 |
| Κλειδωµένη η παιδική χαρά του Αγίου Παντελεήµονα, στέρησε συµβολικά έναν τόπο κοινωνικής δραστηριότητας για µια γειτονιά και τα παιδιά της που έπρεπε να µάθουν τον δρόµο της συνύπαρξης (φωτό και λεζάντα από Τα Νέα με αφορμή πρόσφατη εκπομπή της... Τατιάνας Στεφανίδου για το θέμα) |
από το Δρόμο της Αριστεράς (8/11)
Ξαφνικά, το 2010, στη μέση μιας πρωτοφανούς οικονομικής και κοινωνικής κρίσης, τα φώτα της δημοσιότητας έπεσαν σε μια πλατεία μιας συνοικίας, σαν αυτές που υπάρχουν κατά δεκάδες στην Αθήνα και τις άλλες μεγάλες πόλεις, στην Πλατεία Αγίου Παντελεήμονα.
Εκεί υπάρχει μια Εκκλησία που θεωρείται ως μια από τις τρεις μεγαλύτερες των Βαλκανίων. Θα ’λεγε κανείς ότι σε μια τέτοια πλατεία θα χώραγε πολύ περισσότερη αγιότητα, πολύ περισσότερη αγνότητα, πολύ περισσότερη φιλανθρωπία και αλληλεγγύη.
Λένε πολλοί ότι στην Ελλάδα, αυτό τον καιρό, διεξάγεται ένα πείραμα κοινωνικής, οικονομικής, πολιτικής αντοχής. Λέγεται ότι με βάση τα αποτελέσματα αυτού του πειράματος, το Σύστημα σε Ευρωπαϊκό και Παγκόσμιο επίπεδο θα χαράξει και θα προωθήσει συγκεκριμένες επιθετικές λύσεις σε βάρος της κοινωνίας. Ίσως και το φαινόμενο Άγιος Παντελεήμονας είναι ένα πείραμα για δυνάμεις συντηρητικές και οπισθοδρομικές, ενδεχομένως για δυνάμεις ακραίες, ακροδεξιές και φασιστικές που θέλουν να δουν με ποια μέθοδο μπορούν να εκτινάξουν τα ταπεινά ελατήρια μιας κοινωνίας. Αυτό, ασφαλώς, δεν αφορά την πλειοψηφία των κατοίκων. Θέλουν να ξεκινήσουν από μια αντίθεση που, ορισμένες φορές, δείχνει λογική. Την αντίθεση μεταξύ γηγενών και μεταναστών και στην συνέχεια να μεταφέρουν αυτή την αντίθεση ευρύτερα, μέσα στις κοινωνικές ομάδες. Είναι αληθές ότι το θέμα των οικονομικών μεταναστών όχι μόνο στη χώρα μας αλλά παντού είναι ένα θέμα που έχει δυσκολίες, έχει ιδιαιτερότητες και συχνά αποτελεί αφετηρία θεμάτων και προβλημάτων. Πολύ περισσότερο όταν η οργανωμένη πολιτεία δεν έχει και δεν επιδιώκει να δημιουργήσει τους αναγκαίους εκείνους μηχανισμούς, που με έναν τρόπο ομαλό θα κατάφερναν να ενσωματώσουν θετικά τους ανθρώπους αυτούς στην κοινωνία κάθε χώρας.
Είναι γνωστό ότι όπου δεν λειτουργούν δημοκρατικοί θεσμοί εκεί αναπτύσσονται και λειτουργούν παρακρατικοί και εξωθεσμικοί μηχανισμοί. Οι οικονομικοί μετανάστες χρησιμοποιήθηκαν και χρησιμοποιούνται όλα αυτά τα χρόνια στη χώρα μας, σε ένα πολύ μεγάλο βαθμό, κατά τρόπο κοινωνικά, ανθρωπιστικά και πολιτιστικά αθέμιτο. Εργάζονται ανασφάλιστοι, χωρίς να τυγχάνουν των γνωστών εργασιακών και κοινωνικών δικαιωμάτων. Χρησιμοποιούνται κατά τρόπο βίαιο, με άξονα την ανάγκη τους και στη συνέχεια υποχρεώνονται, συχνά, στην απεμπόληση αιτημάτων και δικαιωμάτων τους. Είναι γνωστές πολλές περιπτώσεις όπου οικονομικοί μετανάστες έπεσαν θύματα βάναυσων και βίαιων συμπεριφορών επειδή απλώς ζήτησαν τα δεδουλευμένα τους.
Είναι γνωστά επίσης και αρκετά περιστατικά με αρνητικούς πρωταγωνιστές οικονομικούς μετανάστες σε θέματα κλοπών ή βίαιης και αντικοινωνικής συμπεριφοράς. Όμως, δεκάδες τέτοια περιστατικά συμβαίνουν καθημερινά, από τους ιθαγενείς, γηγενείς Έλληνες. Η απάντηση στα ζητήματα αυτά είναι και πρέπει να είναι απάντηση ουμανισμού και αλληλεγγύης. Οι άνθρωποι έχουν κοινή μήτρα, κοινή καταγωγή και κοινή μοίρα. Στον 21ο αιώνα είναι ανεπίτρεπτο να προωθούνται διαιρέσεις με βάση εθνικές, φυλετικές, θρησκευτικές, και άλλες διαφορές. Εκατομμύρια Έλληνες βρίσκονται απανταχού της γης εργάζονται και ζουν αρμονικά ανάμεσα σε άλλους λαούς. Κάθε Κυριακή η ΕΤ3 περιγράφει, με ανάγλυφο τρόπο, την ελληνική σημερινή κοινωνία των μεταναστών σε ολόκληρο τον κόσμο. Αξίζει κάθε Κυριακή απόγευμα οι κάτοικοι του Αγίου Παντελεήμονα να παρακολουθούν σε μια γιγαντοοθόνη την εκπομπή αυτή. Θα αναγνωρίσουν οι συγγενείς τους, προγόνους τους, απογόνους τους ακόμα και στην πιο ακρινή γωνιά της γης.
Εμείς που γεννηθήκαμε και μεγαλώσαμε στον Άγιο Παντελεήμονα έχουμε παρακολουθήσει την πορεία και την αλλαγή της ζωής, χρόνο με τον χρόνο. Προσωπικά θυμάμαι:
• Την αθώα πλατεία με την πισίνα που κάναμε μπάνιο μικρά παιδιά, και αργότερα μέσα σε αυτή παίζαμε ποδόσφαιρο.
• Θυμάμαι την καταπράσινη πλατεία με την όμορφη παιδική χαρά στην οποία παίζαμε όλοι μαζί, χωρίς καμία εξαίρεση. Ήταν περίπου το 1975. Είχε και τότε «μετανάστες». Τους έλεγαν Πόντιους, Κωνσταντινουπολίτες και κυρίως «επαρχιώτες».
• Θυμάμαι την εποχή που μια χούφτα αλητών και φασιστοειδών άρχισαν να φέρνουν στην Πλατεία του Αγίου Παντελεήμονα ναρκωτικά και πορνεία. Ήταν περίπου το 1978 έως το 1980. Τότε πολλοί κάτοικοι έδωσαν μάχη και αγώνα για να σταματήσουν το φαινόμενο αλλά έμειναν αβοήθητοι, από πολλούς άλλους κατοίκους, αλλά και από την Εκκλησία.
• Θυμάμαι, στη συνέχεια, την περιοχή να γεμίζει με περίεργα και ύποπτα μαγαζιά, να γεμίζει με μπαρ και μπουζουκάδικα στα οποία βούιζε ο τόπος ότι γινόταν διακίνηση ουσιών και σάρκας. Ήταν η δεκαετία του ΄80. Φυσικά, δεν ήταν μετανάστες οι υπαίτιοι.
• Θυμάμαι την κατάληψη της πλατείας από τα τραπέζια των μαγαζιών, από συγκεκριμένες παρέες περίεργων και ύποπτων ανθρώπων, οι οποίοι, στην πραγματικότητα, αφαίρεσαν κάθε δικαίωμα από τα παιδιά να παίζουν και να χαίρονται πάνω σε αυτήν.
• Θυμάμαι υπόγεια και ισόγεια να γεμίζουν με δυστυχισμένους μετανάστες, στους οποίους ενοικιάζονταν και ακόμη ενοικιάζονται σπίτια για να ζουν δέκα-δέκα και είκοσι-είκοσι. Ήταν η δεκαετία του 2000.
Ο Άγιος Παντελεήμονας, που στις τηλεοράσεις εμφανίζεται ως άγριος Παντελεήμονας έχει ουσιαστικά και μεγάλα θέματα να αντιμετωπίσει εδώ και δεκαετίες. Η πολιτιστική αναβάθμιση της περιοχής, η δημιουργία σχολείων αντάξιων για τα παιδιά των κατοίκων, η δημιουργία κέντρων πολιτισμού, βιβλιοθήκης, χώρων ψυχαγωγίας για τους νέους ανθρώπους, η επαναδημιουργία κινηματογράφων στην περιοχή, η καθαριότητα των δρόμων, η δυνατότητα parking για τους κατοίκους, είναι μόνο μερικά μικρά από τα θέματα που μπορούν να ενώσουν τις κοινές προσπάθειες όλων.
Η φτώχεια, η ανεργία που δεν οφείλεται πια στην ύπαρξη των μεταναστών, είναι τα μεγάλα ζητήματα στα οποία θα συναντηθούν, έτσι και αλλιώς, οι δράσεις και οι αγώνες των κατοίκων του Αγίου Παντελεήμονα.
Όμως, πριν και πάνω απ’ όλα πρέπει να απαιτηθεί απ’ όλους να ανοίξει ξανά η παιδική χαρά. Να μείνει ελεύθερη για τα παιδιά όλων, και για όλα τα παιδιά. Η παιδική χαρά οφείλει να είναι ένας τόπος ελευθερίας, κοινωνικοποίησης και συναδελφοσύνης. Η κλειστή παιδική χαρά του Αγίου Παντελεήμονα είναι ένα βαρύ στίγμα τόσο για την περιοχή, όσο για τα αρμόδια δημοτικά και θεσμικά όργανα της χώρας, όσο και για τον πολιτισμό μας που δοκιμάζεται σκληρά με τα όσα συμβαίνουν αυτόν τον καιρό στην πλατεία.
- Ο Κώστας Μ. Σκηνιώτης είναι μέλος της Εταιρείας Ελλήνων Λογοτεχνών.
.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.
- Για την ιστορία (...) ρεπορτάζ από Ελευθεροτυπία, Νέα, Έθνος όταν (Ιούνιο του 2009) "άγνωστοι" έκλεισαν την παιδική χαρά:
.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.
Επιχείρηση συρματόπλεγμα
 |
| Η παιδική χαρά "σφραγισμένη" εδώ και 18 μήνες! (από enet) |
του Π. Μπουγάνη
από την Ελευθεροτυπία(7/6/09)
Είναι έξι το απόγευμα και η παιδική χαρά του Αγίου Παντελεήμονα είναι άδεια. Η είσοδος φραγμένη από ξύλα και συρματόπλεγμα. Δίπλα στέκουν μερικοί αστυνομικοί.
Ρωτάμε τι συμβαίνει. «Την έκλεισαν οι κάτοικοι» λέει ένας. «Μάζευε πολλούς ξένους» πετάγεται άλλος. «Αν θέλετε κάτι, να ρωτήσετε τον διοικητή», καταλήγουν όλοι μαζί. Μας ζητούν την ταυτότητά μας και καταγράφουν τα στοιχεία μας. Στην πλατεία εκείνη την ώρα οι μετανάστες είναι ελάχιστοι και ούτε ένας από τους 2.000 Αφγανούς που ζουν στην ευρύτερη περιοχή.
«Οι περισσότεροι που άραζαν εδώ έχουν πάει στην πλατεία Αττικής. Τους έδιωξαν 15-20 άτομα που έχουν συστήσει επιτροπή. Μαγαζάτορες οι περισσότεροι. Αυτοί έκλεισαν την παιδική χαρά», εξηγεί μια γυναίκα. «Οι μετανάστες που μένουν εδώ είναι πολλοί, αλλά αυτοί φταίνε που ο δήμος μάς έχει τελείως παρατημένους; Κάποιοι λένε ότι μπαίνουν στην παιδική χαρά άνθρωποι άσχετοι με τα παιδιά. Δηλαδή, δεν μπορεί να τους βγάλει η αστυνομία; Τα μικρά παιδιά τι φταίνε;», αναρωτιέται.Η παιδική χαρά αποτελεί μέσο πίεσης της Επιτροπής Κατοίκων, που, όπως υποστηρίζουν στη γειτονιά, καθοδηγείται κυρίως από υποστηρικτές του ΛΑ.Ο.Σ. Γνωρίζουν ότι η πλειονότητα των παιδιών που παίζουν εκεί είναι μεταναστόπουλα. Αλλωστε η ανακοίνωση που εξέδωσαν επισημαίνει ότι «το ποσοστό των αλλοδαπών μαθητών των σχολείων της περιοχής είναι 68,8%, ενώ των Ελλήνων 31,2%: κυριολεκτικά μειονοτικό».
Τα μέλη της επιτροπής νιώθουν ότι βουλιάζουν υπό το βάρος των μεταναστών.
«Γνωρίζετε ότι οι τιμές των ακινήτων της περιοχής μας φθίνουν συνεχώς; Γνωρίζετε ότι οι μόνοι πλέον έλληνες κάτοικοι της περιοχής είναι ελάχιστοι ηλικιωμένοι, οι οποίοι αδυνατούν οικονομικά να ξεφύγουν κι αυτοί από εδώ;», αναφέρουν σε επιστολή προς όλα τα κόμματα.Ερωτήματα, βέβαια, που δεν μπορούν να απαντηθούν απ' τους μικρούς μαθητές που γέμιζαν καθημερινά την παιδική χαρά.
«Δεν πρέπει σε καμία περίπτωση η παιδική χαρά να γίνεται πεδίο αντιπαράθεσης. Γι' αυτό και προχωρούμε σε συζητήσεις ώστε να βρεθεί κάποια λύση», λέει ο Β. Κικίλιας, πρόεδρος του Οργανισμού Νεολαίας και Αθλησης.
Γεγονός είναι ότι οι κάτοικοι έδιωξαν τον φύλακα. Οι αστυνομικοί φρουρούν και δεν ανοίγουν τη σφραγισμένη παιδική χαρά. Οι αντιδράσεις κατά των μεταναστών στρέφονται και κατά του ιερέα της εκκλησίας του Αγίου Παντελεήμονα που φροντίζει δεκάδες άπορους, ανεξάρτητα από την πίστη τους.
.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.
Ο πόλεμος του Αγίου Παντελεήμονα
 |
| Οι φύλακες... (φωτό από το blog γυναικών της Χρυσής Αυγής) |
απο Τα Νέα (12/06/09)
«Το μόνο που ζητάμε εμείς οι κάτοικοι του Αγ. Παντελεήμονα, είναι τη ζωή μας, την ηρεμία μας, την απλή καθημερινότητά μας. Διεκδικήσαμε αυτό που είχε την υποχρέωση να μας προσφέρει η Πολιτεία. Το μόνο κόμμα που έχουμε εδώ στον Άγιο Παντελεήμονα, είναι το κόμμα της γειτονιάς μας. Μαζί μας είναι οι κάτοικοι της γειτονιάς, και Έλληνες και αλλοδαποί που βρίσκονται χρόνια εγκατεστημένοι. Από τις 3.600 υπογραφές διαμαρτυρίας που συγκεντρώσαμε, οι 600 ήταν αλλοδαπών- Αλβανών, Πολωνών και άλλων κατοίκων».
Πίσω από τη φραγμένη και ασφαλισμένη πόρτα της παιδικής χαράς, ο κ. Σπύρος Γιαννάτος και άλλοι κάτοικοι του Αγ. Παντελεήμονα μιλούν για τις κινητοποιήσεις τους και τους λόγους που τους ανάγκασαν το τελευταίο εικοσαήμερο να περιφράξουν την παιδική χαρά, η οποία έχει εξελιχθεί σε σύμβολο του πολέμου που εξελίσσεται το τελευταίο διάστημα στη γειτονιά. Τουλάχιστον δύο φορές τον τελευταίο μήνα ξέσπασαν επεισόδια στον Αγ. Παντελεήμονα όταν ομάδες αναρχικών επιχείρησαν να σπάσουν το λουκέτο που έβαλαν κάτοικοι στην παιδική χαρά και ομάδες ακροδεξιών το επανατοποθέτησαν. Οι κάτοικοι υποστηρίζουν ότι στον συγκεκριμένο χώρο δεν βρίσκουν απλώς καταφύγιο οι παράνομοι μετανάστες, αλλά γίνονται ύποπτες συναλλαγές και διακίνηση ναρκωτικών.
Στις αρχές της εβδομάδας σε αυτό το σημείο της πλατείας έγιναν πολύ σοβαρά επεισόδια, όταν ομάδες αντιεξουσιαστών επιχείρησαν να σπάσουν την περίφραξη για να ελευθερώσουν τον χώρο και ήρθαν σε σύγκρουση με κατοίκους. Τα επεισόδια έληξαν με επέμβαση των ΜΑΤ με δακρυγόνα.
Για τους ακροδεξιούς που δίνουν σχεδόν καθημερινά το «παρών» στην πλατεία του Αγ. Παντελεήμονα το λουκέτο στην παιδική χαρά, όπως αναφέρουν σε πολυάριθμα site, συμβολίζει ότι «η πλατεία είναι ξανά ελληνική». Τα ίδια ακραία στοιχεία όμως έχουν βάλει στο στόχαστρο το τελευταίο διάστημα και τον αρχιμανδρίτη Προκόπιο Πετρίδη, τον προϊστάμενο του ναού του Αγ. Παντελεήμονα. Αιτία είναι η στάση του απέναντι στους εξαθλιωμένους λαθρομετανάστες που ζήτησαν καταφύγιο στον ναό. Διοργάνωσε συσσίτια, μοίρασε κουβέρτες, προσέφερε στέγη. Ήδη από τον χειμώνα, όταν αρνήθηκε να λάβει μέρος σε συγκεντρώσεις κατά των λαθρομεταναστών, δέχθηκε απειλές και του τέθηκαν εκβιαστικά διλήμματα.
«Δεχθήκαμε απειλές και εκβιασμούς», δήλωνε τον περασμένο Ιανουάριο. «Με έπαιρναν τηλέφωνο και απειλούσαν ότι θα μαζέψουν υπογραφές, να με διώξουν από την ενορία. Τους είπα “διώξτε με, αλλά δεν μπορώ να φερθώ διαφορετικά, γιατί έτσι δίδασκε ο Χριστός. Για μένα δεν είναι ξένοι, είναι άνθρωποι”».
Ωστόσο, αυτή η στάση του έχει προκαλέσει την έντονη αντίδραση ακραίων στοιχείων, που φθάνουν μάλιστα σε σημείο με αναρτήσεις τους σε ακροδεξιά εθνικιστικά site στο Διαδίκτυο να καταφέρονται εναντίον του. «Οι κάτοικοι αντιδρούν και κατά του ιερέα της εκκλησίας του Αγ. Παντελεήμονα που από το υστέρημα των Ελλήνων που γεμίζουν το παγκάρι ταΐζει και στεγάζει 150 λαθρομετανάστες, λες και χάθηκαν οι Έλληνες φτωχοί και άποροι. Στο πλαίσιο της αντίδρασής τους κατά του παπά Προκόπιου σκέφτονται μάλιστα να σταματήσουν να ρίχνουν κέρματα στο παγκάρι, αλλά κουμπιά και φασόλια», αναφέρεται χαρακτηριστικά σε ένα site.
.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.
«Η αδιαφορία της Πολιτείας έβγαλε τους ανθρώπους στον δρόμο»
των Μαρίας Δέδε, Χριστίνας Παπασταθόπουλου
από την Ελευθεροτυπία
Με επίκεντρο την πλατεία, με τους μετανάστες να είναι το μήλον της Εριδος και τους κατοίκους χωρισμένους σε «στρατόπεδα», η περιοχή του Αγ. Παντελεήμονα μοιάζει το τελευταίο διάστημα με καζάνι που βράζει. Ενα σημείο στον χάρτη της Αθήνας που πάνω του ζυγίζονται αντοχές και δυνατότητες επιβίωσης και συνύπαρξης, δοκιμάζονται δικαιώματα και ανθρωπιστικές αξίες, αναμετρώνται αντιλήψεις.
«Αγανακτισμένοι πολίτες» που τα βάζουν με όσους μετέχουν σε αντιρατσιστικές εκδηλώσεις στην περιοχή. Προπηλακισμοί και επεισόδια σαν κι αυτά που έγιναν την Τρίτη μεταξύ ακροδεξιών και αντιεξουσιαστών. Κάτοικοι της περιοχής που φτιάχνουν ομάδες περιφρούρησης για να μην πατήσει το πόδι του μετανάστης στην πλατεία και κλείνουν με λουκέτο την παιδική χαρά για να μην έχουν πρόσβαση τα παιδιά των ξένων, κι άλλοι, κάτοικοι κι αυτοί, που αντιδρούν σε τέτοιου είδους ακρότητες και εκφράζουν, όπως μπορούν, την αλληλεγγύη τους στους μετανάστες.
Στιγμές έντασης και σκηνές βίας που εκτυλίσσονται μόλις ένα βήμα από την εκκλησία του Αγ. Παντελεήμονα. Εκεί όπου συναντήσαμε τον πατέρα Προκόπιο. Ενα πρόσωπο που βρέθηκε, τον τελευταίο καιρό, στη δίνη του κυκλώνα γιατί... τόλμησε και βοήθησε κάποιους αλλοδαπούς που σύχναζαν στην πλατεία. Εναν κληρικό, που δέχτηκε απειλές γιατί προσέφερε φαγητό και ρούχα σε οικογένειες Αφγανών.
Ηρεμος, ευγενικός, αξιοπρεπής, αλλά και πικραμένος. Δεκαεφτά χρόνια λειτουργεί στον Ιερό Ναό του Αγίου Παντελεήμονα στην Αχαρνών και πρώτη φορά ήρθε αντιμέτωπος με τέτοιο πρόβλημα.
Δεκάδες Αφγανοί, ανάμεσά τους οικογένειες με μικρά παιδιά, «κατασκήνωσαν» κάποια στιγμή στα σκαλιά της εκκλησίας του γιατί δεν είχαν πού να κοιμηθούν, τι να φάνε, ήταν εγκαταλελειμμένοι και εξαθλιωμένοι. Και ο πατέρας Προκόπιος δεν τους έδιωξε. Εδωσε βοήθεια σε όσους προσέτρεξαν σ' αυτόν.
Η κίνησή του αυτή τον έβαλε σε μεγάλες περιπέτειες, αφού μπήκε στο στόχαστρο κάποιων κατοίκων που πίστεψαν ότι η ανοχή και η βοήθεια που έδειξε ο ιερέας στους αλλοδαπούς έκανε τους Αφγανούς να παρατείνουν την παραμονή τους στην πλατεία. Το αποτέλεσμα όλων αυτών ήταν ο πατήρ Προκόπιος να διακόψει τη βοήθεια προς τους μετανάστες «για να καταλαγιάσουν τα πράγματα», όπως λέει, αν και πιστεύει ότι «ο Θεός θα τους δείξει πού να πάνε, ας τους διώξαμε εμείς, όλοι παιδιά τού Θεού είναι».
Ο ίδιος νιώθει ότι έκανε το καθήκον του δίνοντας βοήθεια σε ανθρώπους που είχαν ανάγκη. Δεν φοβάται, γιατί έκανε πράξη τη φράση του Χριστού «αγαπάτε αλλήλους», δεν αδικεί τους κατοίκους γιατί, όπως τονίζει, «η αδιαφορία της Πολιτείας τούς έκανε να βγουν στον δρόμο», δεν αγανακτεί και δεν οργίζεται με κανέναν, το μόνο που τον στενοχωρεί είναι ότι εκτός από την αστυνομία, οι υπόλοιπες αρχές απουσιάζουν από την περιοχή. Για όλα αυτά συζητήσαμε μαζί του.
Πότε παρουσιάστηκε το πρόβλημα στην περιοχή;
«Τον τελευταίο χρόνο, με την παρουσία των Αφγανών. Πριν υπήρχαν αλλοδαποί, είχαν όμως ενσωματωθεί στην περιοχή και μάλιστα ο κόσμος τούς νοίκιαζε και τους πουλούσε και σπίτια. Οταν λοιπόν νοικιάζεις και πουλάς τα σπίτια σου, εσύ φέρνεις τον αλλοδαπό στην περιοχή σου. Πώς βγαίνεις μετά και διαμαρτύρεσαι ότι η περιοχή σου γέμισε αλλοδαπούς;».
«Εκείνο που ενόχλησε τους κατοίκους, και έχουν δίκιο σε ορισμένα σημεία, ήταν η μετατροπή της πλατείας και γενικά της περιοχής σε γκέτο. Ξαφνικά παρουσιάστηκε μια συσσώρευση Αφγανών, κυρίως νεαρών και αργότερα οικογενειών με μικρά παιδιά, οι οποίοι δεν είχαν πού να κοιμηθούν, τι να φάνε, ήταν εγκαταλελειμμένοι και βρήκαν καταφύγιο στα σκαλοπάτια της εκκλησίας. Ετσι, οι κάτοικοι έβλεπαν 300, 400, 500 άτομα να σουλατσάρουν στην πλατεία, να κοιμούνται στα σκαλοπάτια της εκκλησίας και αναρωτιούνταν: "Τι θα γίνει, πόσο θα συνεχιστεί αυτό;". Αλλά εμείς τι έπρεπε να κάνουμε; Να τους διώξουμε, να τους πετάξουμε; Δεν φτάνει δηλαδή ο πόνος τους, η θλίψη τους, η πείνα τους, η δυστυχία τους, έπρεπε κι εμείς να τους συμπεριφερθούμε με σκληρότητα;».
«Στην αρχή προβληματίστηκα και το πρώτο που σκέφτηκα ήταν να μάθω τι θέλουν αυτοί οι άνθρωποι εδώ, ποιος τους έφερε. Στη συνέχεια αναρωτήθηκα τι έπρεπε να κάνουμε για να τους βοηθήσουμε. Τι ανάγκες είχαν. Οι περίοικοι είδαν ότι εμείς δεν δείξαμε σκληρότητα, δείξαμε μια ανοχή, και θεώρησαν ότι τους ευνοούμε για να μείνουν εδώ».
«Βοηθήσαμε όσους απευθύνθηκαν σε εμάς. Δεν πήγαμε να τους πούμε "όσοι πιστοί προσέλθετε και εμείς θα σας βοηθήσουμε". Μην ξεχνάτε πως ήταν χειμώνας ή ερχόταν χειμώνας, έκανε κρύο, δεν είχαν κλινοσκεπάσματα, δεν είχαν ρούχα να φορέσουν, δεν είχαν τίποτα. Εκανα αναφορά στην Ιερά Αρχιεπισκοπή και μας ενίσχυσε, μέσω της μη κυβερνητικής οργάνωσης "Αλληλεγγύη", με κλινοσκεπάσματα, τρόφιμα, ρούχα. Κυρίως ενδιαφερθήκαμε για τις οικογένειες που είχαν μικρά παιδιά».
«Ανθρωποι που μας κατηγόρησαν ότι με αυτό τον τρόπο τους κρατάμε εδώ και δεν τους αφήνουμε να φύγουν. Μα οι Αφγανοί δεν είχαν όνειρο να φύγουν από το Αφγανιστάν και να έρθουν στην πλατεία του Αγίου Παντελεήμονα. Ηρθαν εδώ περιστασιακά και αύριο θα πάνε κάπου αλλού, όπου βρουν δουλειά.
Θα μου πείτε τώρα, είναι σωστό η Ελλάδα να δέχεται τόσα κύματα μεταναστών; Μπορεί να τα αντέξει; Και εγώ πιστεύω ότι δεν μπορεί και θεωρώ ότι είναι άδικο να είναι η μόνη χώρα της Ευρώπης που δέχεται τόσο μεγάλο αριθμό μεταναστών. Αλλά από την άλλη δεν μπορούμε να καταργήσουμε τα ανθρωπιστικά μας αισθήματα. Εγώ είδα με τα μάτια μου ένα πατέρα να είναι χωμένος στον κάδο των σκουπιδιών, να βγάζει από κει ένα κουλούρι και να το δίνει στο παιδί του να το φάει. Νομίζω ότι κανένας Ελληνας δεν θα έμενε ασυγκίνητος μπροστά σε αυτή την εικόνα».
«Σταμάτησε προσωρινά, για να καταλαγιάσουν τα πράγματα. Δεν μπορούμε να βάζουμε συνέχεια λάδι στη φωτιά. Θα βρούμε άλλους τρόπους να τους βοηθήσουμε αν υπάρχει ανάγκη. Το συσσίτιο το διατηρούμε. Κάθε μέρα προσφέρουμε φαγητό σε 150 άτομα, Ελληνες και ξένους. Αδίκως μας κατηγορούν ότι βοηθάμε μόνο τους ξένους. Είναι ψέμα. Βοηθάμε και τους Ελληνες».
«Υπήρξαν. Και σκληρές εκφράσεις και προσπάθεια προπηλακισμού. Οι απειλές προήλθαν από άτομα παραπληροφορημένα. Δεν ήρθαν από άτομα που γνώριζαν την πραγματικότητα. Δεν αντέδρασα όμως σε όλα αυτά. Αντιλήφθηκα αμέσως ότι πρόκειται περί παραπληροφορήσεως και διαπίστωσα με λύπη ότι σκόπιμα παραπληροφορήθηκαν από ορισμένους ανθρώπους που έχουν προσωπική εμπάθεια κατά της Εκκλησίας».
