Ο Κουν... τα διόδια και τα αστικά ΜΜΕ

του Γρηγόρη Τραγγανίδα
από τον Ριζοσπάστη  (8/2) 

Τα αστικά ΜΜΕ της «Γ' Ελληνικής Δημοκρατίας» (σ.σ. σύμφωνα με την ορολογία στο κύριο άρθρο των χτεσινών «ΝΕΩΝ», τα οποία προσπαθούν προφανώς να προσδώσουν όσο «μεγαλείο» μπορούν στην κάθε άλλο παρά «μεγαλειώδη» αστική κοινοβουλευτική δημοκρατία) το τελευταίο διάστημα «βροντούν» και «αστράφτουν» στο όνομα της «νομιμότητας» και της «ελευθερίας». [1, 2, 3, 4] Δηλαδή της επιβολής ως «νομιμότητας» της ασυδοσίας του κεφαλαίου και του κράτους του. Από την συκοφάντηση της περιφρούρησης των απεργιακών αγώνων των ναυτεργατών, των συμβασιούχων και, πρόσφατα, του απεργιακού αγώνα των εργαζομένων στα μέσα μαζικής μεταφοράς - μεταξύ άλλων - εσχάτως στοχοποίησαν τις περισσότερο ή λιγότερο οργανωμένες, ακόμη και τις ατομικές πράξεις στοιχειώδους ανυπακοής στο χαράτσι προς το κεφάλαιο στις κατασκευές (κατά κόσμον «διόδια»...), καθώς και την ανάλογη ανυπακοή στις ληστρικές αυξήσεις στα εισιτήρια.

 Η «φρίκη» η οποία διαπερνά κάθε τυπωμένη λέξη τους και κάθε υστερική κραυγή των «σχολιαστών» τους, αντανακλά την πραγματική φρίκη των αστών μπροστά και στην υποψία ακόμη διαμόρφωσης συνειδήσεων που θα αρνούνται να υποταχθούν σε αυτό που προπαγανδίζεται ως «αναγκαίο», «εφικτό», ενίοτε και ως «δύσκολο μεν, σωτήριο δε». Δηλαδή τη συνέχιση και εμβάθυνση της εκμετάλλευσης ανθρώπου από άνθρωπο. Την κατάργηση της οποίας, όπως από το «Μανιφέστο» ακόμη σημειωνόταν, «η αστική τάξη την ονομάζει κατάργηση της προσωπικότητας και της ελευθερίας». Από την περασμένη Παρασκευή, η παραπάνω «φρίκη» συμπεριέλαβε και τη φασιστοειδή επίθεση στο «Θέατρο Τέχνης» του Κάρολου Κουν, από αυτό που το Σωματείο Ελλήνων Ηθοποιών εύστοχα χαρακτηρίζει ως τραμπούκικο μηχανισμό με τη μορφή «χουλιγκάνων» μιας ποδοσφαιρικής ομάδας, επειδή το έργο που θα έκανε πρεμιέρα στο θέατρο υποτίθεται ότι «πρόσβαλε» την ομάδα «τους». Επίθεση που είχε και τραυματίες, εκτός των υλικών καταστροφών.

Αυτό που ενδιαφέρει εδώ είναι βεβαίως και αυτό καθεαυτό το γεγονός της τραμπούκικης επίθεσης σε ένα χώρο Τέχνης, σε ένα χώρο που τα δρώμενά του επιδρούν στη διαμόρφωση συνείδησης, άρα και ελεύθερης δράσης, αλλά και το πώς τα αστικά ΜΜΕ χρησιμοποίησαν αυτή την επίθεση, στο πλαίσιο της γενικότερης αντιδραστικής και απροκάλυπτα κυνικής προπαγανδιστικής «μηχανής» που έχουν στήσει. «Επιτομή» αυτής της χρήσης αποτελεί η χτεσινή αρθρογραφία στα «Νέα». Οπου, με ένα πραγματικά «άλμα» λογικής, άκρως συνειδητό ωστόσο, η εφημερίδα «τσουβαλιάζει» την παραπάνω τραμπούκικη επίθεση... με τις λαϊκές αντιδράσεις για το χαράτσι των διοδίων και των ακριβών εισιτηρίων! Διότι, κατά την εφημερίδα, όλα αυτά μαζί αποτελούν, ταυτόχρονα, «κρούσματα παραβίασης του νόμου» και «κατάχρησης της ελευθερίας»! Ετσι, σύμφωνα με αυτήν την γκαιμπελικής έμπνευσης γενίκευση, αν αρνηθείς να πληρώσεις διόδια... είναι σα να διαλύεις το «Θέατρο Τέχνης». Ενώ, οι εργαζόμενοι που αντιδρούν δεν διαφέρουν «ουσιαστικά» με το οργανωμένο «οπαδιλίκι». Ομως η «γραμμή» κρύβεται πίσω από φράσεις όπως «αδυναμία των Αρχών» και «για να μη φτάσουμε στα χειρότερα».

Και με αυτά οι αστοί, κάθε άλλο παρά εννοούν τους «χουλιγκάνους». Το αντίθετο μάλιστα. Εννοούν τον μοναδικό τους εφιάλτη: Το οργανωμένο λαϊκό ταξικό κίνημα, που συγκρούεται με το κεφάλαιο και την εξουσία του.