του Στάθη
από την Ελευθεροτυπία Έναν χρόνο μετά αφ' όταν κέρδισε τις εκλογές, ο κ. Παπανδρέου μάς απείλησε, μας φοβέρισε, ότι πιθανόν να προσφύγει σε εκλογές. Ακριβώς όπως και ο κ. Καραμανλής -έναν χρόνο αφ' όταν κέρδισε τις εκλογές ξαναπήγε σε εκλογές...
... και οι «κάλτσες» έτεκον Γιωργάκη.
Όμως υπάρχει και μια ακόμα ομοιότητα: όπως ο κ. Καραμανλής στη Συνέντευξή του στη Θεσσαλονίκη απέκτησε το σημάδι, το στίγμα, του χαμένου, έτσι και ο κ. Παπανδρέου προχθές στη διακαναλική κατόρθωσε το ίδιο.
Διότι το δίλημμα «ή ο Καμίνης ή το Χάος» που μας έθεσε ο κ. Πρωθυπουργός παραφράζοντας καρικατουροειδώς το ανάλογο «ή ο Καραμανλής ή τα Τανκς», εν κατακλείδι δεν μπορεί να σημαίνει τίποτε άλλο παρά το εξής: «ή Εγώ ή η Αντιπολίτευση».
Αλλά αν ένα τέτοιο δίλημμα είναι απολύτως ηλίθιο (διότι πλέον δίλημμα δεν είναι), τι είναι αυτός που το θέτει;
... και οι «κάλτσες» έτεκον Γιωργάκη.
Όμως υπάρχει και μια ακόμα ομοιότητα: όπως ο κ. Καραμανλής στη Συνέντευξή του στη Θεσσαλονίκη απέκτησε το σημάδι, το στίγμα, του χαμένου, έτσι και ο κ. Παπανδρέου προχθές στη διακαναλική κατόρθωσε το ίδιο.
Διότι το δίλημμα «ή ο Καμίνης ή το Χάος» που μας έθεσε ο κ. Πρωθυπουργός παραφράζοντας καρικατουροειδώς το ανάλογο «ή ο Καραμανλής ή τα Τανκς», εν κατακλείδι δεν μπορεί να σημαίνει τίποτε άλλο παρά το εξής: «ή Εγώ ή η Αντιπολίτευση».
Αλλά αν ένα τέτοιο δίλημμα είναι απολύτως ηλίθιο (διότι πλέον δίλημμα δεν είναι), τι είναι αυτός που το θέτει;
Σε μια Δημοκρατία οι εκλογές δεν μπορεί να προτάσσονται ως φόβητρο.
Ακόμα και σε μια Δημοκρατία έτσι όπως την κατάντησε ο Γιωργάκης, με Μνημόνιο αντί για Σύνταγμα, ακόμα και σε μια Δημοκρατία υπό την Κατοχή της τηλεοπτικής τυραννίδας, οι εκλογές
δεν μπορούν να 'ναι η απειλή που επισείει ο Ισάδελφος Νικολάκης Παπανδρέου για να κάθονται καλά οι μουζίκοι.
Όμως, ακόμα κι αν για την «οικονομία» της συζήτησης δεχθούμε ότι ο κ. Παπανδρέου είχε δίκιο, όταν άνοιγε την Πύλη του Αγίου Ρωμανού στην Τρόικα, ότι είχε δίκιο όταν υποβάθμιζε τη χώρα σε Προτεκτοράτο και τον εαυτόν του σε Ανδρείκελο του Διευθυντηρίου, ας δεχθούμε έστω για μια στιγμή (βάζοντας του «νόμους να κοιμηθούν») ότι το Μνημόνιο ήταν αναγκαίο και αναγκαστικό - τότε προκαλώντας εθνικές εκλογές, αν χάσει ο κ. Τατούλης, τινάζει την εφαρμογή της πολιτικής του Μνημονίου στον αέρα. Ο ίδιος που το εγκαθίδρυσε!
Όμως, δεν είναι η πρώτη φορά που ο κ. Παπανδρέου πολιτεύεται με μόνον πρόταγμα τον εαυτόν του και την τύχη του. Όπως τορπίλισε την αξιοπρέπεια της χώρας και επέβαλε το (προσυμφωνημένο) Μνημόνιο, έτσι και τώρα είναι ικανός να τορπιλίσει την πολιτική που συνεπάγεται το Μνημόνιο
μόνον και μόνον από τον τρόμο της ήττας.
Ποιας ήττας; να μην μπορέσει ο κ. Μπουτάρης να προσφέρει μεταμεσονύχτια τσόντα στον λαό της Θεσσαλονίκης.
Ο κ. Παπανδρέου δείχνει αδιάφορος, ψύχραιμος και «νηφάλιος» μπροστά στην ήττα της χώρας, όταν περιορίζει ο ίδιος την κυριαρχία της δυτικώς του 25ου Μεσημβρινού, αλλά σκούζει σαν αρνί που το σφάζουν, μπροστά στο ενδεχόμενο της προσωπικής του κομματικής ήττας.
Σαν κακομαθημένος Ηγεμών εκ Καντακουζηνών, προτιμά να αποβιβαστούν οι Τούρκοι στη Σιλυβρία ή στην Καλλίπολη, παρά να χάσει ο κ. Σγουρός από τον Δημαρά.
Ο Γεώργιος ο Β' Παπανδρέου ο Γ', ο Γιωργάκης ο Ψευτοθόδωρος ου μην και Δόσων, παραπαίει.
Παραπαίει, μόλις έναν χρόνο μετά την περιφανή εκλογική νίκη που του χάρισαν οι «διεφθαρμένοι» Ελληνες.
Παραπαίει
παρ' ότι τον στηρίζει η πιο ευρεία «οικουμενική» που έχει σχηματισθεί τα τελευταία χρόνια: Καρατζαφέρης, Μητσοτάκης, ολίγον Κουβέλης, Ντόρα, βαθύ ΠΑΣΟΚ, ρηχό ΠΑΣΟΚ, ο ΣΕΒ, η ΓΣΕΕ, η ΑΔΕΔΥ, το πλείστον των ΜΜΕ και πλήθος τα παπαγαλάκια, οι Τράπεζες, το Διευθυντήριο της Τρόικα, ο κ. Μάνος και οι λοιποί νεοφιλελεύθεροι συγγενείς -παρ' όλο αυτό το Μέτωπο Στήριξης
ο κ. Παπανδρέου παραπαίει. Και, τρομάζοντας ο άνθρωπος που επί των ημερών του καθιερώνονται οι ατομικές συμβάσεις εργασίας για μιαν ημέρα, απειλεί
(αυτούς που έχει ήδη σακατέψει) με το χειρότερο. Απειλεί δηλαδή αυτός που έκανε τόσο κακό σε τόσο πολλούς, με περισσότερο κακό για πολύ περισσότερους...
Ο κ. Παπανδρέου είναι (από καιρό ήταν) ένας «γυμνός βασιλιάς». Μπορεί να ενδύεται μόνον διλήμματα ή εκβιασμούς. Και μόνον διατάγματα, όπως το fast track. Εντολοδόχος πλέον του Μνημονίου - ένας Κουίσλινγκ των Τραπεζών, μας ζητάει να τον υπερψηφίσουμε διότι αν ψηφίσουμε οποιονδήποτε άλλον θα 'χουμε διαπράξει τα επτά θανάσιμα αμαρτήματα των Βογομήλων.
Δεν ντρεπόμαστε;
Σε μια Δημοκρατία, έστω αιχμάλωτη ή ακρωτηριασμένη το δίλημμα «ή με ψηφίζετε ή το χάος» είναι ηλίθιο και ανήθικο.
Απλώς ηλίθιο και ανήθικο.
Εντελώς ηλίθιο και εντελώς ανήθικο.
Τι να σου κάνει κι ένας πρωθυπουργός, όταν οι φοροφυγάδες δεν του «εγγυώνται ότι θα πληρώσουν τους φόρους τους»; Βάζει φόρους σε όλους τους άλλους! Τεράστιος!
Ακόμα και σε μια Δημοκρατία έτσι όπως την κατάντησε ο Γιωργάκης, με Μνημόνιο αντί για Σύνταγμα, ακόμα και σε μια Δημοκρατία υπό την Κατοχή της τηλεοπτικής τυραννίδας, οι εκλογές
δεν μπορούν να 'ναι η απειλή που επισείει ο Ισάδελφος Νικολάκης Παπανδρέου για να κάθονται καλά οι μουζίκοι.
Όμως, ακόμα κι αν για την «οικονομία» της συζήτησης δεχθούμε ότι ο κ. Παπανδρέου είχε δίκιο, όταν άνοιγε την Πύλη του Αγίου Ρωμανού στην Τρόικα, ότι είχε δίκιο όταν υποβάθμιζε τη χώρα σε Προτεκτοράτο και τον εαυτόν του σε Ανδρείκελο του Διευθυντηρίου, ας δεχθούμε έστω για μια στιγμή (βάζοντας του «νόμους να κοιμηθούν») ότι το Μνημόνιο ήταν αναγκαίο και αναγκαστικό - τότε προκαλώντας εθνικές εκλογές, αν χάσει ο κ. Τατούλης, τινάζει την εφαρμογή της πολιτικής του Μνημονίου στον αέρα. Ο ίδιος που το εγκαθίδρυσε!
Όμως, δεν είναι η πρώτη φορά που ο κ. Παπανδρέου πολιτεύεται με μόνον πρόταγμα τον εαυτόν του και την τύχη του. Όπως τορπίλισε την αξιοπρέπεια της χώρας και επέβαλε το (προσυμφωνημένο) Μνημόνιο, έτσι και τώρα είναι ικανός να τορπιλίσει την πολιτική που συνεπάγεται το Μνημόνιο
μόνον και μόνον από τον τρόμο της ήττας.
Ποιας ήττας; να μην μπορέσει ο κ. Μπουτάρης να προσφέρει μεταμεσονύχτια τσόντα στον λαό της Θεσσαλονίκης.
Ο κ. Παπανδρέου δείχνει αδιάφορος, ψύχραιμος και «νηφάλιος» μπροστά στην ήττα της χώρας, όταν περιορίζει ο ίδιος την κυριαρχία της δυτικώς του 25ου Μεσημβρινού, αλλά σκούζει σαν αρνί που το σφάζουν, μπροστά στο ενδεχόμενο της προσωπικής του κομματικής ήττας.
Σαν κακομαθημένος Ηγεμών εκ Καντακουζηνών, προτιμά να αποβιβαστούν οι Τούρκοι στη Σιλυβρία ή στην Καλλίπολη, παρά να χάσει ο κ. Σγουρός από τον Δημαρά.
Ο Γεώργιος ο Β' Παπανδρέου ο Γ', ο Γιωργάκης ο Ψευτοθόδωρος ου μην και Δόσων, παραπαίει.
Παραπαίει, μόλις έναν χρόνο μετά την περιφανή εκλογική νίκη που του χάρισαν οι «διεφθαρμένοι» Ελληνες.
Παραπαίει
παρ' ότι τον στηρίζει η πιο ευρεία «οικουμενική» που έχει σχηματισθεί τα τελευταία χρόνια: Καρατζαφέρης, Μητσοτάκης, ολίγον Κουβέλης, Ντόρα, βαθύ ΠΑΣΟΚ, ρηχό ΠΑΣΟΚ, ο ΣΕΒ, η ΓΣΕΕ, η ΑΔΕΔΥ, το πλείστον των ΜΜΕ και πλήθος τα παπαγαλάκια, οι Τράπεζες, το Διευθυντήριο της Τρόικα, ο κ. Μάνος και οι λοιποί νεοφιλελεύθεροι συγγενείς -παρ' όλο αυτό το Μέτωπο Στήριξης
ο κ. Παπανδρέου παραπαίει. Και, τρομάζοντας ο άνθρωπος που επί των ημερών του καθιερώνονται οι ατομικές συμβάσεις εργασίας για μιαν ημέρα, απειλεί
(αυτούς που έχει ήδη σακατέψει) με το χειρότερο. Απειλεί δηλαδή αυτός που έκανε τόσο κακό σε τόσο πολλούς, με περισσότερο κακό για πολύ περισσότερους...
....................................
Ο κ. Παπανδρέου είναι (από καιρό ήταν) ένας «γυμνός βασιλιάς». Μπορεί να ενδύεται μόνον διλήμματα ή εκβιασμούς. Και μόνον διατάγματα, όπως το fast track. Εντολοδόχος πλέον του Μνημονίου - ένας Κουίσλινγκ των Τραπεζών, μας ζητάει να τον υπερψηφίσουμε διότι αν ψηφίσουμε οποιονδήποτε άλλον θα 'χουμε διαπράξει τα επτά θανάσιμα αμαρτήματα των Βογομήλων.
Δεν ντρεπόμαστε;
Σε μια Δημοκρατία, έστω αιχμάλωτη ή ακρωτηριασμένη το δίλημμα «ή με ψηφίζετε ή το χάος» είναι ηλίθιο και ανήθικο.
Απλώς ηλίθιο και ανήθικο.
Εντελώς ηλίθιο και εντελώς ανήθικο.
Τι να σου κάνει κι ένας πρωθυπουργός, όταν οι φοροφυγάδες δεν του «εγγυώνται ότι θα πληρώσουν τους φόρους τους»; Βάζει φόρους σε όλους τους άλλους! Τεράστιος!
ΣΤΑΘΗΣ Σ. 27.Χ.2010 stathis@enet.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου