Στο στόχαστρο οι μισθοί του ιδιωτικού τομέα

Απλοί εκτελεστές... (Σκίτσο Γιάννη Ιωάννου)

του Νίκου Φίλη
από την Αυγή

Πολλά και ανάλγητα από κοινωνική άποψη μέτρα περιλαμβάνει το "πρόγραμμα 100 ημερών" που εξήγγειλε προχθές η τρόικα και ανέλαβε να υλοποιήσει η κυβέρνηση. Δεκάδες χιλιάδες απολύσεις εργαζομένων στο Δημόσιο, συγχωνεύσεις νοσοκομείων και υποβάθμιση των υπηρεσιών υγείας, μετατάξεις με μείωση μισθών, εκποίηση της δημόσιας περιουσίας με ντόμινο περιβαλλοντικών επιπτώσεων, συγχωνεύσεις και απολύσεις στις τράπεζες είναι οι άξονες του "Τρίτου Μνημονίου", από την εφαρμογή του οποίου θα εξαρτηθεί η καταβολή της τέταρτης δόσης του δανείου.

Τον Μάιο το "Πρώτο Μνημόνιο" επικέντρωσε τις δράσεις στην άγρια περικοπή των μισθών στον δημόσιο τομέα και των συντάξεων. Τώρα οι δράσεις αποσκοπούν στη μείωση των μισθών στον ιδιωτικό τομέα. Οι τροϊκανοί, χωρίς περιστροφές, εκτιμούν ότι οι μισθοί στον ιδιωτικό τομέα είναι υψηλοί και τους θεωρούν την κυριότερη αιτία που έχει ξεφύγει ο πληθωρισμός.

Πρόκειται για σκληρή ταξική επιλογή, προκειμένου το κόστος της κρίσης να επιβαρύνει μονόπλευρα την εργασία. Η μείωση των μισθών στον ιδιωτικό τομέα δεν μπορεί να γίνει με κρατικά διατάγματα. Προϋποθέτει ξήλωμα του συστήματος συλλογικών διαπραγματεύσεων. Η παράκαμψη των κλαδικών συμβάσεων με την "υπερίσχυση των επιχειρησιακών" αποτελεί το κλειδί της περιβόητης διαρθρωτικής αλλαγής, που ισοδυναμεί με την αναδιανομή μεριδίων της εργασίας υπέρ του κεφαλαίου.

Πρόκειται για εφαρμογή θατσερικών μέτρων με καθυστέρηση 30 ετών. Μήπως έπονται και άλλα μέτρα, όπως η διάδοση των ατομικών συμβάσεων και η κάμψη του κατώτατου μισθολογικού ορίου της Εθνικής Γενικής Συλλογικής Σύμβασης Εργασίας; Τεχνογνωσία υπάρχει, τουλάχιστον από τη Βρετανία.

Αυτές τις μέρες σε πολλές ευρωπαϊκές χώρες, ιδιαίτερα του αποκαλούμενου ευρωπαϊκού Νότου, αλλά και στη Βρετανία σήμερα, στη Γαλλία χθες, παρατηρείται έξαρση αγωνιστικών κινητοποιήσεων. Κοινός παρονομαστής, η επίθεση που δέχεται η εργασία από τις κυρίαρχες ευρωπαϊκές πολιτικές. Παρά τις ιδιομορφίες της, η κρίση της ελληνικής οικονομίας εγγράφεται στην κρίση των ευρωπαϊκών οικονομιών. Στις 15 Δεκεμβρίου θα πραγματοποιηθεί απεργία σε πολλές χώρες, συμπεριλαμβανομένης της Ελλάδας. Υπό προϋποθέσεις μπορεί να αποδειχθεί μια νέα αφετηρία αντεπίθεσης των εργαζομένων.