Οι ανήξεροι που είναι και ανίδεοι...

(πηγή)

του Δημήτρη Χρήστου

από την  

Κυριακάτικη Αυγή
 

Την Τετάρτη, έκανα μια περιήγηση στο αρχείο των άρθρων μου και σταμάτησα σε ένα που είχα γράψει στις 4 Μαρτίου του 2009, δηλαδή επί διακυβέρνησης Κ. Καραμανλή, περίπου 8 μήνες πριν την έναρξη της διακυβέρνησης Γ. Παπανδρέου. Σταμάτησα, διότι το μάτι έπεσε στον προκλητικό - προφητικό τίτλο. “Έρχεται βροχή έρχεται μπόρα.” Σας παραθέτω μερικά αποσπάσματα. 

 

“Η ύφεση έχει δείξει τα δόντια της σε όλον το κόσμο μηδέ της Ελλάδας εξαιρουμένης. Η χώρα μας, έχει στη φάση αυτή ένα πλεονέκτημα, αλλά και σειρά σοβαρών μειονεκτημάτων. Το πλεονέκτημα είναι πως δεν στηρίζεται στις εξαγωγές της, οπότε η κάμψη των πωλήσεων δεν επιφέρει σοβαρούς κλυδωνισμούς. Τα μειονεκτήματα είναι πως οι τρεις πυλώνες της οικονομίας της, δηλαδή ο Τουρισμός, η Οικοδομή και η Ναυτιλία πλήττονται σοβαρά. Τα κύματα των απολύσεων που έχουν κάνει απειλητικά την εμφάνισή τους θα μεγαλώσουν και θα πολλαπλασιαστούν. Από τις θέσεις που θα χαθούν, πολλές και ειδικά αυτές στον τομέα της μεταποίησης δύσκολα θα ανακτηθούν όταν η ύφεση κάνει τον κύκλο της και αποχωρήσει.
 

ΣΥΜΦΩΝΑ με τις εκτιμήσεις του νομπελίστα οικονομολόγου Πολ Κρούγκμαν, η διάρκεια του κύκλου της κρίσης θα διαρκέσει έως και 4 χρόνια. Σε αυτό το διάστημα, όσες χώρες έχουν νοικοκυρεμένα οικονομικά και ειδικά μικρό δημόσιο χρέος, θα έχουν την πολυτέλεια να δανειστούν, ώστε να υπερασπιστούν την ανάπτυξή τους και να προστατεύσουν τους πληττόμενους, με πολιτικές ενισχύσεων ή ακόμα με μεγάλα προγράμματα δημοσίων επενδύσεων, ώστε να παραμείνει ενεργή η οικονομική δραστηριότητα. Πλην όμως η Ελλάδα, όπως έδειξαν και τα απολογιστικά στοιχεία για τον προϋπολογισμό του 2008, παρουσιάζει πλέον δραματική εικόνα. Το δημόσιο χρέος της εκτοξεύτηκε στο 107% του ΑΕΠ (τι μικρό που φαίνεται τώρα, ε;) φτάνοντας τα 262 δισεκατομμύρια ευρώ!
 

ΟΠΩΣ εύκολα μπορεί να καταλάβει κανείς, μια τέτοια οικονομία, δύσκολα μπορεί να βρει δανεικά και αν βρίσκει, αυτά έχουν εξαιρετικά υψηλό και επικίνδυνο επιτόκιο. (Ο σπεσιαλίστας κ. Παπακωνσταντίνου έκανε ένα χρόνο να ανακαλύψει τα αυτονόητα!) Ο κίνδυνος της χρεωκοπίας ακούγεται για την ώρα, ως υπερβολή, αν όχι σαν κινδυνολογία.” Για να μη φανταστεί κανείς πως αυτοί ήταν ισχυρισμοί ενός ασήμαντου δημοσιογράφου, μιας μικρής εφημερίδας της αριστεράς, ο διοικητής της Τράπεζας της Ελλάδος κ. Προβόπουλος μιλώντας -τότε- στη Βουλή, άσκησε κριτική στην κυβέρνηση για όσα δεν έπραξε και στο ΠΑΣΟΚ για όσα υπόσχεται, σημειώνοντας πως η χώρα κινδυνεύει πραγματικά με χρεωκοπία.
 

ΚΑΙ ΕΡΧΟΜΑΣΤΕ στο σήμερα, για να αντιμετωπίσουμε μια πραγματικότητα, χειρότερη από όση θα μπορούσαμε να φανταστούμε, παρατηρώντας -τότε- τα πρώτα σημάδια της κρίσης. Σε μια οικονομία που στηριζόταν υπέρμετρα στην κατανάλωση, το πρώτο που θα έπρεπε να αποφύγει μια σοβαρή κυβέρνηση, είναι να ρίξει λάδι στη φωτιά, αυξάνοντας όλους τους φόρους. Διότι ήταν βέβαιο, πως λόγω συρρίκνωσης της αγοραστικής δύναμης των νοικοκυριών η κατανάλωση θα περιόριζε δραματικά τους τζίρους και κατά συνέπεια θα μείωνε, αντί να αυξάνει τα φορολογικά έσοδα, και θα εξάπλωνε παντού την κρίση, πράγμα που συνέβη. Δεν ήταν όλα θέμα Μνημονίου. Ήταν και θέμα ικανότητας διαχείρισης των δυσκολιών.
 

ΤΟ ΕΠΑΙΞΑΝ δυνατοί και ζήτησαν τριετή διάρκεια αποπληρωμής του δανείου των 110 δισ. ευρώ, παρότι οι δανειστές μας, γνωρίζοντας καλύτερα τις δυνατότητες των δανειζομένων, είχαν προτείνει μεγαλύτερη διάρκεια αποπληρωμής. Η κυβέρνηση Παπανδρέου διάλεξε μια ημερομηνία λίγο πριν από τις επόμενες εκλογές, πιστεύοντας πως θα τα έχει καταφέρει και θα θριαμβεύσει πάλι στην κάλπη. Οι δανειστές δέχτηκαν, υπερτιμώντας τις ικανότητες της νέας κυβέρνησης. Και τώρα, παίζεται νέο σικέ παιχνίδι, ότι θα παλέψουμε σκληρά για να πάρουμε παράταση του χρόνου αποπληρωμής. Τρομεροί τύποι!
 

ΔΕΝ ΕΧΟΥΝ συνειδητοποιήσει την ανεπάρκεια τους πλασάροντας κάποιες αντιγραφές ιδεών περί πράσινης ανάπτυξης, έχοντας μαύρα μεσάνυχτα πώς γίνονται αυτές πράξη. Τα πρώτα επενδυτικά σχέδια που εμφάνισαν με πιασάρικους αγγλικούς όρους, δεν ήταν τίποτα περισσότερο από τυχοδιωκτικές αρπαχτές. Στο μεταξύ η κρίση δυναμώνει και σαρώνει τις επιχειρήσεις, τους επιχειρηματίες και τους εργαζόμενους.
 

ΕΙΔΙΚΑ στη μεταποίηση που είναι πραγματικά παραγωγικός τομέας, 1.600 επιχειρήσεις μετανάστευσαν στο εξωτερικό για να εξασφαλίσουν την επιβίωσή τους εξαφανίζοντας τις θέσεις εργασίας που υπήρχαν. Από τα μέσα του 2008 στον τομέα αυτό έχουν χαθεί πάνω από 55.000 θέσεις ειδικευμένης εργασίας οι περισσότερες, ενώ σήμερα ο ρυθμός απολύσεων έχει φτάσει τις 76 την ημέρα! Ποιες ιδέες έχει ο κ. πρωθυπουργός και οι επιτελείς του για την ταχύτατη δραματική συρρίκνωση αριθμών και ανθρώπων στην ελληνική οικονομία; Τίποτα. Το μόνο επιχείρημα που έχουν, είναι πως δεν υπάρχει εναλλακτική λύση. Δεν φοβούνται το τέλος της ταινίας όπου το THE END είναι η απόλυτη χρεωκοπία;

d.xristou@avgi.gr