Papandreou Travel

σκίτσο Γιάννη Ιωάννου από το Έθνος

του Θανάση Καρτερού

από την ΑΥΓΗ

Πώς θα σώσω τη χώρα μου αν κάθομαι σπίτι μου; Μ’ αυτό το αποστομωτικό ερώτημα απάντησε ο Γιώργος Παπανδρέου σε όσους αναρωτιούνται, ή τον κατηγορούν, γιατί συνεχώς ταξιδεύει ενώ στην Ελλάδα υπάρχουν τόσα προβλήματα.

Η φράση, διατυπωμένη στην αγγλική και με εξομολογητικό ύφος, θα κοσμεί πιθανότατα αύριο - μεθαύριο την ιστορία του ανδρός, μαζί με άλλες, όπως υπάρχουν λεφτά κ.λπ. Κι αυτό γιατί, αν και πυκνή, μόνον δέκα λέξεις, πείθει και τον τελευταίο Έλληνα ότι διαθέτουμε επιτέλους έναν ηγέτη ο οποίος δεν διστάζει να σηκώνει μόνος του το φορτίο της σωτηρίας της χώρας του. Το έχει πάρει προσωπικά, πώς το λένε, και έχει πειστεί ότι είναι δική του και μόνο δική του δουλειά. Έτσι δεν διστάζει να χρησιμοποιεί δημοσίως το πρώτο πρόσωπο, το ονομαζόμενο σε άλλες περιπτώσεις και του εγωισμού ή της βασιλικής μεγαλοπρεπείας, το οποίο γέννησε αθάνατα αποφθέγματα όπως το γνωστό: l' etat, c' est moi. 

Ταυτοχρόνως μέσα στην παπανδρεϊκή της λακωνικότητα, η φράση μάς αποκαλύπτει ότι ο πρωθυπουργός μας την άσκηση των καθηκόντων του στο εσωτερικό, από το Μαξίμου ή από όπου αλλού τέλος πάντων, την εξισώνει με το καθισιό στο σπίτι του. Πώς θα σώσω τη χώρα μου αν κάθομαι σπίτι μου; Δεν είναι έξοχη και εντελώς πρωτότυπη εκδοχή άσκησης των πρωθυπουργικών καθηκόντων; Η οποία θα χρειαζόταν όμως, τολμούμε να πούμε, κάποιες επεξηγήσεις, έστω στην αγγλική. Η πρωθυπουργία στη χώρα του είναι σαν να αράζει σπίτι του επειδή όλες οι αποφάσεις παίρνονται στα ξένα από ξένους και θέλει να παρίσταται; Ή κάνει τη δουλειά ο αναπληρωτής Ραγκούσης κι αυτό του λύνει τα χέρια να επιδιώκει την κοινωνική δικαιοσύνη ταξιδεύοντας;

Τούτων δοθέντων, έχουμε για άλλη μια φορά το δικαίωμα, ου μην και την υποχρέωση, να αισθανόμαστε υπερήφανοι για τον πρωθυπουργό μας. Τι είναι μπροστά του ο Ούγγρος, ή ο Ισλανδός, ή ο Ιρλανδός, ή ο Ισπανός πρωθυπουργός που όχι μόνο δεν δεσμεύονται προσωπικώς (εγώ θα σώσω τη χώρα μου), αλλά και κάθονται στο σπίτι τους, επιχειρώντας να ασκήσουν πρωθυπουργικά καθήκοντα από τη δική τους πρωτεύουσα χωρίς να πηγαινοέρχονται στις άλλες πρωτεύουσες αλλά και μη πρωτεύουσες; Δεν θα μπορούσαν, οι της σοσιαλιστικής διεθνούς τουλάχιστον, να αξιοποιήσουν την πολιτική Papandreou Travel;