Ούτε τίποτα!

(πηγή)

του Κώστα Καναβούρη

από την Κυριακάτικη Αυγή

Δηλαδή τι θέλουν να μας πούνε όλα αυτά τα τέρατα των αναλύσεων, των κατηγοριών, των εισαγγελικών δακτύλων, των βλακωδών εξηγήσεων και της ακόμα πιο βλακώδους εμβρίθειας από τις τηλεοπτικές οθόνες; Τι θέλουν να μας πούνε όλα αυτά τα ζώα που καταδικάζουν και μοιράζουν ποινές με τη μεγαλύτερη ευκολία, εναντίον ενός ολόκληρου λαού; Τι θέλουν να μας πούνε τα εμετικά ανδράρια και γύναια της εξουσιαστικής πολιτικής (η οποία είναι πολύ ευρύτερη από την κάθε φορά κυβερνητική); Τι θέλουν να μας πούνε οι εκνόμως πλουτίσαντες, οι προστατευμένοι αργυρώνητοι, οι ένοχοι που περιφέρονται ελεύθεροι και η ελευθερία τους αποτελεί στέρηση ανθρώπινων και πολιτικών δικαιωμάτων για όλους τους υπόλοιπους;

Τι θέλουν να μας πούνε οι χρυσοκάνθαροι υπηρέτες και τα εκλεκτά υποπόδια των κάθε λογής ισχυρών; Τι θέλει να μας πει αυτή η αισχρή (και πολυάριθμη) παρέα που γλέντησε την Ελλάδα όπως της άρεσε (της παρέας) και τώρα παριστάνει τον τιμητή και τον σωτήρα της (της Ελλάδας, όχι της παρέας); Τι θέλουν να μας πούνε τα ατιμώρητα κτήνη κάθε μαύρης συναλλαγής που έχουν αντικαταστήσει τη νομοθετική εξουσία (εκ της Βουλής προερχόμενη) με την εξωθεσμική προσταγή προς το ερπετάριο των βουλευτών εξουσίας (επαναλαμβάνω: όχι μόνο κυβερνητικής εξουσίας); Τι θέλουν να μας πούνε όλοι αυτοί μαζί με τα απόνερά τους;

Ποιος είναι αυτός ο εσμός των τεράτων που εισβάλλει μέσα στα σπίτια μας και μας κατηγορεί και μας θέτει προ των ευθυνών μας και μας θυμίζει ότι είμαστε ένοχοι με την πιο σκληρή προτεσταντική εκδοχή και μας καταδικάζει, και μάλιστα αναδρομικά, για εγκλήματα που έχουμε διαπράξει από προπατορικού αμαρτήματος και εφεξής; Ποια είναι αυτά τα γουρούνια τα εκπαιδευμένα στη δημουργία πανικού στην υποψία και μόνο κάποιας έγερσης, ποια είναι αυτά τα γουρούνια που διαστρέφουν και πολτοποιούν κάθε ευγενή πρόθεση και την κάνουν απόρριμμα, ποια είναι αυτά τα γουρούνια της αφ' υψηλού ειρωνείας και του ανερμάτιστου αλάθητου; Ποιοι είναι αυτοί οι ηλίθιοι που επιβάλλουν μια ανύπαρκτη αλήθεια και μας υποτάσσουν σ' αυτήν;

Όλοι τους ξέρουμε. Όλοι τους βλέπουμε. Όλοι, μα όλοι ανεξαιρέτως. Κι αν δεν τους ξέρουμε εμείς, τους ξέρει ο εαυτός μας. Έναν προς έναν τους ξέρουμε. Ονόματα και διευθύνσεις, που λένε. Τον ξέρουμε τον κλέφτη, τον ξέρουμε τον φονιά, τον ξέρουμε τον ληστή, τον ξέρουμε τον εγκληματία, τον ξέρουμε τον εκδορέα' όλους τους ξέρουμε. Έναν - έναν. Κι αυτοί το ξέρουν ότι τους ξέρουμε. Γι' αυτό η χώρα βρίσκεται στο χείλος του γκρεμού. Γιατί ο ένας ξέρει τον άλλον, όμως ο στρεβλωτικός φόβος εμποδίζει τη χειρονομία που θα άλλαζε τα πάντα. Και ίσως αυτό να είναι το μεγαλύτερο κέρδος για την εξουσία από καταβολής νεώτερου ελληνικού κράτους.

Ένα κράτος που πολύ γρήγορα εξέπεσε από την επανάσταση στην υποταγή, παράγοντας ποικιλόβουλα αποτελέσματα. Παρήγαγε μια οικονομία που το προϊόν της ήταν η υποταγή και όχι η παραγωγή ελεύθερων ανθρώπων. Παρήγαγε μια δημοκρατική αίσθηση επιρρεπούς βασιλείας που κατανοούσε τον κόσμο της εποχής της εντελώς εξωπραγματικά. Παρήγαγε περισσότερους προσκυνημένους απ' ό,τι εξεγερμένους. Και ήταν φυσικό να γίνει έτσι. Γιατί δεν υπήρχε έδαφος αλήθειας, δεν πρόλαβε να δημιουργηθεί τέτοιο έδαφος, γι' αυτό και οι εξεγερμένοι όλες, μα όλες τις φορές δεν είναι που ηττήθηκαν, είναι που προσχώρησαν στις τάξεις των προσκυνημένων. Και από πάνω ο λόγος της μεγαλαυχίας. Ο Λόγος μιας θρησκείας. Και ακολούθησαν πολλές θρησκείες. Ασύντακτα, ασύμπτωτα, ανακατεμένα.

Και τώρα είμαστε εδώ. Και δεχόμαστε ότι εμείς σπαταλήσαμε την Ελλάδα. Εμείς περάσαμε γενιές ολόκληρες γλεντώντας το έχει μας και τη σερμαγιά του τόπου, πουλώντας στα χαρτοπαίγνια του χρόνου ό,τι πολύτιμο μας κληροδοτήθηκε. Και δεχόμαστε ότι μαζί τα φάγαμε. Και αποδεχόμαστε εν έτει 2011 το "δίκαιο του αίματος" που λέει και το Δ' Τμήμα του Συμβουλίου της Επικρατείας. Και αποδεχόμαστε ότι είμαστε έκφυλοι, ανιστόρητοι, απατεώνες, σπάταλοι σε βαθμό οικονομικού εγκλήματος ισάξιου με το ατιμώρητο έγκλημα χρηματοληψίας από τη Siemens του ΠΑΣΟΚ και της Ν.Δ., εκμαυλισμένοι συλλήβδην από τις χαρές και τις χάρες του λαϊκού καπιταλισμού. Δεχόμαστε ότι είμαστε οι επίμονοι κηπουροί κάθε είδους ανθέων του κακού σ' αυτόν τον τόπο. Δεχόμαστε ότι εμείς φταίμε.

Και πράγματι, έτσι είναι. Εμείς φταίμε. Γιατί εμείς είμαστε οι άλλοι. Για την ακρίβεια: Εμείς δεχόμαστε να είμαστε οι άλλοι. Εμείς, δηλαδή, είμαστε το δίκαιό τους και ο περιώνυμος νομικός πολιτισμός τους. Πολύ περισσότερο: ο πολιτικός πολιτισμός τους. Που αφήνει ελεύθερους δύο πρωθυπουργούς, τον Κώστα Καραμανλή και τον Γιώργο Παπανδρέου, οι οποίοι έχουν υποπέσει στο έγκλημα της συνταγματικής εκτροπής. Και στέλνει στη φυλακή έναν ολόκληρο λαό για λόγους αδιευκρίνιστης συνενοχής. Πιθανώς θα το καταλάβουμε κάποτε. Αλλά τότε θα είναι αργά. Ούτε αριστερά δεν θα μπορούμε να είμαστε τότε, ούτε τίποτα.