Έχουμε πόλεμο!

(πηγή)

από Αυγή

"Κατοχή από κατοχή δεν έχει διαφορά" του είπα. Και ήρθε το ξέσπασμα!

Τότε, μες στη δίνη του Δευτέρου Παγκοσμίου Πολέμου, τολμήσαμε και είπαμε ΟΧΙ. Τότε ήταν φανερός ο εχθρός, τότε ήταν συγκεκριμένη η ξένη κατοχή. Σήμερα;

Μετά από 66 χρόνια που έφυγαν οι Γερμανοί του Χίτλερ, πως καταφέραμε να ξανα...φέρουμε τους Γερμανούς της Μέρκελ;

Σήμερα είπαμε Ναι!

Μετά τον πόλεμο η Ευρώπη στήθηκε ξανά στα πόδια της, εμείς φάγαμε τα μούτρα μας στον εμφύλιο, στην εκδίκηση μετά, τη χούντα παραμετά και τα παραμύθια ακόμα πιο μετά...

Και φθάσαμε σ' αυτή την υποδούλωση, την πιο εξευτελιστική απ' όλες!

Έτσι γίνονται οι πόλεμοι σήμερα, οι οικονομικές σφαίρες τους αργοπεθαίνουν τον λαό... όχι τους έχοντες και κατέχοντες, αυτοί στην αναμπουμπούλα χαίρονται...

Αν περιμένουμε απ' τους ταγμένους των ΗΠΑ και των τραπεζών να μας σώσουν, είμαστε πολύ γελασμένοι...

Αυτοί είναι οι κατακτητές της χώρας σήμερα και η πέριξ συμμορία που τους γλείφει για ίδιον όφελος... και εννοώ την ντόπια συμμορία!

Οι μεν της δεξιάς φανερά και οι άλλοι οι "σοσιαλιστές" με τη μάσκα τους! Και οι δύο παραδομένοι στα συμφέροντά τους έφθασαν τη χώρα και τον λαό στο αδιέξοδο...

Κι ο λαός τι έκανε, απολάμβανε τις παροχές και αντιπαροχές... το πάθος του καταναλωτισμού!

Κι έτσι υποδουλωθήκαμε όλοι μαζί στα έξυπνα σχέδια των δανειστών!

Πέρασαν 36 χρόνια απ' τη δικτατορία και μετά και, αντί να στεριώσουμε μια δημοκρατία με αγνά υλικά, κτίζαμε πύργους στην άμμο και παίζαμε με τα κουβαδάκια μας!

Τώρα μια επανάσταση μένει. Αυτή της τσέπης. H τσέπη καθόρισε τα τελευταία χρόνια τη χώρα, αυτή έχει τον λόγο...

Διάβαζα πριν, την σπίθα που έριξε ο Θεοδωράκης για προβληματισμό... ούτε αυτή δεν είναι ικανός να διαβάσει ο Έλληνας σήμερα! Ένας Θεοδωράκης που έχει ανάστημα στα 85 του, που θα του "ταίριαζε" η σιωπή, λέει τις πιο ωμές αλήθειες...

Ποιος πρέπει να πολεμήσει να φύγει η υποδούλωση, αν όχι εμείς ο λαός! Πού είναι ο λαός;

Ίσως στην πιο βροντερή σιωπή που έπεσε ποτέ στη χώρα..

Μια σπίθα χρειάζεται να ανάψει τη φωτιά...

Μια σπίθα να ξεκινήσει η απελευθέρωση...

Κι ένα «μολών λαβέ» απ' όλους μας...

Είναι αλήθεια, λοιπόν. Έχουμε πόλεμο. Μην το γελάς μωρό μου, λέει ο Τζίμης Πανούσης.

Κωστής Ταξιδεύων 

από GDIONISO

Μουσικές Ταξιαρχίες - Ανακωχή 

στίχοι, μουσική, ερμηνεία: Τζίμης Πανούσης

από τον δίσκο: Αν η γιαγιά μου είχε ρουλεμάν (1984)

Πλέκω στιχάκια με κάποιο χιούμορ
μ' αρχή και τέλος σαν τον Αίσωπο
νιώθω σαν κάτι γκομενούλες του '40
που πλέκαν κάλτσες για το μέτωπο

Έχουμε πόλεμο, μην το γελάς, μωρό μου
για δες πώς με κοιτάει η σπιτονοικοκυρά
Κοίτα ποιοι παίρνουν τα τραγούδια μου μωρό μου
και τα πουλάνε σαν απορρυπαντικά

Γιατί θαρρείς ότι δεν κόβω τα μαλλιά μου,
γιατί φοράω σκουλαρίκια, χαϊμαλιά;
Είμαστε αιχμάλωτοι στο σπίτι μας, μωρό μου
και πρέπει να 'χουμε σαφή διακριτικά...

Μα όσο υπάρχουν απλωμένα στα μπαλκόνια
των πολυκατοικιών άσπρα σεντόνια, δε φοβάμαι
Άραγε, μέχρι πότε αλήθεια θα κρατήσει
αυτή η ανακωχή μεταξύ των ενοίκων

Πλέκω στιχάκια κι έχω ένα φόβο
να μη χτυπήσει το τηλέφωνο
κι είναι ο τύπος απ' το κράτος που ελέγχει
αν υπακούει το φερέφωνο

Έχουμε πόλεμο, μην το γελάς, μωρό μου
να μην αφήνεις το παράθυρο ανοιχτό
Κοίτα πώς κρέμονται οι αυτόχειρες φαντάροι
με τις θηλιές απ' της σημαίας τον ιστό

Οι παλιοί μας φίλοι για πάντα φύγαν
κουνώντας μαντηλάκι καλαματιανό
Παίζουμε μόνοι μας στο θέατρο μωρό μου
κι οι θεατές θα βλέπουν κάποιο τελικό

Μα όσο υπάρχουν απλωμένα στα μπαλκόνια
των πολυκατοικιών άσπρα σεντόνια, δε φοβάμαι
Άραγε, μέχρι πότε αλήθεια θα κρατήσει
αυτή η ανακωχή μεταξύ των ενοίκων