«Δεν θέλω να επεκταθώ περισσότερο. Από κει και πέρα βγήκαν και είπαν ότι ο πατήρ Προκόπιος ενδιαφέρεται μόνο για τους αλλοδαπούς. Δεν υπάρχει ψευδέστερο από αυτό που είπαν».
«Οχι, για ποιο λόγο να φοβηθούμε; Για την καλοσύνη μας πρέπει να αισθανόμαστε ενοχή και φόβο; Εχω αναφερθεί και στον Αρχιεπίσκοπο, ο οποίος αυτή τη γραμμή έχει, υπέρ της ενισχύσεως και βοηθείας των αναξιοπαθούντων, αδιακρίτως γλώσσης, φυλής, χρώματος κ.λπ.».
«Παράπονα έχω. Δεν οργίζομαι με κανέναν, ούτε αγανακτώ. Υπάρχουν προβλήματα και οφείλουμε όλοι μας να τα αντιμετωπίσουμε. Και εμείς που είμαστε άνθρωποι της Εκκλησίας και οι κάτοικοι της περιοχής και οι δημοτικές αρχές και τα υπουργεία, όλοι. Εκείνο που μας στενοχωρεί και μας κάνει να διαμαρτυρόμαστε είναι ότι δεν βλέπουμε την παρουσία των αρχών. Βλέπουμε την αστυνομία, έρχεται και αστυνομεύει την περιοχή, δεν έχουμε παράπονο. Πού είναι όμως η δημοτική παρουσία; Εγώ δεν είδα κανέναν να έρθει».
«Πρώτα απ' όλα να με συγχωρέσει ο κ. δήμαρχος, τον εκτιμώ, αλλά από την ημέρα που έγινε δήμαρχος δεν τον είδα ποτέ στην πλατεία μας. Υποτίθεται ότι έχει γίνει ανάπλαση της πλατείας. Πηγαίνετε να δείτε, είναι ανάπλαση αυτό;
Επρεπε να γίνουν συλλαλητήρια, να ξεσηκωθούν οι κάτοικοι για να φιλοτιμηθεί η δημοτική αρχή να μας στείλει βυτία για να καθαρίζουν την πλατεία. Εγώ προσωπικά, ζήτησα από τους διαμερισματικούς συμβούλους να τοποθετηθούν στην περιοχή 4 χημικές τουαλέτες για να μη δημιουργείται πρόβλημα με τις βρωμιές. Λένε ότι τα παιδάκια (σ.σ. των μεταναστών) λερώνουν την παιδική χαρά. Αν ήταν Ελληνες και δεν είχαν τουαλέτες πού θα πήγαιναν; Μου υποσχέθηκαν ότι θα τις φέρουν, αλλά ακόμη δεν τις έχουμε δει...».
«Ενδεχομένως οι άνθρωποι να εργάζονται, να προσπαθούν, αλλά προς τα έξω φαίνεται μια αναποτελεσματικότητα. Δεν ξέρω ποιος είναι ο λόγος. Ισως να μην υπάρχει καλός σχεδιασμός, ίσως να μην υπάρχει μεταναστευτική πολιτική. Συνέχεια ακούω να λένε ότι δεν ήμασταν έτοιμοι να δεχτούμε τόσους ξένους. Εντάξει, το 1990 δεν ήμασταν έτοιμοι, το 2009 είμαστε ακόμα ανέτοιμοι;».
«Τρομοκρατήθηκαν. Εγιναν φοβερές σκηνές εδώ».
«Εγινε το πρώτο συλλαλητήριο εδώ».
«Ηταν και άλλοι κάτοικοι που ανήκαν σε άλλο πολιτικό χώρο, υπέρ των μεταναστών, και αυτοί ήρθαν σε αντιπαράθεση με τους κατοίκους που ήταν κατά των μεταναστών. Στη μέση βρίσκονταν τα ΜΑΤ. Εμείς τι έπρεπε να κάνουμε ως εκκλησία; Να κρατήσουμε τη μια ή την άλλη άκρη; Δεν πήγαμε πουθενά. Μείναμε αμέτοχοι στην αντιπαράθεση».
«Ερχεται μια ομάδα κατοίκων εδώ κάθε βράδυ και περιφρουρεί την πλατεία για να μην έρχεται κανείς ξένος».
«Δεν θέλω να το σχολιάσω, συγχωρέστε με. Τι να σχολιάσω; Οι Ελληνες είναι διασκορπισμένοι παντού. Πήγα στο βορειότερο άκρο της Φινλανδίας και βρήκα έναν Ελληνα από τη Ρόδο. Θέλω να πω ότι είμαστε παντού, μας ανέχονται οι πάντες και μας υποδέχονται οι πάντες και όταν έρχονται σε εμάς κάποιοι δείχνουμε ένα τέτοιο πρόσωπο προς αυτούς. Θεωρώ ότι είναι άδικο. Να περιφρουρήσουμε την πλατεία από τι; Δεν αφήνουν τα παιδάκια να μπουν στην παιδική χαρά και να παίξουν γιατί είναι ξένα. Δηλαδή τιμωρούμε τα παιδιά;
Εμείς τα Χριστούγεννα που μοιράζουμε τα δέματα στους φτωχούς, αποφασίσαμε με την ευλογία του Μακαριοτάτου να ενισχύσουμε και κάποιες οικογένειες ξένων. Μέσα στα κουτιά που τους στείλαμε βάλαμε και κάποια παιχνιδάκια. Δεν μπορείτε να φανταστείτε τι χαρά αισθάνθηκαν αυτοί οι άνθρωποι που θα μπορούσαν να έδιναν στα παιδιά τους αυτά τα παιχνιδάκια και τι ικανοποίηση εμείς που μπορέσαμε και βοηθήσαμε, αυτές τις άγιες μέρες, ανθρώπους που δεν πιστεύουν στον Χριστό, που ενδεχομένως οι περισσότεροι από αυτούς είναι μουσουλμάνοι, μέσα στη δυστυχία τους να νιώσουν λίγη χαρά».
«Προσωπικά, δεν έχω κρατήσει κακία για κανέναν. Μέσα μου είμαι ήσυχος και ήρεμος. Πιστεύω ότι έπραξα το καθήκον μου».
«Οι άνθρωποι είναι όλοι παιδιά του Θεού. Θα φροντίσει λοιπόν ο Θεός να τους δείξει δρόμους για το πού θα πάνε και τι θα κάνουν».
«Αγανακτισμένοι πολίτες» που τα βάζουν με όσους μετέχουν σε αντιρατσιστικές εκδηλώσεις στην περιοχή. Προπηλακισμοί και επεισόδια σαν κι αυτά που έγιναν την Τρίτη μεταξύ ακροδεξιών και αντιεξουσιαστών. Κάτοικοι της περιοχής που φτιάχνουν ομάδες περιφρούρησης για να μην πατήσει το πόδι του μετανάστης στην πλατεία και κλείνουν με λουκέτο την παιδική χαρά για να μην έχουν πρόσβαση τα παιδιά των ξένων, κι άλλοι, κάτοικοι κι αυτοί, που αντιδρούν σε τέτοιου είδους ακρότητες και εκφράζουν, όπως μπορούν, την αλληλεγγύη τους στους μετανάστες.
Στιγμές έντασης και σκηνές βίας που εκτυλίσσονται μόλις ένα βήμα από την εκκλησία του Αγ. Παντελεήμονα. Εκεί όπου συναντήσαμε τον πατέρα Προκόπιο. Ενα πρόσωπο που βρέθηκε, τον τελευταίο καιρό, στη δίνη του κυκλώνα γιατί... τόλμησε και βοήθησε κάποιους αλλοδαπούς που σύχναζαν στην πλατεία. Εναν κληρικό, που δέχτηκε απειλές γιατί προσέφερε φαγητό και ρούχα σε οικογένειες Αφγανών.
Ηρεμος, ευγενικός, αξιοπρεπής, αλλά και πικραμένος. Δεκαεφτά χρόνια λειτουργεί στον Ιερό Ναό του Αγίου Παντελεήμονα στην Αχαρνών και πρώτη φορά ήρθε αντιμέτωπος με τέτοιο πρόβλημα.
Δεκάδες Αφγανοί, ανάμεσά τους οικογένειες με μικρά παιδιά, «κατασκήνωσαν» κάποια στιγμή στα σκαλιά της εκκλησίας του γιατί δεν είχαν πού να κοιμηθούν, τι να φάνε, ήταν εγκαταλελειμμένοι και εξαθλιωμένοι. Και ο πατέρας Προκόπιος δεν τους έδιωξε. Εδωσε βοήθεια σε όσους προσέτρεξαν σ' αυτόν.
Η κίνησή του αυτή τον έβαλε σε μεγάλες περιπέτειες, αφού μπήκε στο στόχαστρο κάποιων κατοίκων που πίστεψαν ότι η ανοχή και η βοήθεια που έδειξε ο ιερέας στους αλλοδαπούς έκανε τους Αφγανούς να παρατείνουν την παραμονή τους στην πλατεία. Το αποτέλεσμα όλων αυτών ήταν ο πατήρ Προκόπιος να διακόψει τη βοήθεια προς τους μετανάστες «για να καταλαγιάσουν τα πράγματα», όπως λέει, αν και πιστεύει ότι «ο Θεός θα τους δείξει πού να πάνε, ας τους διώξαμε εμείς, όλοι παιδιά τού Θεού είναι».
Ο ίδιος νιώθει ότι έκανε το καθήκον του δίνοντας βοήθεια σε ανθρώπους που είχαν ανάγκη. Δεν φοβάται, γιατί έκανε πράξη τη φράση του Χριστού «αγαπάτε αλλήλους», δεν αδικεί τους κατοίκους γιατί, όπως τονίζει, «η αδιαφορία της Πολιτείας τούς έκανε να βγουν στον δρόμο», δεν αγανακτεί και δεν οργίζεται με κανέναν, το μόνο που τον στενοχωρεί είναι ότι εκτός από την αστυνομία, οι υπόλοιπες αρχές απουσιάζουν από την περιοχή. Για όλα αυτά συζητήσαμε μαζί του.
Πότε παρουσιάστηκε το πρόβλημα στην περιοχή; «Τον τελευταίο χρόνο, με την παρουσία των Αφγανών. Πριν υπήρχαν αλλοδαποί, είχαν όμως ενσωματωθεί στην περιοχή και μάλιστα ο κόσμος τούς νοίκιαζε και τους πουλούσε και σπίτια. Οταν λοιπόν νοικιάζεις και πουλάς τα σπίτια σου, εσύ φέρνεις τον αλλοδαπό στην περιοχή σου. Πώς βγαίνεις μετά και διαμαρτύρεσαι ότι η περιοχή σου γέμισε αλλοδαπούς;».
Τι συνέβη όμως και τον τελευταίο χρόνο εντάθηκε το πρόβλημα;
«Εκείνο που ενόχλησε τους κατοίκους, και έχουν δίκιο σε ορισμένα σημεία, ήταν η μετατροπή της πλατείας και γενικά της περιοχής σε γκέτο. Ξαφνικά παρουσιάστηκε μια συσσώρευση Αφγανών, κυρίως νεαρών και αργότερα οικογενειών με μικρά παιδιά, οι οποίοι δεν είχαν πού να κοιμηθούν, τι να φάνε, ήταν εγκαταλελειμμένοι και βρήκαν καταφύγιο στα σκαλοπάτια της εκκλησίας. Ετσι, οι κάτοικοι έβλεπαν 300, 400, 500 άτομα να σουλατσάρουν στην πλατεία, να κοιμούνται στα σκαλοπάτια της εκκλησίας και αναρωτιούνταν: "Τι θα γίνει, πόσο θα συνεχιστεί αυτό;". Αλλά εμείς τι έπρεπε να κάνουμε; Να τους διώξουμε, να τους πετάξουμε; Δεν φτάνει δηλαδή ο πόνος τους, η θλίψη τους, η πείνα τους, η δυστυχία τους, έπρεπε κι εμείς να τους συμπεριφερθούμε με σκληρότητα;».
Πώς το αντιμετωπίσατε αυτό το φαινόμενο;
«Στην αρχή προβληματίστηκα και το πρώτο που σκέφτηκα ήταν να μάθω τι θέλουν αυτοί οι άνθρωποι εδώ, ποιος τους έφερε. Στη συνέχεια αναρωτήθηκα τι έπρεπε να κάνουμε για να τους βοηθήσουμε. Τι ανάγκες είχαν. Οι περίοικοι είδαν ότι εμείς δεν δείξαμε σκληρότητα, δείξαμε μια ανοχή, και θεώρησαν ότι τους ευνοούμε για να μείνουν εδώ».
Τους βοηθήσατε;
«Βοηθήσαμε όσους απευθύνθηκαν σε εμάς. Δεν πήγαμε να τους πούμε "όσοι πιστοί προσέλθετε και εμείς θα σας βοηθήσουμε". Μην ξεχνάτε πως ήταν χειμώνας ή ερχόταν χειμώνας, έκανε κρύο, δεν είχαν κλινοσκεπάσματα, δεν είχαν ρούχα να φορέσουν, δεν είχαν τίποτα. Εκανα αναφορά στην Ιερά Αρχιεπισκοπή και μας ενίσχυσε, μέσω της μη κυβερνητικής οργάνωσης "Αλληλεγγύη", με κλινοσκεπάσματα, τρόφιμα, ρούχα. Κυρίως ενδιαφερθήκαμε για τις οικογένειες που είχαν μικρά παιδιά».
Συνεχίζεται ακόμα αυτή η βοήθεια;
«Οχι, γιατί κάποιοι μας εμπόδισαν να το κάνουμε».
Ποιοι είναι αυτοί;
«Ανθρωποι που μας κατηγόρησαν ότι με αυτό τον τρόπο τους κρατάμε εδώ και δεν τους αφήνουμε να φύγουν. Μα οι Αφγανοί δεν είχαν όνειρο να φύγουν από το Αφγανιστάν και να έρθουν στην πλατεία του Αγίου Παντελεήμονα. Ηρθαν εδώ περιστασιακά και αύριο θα πάνε κάπου αλλού, όπου βρουν δουλειά.
Θα μου πείτε τώρα, είναι σωστό η Ελλάδα να δέχεται τόσα κύματα μεταναστών; Μπορεί να τα αντέξει; Και εγώ πιστεύω ότι δεν μπορεί και θεωρώ ότι είναι άδικο να είναι η μόνη χώρα της Ευρώπης που δέχεται τόσο μεγάλο αριθμό μεταναστών. Αλλά από την άλλη δεν μπορούμε να καταργήσουμε τα ανθρωπιστικά μας αισθήματα. Εγώ είδα με τα μάτια μου ένα πατέρα να είναι χωμένος στον κάδο των σκουπιδιών, να βγάζει από κει ένα κουλούρι και να το δίνει στο παιδί του να το φάει. Νομίζω ότι κανένας Ελληνας δεν θα έμενε ασυγκίνητος μπροστά σε αυτή την εικόνα».
Παρ' όλ' αυτά, εσείς κάτω από αυτή την πίεση, διακόψατε το έργο σας.
«Σταμάτησε προσωρινά, για να καταλαγιάσουν τα πράγματα. Δεν μπορούμε να βάζουμε συνέχεια λάδι στη φωτιά. Θα βρούμε άλλους τρόπους να τους βοηθήσουμε αν υπάρχει ανάγκη. Το συσσίτιο το διατηρούμε. Κάθε μέρα προσφέρουμε φαγητό σε 150 άτομα, Ελληνες και ξένους. Αδίκως μας κατηγορούν ότι βοηθάμε μόνο τους ξένους. Είναι ψέμα. Βοηθάμε και τους Ελληνες».
Εχετε δεχτεί απειλές;
«Υπήρξαν. Και σκληρές εκφράσεις και προσπάθεια προπηλακισμού. Οι απειλές προήλθαν από άτομα παραπληροφορημένα. Δεν ήρθαν από άτομα που γνώριζαν την πραγματικότητα. Δεν αντέδρασα όμως σε όλα αυτά. Αντιλήφθηκα αμέσως ότι πρόκειται περί παραπληροφορήσεως και διαπίστωσα με λύπη ότι σκόπιμα παραπληροφορήθηκαν από ορισμένους ανθρώπους που έχουν προσωπική εμπάθεια κατά της Εκκλησίας».
Τι εννοείτε;
«Δεν θέλω να επεκταθώ περισσότερο. Από κει και πέρα βγήκαν και είπαν ότι ο πατήρ Προκόπιος ενδιαφέρεται μόνο για τους αλλοδαπούς. Δεν υπάρχει ψευδέστερο από αυτό που είπαν».
Φοβηθήκατε;
«Οχι, για ποιο λόγο να φοβηθούμε; Για την καλοσύνη μας πρέπει να αισθανόμαστε ενοχή και φόβο; Εχω αναφερθεί και στον Αρχιεπίσκοπο, ο οποίος αυτή τη γραμμή έχει, υπέρ της ενισχύσεως και βοηθείας των αναξιοπαθούντων, αδιακρίτως γλώσσης, φυλής, χρώματος κ.λπ.».
Είστε λίγο οργισμένος και αγανακτισμένος με την πολιτεία και το δήμο;
«Παράπονα έχω. Δεν οργίζομαι με κανέναν, ούτε αγανακτώ. Υπάρχουν προβλήματα και οφείλουμε όλοι μας να τα αντιμετωπίσουμε. Και εμείς που είμαστε άνθρωποι της Εκκλησίας και οι κάτοικοι της περιοχής και οι δημοτικές αρχές και τα υπουργεία, όλοι. Εκείνο που μας στενοχωρεί και μας κάνει να διαμαρτυρόμαστε είναι ότι δεν βλέπουμε την παρουσία των αρχών. Βλέπουμε την αστυνομία, έρχεται και αστυνομεύει την περιοχή, δεν έχουμε παράπονο. Πού είναι όμως η δημοτική παρουσία; Εγώ δεν είδα κανέναν να έρθει».
Τι θα μπορούσε να είχε κάνει ο δήμος για να αποφευχθούν όλα αυτά;
«Πρώτα απ' όλα να με συγχωρέσει ο κ. δήμαρχος, τον εκτιμώ, αλλά από την ημέρα που έγινε δήμαρχος δεν τον είδα ποτέ στην πλατεία μας. Υποτίθεται ότι έχει γίνει ανάπλαση της πλατείας. Πηγαίνετε να δείτε, είναι ανάπλαση αυτό;
Επρεπε να γίνουν συλλαλητήρια, να ξεσηκωθούν οι κάτοικοι για να φιλοτιμηθεί η δημοτική αρχή να μας στείλει βυτία για να καθαρίζουν την πλατεία. Εγώ προσωπικά, ζήτησα από τους διαμερισματικούς συμβούλους να τοποθετηθούν στην περιοχή 4 χημικές τουαλέτες για να μη δημιουργείται πρόβλημα με τις βρωμιές. Λένε ότι τα παιδάκια (σ.σ. των μεταναστών) λερώνουν την παιδική χαρά. Αν ήταν Ελληνες και δεν είχαν τουαλέτες πού θα πήγαιναν; Μου υποσχέθηκαν ότι θα τις φέρουν, αλλά ακόμη δεν τις έχουμε δει...».
Πιστεύετε ότι θα έπρεπε να υπάρξει μέριμνα από την πολιτεία;
«Ενδεχομένως οι άνθρωποι να εργάζονται, να προσπαθούν, αλλά προς τα έξω φαίνεται μια αναποτελεσματικότητα. Δεν ξέρω ποιος είναι ο λόγος. Ισως να μην υπάρχει καλός σχεδιασμός, ίσως να μην υπάρχει μεταναστευτική πολιτική. Συνέχεια ακούω να λένε ότι δεν ήμασταν έτοιμοι να δεχτούμε τόσους ξένους. Εντάξει, το 1990 δεν ήμασταν έτοιμοι, το 2009 είμαστε ακόμα ανέτοιμοι;».
