Τα λόγια του αντήχησαν σαν παραφωνία, την ώρα που η ιρλανδική κυβέρνηση παλεύει να καταστρώσει ένα σχέδιο που θα φέρει το διογκούµενο έλλειµµα της χώρας κάτω του 3% του ΑΕΠ µέχρι το 2014. Αψηφώντας όµως τα κελεύσµατα των Βρυξελλών, ο Μάικ Σόντεν, ανώτατο στέλεχος της ιρλανδικής κεντρικής τράπεζας, µοιάζει µε πρόβατο που έχει ξεφύγει από το µαντρί.
Η Ιρλανδία θα πρέπει να εξετάσει το ενδεχόµενο να αποχωρήσει από την Ευρωπαϊκή Ενωση, αν αυτή µας εµποδίσει να λάβουµε τις δικές αποφάσεις για τη διαχείριση της οικονοµίας µας, είπε το µέλος της επιτροπής της ιρλανδικής κεντρικής τράπεζας, που έχει διατελέσει διευθυντικό στέλεχός της. Και αµφισβήτησε έτσι την «ορθοδοξία» που πρεσβεύει πως οι περιφερειακές χώρες είναι αδύνατον να επιβιώσουν χωρίς την Ευρωπαϊκή Ενωση.
«Ας αναρωτηθούµε για λίγο γιατί τα χέρια µας είναι δεµένα τώρα που είµαστε µέλη της Ενωσης», γράφει ο Μάικ Σόντεν στο βιβλίο του «Ανοιχτή διαφωνία», που αναφέρεται στην οικονοµική κρίση. «Αν η Ευρωπαϊκή Ενωση δυσκολεύεται να ανταποκριθεί στις ανάγκες µας τώρα που αναζητούµε µια λύση, µήπως θα έπρεπε να την αναζητήσουµε αλλού;». Και προχωρώντας τα επιχειρήµατά του ακόµη παραπέρα, καταλήγει: «Η συµµετοχή µας στην Ευρωπαϊκή Ενωση πρέπει να είναι ισορροπηµένη από κάθε άποψη, ιδιαίτερα σε σχέση µε τον πολιτισµό µας, µε την κυριαρχία µας και µε το τίµηµα που πληρώνουµε. Μήπως έχουµε ασύνετα παραδώσει όλες αυτές τις αξίες της κοινωνίας µας ως τίµηµα για τη συµµετοχή µας στην Ευρωπαϊκή Ενωση;».
Ο Μάικ Σόντεν που είναι τραπεζίτης καριέρας, δεν αποκλείει κανένα ενδεχόµενο. Και λέει πως ίσως είναι προτιµότερο οι Ιρλανδοί να πάψουν πια να κοιτούν προς Ανατολάς και να κοιτάξουν προς Δυσµάς. Εστω κι αν αυτό µπορεί να σηµάνει την αποχώρηση της χώρας τους από την Ευρωπαϊκή Ενωση και την ένταξή της σε µια νέα συµµαχία µε τις ΗΠΑ, ως η πεντηκοστή πρώτη πολιτεία της. «Μπορεί κάτι τέτοιο να µας φαίνεται σήµερα αδιανόητο», λέει, «όµως το ίδιο αδιανόητη φαινόταν και πριν από πενήντα χρόνια η σκέψη να συµµετάσχουµε στην Ευρωπαϊκή Ενωση ή στις Ηνωµένες Πολιτείες της Ευρώπης». Βέβαια, κάτι τέτοιο θα σήµαινε απώλεια της ιρλανδικής κυριαρχίας. «Η παράδοση της εθνικής κυριαρχίας µας θα ήταν κάτι απαράδεκτο. Οµως αυτό ακριβώς έχουµε κάνει σήµερα, αφού δεν µπορούµε να πάρουµε αποφάσεις για την οικονοµία της χώρας µας χωρίς να αναφερθούµε στην Ευρωπαϊκή Ενωση ή στην Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα».
Ο αποστάτης τραπεζίτης γνωρίζει καλά πως οι απόψεις του θα αποδοκιµαστούν ζωηρά, τόσο από τους Ευρωπαίους όσο και από την κυβέρνηση της χώρας του. Αν και η ιρλανδική «Ιντιπέντεντ» αποκαλύπτει πως είχε ενηµερώσει τον υπουργό Οικονοµίας για αυτές τις απόψεις του προτού ακόµη αυτός τον διορίσει µέλος της νεοσύστατης επιτροπής της κεντρικής τράπεζας. Οµως, η κρίση των περιφερειακών ευρωπαϊκών χωρών είναι τόσο βαθιά, που οδηγεί ακόµη και στους πιο παρακινδυνευµένους αναπροσανατολισµούς.
