Ακόμα και καγιάκ με άδεια του ΔΝΤ;

σκίτσο Πάνου από το Ποντίκι

του Θανάση Καρτερού

από την 

Κυριακάτικη Αυγή 

Επιτέλους, μετά από σχετική υπόδειξη του Ντομινίκ Στρος-Καν ο Γιώργος Παπανδρέου θα αναλάβει τον συντονισμό των κυβερνητικών στρατευμάτων στα δύσκολα μέτωπα του Μνημονίου. Ασήμαντο φυσικά για τους πατριώτες (αυτό έλειπε...) το γεγονός ότι το ΔΝΤ καθορίζει ακόμα και πότε θα πηγαίνει για καγιάκ ο πρωθυπουργός. Το σημαντικό είναι ότι θα μπορούμε από τούδε και εις το εξής να κοιμόμαστε ήσυχοι, αφού οι μεταρρυθμίσεις που απαιτούν εδώ και τώρα οι φιλέλληνες Πόλσεν, Μαζούχ και Ντερούζ θα προχωρήσουν στο ασφυκτικό χρονοδιάγραμμα που όρισαν αρμοδίως. Κι αυτό γιατί είναι γνωστές τόσο οι βαθιές γνώσεις του πρωθυπουργού για την οικονομία όσο και οι οργανωτικές του ικανότητες. Όπως και η κοινωνική ευαισθησία του εξάλλου, η οποία έχει αποδειχτεί σε λίγες περιπτώσεις μέχρι τώρα, λόγω έλλειψης χρημάτων, αλλά θα αποδειχτεί κατά δήλωσή του σε πολύ περισσότερες μόλις ξημερώσει επιτέλους το αύριο της ανάπτυξης.

ΕΩΣ το μακρινό αύριο της ανάπτυξης ο κύριος Παπανδρέου μας συνιστά υπομονή, εργατικότητα και συναίνεση. Τούτου δοθέντος η κυρία Μπακογιάννη έθεσε τη νεότευκτη Δημοκρατική Συμμαχία της στην υπηρεσία του Μνημονίου. Και αν ο Σαμαράς βλέπει σ' αυτό μόνο κάποια συμπαιγνία τακτικής με την κυβέρνηση, απλώς αποδεικνύει ότι οι κολλημένοι δεξιοί δεν βλέπουν πολύ μακριά. Αυτά που ο Παπανδρέου αποστηθίζει στα αγγλικά και εφαρμόζει με βάση δέκα, είκοσι ή περισσότερες εντολές, η Ντόρα τα έχει κορώνα στο κεφάλι της, ιδεολογία, πώς το λένε. Έχει στρατηγική η κυρία: στηρίζουμε τα σκληρά και απαιτούμε σκληρότερα. Και η φιλοδοξία της είναι να πετύχει εκεί που απέτυχαν ο Μάνος, ο Ανδριανόπουλος και οι λοιποί θιασώτες του απρόσκοπτου κέρδους και να αποκτήσει επιτέλους η Ελλάδα ένα νεοφιλελεύθερο κόμμα της προκοπής. Υπάρχουν η Μέρκελ, ο Σαρκοζί, ο Μπερλουσκόνι, ο Κάμερον. Είναι δυνατό να βολευόμαστε στην Ελλάδα με τον Σαμαρά;

ΕΝ ΜΕΣΩ σκληρών μέτρων πάντως και παρά τις υποσχέσεις περί του αντιθέτου προαναγγέλλονται ήδη σκληρότερα. Η τρόικα εντέλλεται και εμείς πειθαρχούμε φυσικά για το καλό της πατρίδας. Ενώ οι πάντες προεξοφλούν ότι όλα μαζί τα μέτρα, σκληρά και σκληρότερα, καθιστούν ασφαλή μία και μόνη πρόβλεψη: Το 2011 θα είναι πιο μαύρο (αν είναι δυνατό!) από το 2010. Μεγαλύτερη ύφεση, μεγαλύτερη ανεργία, μεγαλύτερη φτώχεια και φυσικά μεγαλύτερη απόγνωση. Ακόμα και ο εύελπις του Μνημονίου Παπακωνσταντίνου ομολόγησε πριν λίγες μέρες στον Alpha ότι μας περιμένουν δύσκολες μέρες -και δυσκολότερες νύχτες, θα λέγαμε, καθώς χωνόμαστε στον χειμώνα και το καλοριφέρ κοστίζει. Αυτός όμως βλέπει και κάποια μικρά φωτάκια μέσα στο βαθύ σκοτάδι. Τα έσοδα δεν πάνε, η αγορά δεν πάει, τα μαγαζιά κλείνουν, η ανεργία καταπίνει υπάρξεις, αλλά ανέβηκαν λίγο, λέει, οι εξαγωγές. Καλώς, αλλά ανέβηκαν τόσο λίιιιιγο, που θέλουμε εκατό χρόνια έτσι για να γίνει το φωτάκι τους φως. Συνεπώς έτσι που πάμε θα δικαιώσουμε τον Καρυωτάκη -θα διασκεδάσουμε όλοι στην κηδεία.

ΕΥΤΥΧΩΣ μέσα στο βαθύ σκοτάδι υπάρχει η αθεράπευτη αισιοδοξία του Παπανδρέου. Εγγυήθηκε για χιλιοστή φορά αυτή τη βδομάδα, μιλώντας σε δημάρχους και περιφερειάρχες, ότι θα βγούμε από το τούνελ αν είμαστε πειθαρχικοί, υπομονετικοί και συναινετικοί. Κυρίως, εννοούσε, αν έχουμε εμπιστοσύνη στον ίδιο, τώρα μάλιστα που αναλαμβάνει τον γενικό συντονισμό και θα αλλάξει σε εκατό μέρες τα φώτα όσων έγιναν σε εκατό χρόνια. (Συλλογικές συμβάσεις; What is this?). Πιθανόν να εννοούσε και αν έχουμε εμπιστοσύνη στον Πάγκαλο, στον οποίο έχει αναθέσει την επανίδρυση του κράτους και ο οποίος κατάφερε να ξεπεράσει αυτή τη βδομάδα ακόμα και τον εαυτό του. Δηλώνοντας ότι το Μνημόνιο είναι ευτυχία. Όχι ευκαιρία, όχι ευφορία, όχι ευταξία, αλλά καθαρή ευτυχία. Θα λύσουμε, σου λέει, με το μαστίγιο των τοποτηρητών όσα δεν μπορέσαμε να λύσουμε μόνοι μας.

ΓΙΑΤΙ τώρα ορισμένοι εμπαθείς θυμήθηκαν εκείνους (πώς τους λέγανε, πώς τους λέγανε...) που στη διάρκεια της κατοχής μιλούσαν για ευτυχία της Ελλάδας, αφού θέλαμε δεν θέλαμε θα έβαζαν επί τέλους τάξη οι Γερμανοί, θα μάθαιναν τους Έλληνες τι θα πει arbeit, θα επέβαλαν πειθαρχία και θα έρχονταν τα τρένα στην ώρα τους; Είναι καιρός όμως να μιλάμε για τρένα τέτοια εποχή, στη χώρα του ΟΣΕ;