Πώς σταμάτησαν να έρχονται εδώ οι Αφγανοί;
«Τρομοκρατήθηκαν. Εγιναν φοβερές σκηνές εδώ».
Ηρθαν κάτοικοι και φώναζαν;
«Εγινε το πρώτο συλλαλητήριο εδώ».
Ηταν κάτοικοι ή μέλη της «Χρυσής Αυγής»;
«Ηταν και άλλοι κάτοικοι που ανήκαν σε άλλο πολιτικό χώρο, υπέρ των μεταναστών, και αυτοί ήρθαν σε αντιπαράθεση με τους κατοίκους που ήταν κατά των μεταναστών. Στη μέση βρίσκονταν τα ΜΑΤ. Εμείς τι έπρεπε να κάνουμε ως εκκλησία; Να κρατήσουμε τη μια ή την άλλη άκρη; Δεν πήγαμε πουθενά. Μείναμε αμέτοχοι στην αντιπαράθεση».
Τώρα τι γίνεται;
«Ερχεται μια ομάδα κατοίκων εδώ κάθε βράδυ και περιφρουρεί την πλατεία για να μην έρχεται κανείς ξένος».
Εσείς πώς το βλέπετε αυτό;
«Δεν θέλω να το σχολιάσω, συγχωρέστε με. Τι να σχολιάσω; Οι Ελληνες είναι διασκορπισμένοι παντού. Πήγα στο βορειότερο άκρο της Φινλανδίας και βρήκα έναν Ελληνα από τη Ρόδο. Θέλω να πω ότι είμαστε παντού, μας ανέχονται οι πάντες και μας υποδέχονται οι πάντες και όταν έρχονται σε εμάς κάποιοι δείχνουμε ένα τέτοιο πρόσωπο προς αυτούς. Θεωρώ ότι είναι άδικο. Να περιφρουρήσουμε την πλατεία από τι; Δεν αφήνουν τα παιδάκια να μπουν στην παιδική χαρά και να παίξουν γιατί είναι ξένα. Δηλαδή τιμωρούμε τα παιδιά;
Εμείς τα Χριστούγεννα που μοιράζουμε τα δέματα στους φτωχούς, αποφασίσαμε με την ευλογία του Μακαριοτάτου να ενισχύσουμε και κάποιες οικογένειες ξένων. Μέσα στα κουτιά που τους στείλαμε βάλαμε και κάποια παιχνιδάκια. Δεν μπορείτε να φανταστείτε τι χαρά αισθάνθηκαν αυτοί οι άνθρωποι που θα μπορούσαν να έδιναν στα παιδιά τους αυτά τα παιχνιδάκια και τι ικανοποίηση εμείς που μπορέσαμε και βοηθήσαμε, αυτές τις άγιες μέρες, ανθρώπους που δεν πιστεύουν στον Χριστό, που ενδεχομένως οι περισσότεροι από αυτούς είναι μουσουλμάνοι, μέσα στη δυστυχία τους να νιώσουν λίγη χαρά».
Πώς αισθάνεστε μετά απ' όλα αυτά που έχουν συμβεί;
«Προσωπικά, δεν έχω κρατήσει κακία για κανέναν. Μέσα μου είμαι ήσυχος και ήρεμος. Πιστεύω ότι έπραξα το καθήκον μου».
Ναι, αλλά τελικά οι αλλοδαποί δεν μπορούν να προσεγγίσουν εδώ.
«Οι άνθρωποι είναι όλοι παιδιά του Θεού. Θα φροντίσει λοιπόν ο Θεός να τους δείξει δρόμους για το πού θα πάνε και τι θα κάνουν».
Τελικά, ποιοι τους έδιωξαν;
«Αυτοί που τους έδιωξαν ήταν άνθρωποι αγανακτισμένοι, που εν μέρει είχαν δίκιο να διαμαρτύρονται διότι αισθάνθηκαν τον εαυτό τους εγκαταλελειμμένο από την πολιτεία. Η αδιαφορία ουσιαστικά της πολιτείας ανάγκασε τους ανθρώπους αυτούς να βγουν στους δρόμους».
.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.
Και σε πλήρη αντίθεση με τα λόγια και το πνεύμα του ιερέα, μια οργισμένη επιστολή που στάλθηκε στην Αφροδίτη Αλ Σάλεχ
.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.
Εμείς δεν είμαστε ρατσιστές, αυτοί είναι αλλοδαποί!
Μια "αγανακτισμένη" επιστολή
από το blog Μου εστάλη η κάτωθι επιστολή. Θεώρησα σωστό να την αναδημοσιεύσω στο πλαίσιο της ελευθερίας του λόγου, αν και η αγανακτισμένη κυρία προτίμησε την ανωνυμία, πράγμα ύποπτο διότι εγώ γράφω επώνυμα.
Δεν θα απαντήσω διότι έχω πει πολλά και έχω κάνει ακόμα περισσότερα για να στηρίξω , έστω ανεπιτυχώς, τις πλατείες και τις γειτονιές της Αθήνας. Πάντα κατηγορώ το κράτος διότι αυτό έχει τη ευθύνη. Εάν δε καταλαβαίνουν τι λέω, δεν είναι δικό μου πρόβλημα.
Η επιστολή έχει ως εξής:
Κυρία μου,
Με την παρούσα θα ήθελα να απαντήσω στις ανακρίβειες και τα αισχρά ψεύδη τα οποία αναφέρατε στο άρθρο σας στην εφημερίδα ATHENS VOICE στο φύλλο 272-210/24-30/09/09.
Όπως θα διαπιστώσετε από τα παρακάτω είμαι κάτοικος του Αγίου Παντελεήμονα από την ημέρα που γεννήθηκα, δηλαδή εδώ και 40 χρόνια και δεν ανέχομαι από κανέναν να με πει ρατσίστρια ή ακροδεξιό στοιχείο, επειδή θέλω να μείνω στην γειτονιά που γεννήθηκα και μεγάλωσα, χωρίς να φοβάμαι να βγω από το σπίτι μου και επειδή θέλω τα παιδιά μου να παίζουν στην πλατεία και στις κούνιες που έπαιζε και η μητέρα τους.
Στο κάτω κάτω της γραφής ποιος σας είπε κυρία μου, ότι είμαι υποχρεωμένη να τους ανεχτώ όλους αυτούς τους μετανάστες στην δική μου γειτονιά; Δόξα τω Θεώ υπάρχουν και άλλες γειτονιές στην Αθήνα, υπάρχει η Εκάλη, το Ψυχικό, η Κηφισιά, η Γλυφάδα, το Χαλάνδρι, τα Μελίσσια, η Αγία Παρασκευή και τόσες άλλες περιοχές που διαθέτουν ωραιότατες και πολύ μεγάλες πλατείες στις οποίες μπορούν και εκεί να κάθονται μετανάστες από τα πέρατα του κόσμου. Γιατί να είμαι υποχρεωμένη να ανέχομαι την βρόμα τους; Γράψατε λοιπόν ένα άρθρο που μιλάγατε μόνο με μετανάστες και που αναφέρατε του κόσμου τα ψέματα. Ποιος μετανάστης φοβάται να μείνει στην περιοχή; Κανείς. Ίσα ίσα που μας έχουν χεσμένους όλους εμάς τους Έλληνες, μας μιλούν άσχημα, δεν μας υπολογίζουν καθόλου. Κάνουν ότι θέλουν, κυκλοφορούν ελεύθερα ότι ώρα θέλουν, έχουν μαγαζιά που δουλεύουν μέχρι ότι ώρα θέλουν. Τα παιδιά τους πηγαίνουν σχολείο μαζί με τα δικά μας και μάλιστα σε ποσοστό 90% σε σχέση με τα ελληνόπουλα. Να φανταστείτε ότι στην Α’ Δημοτικού σε σχολείο του Αγίου Παντελεήμονα από τα 15 παιδιά της τάξης, τα 11 είναι αλλοδαπά.
Αναφέρατε ότι οι κάτοικοι τους ξυλοκοπούν, τους απειλούν, τους βρίζουν, τους λένε να κλείνουν τα μαγαζιά τους νωρίς κ.λπ. ότι φοβούνται να βγουν από το σπίτι τους. Ρωτήσατε κυρία μου, κάποιον κάτοικο Έλληνα για το πώς νιώθει, πως έχει ξυλοκοπηθεί από αλλοδαπό, πως φοβάται να βγει από το σπίτι του; Έχετε βγει από το σπίτι σας στις 06.00 το πρωί να πάτε για δουλειά και να κοιτάτε συνεχώς πίσω σας γιατί δεν περπατά Έλληνας; Έχετε μπει στο λεωφορείο να πάτε στη δουλειά σας και να είστε οι μόνοι Έλληνες εσείς και ο οδηγός του λεωφορείου; Σας έχει τύχει να χρειαστείτε βοήθεια στο δρόμο και να μην υπάρχει άνθρωπος που να μιλάει τη γλώσσας σας για να σας καταλάβει; Αφήστε τώρα που με την κρίση αυτή, οι δουλειές χάνονται οπότε πολλοί από αυτούς δεν έχουν ή δεν θα έχουν δουλειά και θα αναγκαστούν να κλέψουν, να σκοτώσουν εμάς για να φάνε. Στην περιοχή των Οινοφύτων όπου εργάζομαι κατά ορδές, κατακλύζουν τα εργοστάσια ζητώντας δουλειά. Αλλά τα εργοστάσια δεν έχουν πλέον δουλειά ούτε για τους Έλληνες. Υπήρξε μάλιστα περιστατικό όπου αλλοδαπός, χτύπησε γυναίκα που δούλευε εργάτρια σε εργοστάσιο της περιοχής, στις 07.00 το πρωί μπαίνοντας στην πύλη του εργοστασίου μόνο και μόνο για να της πάρει την τσάντα με το κολατσιό που κρατούσε.
Μετά από όλα αυτά και άλλα τόσα που γίνονται και ακούγονται καθημερινά, κάθεστε και μου κοπανάτε ότι είμαστε ρατσιστές, και ότι μόνο ηλικιωμένοι προπηλακίζουν αλλοδαπούς, κατατρεγμένους και κάθεστε και αραδιάζετε ένα σωρό ψέματα που σας λένε όλοι αυτοί οι ξυπόλητοι, που σε τελική ανάλυση κανείς δεν τους κάλεσε εδώ. Κανέναν από όλους αυτούς δεν χρειαζόμαστε και σας πληροφορούμε ότι δεν είναι μόνο ηλικιωμένοι που δεν θέλουν τους ξένους, είναι και πολλοί νέοι οι οποίοι δεν θέλουν τόσους ξένους στην περιοχή τους. Εν πάση περιπτώσει αν τους αγαπάτε τόσο πολύ τους μετανάστες και τους λυπάστε, με όλα με αυτά που τραβάνε οι καημένοι από τους κατοίκους του Αγίου Παντελεήμονα, τότε να τους πάρετε στην περιοχή σας, στο σπίτι σας να μένουν μαζί σας, να τρώνε μαζί σας. Εμείς πλέον δεν τους θέλουμε, τους βαρεθήκαμε, φτάνει πια να μας φορτώνουν τις καραβιές των μεταναστών που φτάνουν στην Ελλάδα στην δική μας περιοχή. Έχουμε το δικαίωμα να ζήσουμε και εμείς ελεύθεροι, να αναπνέουμε καθαρό αέρα χωρίς την μπόχα από την βρόμα τους και τα φαγητά τους.
Καλή μου κυρία, αλήθεια γιατί δεν γράψατε τίποτα και για την «βίλα Αμαλία» που μένουν εκεί 300 αναρχικοί και κάθε φορά που γίνεται κάτι στην πλατεία, τσουπ έρχονται και τα καμάρια μας και μας κάνουν καλοκαιρινά τα μαγαζιά και τα αυτοκίνητά μας, που προπηλακίζουν ανθρώπους που βρίσκονται στο διάβα τους. Εμένα προσωπικά την τελευταία φορά που είχαμε διαμαρτυρία για το χάλι της περιοχής μας, πριν από δυο μήνες περίπου, το καλοκαίρι και ενώ γυρνούσα από τον Πανελλήνιο με την 6χρονη κόρη μου, νωρίς το απόγευμα, «να πω ότι ήταν βράδυ, πάει στην ευχή», στο φανάρι Αχαρνών και Δεριγνύ, μας πέρασε απέναντι για να πάμε σπίτι μας, αστυνομικός των ΜΑΤ, παίρνοντας το παιδί μου αγκαλιά μέσα σε καταιγισμό από πέτρες. Αυτά τα παιδιά λοιπόν δεν σας ενοχλούν πουθενά; Καλά κάνουν ότι κάνουν;
Δεν ντρεπόμαστε λιγάκι. Λίγο φιλότιμο δεν έχουμε. Να αναρωτηθούμε πριν πούμε και γράψουμε κάτι, μήπως δεν είναι σωστό, μήπως λέω πολλές μαλακίες και φάω ξύλο;
Γιατί να ξέρετε κυρία μου, ότι με όλα αυτά που γράφετε και λέτε κατά καιρούς, στις τηλεοράσεις, στα ραδιόφωνα κ.λπ. όλοι εσείς οι καλοί Έλληνες, «οι προστάτες των μεταναστών», όπως ρατσιστές οι κάτοικοι και σκοτώστε τους και τα καημένα τα αλλοδαπά, που υποφέρουν από τους τραμπούκους κατοίκους, με την ανοχή της αστυνομίας και όλες αυτές τις ανακρίβειες, στο τέλος θα βγείτε εσείς εκτεθειμένοι.
Γιατί εμείς στην περιοχή μας ήδη έχουμε πολλούς αλλοδαπούς όπως Αλβανούς, Ρουμάνους, Πολωνούς οι οποίοι έχουν πλέον ενσωματωθεί μια χαρά. Έχουν τις οικογένειές τους, τα ιδιόκτητα σπίτια τους, τις δουλειές τους και σας πληροφορώ ότι και εκείνοι έχουν τα ίδια προβλήματα με εμάς τους Έλληνες, και φοβούνται το ίδιο με εμάς να κυκλοφορήσουν, όσον αφορά τις ορδές των Αφγανών, Πακιστανών και αλλοθρήσκων γενικώς που μας κατακλύζουν στην περιοχή.
Να είστε σίγουροι λοιπόν ότι θα αντισταθούμε όσο γίνεται, με νύχια και με δόντια στο να μην μας «κατσικωθούν» στο σβέρκο όλοι αυτοί. Άλλωστε είπαμε πάρτε τους στην δική σας περιοχή, να τους κανακέψετε, να τους προσέχετε να μην σας πάθουν τίποτα. Αλλά όταν σας σκοτώσουν ή σας ληστέψουν μην ζητήσετε προστασία από την αστυνομία ή από την πολιτεία γιατί θα είστε διπρόσωποι. ΔΙΠΡΟΣΩΠΟΙ γιατί βέβαια μακριά από τον κ……. και ας είναι και ένα πόντο όπως λέει και ο λαός. Όταν κατσικωθούν στον δικό σας σβέρκο, τότε «θα νιώσετε καλά», και θα καταλάβετε τι εννοούν και τι περνούν οι κάτοικοι του Αγίου Παντελεήμονα.
Κλείνοντας θέλω να σας τονίσω ότι κακώς μας χαρακτηρίζεται ρατσιστές. Εμείς δεν είμαστε ρατσιστές, αυτοί είναι αλλοδαποί. Εμείς είμαστε Έλληνες και αυτοί βάρβαροι. Αν δεν ξέρετε την διαφορά μεταξύ αυτών ανατρέξτε στα βάθη της ιστορίας για να την βρείτε.
Μετά τιμής
Γ.Ε.Μ.
ΑΓΑΝΑΚΤΙΣΜΕΝΗ ΚΑΤΟΙΚΟΣ
ΑΓΙΟΥ ΠΑΝΤΕΛΕΗΜΟΝΑ
.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.
- Μνημειώδες αντιρατσιστικό κείμενο, δεν λέω... Κι ένα ακόμα ρεπορτάζ, από το Έθνος:
 |
| Στην πλατεία Αττικής βρίσκουν πλέον καταφύγιο οι Αφγανοί του Αγίου Παντελεήμονα. |
Ο Αλί Ρασά είναι Αφγανός 28 χρόνων και ζει στην Αθήνα τα τελευταία τρία χρόνια. Τον συναντάμε στην πλ. Αττικής, που είναι το νέο «στέκι» των Αφγανών της περιοχής, αφού στην πλατεία του Αγ. Παντελεήμονα η βραδυφλεγής βόμβα του μεταναστευτικού προβλήματος έσκασε θεαματικά υπό την πλήρη απουσία της πολιτείας.
Η συσσώρευση εκατοντάδων εξαθλιωμένων ανθρώπων από χώρες της Ασίας, και κυρίως το Αφγανιστάν, στην κεντρική γειτονιά της Αθήνας και η αδιαφορία -όπως καταγγέλλουν σε όλους τους τόνους οι κάτοικοι- όλων των αρμόδιων φορέων πυροδότησαν ένα εκρηκτικό κλίμα με αγανακτισμένους και μη αγανακτισμένους κατοίκους, αντιεξουσιαστές, αντιρατσιστικές οργανώσεις, μετανάστες, ακροδεξιά και φασιστικά στοιχεία να συγκρούονται για τα λίγα τετραγωνικά μέτρα μιας παιδικής χαράς.
Μέσα σε αυτήν την παιδική χαρά και στα σκαλιά της επιβλητικής εκκλησίας έβρισκαν μέχρι πρόσφατα στέγη εκατοντάδες μετανάστες, κυρίως Αφγανοί, ανάμεσά τους και οικογένειες με πολλά παιδιά, που βρίσκονται στη χώρα μας χωρίς χαρτιά και χωρίς δουλειά.
Μεταφορά
 |
| από το blog Αφηρημένες κάποιες Σκέψεις |
Τώρα κανείς δεν βλέπει πια Αφγανούς στην πλατεία του Αγ. Παντελεήμονα. Αυτό, όμως, δεν σημαίνει πως το ζήτημα λύθηκε. Απλώς μεταφέρθηκε λίγα μέτρα παρακάτω, κυρίως στην πλατεία Αττικής, όπου στριμώχνουν πλέον οι Αφγανοί της περιοχής τη ζωή τους στην Ελλάδα.
«Δεν είμαστε ρατσιστές. Εχουμε δεχτεί πολλούς μετανάστες στη γειτονιά μας εδώ και πολλά χρόνια. Εχω φίλους Αραβες και Πολωνούς. Αλλά με την κατάσταση που επικρατούσε τον τελευταίο καιρό, φτάσαμε στα όριά μας. Ηταν πια πάρα πολλοί, κοιμούνταν στην παιδική χαρά και στα σκαλιά της εκκλησίας. Υποβάθμισαν όχι μόνο την περιοχή αλλά και τη ζωή μας», μας λέει η κ. Θωμαϊς, κάτοικος της περιοχής του Αγ. Παντελεήμονα. «Ουρούσαν και αφόδευαν παντού, πάνω στην πλατεία και στους γύρω δρόμους. Καβγάδιζαν μεταξύ τους, η εγκληματικότητα είχε ανέβει. Φοβόμουν και φοβάμαι να κυκλοφορήσω. Από τον Νοέμβριο φωνάζουμε και κανείς δεν δίνει σημασία. Κι από την αδιαφορία όλων αναγκαστήκαμε να βγούμε στον δρόμο και να καταλάβουμε την πλατεία».
Αγανάκτηση
Πριν από περίπου 20 ημέρες ομάδα αγανακτισμένων κατοίκων έδιωξαν τους μετανάστες από την πλατεία, σφράγισαν την πόρτα της παιδικής χαράς και έκτοτε «περιφρουρούν» τη γειτονιά τους.
