Εν πλω...

(πηγή)

του Θανάση Σκαμνάκη 

από το ΠΡΙΝ

Η Γαλλία είναι σε κινητοποιήσεις. Η Αγγλία σε αναβρασμό. Η Ευρώπη σε αγωνία και ο κόσμος σε αναμονή. Και η σύγχυση ακόμα μεγαλύτερη. Το τι αλήθεια συμβαίνει εδώ είναι δύσκολο να το απαντήσεις. Και κυρίως το τι κάνουμε τώρα. Γιατί αιωρούνται στην ατμόσφαιρα άπειρα μολυσμένα σωματίδια, που εμποδίζουν τις συσσωματώσεις των ανθρώπων.

Ο ένας με τον άλλο ξένος, κι ακόμα χειρότερα, αντίπαλος. Μικρές ιδέες βαφτίζονται μεγάλες, πλαστικές σημαίες ονομάζονται γνήσιες, ψεύτικα λόγια ακούγονται ως αληθινά. Κι ο φόβος, ρευστός, πανταχού παρών και παραλυτικός.

Στρέφουμε μάταια τα μάτια πίσω μας και ζητάμε ενισχύσεις. Πλην όμως βλέπουμε κενό. Εκεί στο βάθος σηκώνεται σκόνη, λες να είναι κάποιοι που ετοιμάζονται ή ακόμα μια οφθαλμαπάτη;

Αλλά έστω και ως οφθαλμαπάτη η εικόνα μας ενθαρρύνει. Τουλάχιστον έχουμε κάτι να περιμένουμε.

Έτσι από λάθος σε αλήθεια, από ψευδαίσθηση σε πραγματικότητα, συσσωρεύεται το ευαίσθητο υλικό, σαν να γυρίζουμε ταινία προσδοκώντας πως εν τω μεταξύ θα μαζευτούν οι κομπάρσοι, οι δεύτεροι ρόλοι κι οι πρωταγωνιστές. Καθόλου μάταιη προσδοκία καθώς εκείνοι που βλέπουν συνεργεία, φώτα, μηχανές, ρόλους και σενάρια, αρχίζουν και πείθονται πως κάτι γίνεται, και πως εν τέλει η ταινία μπορεί να γυριστεί... Κι όμως εμείς δεν είμαστε ακόμα σίγουροι ότι θα γυρίσουμε την ταινία. Ας αφήσουμε πως δεν έχουμε ακόμα ιδέα ποια τροπή θα πάρει η υπόθεση, αλλά κυρίως για το τέλος. Θα παντρεύεται το παλικάρι ή θα επιστρέψει στον τροχό για να αρχίσει πάλι να γυρίζει;

Προς το παρόν καθένας αγκομαχάει για μια δουλειά, μια οικογένεια, ένα σπίτι, για μικρά όνειρα που μπορούν να βγουν αληθινά, ο πίσω κήπος με τις βιολέτες, στριμωγμένος έστω στα δυο τετραγωνικά, ο σύντομος περίπατος στην άκρη των σύννεφων, χωρίς όμως κίνδυνο πτώσης. Αυτός ο κίνδυνος πτώσης είναι που μας πτοεί. Ποιος διατίθεται σήμερα για πτώσεις; Ποιος θα ρισκάρει πτήσεις με αβέβαια φτερά; Κι έτσι όλοι περιμένουμε καλύτερες συνθήκες. Να μην έχει θύελλα, να μην έχει άπνοια, να μην συμβαίνουν σφοδρές αναταράξεις. Μάταιη αναμονή για μια προσπάθεια χωρίς ρίσκο. Σαν να ακροβατείς σε σκοινί ένα μέτρο πάνω από το έδαφος. Κανένα κοινό δεν ενδιαφέρεται για μια τέτοια απόπειρα ισορροπίας!

Κοντολογίς. Ο καιρός που μαζεύει στον ορίζοντα γεγονότα, μας βρίσκει απροετοίμαστους. Αλλά και δεν μπορεί να μας περιμένει. Που πάει να πει πως μέσα στη δίνη θα γίνουν όλα. Κι εμείς θα διορθώσουμε τις λοξές πορείες μας κι όλοι εν πλω θα μάθουμε να πλέουμε. Αρκεί να ξεφορτώσουμε παλιά φορτία που εμποδίζουν.