Παρασκευή 26 Νοεμβρίου 2010

Εθνικόφρονες φιλελεύθεροι και στην ούγια τυχοδιωκτισμός!

απο Το Γρέκι
του Σταύρου Παναγιωτίδη
από τις "Συναντήσεις"
στην Αυγή

Το μόνο θετικό που προέκυψε από την ιδρυτική φιέστα του κόμματος της κυρίας Μπακογιάννη είναι πως η δημοκρατία ως λέξη και ως αίτημα, ακόμη και κακοπαθημένη, συνεχίζει να προκαλεί μια συγκίνηση και να ορίζει ένα σκοπό, να έχει δηλαδή πολιτικό νόημα. Η “Δημοκρατική Συμμαχία” προστίθεται στη “Δημοκρατική Αριστερά” (ως προς τον τίτλο, δεν υπαινίσσομαι πολιτική ταύτιση) και στη Μεγάλη Δημοκρατική Παράταξη, όπως ονόμαζε ο Γιώργος Παπανδρέου το ΠΑΣΟΚ.

Κατά τα άλλα, οι εν δυνάμει κυβερνητικοί εταίροι του ΠΑΣΟΚ αυξήθηκαν, όπως και οι διασπάσεις της ελληνικής δεξιάς. Τουλάχιστον τώρα το μισό πολιτικό φάσμα θα δυσκολεύεται λιγάκι να μας ειρωνευτεί για τα γνωστά δαιμόνια της πολιτικής μας φυλής.

Το πιο αξιοσημείωτο όμως είναι ο ιδιόρρυθμος συνδυασμός ιδεολογικής και ανθρωπολογικής σύνθεσης του νέου κόμματος. Είναι προφανές πως η κ. Μπακογιάννη προσπαθεί να φέρει στα δικά μας πράγματα ένα κόμμα στο πρότυπο των ευρωπαϊκών (νεο)φιλελεύθερων κομμάτων. Όπως και στην περίπτωση της σοσιαλδημοκρατίας, ένα πολιτικό ρεύμα “προσγειώνεται” στην Ελλάδα μεταφυτευμένο από ένα άλλο πολιτικό περιβάλλον, χωρίς να συγκρατείται από τις ιστορικές ρίζες που το γέννησαν, χωρίς να έχει, επομένως, κάποια ιδεολογικά κρατήματα.

Όπως και στην περίπτωση του ΠΑΣΟΚ, λοιπόν, αυτό το γεγονός καθιστά το νέο κόμμα εξαιρετικά πρόσφορο σε τυχοδιωκτικές πρακτικές. Ήδη η πορεία του προδιαγράφεται από την ίδρυσή του.

Πρόκειται για την κωμική προσπάθεια να στηθεί ένα φιλελεύθερο κόμμα, με τους πιο εθνικόφρονες και αντιφιλελεύθερους ανθρώπους που κατάφερε να ξεσηκώσει η κ. Μπακογιάννη από τη Νέα Δημοκρατία. Τον Μαρκογιαννάκη, τον Κιλτίδη, τον Καλό και άλλα ελάσσονα περισσευούμενα υλικά κομματικής οικοδόμησης, τα οποία προφανώς ουδόλως συγκινήθηκαν (και μάλιστα ξαφνικά) από τον αγώνα για τον πολιτικό φιλελευθερισμό, αλλά απλώς βρήκαν πρόσφορη κομματική στέγη και πολιτικό μεροκάματο.

Οι συνέπειες αυτής της επιλογής αποτυπώνονται στην ιδρυτική πράξη της “Δημοκρατικής Συμμαχίας”. Στον λόγο της Μπακογιάννη δεν κυριάρχησε κανένα από τα ζητήματα της κλασικής πολιτικής ατζέντας των φιλελεύθερων κομμάτων. Ούτε το ζήτημα των κοινωνικών δικαιωμάτων ετέθη, ούτε εναντίον του εθνικισμού αρθρώθηκε λέξη, ούτε για τον διαχωρισμό κράτους - Εκκλησίας ακούστηκε κάτι. Δύσκολα όλα αυτά, ειδικά όταν απέναντί σου, ως πρώην αντίπαλο και ως νυν εταίρο στην κοινότητα των υποστηρικτών του Μνημονίου, έχεις τον ΛΑΟΣ.

Τι έμεινε λοιπόν από τη φιλελεύθερη ατζέντα; Αυτό που στην παρούσα συγκυρία αποκτά τον πλέον κρίσιμο ρόλο: ο οικονομικός φανατισμός της απολύτως ελεύθερης αγοράς. Τα αιτήματα για μείωση του αριθμού των δημοσίων υπαλλήλων και κατάργηση της μονιμότητάς τους, για απελευθέρωση ωραρίων και εργασιακών σχέσεων, για απολύσεις στις ΔΕΚΟ, για μείωση της φορολογίας των κερδών, αλλά και για νομοθετική επέμβαση στον συνδικαλισμό, όπως για την κήρυξη των απεργιών όχι μέσα από Γενικές Συνελεύσεις εργαζομένων, αλλά με μυστική ψηφοφορία! Έχουμε δηλαδή την ίδρυση ενός κόμματος ανάπηρου φιλελευθερισμού, με επιθετικό οικονομικό νεοφιλελευθερισμό, χωρίς όμως τον απαραίτητο πολιτικό φιλελευθερισμό για να το συγκρατεί από την εξαγρίωση. Και το ένα χωρίς το άλλο οδηγεί τελικά και εκ των πραγμάτων στον αντίποδα αυτού που ευαγγελίζεται, στον αυταρχισμό και στην καταστολή.

Ας μην κάνουμε όμως λάθος. Το κόμμα της Μπακογιάννη δεν είναι «άλλη μία από τα ίδια». Το ενδεχόμενο να μπει τελικά στη Βουλή θέτει με έμφαση ζητήματα για τις κυβερνητικές συνεργασίες. Το ενδεχόμενο της πρώτης, εδώ και πολλές δεκαετίες, κυβέρνησης συνεργασίας αλλάζει άρδην το πολιτικό σκηνικό και τα κριτήρια για την εκλογική συμπεριφορά των πολιτών. Και προσφέρει ένα άλλοθι στον μεγάλο κυβερνητικό εταίρο για την εφαρμογή πιο σκληρών πολιτικών, δήθεν ως αναγκαία υποχώρηση λόγω έλλειψης αυτοδυναμίας. Τα πάντα είναι στο τραπέζι.


- Ο Στ. Παναγιωτίδης είναι είναι υποψήφιος διδάκτορας Ιστορίας στο Πάντειο, μέλος του Κ.Σ. της Νεολαίας ΣΥΝ

5 σχόλια:

  1. Δυο ερωτήσεις για τον συγγραφέα:

    1) Από πότε τα κ ο ι ν ω ν ι κ ά δικαιώματα είναι στη φιλελεύθερη ατζέντα;

    2) Εν πάση περιπτώσει, αν η Ντόρα περιελάμβανε όλα αυτά που κατά τον Παναγιωτίδη εντάσσονται στη φιλελεύθερη ατζέντα, θα πρότεινε στο επόμενο ΚΣ προσέγγιση με το ΔΗΣΥ;

    Παιδιά, μας βλέπουνε!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Προφανώς ο Παναγιωτίδης χρησιμοποιεί τον όρο με την κλασσική έννοια του όρου, πριν δηλαδή την σημερινή ταύτιση της έννοιας με τον καπιταλισμό, όταν είχε σαν στόχο την πολιτική, θρησκευτική και οικονομική ελευθερία του ατόμου. Και η αυτοπαρουσιαζόμενη ως φιλελεύθερη Ντόρα κρατάει μόνο το τρίτο σκέλος -κι αυτό όχι για τον κόσμο της εργασίας (όπως δείχνουν οι προτάσεις της)...

    Στη δεύτερη ερώτησή σου δε μπορώ να βοηθήσω αφού δεν καταλαβαίνω το άλμα λογικής που κάνεις: Το να λες για κάποιον πως δεν έίναι φιλελεύθερος αλλά νεοφιλελεύθερος πως βγάζει πως αν ήταν φιλελεύθερος θα ήταν προσεγγίσιμος από την αριστερά;

    Δεν πιάνω τι εννοείς! :)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Ρήγα, συμφωνώ απολύτως μαζί σου.

    Ο αναγνώστης Left700 διάβασε αυτό το κείμενο του Παναγιωτίδη μάλλον φορώντας τα γυαλιά προκατάληψης! Αυτά λοιπόν τα γυαλιά δεν τον άφησαν να διακρίνει ότι:
    1) ο λόγος περί δικαιωμάτων είναι στα κλασικά φιλελεύθερα κείμενα. Παραπέμπτω γι' αυτό, τον φίλο Left700, στο δοκίμιο αναφοράς του Τζών Ρόουλς "Η θεωρία της δικαιοσύνης", εκδ.Πόλις.
    Και ε, ναι, προφανώς, προφανέστατα ο Παναγιωτίδης θέλει να υπογραμμίσει το γεγονός ότι η Μπακογιάννη, αν και έβαλε τη λεοντή του κλασικού φιλευλευθερισμού για να πείσει και να τραβήξει κόσμο στο νεοσύστατο ΔΗ.ΣΥ., δεν κατάφερε να κάνει τίποτα περισσότερο από γιαλαντζί νεοφιλελεύθερους ντολμάδες!... (και μην ρωτήσει ο LeftG700, πώς συνδέεται ο νεοφιλελευθερισμός με τους ντολμάδες γιαλαντζί... :)
    Για να το απλοποιήσω εντελώς λοιπόν: άμα η μάνα της Ντόρας, η Μαρίκα, κάνει καλούς κλασικούς ντολμάδες με αυγολέμονο, αυτή κάνει γιαλαντζί, για να προσεγγίσει -νομίζει- και όσους ανήκουν στον κεντροαριστερό χώρο. Ομως, λέει ο Παναγιωτίδης, ακόμα κι αυτό, το κάνει χάλια, "ανάπηρα"... Δηλαδή, δεν ξέρει να κάνει ούτε γιαλαντζί καλούς!... :)

    2. Όταν κάνουμε ένα σχόλιο για το πώς ένας αντίπαλος πολιτεύεται και κάνουμε μία, ας πούμε, σύντομη πολιτική ανάλυση, δεν σημαίνει ότι η ελπίδα μας είναι να γίνει το επόμενο ΚΣ του ΔΗ.ΣΥ. για να ενταχθούμε!...Ήμαρτον!

    Το τελευταίο σχόλιο, "Παιδιά, μας βλέπουνε!", του LeftG700 είναι άνευ νοήματος! Και θα συμβούλευα τον φίλο, ακριβώς επειδή μας βλέπουνε..., να προσέχουμε τί γράφουμε, τι λέμε, να σκεφτόμαστε 3 φορές πριν βιαστικά πούμε ο,τιδήποτε, και να διαβάζουμε.

    Η μόρφωση κάνει καλό. Μαθαίνουμε, έχουμε τα εργαλεία για να αναλύσουμε, έχουμε τα κριτήρια εκείνα που μας δίνουν ευρύτητα στη σκέψη. Κατά συνέπεια, ελευθερία σκέψης. Εκτός κι αν η λέξη ελευθερία, για τον LeftG700, είναι συνώνυμη με τον φιλελευθερισμό και δεν πρέπει να τη χρησιμοποιεί κανείς άλλος!...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Φίλοι Ρήγα και Μarine,


    Απαντάμε με κάποια καθυστέρηση. Λοιπόν:

    1. Δεν ξέρουμε τι εννοεί ο Παναγιωτίδης όταν μιλάει για φιλελεύθερους. Οι φιλελεύθεροι πάντως από γεννησιμιού τους εστίασαν στις ατομικές ελευθερίες και δικαιώματα. Το ρεύμα-παρακλάδι που αργότερα αναπτύχθηκε (social liberals) και στο οποίο ασφαλώς κατατάσσεται και o Rawls, συνήθως, δεν ορίζεται, ιδίως από αριστερούς, ως σκέτο ‘φιλελεύθεροι’. Δεν φταίει πάντα αυτός που μπερδεύεται. Καμιά φορά, φταίει αυτός που τα μπερδεύει…

    2. Προκατάληψη; Ναι, υπάρχει μια κάποια προκατάληψη το παραδεχόμαστε. Δεν ξεχνάμε ότι στο site του Κόκκινου έχουμε δει πριν λίγο καιρό, (φέτος πάντως), παράθεση άρθρου του …Πάσχου Μανδραβέλη!

    Να υποθέσουμε ότι εσείς δεν το είδατε ποτέ, ή ότι το ξεχάσατε;


    Τα λέμε

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. Μιλας σε πρώτο πληθυντικό, απευθύνεσαι και σε πληθυντικό! Τέλος πάντων :)
    Λοιπόν...

    1) Στο πρώτο σχόλιό σου απαντάς μόνος σου στο δεύτερο! :) Αλλά επιμένεις...
    "Δεν φταίει πάντα αυτός που μπερδεύεται. Καμιά φορά, φταίει αυτός που τα μπερδεύει…"

    Αν δεν κάνεις πλάκα, κάτι πάει στραβά με τον τομέα αυτοκριτική :)

    2) Εγώ σου απάντησα ευγενικότατα στην δεύτερη ερώτησή σου (και το απαξιωτικό κλείσιμό της) που δεν έχει ούτε το παραμικρό στοιχείο λογικής! Επειδή κάνει κριτική το κείμενο στο ΔΗΣΥ ότι δεν είναι φιλελεύθερο αλλά νεοφιλελεύθερο βγάζεις (πως αλήθεια;) το "συμπέρασμα" πως θα συνεργαζόταν ο ΣΥΝ μαζί του αν ήταν φιλελεύθερο!!!

    Πραγματικά απίθανη συνεπαγωγή, δείγμα του ό,τι ή θες να κάνεις χαβαλέ και τζέρτζελο ή δεν καταλαβαίνεις τι διαβάζεις!

    Σου απάντησε και η φίλη marine με πιο οξύ τρόπο από τον δικό μου.

    Επιλέγοντας να απαντάς "πληθυντικά" στο Νο 2 του δεύτερου σχόλιου σου, δυστυχώς δικαιώνεις την Marine!

    Πρώτα από όλα για να δικαιολογήσεις ΤΟ ΠΑΝΤΕΛΩΣ ΑΣΤΟΧΟ ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑ-ΕΡΩΤΗΜΑ ΣΟΥ δεν απαντάς σε όσα σου ζητώ να εξηγησεις και λες απλά πως το συμπέρασμα σου βγαίνει όχι με βάση κάποια στοιχεία του κειμένου ή έστω υπονοούμενά του αλλά επειδή είσαι ππροκατειλημμένος!

    Και καλά αφού το παραδέχεσαι από μόνος σου δεν θα χρειαζόταν καν να σου απαντήσω...

    Αλλά δυστυχώς την αρχική σου αστεία ερώτηση (την 2η) εδώ την προάγεις σε προβοκατόρικη ανοησία συνοδευόμενη από αγένεια!

    "Δεν ξεχνάμε ότι στο site του Κόκκινου έχουμε δει πριν λίγο καιρό, (φέτος πάντως), παράθεση άρθρου του …Πάσχου Μανδραβέλη! Να υποθέσουμε ότι εσείς δεν το είδατε ποτέ, ή ότι το ξεχάσατε;"


    α) η ιστοσελίδα του Κόκκινου (του ρ/σ) δεν έχει ούτε ένα κείμενο, έχει μόνο εκπομπές! Επίσης επειδή κοιτάω συχνότατα την ιστοσελίδα του Κόκκινου (της συνιστώσας) δεν θυμάμαι να έχω δει κείμενο του Μανδραβέλη. Μου φαίνεται πάντως ως ανέκδοτο ανάμεσα στα άρθρα του Λαπαβίτσα ή του Καζάκη κι ανακοινώσεις δικές τους ή σωματείων να έχουν βάλει εκεί άρθρο του Μανδραβέλη! Αν δεν πρόκειται για κάποια φαντασίωσή σου, παρακαλώ να μου το υποδείξεις να δω τι γράφει...

    β) Ακόμα κι αν κάποια ιστοσελίδα βάλει παράθεση του Μανδραβέλη, σημαίνει πως... υπάρχει θέληση για συνεργασία ΣΥΝ με φιλελεύθερους;
    Πας καλά άνθρωπέ μου;

    Κοίτα, επειδή τον χαζοκνιτισμό (που δυστυχώς δεν κατοικεί πια μόνο στον Περισσό) τον έχω φάει με το κουτάλι στη μάπα δεκαετίες και δεν έχω πια κουβαδακια και φτιαράκια για να παίζω, άστο...

    Θες να μιλάς σοβαρά, θες να κάνεις πλάκα, κάνε ό,τι γουστάρεις...

    Αλλά το προβοκατόρικο κατηχητικό της ΚΝΕ πάρτο μακριά από εδώ γιατί μου ανεβάζει το αίμα στο κεφάλι και είμαι και σε ηλικία επικίνδυνη! :)

    ΟΚ;

    "Τα λέμε" αν είναι σαν νοήμονες άνθρωποι! Αν είναι να προβοκάρεις, άστο, είπαμε... Παίξε αλλού!


    - Υ.Γ. Επειδή η θαλασσοταραχή πολλούς ζαλίζει... Μήπως είχες δει το άρθρο του Μανδραβέλη στη σελίδα της τέως Ανανεωτικής και νυν ΔΗ.ΑΡΙ. και τα μπερδεύεις με το Κόκκινο; (Μπέρδεμα απίστευτο κι αυτό αλλά... :)) Αν και επαναλαμβάνω πως είναι εκτός λογικής συνέχειας να βγάζεις πολιτικό συμπέρασμα από την ανάρτηση ενός κειμένου. Τις προάλλες εδώ έβαλα κείμενο του Πρετεντέρη. Πως με κόβεις, συμφωνώ ή θέλω να συνεργαστώ μαζί του;

    Σοβαρέψου... μας βλέπουνε... -που λες κι εσύ αλλά το ξεχνάς! :)

    Φιλικά αλλά -εμφανώς εκνευριασμένος-
    με την ανοησία της ειρωνίας σου
    Ρήγας

    ΑπάντησηΔιαγραφή