Αντιεξουσιαστές έχουν αποπειραθεί να ανοίξουν την παιδική χαρά, ενώ στο έκρυθμο κλίμα και στην απόγνωση πολλών ανθρώπων της περιοχής βρήκαν πρόσφορο έδαφος -όπως καταγγέλλουν μέλη αντιρατσιστικών οργανώσεων- ακροδεξιοί και Χρυσαυγίτες για να... δραστηριοποιηθούν.
Οι μετανάστες καταγγέλλουν ξυλοδαρμούς, οι κάτοικοι που τους υπερασπίζονται φοβούνται να κατέβουν στην πλατεία και μιλούν για «τραμπουκισμούς» και «φασιστικό κλίμα στους δρόμους», ενώ στο μοναδικό σημείο που όλοι συμφωνούν είναι η προκλητική απουσία του κράτους και της πολιτείας.
ΚΑΤΟΙΚΟΙ ΤΗΣ ΠΕΡΙΟΧΗΣ
«Κατηγορώ» για απουσία μεταναστευτικής πολιτικής και ασφάλειας
«Είμαστε εγκαταλειμμένοι από το κράτος και από όλους τους επίσημους φορείς. Κάποιοι εκμεταλλεύτηκαν το κενό που έχει δημιουργηθεί και προσπαθούν να πάρουν τον νόμο στα χέρια τους, εξαπολύοντας πογκρόμ κατά των προσφύγων», σημειώνει η κ. Μαρίνα Βήχου, κάτοικος της περιοχής. «Στο υπαρκτό πρόβλημα των μεταναστών επενδύει η ακροδεξιά για να αποκομίσει πολιτικά οφέλη», προσθέτει η ίδια.
«Η πολιτεία είναι απούσα σαν μεταναστευτική πολιτική και σαν πολιτική ασφάλειας. Οι μετανάστες χωρίς καμία φροντίδα ζουν σε καθεστώς ανέχειας σε καταγώγια για τα οποία πληρώνουν υπέρογκα ποσά», λέει ο κ. Πέτρος Τάσουλας, κάτοικος της περιοχής, συμπληρώνοντας πως «δεχόμαστε προκλήσεις επειδή κάποιοι θέλουν μια περιοχή φυλετικά καθαρή».
Φαίνεται, όμως, πως στην περιοχή του Αγ. Παντελεήμονα, που το πρόβλημα της λαθρομετανάστευσης αφέθηκε να λάβει εκρηκτικές διαστάσεις, επιχειρήματα του τύπου «να κρατήσουμε την πλατεία μας καθαρή» φαντάζουν πλέον ελκυστικά.
«Δεν είμαστε ρατσιστές. Τη ζωή μας θέλουμε πίσω και την ηρεμία μας. Στην αρχή, όταν ήταν ακόμη λίγοι, τους φέρναμε ρούχα και παπούτσια. Αλλά μετά ξέφυγε η κατάσταση», μας λέει ο Σπύρος Γιαννάτος, που μένει στον Αγ. Παντελεήμονα από το 1970.
«Το πρόβλημα δημιουργήθηκε με ευθύνη της πολιτείας, που επέτρεψε την εισροή τόσων ανθρώπων δυστυχισμένων και κυνηγημένων. Κοιμούνταν στην παιδική χαρά και στα σκαλιά της εκκλησίας. Γινόταν χρήση ναρκωτικών μέσα στην παιδική χαρά και η πλατεία είχε γίνει δημόσιο ουρητήριο. Καβγάδιζαν μεταξύ τους και φοβόμασταν να κυκλοφορήσουμε. Μαζέψαμε 3.500 υπογραφές, 600 από τις οποίες ήταν από μετανάστες που μένουν εδώ χρόνια», λέει η κ. Ζέτα, 65 ετών, που γεννήθηκε στον Αγ. Παντελεήμονα.
«Φοβόμουν να βγω έξω, είχα ακούσει διάφορα. Ουρούσαν πάνω στην πλατεία, ήταν απαίσια. Δεν είναι θέμα ρατσισμού, αλλά θέμα φόβου», σχολιάζει η 14χρονη Πόπη Σακιά.
«Επικρατούσε όντως το αδιαχώρητο στην πλατεία. Καταλαβαίνω και τους μετανάστες που είναι άνεργοι και την αγανάκτηση του κόσμου. Αλλά δεν είναι σωστό να παίρνει ο καθένας την κατάσταση στα χέρια του. Αυτό είναι πολύ κοντά στο χάος. Το κράτος πρέπει να επέμβει, αλλά είναι παντελώς απόν», θα προσθέσει ο Μάνος, που μένει στην περιοχή 25 χρόνια.Σε όλη την Ελλάδα ζουν περίπου 16.000 Αφγανοί μετανάστες. Στην περιοχή του Αγ. Παντελεήμονα μένουν οι 3.000 από τους 8.000 Αφγανούς της πρωτεύουσας, όπως διευκρινίζει ο πρόεδρος της κοινότητάς τους Ζάχερ Μαχμάντ. Το μεγάλο κύμα ήρθε τον τελευταίο ενάμιση χρόνο. Στοιβάχτηκαν σε διαμερίσματα και σταδιακά πολλοί κοιμούνταν πάνω στην πλατεία. «Απευθυνθήκαμε σε διάφορους φορείς, ζητώντας να φροντίσουν την υγειονομική τους περίθαλψη και τη στέγασή τους, ζητήσαμε χημικές τουαλέτες, αλλά οι άνθρωποι αφέθηκαν στο έλεος της μοίρας τους», λέει η κ. Βήχου. Πολλοί «δεν έχουν χαρτιά και δικαιώματα, δεν μπορούν να βρουν σπίτι και δουλειά, δεν ξέρουν την ελληνική γλώσσα», υπογραμμίζει ο κ. Ζάχερ.
Φυγή
Ενας από αυτούς και ο 16χρονος Μοχάμαντ, που ήρθε πριν από 25 μέρες στην Ελλάδα, πληρώνοντας τον δουλέμπορο 1.500 δολάρια για να τον μεταφέρει στη Μυτιλήνη. Οι γονείς του σκοτώθηκαν στον πόλεμο και ο ίδιος θέλει τώρα να φύγει από την Ελλάδα για κάποια άλλη ευρωπαϊκή χώρα, που θα του δώσει «σπίτι, χαρτιά, σχολείο». Τον συναντάμε στην πλ. Αττικής, όπως και πολλούς άλλους συμπατριώτες του. Οσοι δεν κοιμούνται στα παγκάκια της πλ. Αττικής, στοιβάζονται σε γκαρσονιέρες και δυάρια, 10-15 άτομα μαζί, όσοι χωράνε. «Προσπαθούμε σαν κοινότητα να βάλουμε όσους μπορούμε σε σπίτια, να τους βοηθήσουμε, αλλά δεν έχουμε καμία βοήθεια από το κράτος», συμπληρώνει ο κ. Ζάχερ. Ο ίδιος μιλά για φασιστικές επιθέσεις στην περιοχή με θύματα μετανάστες τις τελευταίες μέρες. «Την ημέρα που μπήκε λουκέτο στην παιδική χαρά», περιγράφει ο 32χρονος Αφγανός Μουμπάρακ, που μένει στην περιοχή 8 χρόνια και σύχναζε στην πλατεία του Αγ. Παντελεήμονα, «ψέκασαν με σπρέι τους ανθρώπους στο πρόσωπο και τους χτυπούσαν με χέρια και με πόδια. Και τα βράδια μετά σταματούσαν τους μετανάστες γύρω από την πλατεία και τους χτυπούσαν. Η αστυνομία έβλεπε αλλά δεν έκανε τίποτα. Εχουμε καταγράψει 15 Αφγανούς τραυματίες. Τώρα κανείς δεν μπορεί να πατήσει στην πλατεία του Αγ. Παντελεήμονα».
.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.
- Και ένα απόσπασμα από τον Ιό της Ελευθεροτυπίας μετά την πρόσφατη επίθεση των φασιστοειδών σε Αλαβάνο και Πορτάλιου που τόλμησαν να επισκεφθούν την περιοχή:
.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.
«Ολοι οι ψηφοφόροι σου βρωμάνε, Αλαβάνε Αλαβάνε», «Εξω οι ξένοι απ' την Ελλάδα», «Αίμα, Τιμή, Χρυσή Αυγή». Αυτά ήταν τα συνθήματα των καθαρών «κατοίκων» του Αγ. Παντελεήμονα. Των «κατοίκων» με τα μυρωδάτα καλοξυρισμένα κεφάλια που έχουν καταλάβει... μια παιδική χαρά. Για οργανωμένο έγκλημα σε συνεργασία με ακροδεξιές συμμορίες που δρουν στην περιοχή, μίλησαν ο Αλέκος Αλαβάνος και η Ελένη Πορτάλιου στους «εμβρόντητους» τηλεπαρουσιαστές. Οι ταγοί της ενημέρωσης απορούσαν για τα φαινόμενα αυτά, προσπαθούσαν να βολέψουν «τα δύο άκρα» στα λιγοστά λεπτά που αφιέρωσαν στα κανάλια τους για τα άθλια αυτά γεγονότα και να περάσουν στα γρήγορα στο επόμενο θέμα. Ενα επόμενο θέμα, που ολημερίς στα κανάλια τσουβαλιάζει μαζί την εγκληματικότητα, τους μετανάστες, την υποβάθμιση της ζωής των πολιτών, την ανεργία και ενίοτε (και) την Αριστερά. Και ο φαύλος αυτός κύκλος συνεχίζεται, ενισχύοντας τις εγκληματικές ενέργειες εις βάρος μεταναστών, αστέγων και τοξικοεξαρτημένων, χωρίς θεσμικές λύσεις ή κοινωνικές παρεμβάσεις, οδηγώντας σχεδόν με μαθηματική ακρίβεια στη συνεχή καταστολή και -το χειρότερο- στην ποινικοποίηση της φτώχειας.
 |
| Μεταναστάκια στην παιδική χαρά του Αγ. Παντελεήμονα, τότε που η χρήση της ήταν ελεύθερη... |
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου