Φτάνει πια!

σκίτσο Χρήστου Τολιάδη από το Διαδίχτυ

από Αυγή

Στη σημερινή συνεδρίαση του Υπουργικού Συμβουλίου θα αποφασιστούν ρυθμίσεις που οδηγούν στο απόσπασμα θεμελιώδη δικαιώματα εργαζομένων. Διαλύεται το σύστημα των συλλογικών διαπραγματεύσεων και εγκαταλείπονται οι εργαζόμενοι μόνοι τους απέναντι στην εργοδοτική αυθαιρεσία. Εφεξής οι εργοδότες θα δίνουν όσο μισθό θέλουν. Ανακυκλώνονται οι 50άρηδες "ακριβοί" εργαζόμενοι με 25άρηδες χωρίς δικαιώματα, που θα παίρνουν φιλοδώρημα αντί για μισθό. Η ευελιξία σε όλο της το μεγαλείο!

Στον ιδιωτικό τομέα, λοιπόν, η κατάρρευση των μισθών επιτυγχάνεται με την ουσιαστική κατάργηση των συλλογικών διαπραγματεύσεων. Στις ΔΕΚΟ η μείωση των μισθών θα φτάσει ακόμη και το 40%. Κοινή γαρ η τύχη και το μέλλον αβέβαιο.

Πόσο λίγο κράτησαν οι ψευδαισθήσεις που σκοπίμως καλλιεργούσαν οι κρατούντες, ακόμη και ο πρωθυπουργός μόλις προεκλογικά, τον Νοέμβριο, ότι δεν θα θιγούν οι μισθοί στον ιδιωτικό τομέα! Αλήθεια, τι σχέση έχει η κρίση του δημόσιου χρέους με το πριόνισμα των μισθών στον ιδιωτικό τομέα;

Η επίθεση στους μισθούς θα επιφέρει νέα υποβάθμιση της ποιότητας των προσφερόμενων υπηρεσιών. Οι στρατιές των ανέργων μπορεί να χρησιμοποιηθούν για να πέσει το εργασιακό κόστος, αλλά σε κάθε περίπτωση δεν θα βελτιωθεί το προϊόν.

Στους κυβερνητικούς σχεδιασμούς ελλοχεύει πάντοτε η αντιπαράθεση των γενεών. Οι νεότεροι να αναζητούν κάποιο μέλλον επιτιθέμενοι στους παλαιότερους. Και οι παλαιότεροι να σπρώχνονται σε ένα ιδιότυπο περιθώριο, με μικρές συντάξεις και, κυρίως, θα παροπλίζονται παρ' ότι είναι σε εξαιρετικά παραγωγική ηλικία. Έτσι θα βελτιωθεί η ανταγωνιστικότητα της ελληνικής οικονομίας;

Αλήθεια, τι έγινε η περιβόητη διαπραγμάτευση της κ. Κατσέλη; Κράτησε μόλις μια εβδομάδα και οδήγησε στην επιβολή του σκληρότερου σεναρίου της τρόικας!

Αλήθεια, τι απέγινε ο "αντιστασιακός" πρόεδρος της ΓΣΕΕ; Πού κρύβεται; Τι έγιναν οι περιβόητες προτάσεις του να μη γίνουν απολύσεις στις επιχειρήσεις με τις ειδικές συμβάσεις και να μη μειωθούν οι μισθοί πάνω από 12%;

Είναι προφανές ότι ζούμε μέρες πολιτικής και ηθικής κατάρρευσης της χώρας, εξέλιξη πολύ σοβαρότερη ακόμη και από απροσδιόριστης έντασης οικονομική ύφεση. Ίσως οι εξελίξεις αυτές, στον χρόνο τους, να ενισχύσουν την αντίδραση των πολιτών, το "φτάνει πια, ίσαμε εδώ"!