Η Ιρλανδία θα πρέπει να εξετάσει το ενδεχόµενο να αποχωρήσει από την Ευρωπαϊκή Ενωση, αν αυτή µας εµποδίσει να λάβουµε τις δικές αποφάσεις για τη διαχείριση της οικονοµίας µας, είπε το µέλος της επιτροπής της ιρλανδικής κεντρικής τράπεζας, που έχει διατελέσει διευθυντικό στέλεχός της. Και αµφισβήτησε έτσι την «ορθοδοξία» που πρεσβεύει πως οι περιφερειακές χώρες είναι αδύνατον να επιβιώσουν χωρίς την Ευρωπαϊκή Ενωση.
«Ας αναρωτηθούµε για λίγο γιατί τα χέρια µας είναι δεµένα τώρα που είµαστε µέλη της Ενωσης», γράφει ο Μάικ Σόντεν στο βιβλίο του «Ανοιχτή διαφωνία», που αναφέρεται στην οικονοµική κρίση. «Αν η Ευρωπαϊκή Ενωση δυσκολεύεται να ανταποκριθεί στις ανάγκες µας τώρα που αναζητούµε µια λύση, µήπως θα έπρεπε να την αναζητήσουµε αλλού;». Και προχωρώντας τα επιχειρήµατά του ακόµη παραπέρα, καταλήγει: «Η συµµετοχή µας στην Ευρωπαϊκή Ενωση πρέπει να είναι ισορροπηµένη από κάθε άποψη, ιδιαίτερα σε σχέση µε τον πολιτισµό µας, µε την κυριαρχία µας και µε το τίµηµα που πληρώνουµε. Μήπως έχουµε ασύνετα παραδώσει όλες αυτές τις αξίες της κοινωνίας µας ως τίµηµα για τη συµµετοχή µας στην Ευρωπαϊκή Ενωση;».
Ο Μάικ Σόντεν που είναι τραπεζίτης καριέρας, δεν αποκλείει κανένα ενδεχόµενο. Και λέει πως ίσως είναι προτιµότερο οι Ιρλανδοί να πάψουν πια να κοιτούν προς Ανατολάς και να κοιτάξουν προς Δυσµάς. Εστω κι αν αυτό µπορεί να σηµάνει την αποχώρηση της χώρας τους από την Ευρωπαϊκή Ενωση και την ένταξή της σε µια νέα συµµαχία µε τις ΗΠΑ, ως η πεντηκοστή πρώτη πολιτεία της. «Μπορεί κάτι τέτοιο να µας φαίνεται σήµερα αδιανόητο», λέει, «όµως το ίδιο αδιανόητη φαινόταν και πριν από πενήντα χρόνια η σκέψη να συµµετάσχουµε στην Ευρωπαϊκή Ενωση ή στις Ηνωµένες Πολιτείες της Ευρώπης». Βέβαια, κάτι τέτοιο θα σήµαινε απώλεια της ιρλανδικής κυριαρχίας. «Η παράδοση της εθνικής κυριαρχίας µας θα ήταν κάτι απαράδεκτο. Οµως αυτό ακριβώς έχουµε κάνει σήµερα, αφού δεν µπορούµε να πάρουµε αποφάσεις για την οικονοµία της χώρας µας χωρίς να αναφερθούµε στην Ευρωπαϊκή Ενωση ή στην Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα».
Ο αποστάτης τραπεζίτης γνωρίζει καλά πως οι απόψεις του θα αποδοκιµαστούν ζωηρά, τόσο από τους Ευρωπαίους όσο και από την κυβέρνηση της χώρας του. Αν και η ιρλανδική «Ιντιπέντεντ» αποκαλύπτει πως είχε ενηµερώσει τον υπουργό Οικονοµίας για αυτές τις απόψεις του προτού ακόµη αυτός τον διορίσει µέλος της νεοσύστατης επιτροπής της κεντρικής τράπεζας. Οµως, η κρίση των περιφερειακών ευρωπαϊκών χωρών είναι τόσο βαθιά, που οδηγεί ακόµη και στους πιο παρακινδυνευµένους αναπροσανατολισµούς.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου