Oρατότης επτά ημερών

του Στάθη  

από την Ελευθεροτυπία

Αν ήταν ο Γιωργάκης στη θέση του Μεταξά, θα ήταν ικανός να μας πει ότι έφερε τους Ιταλούς (όπως το Μνημόνιο) για να μας δώσει την ευκαιρία να αγωνιστούμε εναντίον τους, να τους διώξουμε, «να βγούμε απ΄ την επιτήρηση»...  

Βεβαίως στην ιστορία δεν υπάρχουν «αν», όμως και αυτά που διαπράττει ο Γιωργάκης στις συναντήσεις του (κι όχι μόνον) με τον Ερντογάν, δεν περιέχουν «αν». Άλλα περιέχουν, για τα οποία η Βουλή, τα κόμματα και ο λαός δεν έχουν ιδέα. Fast track και με την Τουρκία στο Αιγαίο; 

Δανειομαρκία, 28 Οκτωβρίου 2010 -ένας στους έντεκα Ελληνες πάει στο συσσίτιο, 

και οι οχτώ στους δέκα συνταξιούχους παίρνουν σύνταξη κάτω από 750 Ευρώ 

σαν χθες 9.809.177  διεφθαρμένοι Ελληνες ψηφοφόροι γιόρτασαν την επέτειο του ΟΧΙ, πολλά τα έτη, Δέσποτα 

Δεσπότη του Μνημονίου, οι άνθρωποι με τη σύμβαση εργασίας για μιαν ημέρα σε χαιρετούν, οι μελλοθάνατοι αυτοί δηλαδή που θε ν΄ απολυθούν σε χαιρετούν, συ νικάς Δέσποτα. 

***** 

Είκοσι οκτώ Οκτωβρίου του 2010, παππούλη που έπεσες στο Αργυρόκαστρο, 
Ελλάδα σήμερα είναι ο κ. Απόστολος Κ., ο οποίος προσελήφθη πριν από λίγα χρόνια ως ξυλουργός και το νυν εργάζεται αναλόγως στο Νοσοκομείο «Αμαλία Φλέμιγκ». 

Φιλομαθής ο ξυλουργός έδωσε εξετάσεις, μπήκε στο Πανεπιστήμιο και πήρε πτυχίο Ιστορίας. Υστερα πήρε κι ένα δεύτερο πτυχίο: Αρχαιολογίας και Ιστορίας της Τέχνης. 

Το κράτος με πείσμα, τα κόμματα με πείσμα, η σεβαστή ημών διοίκησις με πείσμα, συνέχισαν και συνεχίζουν να απασχολούν τον κ. Απόστολο Κ. ως ξυλουργό. 

Είχε γράψει για αυτήν τη θλιβερή φαιδρότητα η στήλη πριν από καιρό - τα χρόνια πέρασαν και στο μεταξύ ο κ. Απόστολος Κ. (τον οποίον κάποιοι συνάδελφοί του μάλλον θα θεωρούν ψώνιο), είναι τώρα και μεταπτυχιακός φοιτητής στην Προϊστορική Αρχαιολογία (Υστεροελλαδική περίοδος), δουλεύοντας ακόμα ως ξυλουργός, πάντα στο «Αμαλία Φλέμιγκ». 

Διότι με πείσμα το κράτος, με πείσμα τα κόμματα (και της Αριστεράς διά της αδιαφορίας τους), με πείσμα η σεβαστή ημών διοίκησις, με πείσμα ο Θεός και οι στρατιές των αγγέλων θέλουν τον Απόστολο Κ. ξυλουργό δεσμώτη και τον κ. Χριστοφοράκο άπιαστο πουλί. Θέλουν να μην επιβραβεύεται ποτέ η προσπάθεια, αλλά να πρυτανεύει πάντα η ήσσων τοιαύτη. 

