεξαρτησία της χώρας. Αγόρασε πολιτικό χρόνο τριών ετών, στέλνοντας στην ελληνική κοινωνία ένα λογαριασμό που ήταν αδύνατο να τον σηκώσει. Τα ψέματα που λένε στον ελληνικό λαό είναι ατελείωτα. Άρχισαν με την περιστολή των διογκωμένων δημόσιων δαπανών εκ των οποίων, οι περισσότερες και οι μεγαλύτερες, αφορούσαν το κομπιναδόρικο και μιζαδόρικο σύστημα που είχε εγκαθιδρυθεί στα τελευταία 30 χρόνια δικομματισμού. Αλλά πες πως αυτή η κοπτάτσια των δανειστών, θα μπορούσε να αποδειχτεί, μιας και είναι ασυζητητί υποχρεωτική, ωφέλιμη αφού επιτέλους θα έμπαινε τάξη στο μπάχαλο του ελληνικού δημοσίου. Σε καμία περίπτωση αυτά τα μέτρα δεν αφορούν τον ιδιωτικό τομέα, έλεγαν και ορκίζονταν. Μεγάλες προσθήκες θα υποχρεωθεί να συμπεριλάβει στις νέες εκδόσεις του λεξικού του ο κ. Μπαμπινιώτης για τα λήμματα οπορτουνισμός και αμοραλισμός.
Η ΑΠΑΝΤΗΣΗ στο γιατί έχουμε αυτό το ασύλληπτο μπαράζ βομβαρδισμών επί πάντων και πασών, προκύπτει από το δεύτερο ερώτημα. Αυτό που αφορά τους δανειστές, οι οποίοι μας δάνεισαν, γνωρίζοντας πως δεν έχουμε τις δυνατότητες να τους εξοφλήσουμε. Έχουν δέσει, με την υπογραφή του Μνημονίου, τόσο ασφυκτικά τη χώρα, που ήδη την κάνουν ό,τι θέλουν. Οι σαρωτικές αλλαγές στον ιδιωτικό τομέα φτωχοποιούν βίαια τα ελληνικά νοικοκυριά, προκαλώντας κύματα ανεργίας και καταστροφές σε όλα τα μήκη και πλάτη της αγοράς. Γιατί; Γιατί καθηλώνουν στη μιζέρια αυτή τη χώρα και περιορίζουν δραματικά το εθνικό της εισόδημα πολλαπλασιάζοντας τα ρίσκα να μην εξοφληθούν. Διότι θα εξοφληθούν διαφορετικά.
ΘΑ ΚΑΤΑΣΧΕΣΟΥΝ ό,τι κρίνουν προσοδοφόρο και θα έχουν σχεδιάσει για τους ιθαγενείς ρόλο και θέσεις υπηρετικού προσωπικού, σε έναν τόπο που θα τον κάνουν τη δική τους Φλόριντα. Εμάς δεν μας χρειάζονται για αυτά. Τελικά θα γίνουμε τα γκαρσόνια της Ευρώπης. Υπάρχουν απορίες; Αν είχαν άλλα σχέδια, δεν θα έπλητταν μαζί με εμάς και τις εκατοντάδες ξένες επενδύσεις στο λιανικό εμπόριο, που επένδυσαν στην Ελλάδα για να πουλήσουν τα προϊόντα τους. Είχε πρόβλημα υψηλών μισθών με τους υπαλλήλους του στην Ελλάδα ο κύριος Ingrar Kamprad ιδρυτής της περίφημης βιομηχανικής και εμπορικής αλυσίδας ΙΚΕΑ που παράγει και πουλάει σε όλο τον κόσμο τα φινετσάτα προϊόντα του; Ήρθε εδώ η Carrefure, η Βελγική HΕΙΝΖ (ΑΒ) ή η Dixon (Κωτσόβολος) για να δουν τους τζίρους τους να βυθίζονται 40% μέσα στο 2010; Θα κάνουν όμως υπομονή μέχρι... να έρθουν οι πλούσιοι Ευρωπαίοι. Και ο κ. πρωθυπουργός που μας μιλάει για πράσινη ανάπτυξη και καινοτομίες; Τον βλέπετε εσείς να βιάζεται και να αγωνιά; Οι μεταβολές που σχεδιάζονται στο όνομα ενός αναγκαίου -πράγματι- εκσυγχρονισμού στη δημόσια διοίκηση, είναι λέτε προς αυτήν την κατεύθυνση;
ΤΟΝ ΑΦΕΛΛΗΝΙΣΜΟ του τόπου συνειδητά ή ασυνείδητα υπηρετούν όλοι αυτοί που στην αρχαία Αθήνα θα είχαν εξοστρακιστεί στις Συρακούσες με στέρηση του εκλέγειν και εκλέγεστε για τα πολύχρονα εγκλήματά τους σε βάρος της χώρας και του ελληνικού λαού τον οποίον διέφθειραν μαζικά τα χρόνια της μεταπολίτευσης. Δεν είναι δείγμα μεγίστης κρίσης πολιτικής και πολιτών το φαινόμενο Θ. Πάγκαλος; Δεν είναι δείγμα κρίσης αυτές οι ανατριχιαστικές εισηγήσεις για τις σχέσεις εργασίας του προέδρου του ΣΕΒ; Δεν άντεξε τελικά αυτόν τον εξευτελισμό της πατρίδας του ο Μίκης Θεοδωράκης. Σύντομα -ελπίζω- να ακολουθήσουν και άλλοι. Η Ελλάδα που αντέχει 2.500 χρόνια λόγω της γλώσσας και της ιστορίας της, κινδυνεύει πραγματικά.
d.xristou@avgi.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου