Για την κοινή δράση της Αριστεράς

Για την ανατροπή του μνημονίου ρε γαμώτο!
από cynical

Το αντιλαμβάνομαι ότι πολύς κόσμος βγάζει μπιμπίκια στο άκουσμα και μόνο του ΚΚΕ. Και δεν είναι μόνο ο Πάγκαλος, τον οποίον στο κάτω κάτω μπορείς να δεις και σαν το γραφικό γεροντάκι που με τα χρόνια κατάντησε στραβόξυλο, όπως συμβαίνει φυσιολογικά με πολλούς ανθρώπους της ηλικίας του. Πολλοί γέροντες, για λόγους καθαρά βιολογικούς, όπως απόθεση αθηρωματικής πλάκας στις εγκεφαλικές συνάψεις, αποκτούν εμμονές. Ο ένας παππούς μου για παράδειγμα, είχε κόλλημα με τον Μπαλτατζή, ο άλλος, με τον Παπανδρέου τον Α!, και κατά περίπτωση άλλοι παππούδες είχαν κολλήσει είτε στη μικρασιατική, είτε στη χούντα, ακόμα και στον Κολοκοτρώνη, οι πιο προχωρημένοι.

Πέρα όμως από τον Πάγκαλο είναι και πολλοί πολλοί άλλοι, που δηλώνουν αλλεργικοί. Και δεν τους αδικώ. Ο προκλητικός αυτισμός του ΚΚΕ σπάει κόκαλα, το ίδιο και ο σεχταρισμός και η περιχαράκωσή του, η υπεροψία και η επιδεικτική απομόνωσή του, όχι μόνο η ιδεολογική, αλλά ακόμα πιο έντονα, η φυσική, όταν την μείξη με τον άλλον τη θεωρεί εκ προοιμίου επιμολυντική για το ίδιο, όταν δεν σε αποδέχεται παρά μόνο γυμνό, με τα ρούχα και τον εαυτό αφημένα έξω από την τάφρο, και μετά από παραμονή στον καθαρτήριο προθάλαμο του Περισσού για σωματική και εγκεφαλική απολύμανση.

Το ΚΚΕ κάνει πορείες τις μέρες που δεν κάνουν οι υπόλοιποι άλλοι, αλλά ακόμα και όταν οι μέρες συμπίπτουν, αλλάζει τις ώρες, αλλάζει τις τοποθεσίες, αλλάζει τις διαδρομές. Στις γειτονιές, στις τόσες πρωτοβουλίες που δημιουργούνται, και όπου συνυπάρχει κόσμος από όλο το φάσμα της αριστεράς και όχι μόνο, πάλι το ΚΚΕ απέχει επιδεικτικά. Καταβάλει δε τόση μεγάλη προσπάθεια να μην έρθει σε επαφή με κάποιον από το υπόλοιπο «μολυσμένο» σώμα της κοινωνίας, που αν τα κόμματα επιτρεπόταν να επισκέπτονται ψυχίατρο, θα το κατέτασσα στους ψυχωτικούς.

Δεν ξέρω γιατί το κάνει. Ο πρώτος και κύριος λόγος που κάποιος απομονώνεται είναι ο φόβος, ο φόβος και η ανασφάλεια για τα κότσια του, για τις ιδέες του, για τις δυνάμεις του. Η αμφιβολία για την εικόνα του, για το αν θα μπορεί να καταλαβαίνει τους άλλους και να τον καταλαβαίνουν, τον ίδιο. Ο φόβος της απόρριψης γιαυτό που είναι. Ο φόβος να αντιμετωπίσει την κοινωνία όπως αυτή είναι, ο φόβος να σταθεί με ειλικρίνεια απέναντι σ’ αυτή, ο φόβος ότι δεν θα καταφέρει τελικά να την αποκωδικοποιήσει, να την καταλάβει, να την προσεταιριστεί. Κάθε έφηβος λογικά φοβάται το άνοιγμα και περιχαρακώνεται μέσα σε μια δική του γλώσσα, μέσα στους δικούς του κώδικες. Το ΚΚΕ, όμως δεν είναι έφηβος. Αλλά, και οι γέροι φοβούνται. Περιχαρακώνονται και αυτοί στη δική τους γλώσσα που φέρνουν απ’ το παρελθόν και μην μπορώντας να προσαρμοστούν, αποτραβιούνται και αμύνονται είτε με αφορισμούς, είτε με την υπερπροβολή της δικής τους ηθικής και των δικών τους βιωμάτων.

Κι όμως το ΚΚΕ εκφράζει δυνητικά ένα πολύ μεγαλύτερο κομμάτι της κοινωνίας, ειδικά τώρα, απ’ ότι το ίδιο νομίζει. Θα μπορούσε να στεγάσει πολύ περισσότερους στις γραμμές του, αν αντί να προσποιείται τον Χριστό, υιοθετώντας το αλαζονικό «όστις θέλει πίσω μου ελθείν», κάνει ένα βήμα μπρος και βάλει λίγο νερό στο κρασί του. Να στήσει δηλαδή αυτί και να ακούσει και άλλες φωνές.

Σήμερα, γίνεται κατανοητό ότι η Αριστερά με τα ποικίλα μαγαζάκια της δεξιά και αριστερά, δεν μπορεί να σηκώσει το βάρος της κατάστασης. Από πολλές μεριές αρθρώνεται το αίτημα για Ενότητα. Ενότητα όμως χωρίς το ΚΚΕ δεν είναι δυνατόν να υπάρξει. Το ίδιο όμως, και το ΚΚΕ δεν μπορεί να υπάρξει από μόνο του. Και δειλά δειλά, διάφορες πλευρές από την «άλλη» αριστερά τού απλώνουν το χέρι. Είτε υπερασπιζόμενοι ανοιχτά τις ακτιβιστικές του ενέργειες (πανό στην Ακρόπολη), είτε παίρνοντας θέση υπέρ των ναυτεργατών και της απεργίας τους, είτε αντιπαρατιθέμενοι με τα ΜΜΕ και τα συκοφαντικά κατά του ΚΚΕ δημοσιεύματα.

Επιπλέον, δεκάδες προσωπικότητες της κοινωνικής, πνευματικής και πολιτικής Αριστεράς, και από τον χώρο του ΚΚΕ, όπως οι Γ. Χουρμουζιάδης, Θ. Αγγελόπουλος και Δ. Τσακνής, υπογράφουν έκκληση για κοινή δράση όλων των κομμάτων και οργανώσεων του αριστερού χώρου με στόχο τη διαμόρφωση του ευρύτερου δυνατού λαϊκού ρεύματος ανατροπής του μνημονίου. Προς τούτο, αύριο Τρίτη, 6 Ιουλίου, στις 12 το μεσημέρι και στην αίθουσα της Ένωσης Συντακτών Ημερησίων Εφημερίδων Αθηνών (ΕΣΗΕΑ)- Ακαδημίας 20, σκοπεύουν να παρουσιάσουν σε συνέντευξη τύπου τους στόχους αυτής της πρωτοβουλίας.

Όσο και ν΄ αρνείται πεισματικά το ΚΚΕ ν' ανταποκριθεί στα καλέσματα, η κοινωνία θα συνεχίσει να το καλεί, ελπίζοντας ότι κάποια στιγμή θα το κάνει...