Στις 28 Οκτωβρίου 2010, εβδομήντα χρόνια μετά από τότε που ο πατέρας μου έβλεπε στο Μέτωπο τον Χάρο με τα μάτια του, στις οθόνες της επικράτειας, η Εισαγγελεύς της Φασολάδας, κυρία Ευγενία Μανωλίδου, μοιράζει ποινές και εύγε σε σκυφτούς παίχτες ενώ οι πολεμοκάπηλοι εθνικιστές επίγονοι των δωσιλόγων σκούζουν στα κανάλια ζητώντας την ψήφο του λαού για να του ξαναφορέσουν τα αστέρια των γκέτο 

-μας καλούν εθελοντές σε ατομικές συμβάσεις εργασίας.  

Ελευθερία έχουμε, δημοκρατία έχουμε, όποιος θέλει να γίνει σκλάβος ας κάνει ένα βήμα μπροστά, 

οι άλλοι ας μείνουν άνεργοι. 

Νέοι που κρύβουν τα προσόντα τους, τις σπουδές τους, τα ταλέντα τους μπας και προσληφθούν κολίγοι, και 

λέει ο ιερέας της Μητρόπολης Νεαπόλεως - Σταυρουπόλεως ότι βγάζει 1.500 μερίδες συσσίτιο την ημέρα κι άλλοι έρχονται να φάνε κι άλλοι όχι -ντρέπονται. 

Ανθρωποι «που δεν είχαν φαντασθεί ότι θα τους βρει τέτοιο κακό», νεαροί πτυχιούχοι, σαραντάρηδες και πενηντάρηδες άνεργοι, όλοι το ίδιο αξιοπρεπείς, άλλοι έρχονται να φάνε κι άλλους πάει να τους βρει ο παπάς με το πιάτο στο χέρι. 

Κι ο Παπανδρέου (κομμένα τα κύριος) να μιλάει για πατρίδα και να βγάζει δεκάρικους για «πατριωτισμούς», ποιων; των φαστ τρακ ή των μη κυβερνητικών οργανώσεων; Για ποιων τον πατριωτισμό μιλάει ο Παπανδρέου; των «διεφθαρμένων»; 

Και τότε, «τα παιδιά με τα πρησμένα πόδια που τους έλεγαν αλήτες», και σήμερα ο πεισματάρης δάσκαλος, ο καλός γιατρός, το βιβλίο που μεταφράζεται σε μία άλλη γλώσσα και ο χαλκέντερος εργάτης, αυτοί είναι η πατρίδα, κι όχι η μάχη του Μαραθώνα όταν γίνεται διαφήμιση για σπόνσορες, εξουσιαστές και ανδρείκελα. 

Σήμερα, μία μέρα μετά την 28 Οκτωβρίου 2010, η Γερμανία χρωστάει ακόμα στην Ελλάδα τις Πολεμικές Αποζημιώσεις. Κανείς δεν μιλά για αυτό. Ετσι όπως μας ρεζίλεψε διεθνώς ο Γιωργάκης για «διεφθαρμένους», μόνον γέλωτες θα προκαλούσε η απαίτηση εκ μέρους μας της καταβολής αυτών των αποζημιώσεων. 

Ομως, η Γερμανία είναι μια σοβαρή χώρα. Το ίδιο και οι ΗΠΑ. Και μόλις προ ολίγων ημερών η Γερμανία κατέβαλε στις ΗΠΑ κι άλλους δικαιούχους 70.000.000 Ευρώ ως τελευταία δόση των οφειλών της για τον Α΄ Παγκόσμιο Πόλεμο. 

Εις ό,τι αφορά όμως τη μάνα Ελλάδα και το χυμένο αίμα των παιδιών της στον Β΄ Π. Πόλεμο ποιος «την εξαγορά του» θα διεκδικήσει, εξιλασμό και λύτρωση; ο Γιωργάκης;
 
ΣΤΑΘΗΣ Σ. 29.Χ.2010 stathis@enet.gr