Η Λούκα και το Μνημόνιο

σκίτσο Στάθη (από Ελευθεροτυπία)

του Θανάση Καρτερού

από την Αυγή

Έχουμε και λέμε: Η Λούκα διατυπώνει δημοσίως τις αντιρρήσεις της για τις προβλέψεις του Μνημονίου σχετικά με τις συλλογικές συμβάσεις. Γνωστοί βουλευτές του κυβερνώντος κόμματος αρθρογραφούν επικρίνοντας την κυβέρνηση. Η γκρίνια στο ΠΑΣΟΚ μετά τις δημοτικές δεν κρύβεται. Και ενώ το Μαξίμου διοχετεύει στον τύπο την ενόχλησή του για την εικόνα της κυβέρνησης και ο κυβερνητικός εκπρόσωπος δηλώνει ότι δεν τρέχει τίποτε, πράγμα που συνήθως σημαίνει ότι τρέχουν πολλά, οι διαπραγματεύσεις με την τρόικα σκοντάφτουν και παρατείνονται.

Τι συμπέρασμα μπορεί να βγάλει κανείς απ’ όλα αυτά; Μα ότι το Μνημόνιο δεν είναι τόσο καλά στην υγεία του. Άρχισαν ακόμα και οι θεράποντες ιατροί του στην κυβέρνηση να βλέπουν και να ομολογούν, καθένας με τον τρόπο του, ότι μας πάει κατά κρημνού. Δεν βγαίνει, πώς το λένε. Κι αυτό δεν είναι ευσεβής πόθος κάποιας αντιμνημοναικής μονομέρειας. Το φωνάζουν πριν από τη Λούκα οικονομολόγοι όλων των σχολών, έγκυρες εφημερίδες και σοβαροί αναλυτές. Όχι γιατί ενδιαφέρονται για την κοινωνική δικαιοσύνη, αλλά γιατί ενδιαφέρονται για τα δανεικά και άρα για το μαγαζί που για να τα πληρώσει δεν πρέπει να φαλιρίσει.

Τόσο απλά. Ακόμα και η Κατσέλη δεν ασχολείται στο άρθρο της με λεπτομέρειες περί δικαιοσύνης -αυτή τη θυμάται μόνο για να προειδοποιήσει ότι η κατάργηση των συλλογικών συμβάσεων θα δυναμιτίσει την εργασιακή ειρήνη. Δεν γίνεται, δεν βγαίνει να εφαρμόσουμε το Μνημόνιο κατά γράμμα -αυτό φωνάζει με το άρθρο της στο "Βήμα" τη στιγμή που οι διαπραγματεύσεις με την τρόικα συνεχίζονται. Δεν πάμε ούτε σε βελτίωση της ανταγωνιστικότητας, ούτε σε υγιέστερη αγορά έτσι. Σε φαλκίδευση του ανταγωνισμού πάμε, δηλαδή σε ζούγκλα από την οποία θα ωφεληθούν μόνο τα μεγάλα αρπακτικά. Λίγο ακόμα και θα συμφωνούσε με όσους διατείνονται ότι η ζωή του Μνημονίου σημαίνει τον θάνατο της κοινωνίας.

Φυσικά ο Παπανδρέου διέταξε να ρίξει τους τόνους η υπουργός του. Η τρόικα θύμωσε, αν πιστέψουμε την ημιεπίσημη, γιατί «η κυβέρνηση δεν έχει κάνει κτήμα της το Μνημόνιο». Λυτοί και δεμένοι έπεσαν πάνω στους ανησυχούντες υπουργούς διότι όταν η πατρίς κινδυνεύει πρέπει να το βουλώνουν. Στώμεν καλώς δηλαδή. Αλλά όπως και να στώμεν, δεν βγαίνει το ρημάδι κι έχουμε να πολλά να δούμε (και να δουν) ακόμα…