Η γλώσσα του Παγκάλου

του Θανάση Καρτερού

από ΑΥΓΗ

Κάθε φορά που ο Θόδωρος Πάγκαλος σέρνει τα εξ αμάξης σε οποιονδήποτε, η μισή Ελλάδα διασκεδάζει στα καφενεία με την αθυροστομία του (χα-χα-χα, είδες τι είπε πάλι ο μπαγάσας) και η άλλη μισή γίνεται έξω φρενών με τα ζορμπαλίκια του (σα δεν ντρέπεται ο μαθητής του Μανιαδάκη!). Έτσι ο υπουργός που αποκάλεσε κάποτε δημοσίως συκιά κάποιον άτυχο σύντροφό του έχει πέραν πάσης αμφιβολίας κερδίσει ένα αξιοζήλευτο πολιτικό εύρος. Κινείται με χαρακτηριστική ευελιξία και άνεση ανάμεσα στον εθνικό γελωτοποιό και τον εθνικό προβοκάτορα, ανάμεσα στον εθνικό διασκεδαστή και στον εθνικό εξοργιστή. Λίγο το 'χετε;

Και πως, παρακαλώ, τα καταφέρνει όλα αυτά ο Πάγκαλος; Δεν χρειάζεται πολλή σκέψη: με τη σωστή χρήση της γλώσσας του. Με τη θαυματουργή γλώσσα του κερδίζει την προσοχή των ΜΜΕ (άλλο που δεν ήθελε), την τζάμπα διαφήμιση όσων τον καταγγέλλουν (άλλο που δεν ήθελε), τη μετατροπή της πολιτικής αντιπαράθεσης σε σούμο (άλλο που δεν ήθελε), ακόμα και τις συμπάθειες εθνικώς σκεπτόμενων δυνάμεων, όπως το ΛΑΟΣ (άλλο που δεν ήθελε). Για να μη συνυπολογίσουμε την υπηρεσία που προσφέρει στον πρωθυπουργό του, αποσπώντας έστω και προσωρινά, έστω και κατά ένα μέρος, το ενδιαφέρον από τα θύματα της πολιτικής τους στα θύματα της γλώσσας του.

 

Οι κακές γλώσσες λένε (άντε πάλι οι γλώσσες) ότι η γλώσσα του αντιπροέδρου της κυβερνήσεως είναι επίσης και άκρως προσαρμοστική. Άλλα έλεγε για τον Σημίτη όταν ο Πάγκαλος ήταν υπουργός, άλλα όταν ήταν εκτός κυβερνήσεων. Επίσης ορισμένοι πολύ κακοί θυμούνται την ίδια γλώσσα να διαλαλεί ότι στο υπουργείο εξωτερικών (επί Γιώργου) δεν μιλούσαν καν ελληνικά, ενώ τώρα διαλαλεί ότι η κυβέρνηση (πάλι επί Γιώργου) όχι μόνο μιλάει θαυμάσια ελληνικά, αλλά και πράττει ελληνικά.  

Έχουμε να κάνουμε δηλαδή με μια γλώσσα-φαινόμενο, η οποία δεν είναι κορυφαία μόνο στη χρήση λέξεων (συκιές, αλήτες, τσογλάνια, κατάλοιπα κ.λπ.), αλλά και σε άλλες εξίσου χρήσιμες χρήσεις. Και αποδοτικές προφανώς, στους κύκλους της εξουσίας που κινείται ο ευτυχής κάτοχός της.

Ας σταματήσουν ως εκ τούτου οι οργίλες ανακοινώσεις για τη γλώσσα του αντιπροέδρου της κυβερνήσεως. Ας ληφθούν αντιθέτως από τώρα όλα τα μέτρα, ώστε κάποτε να εκτίθεται στο σχετικό μουσείο μαζί με τα άλλα εργαλεία σοσιαλιστικής πολιτικής προ και επί Μνημονίου...

.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-. 

Και μόνο που ο ΓΑΠ έκανε αντιπρόεδρο της κυβέρνησής του τον άνθρωπο (λέμε τώρα) από το ΠΑΣΟΚ που δημοσίως είχε αφήσει υπονοούμενα για ύποπτο εθνικά ρόλο του ΓΑΠ ως ΥΠΕΞ (για αυτό είχε πει πως στο ΥΠΕΞ επί ΓΑΠ δεν ΜΙΛΟΥΣΑΝ ΚΑΝ ελληνικά...  αφήνοντας ευθέως το υπονοούμενο πόσο μάλλον να σκέφτονται ή να πράττουν ελληνικά...), και μόνο αυτή λοιπόν η κίνηση του ΓΑΠ, δείχνει α) τον αναβαθμισμένο ρόλο του Παγκάλου μετά το "πετάξτε τον (Οτσαλάν) έξω από την πρεσβεία με τις κλωτσιές" και β) την αναξιοπρέπεια και δουλικότητα του ίδιου του ΓΑΠ...

Κι ένα εύστοχο σχόλιο του Talos στο Buzz: 
Η Αυριανή του 80 αποτέλεσε πολιτικό σχολείο. Ο Πάγκαλος είναι ο Κουτσόγιωργας και ο Γαργαλάκος μαζί του 2010. Ο λόγος του, το ύφος, η (απολύτως αδικαιολόγητη από τα πραγματικά του πολιτικά "επιτεύγματα") αλαζονεία του και η ευκολία με την οποία συκοφαντεί και ψεύδεται είναι ενδεικτική της ποιότητας του πολιτικού προσωπικού της χώρας, ιδίως μάλιστα που θεωρείται από τους πιο "ευφυείς" εκφραστές του.
Είναι ο κρίκος που συνδέει το ΠΑΣΟΚ με το ΛΑΟΣ (του οποίου το πολιτικό ύφος και ήθος κατάγεται και αυτό εν μέρει από τον Αυριανισμό)