Απόσπασμα από τη συνέντευξη του Φάνη Μαργαρώνη, κιθαρίστα και στιχουργού των KollektivA, στον Θάνο Ματζάνα στην Αυγή:
Ποια είναι η στάση του συγκεκριμένου γκρουπ ή των συγκεκριμένων εργαζόμενων μουσικών -ή και εργατών της μουσικής ακόμα!- για την εποχή της κρίσης, της τρόικας και του μνημονίου; Υπάρχουν συγκεκριμένες ευθύνες για το ότι η χώρα μας βρέθηκε σε αυτό το σημείο; Υπήρχε άλλη επιλογή εκτός από αυτή της τρόικας; Και το σημαντικότερο: Νομίζετε ότι υπάρχει μια διαφυγή από αυτή την κατάσταση, μια ελπίδα για ένα καλύτερο αύριο, για εμάς αλλά και τους μεταγενέστερους;
Εδώ πρέπει ίσως να υπογραμμίσουμε ότι είμαστε ένα ροκ συγκρότημα που τα μέλη του είναι ενεργά στις συλλογικές διαδικασίες και τα κινήματα και φυσικά έχουν κοινωνικές και πολιτικές ανησυχίες, όπως θα έπρεπε να συμβαίνει και με καθένα καλλιτέχνη που σέβεται αυτή του την ιδιότητα. Να αναφέρω μάλιστα με την ευκαιρία ότι σε λίγο καιρό ολοκληρώνονται οι ηχογραφήσεις ενός μιούζικαλ του οποίου έγραψα το λιμπρέτο και έχει αυτό ακριβώς το περιεχόμενο.
Ο τίτλος του είναι «Το Ταγκό Της Κρίσης», τη μουσική έχει γράψει ο Χρήστος Χατζησπύρου και πρόκειται για το πρώτο πολιτικό μιούζικαλ μετά τη μεταπολίτευση! Από την άλλη όμως ένα ροκ συγκρότημα δεν μπορεί σε καμία περίπτωση να είναι πολιτικός φορέας με ενιαίες θέσεις κ.λπ.
Επομένως η αντιμετώπιση από μέρους μας ορισμένων θεμάτων, τόσο θεωρητικά όσο και στην πράξη, δεν είναι απαραίτητα απολύτως ενιαία. Ασφαλώς κουβεντιάζουμε, ανταλλάσσουμε απόψεις και μάλιστα το συγκεκριμένο θέμα αποτελεί συχνό θέμα συζήτησης αλλά εδώ δεν μπορώ παρά να εκφράσω την προσωπική μου άποψη.
Η άποψή μου λοιπόν εν συντομία είναι ότι βρισκόμαστε εν μέσω μιας... εμπόλεμης κατάστασης! Τα λαϊκά στρώματα, με πρόσχημα το έλλειμμα, δέχονται μια πρωτοφανή επίθεση. Βέβαια τα ίδια μέτρα παίρνονται σε όλη την Ευρώπη, ακόμα και στη Γερμανία, όπου δεν υπάρχει κανένα έλλειμμα! Για εμένα ο μηχανισμός στήριξης είναι εργαλείο που λειτουργεί υπέρ των δανειστών -οι οποίοι εξάλλου δημιούργησαν το χρέος μαζί με τους μεγαλοεπιχειρηματίες- και όχι υπέρ των εργαζόμενων που καλούνται τώρα να πληρώσουν.
Η τρόικα δεν είναι επιλογή των εργαζομένων, το έλλειμμα δεν το δημιούργησαν οι εργαζόμενοι και για αυτό και δεν πρέπει να το αναγνωρίσουν. Είναι σαν να επιλέγεις το εκτελεστικό απόσπασμα αντί της αγχόνης. Επίσης η λέξη διαφυγή δεν με βρίσκει σύμφωνο, αφήνει το πρόβλημα να υφίσταται, απλά κάπου άλλου ή εν υπνώσει.
Αυτό που χρειάζεται είναι όσοι θίγονται να αντεπιτεθούν συλλογικά, να απορρίψουν τις σημερινές πλειοψηφίες και ηγεσίες, τη σημερινή οικονομική και πολιτική εξουσία. Αυτή είναι η μοναδική ρεαλιστική διέξοδος... Όσο οι ίδιοι συναινούν σε αυτή την επίθεση τόσο θα έρχονται χειρότερες ημέρες. Βέβαια τα αποτελέσματα των πρόσφατων δημοτικών εκλογών είναι μάλλον ενθαρρυντικά ως προς την έκφραση αντίθεσης στο Μνημόνιο και την τρόικα. Πιστεύω ότι το επόμενο διάστημα έχουμε να ζήσουμε μεγάλες ημέρες και εμείς θα είμαστε εκεί, τόσο με τη φυσική μας παρουσία όσο και με τα τραγούδια μας. Δεν επιλέξαμε τυχαία, μαζί με τον Μάνο,να διασκευάσουμε το «Which Side Are You On» στο album μας!
Στον δίσκο υπάρχουν περισσότερα ίσως και από τους προηγούμενους ερωτικά τραγούδια. Πιστεύετε ότι, ειδικά σε εποχές κρίσης όπως η σημερινή, το προσωπικό συνδέεται με το συλλογικό/κοινωνικό ή είναι δύο εντελώς ανεξάρτητες σφαίρες της ζωής του ανθρώπου;
Δεν νομίζω ότι τίθεται θέμα ποσοτικής σύγκρισης, άλλωστε η ανάγκη έκφρασης δεν μπαίνει σε ζυγαριά. Πάντως είτε στη σημερινή εποχή της οικονομικής κρίσης ή σε άλλη, είτε σε περίοδο ανάπτυξης ή ύφεσης - άσε που και η ανάπτυξη ακόμα θα είναι πρόσκαιρη όταν έρθει, γρήγορα θα έχουμε νέα κρίση...- ο ρόλος της προσωπικότητας είναι άρρηκτα δεμένος με την κοινωνία. Εμείς θεωρούμε το τραγούδι ως αποτύπωση μιας κατάστασης, είτε συναισθηματικής είτε κοινωνικής / πολιτικής, την οποία όμως προσεγγίζουμε κάθε φορά από τη δική μας οπτική. Δηλαδή δημιουργικά, επιθετικά, συλλογικά, με την ίδια φιλοσοφία στην οποία αναφέρθηκα πριν. Με την ίδια ευκολία και εξυπηρετώντας την ίδια ανάγκη θα γράψουμε για τις αγάπες μας όπως και για τους μετανάστες ή για τη ρήξη με την ισχύουσα κατάσταση.
Για να γίνω πιο σαφής, σε ένα τραγούδι μας, το «Δυο Λεπτά», περιγράφουμε τη δυσκολία ενός νέου ζευγαριού να αγαπηθεί και κατ’ επέκταση να ζήσει στις σημερινές βάρβαρες συνθήκες. Έτσι συνδέουμε με δημιουργικό τρόπο το αποτέλεσμα με την αιτία, τα πρόσωπα με το κοινωνικό, οικονομικό και τελικά πολιτικό περιβάλλον στο οποίο ζουν.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου