Δεκέμβρης 2008: Δυο χρόνια μετά

(πηγή)

των Ν. Μορφονιού, 
Δ. Σφέτσα 

στην Κυριακάτικη Αυγή

Δύο χρονιά μετά την εξεγέρση του Δεκέμβρη, τι έχει μείνει απ' τη "φωτιά"; Δύσκολη η απάντηση, όπως και η ερμηνεία του ίδιου του Δεκέμβρη. Άλλωστε, το σύνθημα που κοσμούσε τις μέρες εκείνες τους τοίχους της πόλης αποτυπώνει την παραδοχή ότι: "ο Δεκέμβρης δεν ήταν απάντηση, ήταν ερώτηση".

Αύριο συμπληρώνονται δύο χρόνια από τη δολοφονία του 15χρονου μαθητή Αλέξανδρου Γρηγορόπουλου στα Εξάρχεια. Κινητοποιήσεις, πορείες, εκδηλώσεις μνήμης, έχουν ήδη προγραμματιστεί από μαθητές, φοιτητικούς συλλόγους, πολιτικές οργάνωσεις και εργατικά σωματεία. Τι σηματοδοτεί, όμως, στο σήμερα, δύο χρόνια μετά, μια εξέγερση που ταρακούνησε συθέμελα το πολιτικό σύστημα, ολόκληρη την κοινωνία; Το ερώτημα αυτό απευθύναμε σε νέους και μεγαλύτερους, μέλη φοιτητικών συλλόγων, οργάνωσεων, που συμμετείχαν ενεργά στην εξέγερση, καθώς και σε νεολαίους, που πριν από δύο χρόνια έζησαν τα γεγονότα ως μέλη της μαθητικής κοινότητας.

Οι απαντήσεις τους συγκλίνουν σε ένα κομβικό συμπέρασμα: ο Δεκέμβρης δεν έχει κλειστεί στο χρονοντούλαμπο της ιστορίας, όσο και αν οι εξουσιαστικοί μηχανισμοί θα το επιθυμούσαν. Σήμερα, στην εποχή του ΔΝΤ, της τρόικας και της ισοπέδωσης των δικαιωμάτων και των κατακτήσεων αιώνων, της υποβάθμισης ουσιαστικά των ζωών μας, το νήμα της εξέγερσης συνδέεται με τους σημερινούς κοινωνικούς και εργατικούς αγώνες υπό τις ασφυκτικές συνθήκες που δημιουργεί το Μνημόνιο, υπενθυμίζοντας ότι "τίποτα δεν τελείωσε"...

.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.

Τίποτα δεν τελείωσε, όλα συνεχίζονται

ΓΙΩΡΓΟΣ, 

φοιτητής, συμμετείχε στην κατάληψη της Νομικής τον Δεκέμβρη του 08

Τον Δεκέμβρη ξεπεράστηκαν όλες οι παραδοσιακές μορφές πολιτικής εκπροσώπησης και διαμεσολάβησης, από τα κόμματα, τις παρατάξεις ως τα ΜΜΕ. Οι εξεγερμένοι οργανώθηκαν στη βάση, με αμεσοδημοκρατικές διαδικασίες και απέδειξαν ότι το όραμα για μια κοινωνία αλληλεγγύης και ισότητας, χωρίς ειδικούς και καθοδηγητές, δεν είναι τόσο μακρινό. Ειδικά σήμερα, που οι συνθήκες έχουν γίνει πιο ασφυκτικές από ποτέ, είναι επιτακτικό να οργανώσουμε τις αντιστάσεις μας "από τα κάτω" στα σχολεία, τα παν/μια, ως τις γειτονιές που ζούμε και τις δουλειές μας. Σ' αυτό μπορεί να γίνει οδηγός μας ο Δεκέμβρης, όχι γιατί μπορούμε να τον επαναλάβουμε ξανά, ακριβώς όπως έγινε πριν από 2 χρόνια, αλλά γιατί οι ρωγμές που επέφερε στην εξουσία είναι ακόμη ανοιχτές και περιμένουν να τις ανοίξουμε περισσότερο....

Ο αγώνας ενάντια στη χειροτέρευση των ζωών μας είναι πιο επίκαιρος από ποτέ. Η εξέγερση αποτελεί ορόσημο ότι τίποτα δεν τελείωσε, όλα συνεχίζονται στους αγώνες ενάντια στο Μνημόνιο, το ΔΝΤ, τα αφεντικά και τους συνδικαλοπατέρες, για την ανατροπή αυτού του κόσμου.

 .-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.

Ας μην δικαιώσουμε όσους μας θέλουν απαθείς

ΓΙΩΡΓΟΣ ΚΑΡΑΤΕΓΟΣ, 

σπουδαστής, πρ. μέλος του συντονιστικού μαθητών "Αλέξανδρος Γρηγορόπουλος"

Τίποτα δεν έχει αλλάξει και τίποτα δεν είναι όπως παλιά. Δύο χρόνια μετά, η ελληνική κοινωνία προσπαθεί να καταλάβει τι συνέβη εκείνες τις παράξενες μέρες του Δεκέμβρη. Ντοκιμαντέρ, συζητήσεις, σειρά αναλύσεων και άρθρων, όλα επικεντρωμένα γύρω από τη δολοφονία του Αλέξανδρου Γρηγορορόπουλου και τα επακόλουθα αυτής, προσπαθούν να αφυπνίσουν τη συλλογική μνήμη, η οποία φαίνεται να βρίσκεται κατά κάποιο περίεργο δικό της τρόπο σε λήθαργο. Άλλοι θα πουν ότι ο κόσμος ξέχασε, άλλοι θα πουν ότι ο κόσμος θυμάται, υπάρχουν και αυτοί που θα πουν ότι δεν έγινε δα και κάτι τόσο το σημαντικό για να θυμόμαστε. Τους τελευταίους να φοβάσαι.

Την αλήθεια μπορούμε να την βρούμε στον μεγαλύτερο πρωταγωνιστή εκείνων των ημερών, τη νεολαία, και συγκεκριμένα στην αποκαλούμενη πλέον, γενιά του Δεκέμβρη. Μία γενιά που τόλμησε να αγωνιστεί παρότι δεν είχε το πλεονέκτημα για να κερδίσει. Μία γενιά που όρθωσε τον δικό της λόγο ενάντια στους από πάνω και τους έκανε να φοβηθούν. Μία γενιά που παρότι ήρθε σε επαφή με την έννοια της συλλογικότητας, επέλεξε πολλές φορές έναν ιδιόμορφο ατομικό τρόπο δράσης, ο οποίος προήλθε από μία συνολικότερη αποστροφή για την πολιτική. Παρ' όλ' αυτά, μια γενιά που έμαθε με τον δικό της τρόπο να φωνάζει για αυτά που την ενοχλούν και, σίγουρα, λίγοι είναι αυτοί που προτιμούν την απάθεια από την οργισμένη φωνή ενός νέου ανθρώπου, έστω και αν αυτή δεν είναι όπως ακριβώς θα τη θέλαμε. Ας μην τους δικαιώσουμε, το χρωστάμε στον εαυτό μας πάνω απ' όλα.

.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.

Η πρώτη εξέγερση της "νέας εποχής"

ΓΙΑΝΝΗΣ ΑΛΜΠΑΝΗΣ, 

μέλος του Δικτύου για τα Πολιτικά και Κοινωνικά Δικαώματα

Μετά την εξέγερση του Δεκέμβρη το 2008, τρία σημεία μπορούμε να πούμε με σιγουριά ότι αναδείχθηκαν και αποτελούν γνώμονα και για το σήμερα. Πρώτον, ο Δεκέμβρης ανέδειξε την ένταση και την έκταση της δυσαρέσκειας και της οργής ολόκληρων κοινωνικών κομματιών. Το δεύτερο σημείο είναι ότι η εξέγερση έκανε ορατή μια βαθιά πολιτική κρίση εκπροσώπησης, τελικά μια κρίση των πολιτικών θεσμών. Και το τρίτο, ο Δεκέμβρης έκανε σαφές ότι ο ορίζοντας της ριζοσπαστικής ανατροπής δεν είναι τόσο μακρινός όσο έχουμε συνηθίσει να πιστεύουμε ακόμη και εντός των συλλογικοτήτων της ριζοσπαστικής αριστεράς.

Τα συμπεράσματα αυτά είναι σήμερα πιο επίκαιρα από ποτέ στην εποχή της κρίσης, του Μνημονίου και της τρόικας. Η εξέγερση του Δεκέμβρη αποτελεί προανάκρουσμα για όσα θα έρθουν στο μέλλον και όχι απλά μια αποκορύφωση κινηματικών εκδηλώσεων, ιστορικών αιτιών, από το παρελθόν. Ο Δεκέμβρης ήταν η πρώτη εξέγερση της "νέας εποχής".

.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.

Δεν έχουμε ακόμη απαντήσει
ΝΑΣΟΣ ΗΛΙΟΠΟΥΛΟΣ, 

γραμματέας της Νεολαίας Συνασπισμού

Μια έκρηξη που θα συνεχίσει για πολύ καιρό ακόμα να φοβίζει τους από πάνω. Πρώτα από όλα γιατί σε ένα κόσμο που ακόμα και η καταστροφή μιας ολόκληρης κοινωνίας πρέπει να γίνεται «με πλάνο» μέσα από διαδικασίες ελεγχόμενης χρεωκοπίας ο Δεκέμβρης ανέδειξε το μεγαλείο του αστάθμητου. Μια διαδικασία έξω από νομοτέλειες, μια συνάντηση οργής, αγανάκτησης αλλά και δημιουργίας και πάθους ενάντια στην παραίτηση. Η δολοφονία του Αλέξανδρου Γρηγορόπουλου ήταν η σπίθα.  

Ο Δεκέμβρης του 2008 είχε δύο πρόσωπα. Το ένα ήταν το νεολαιίστικο, το μαθητικό. Μια ολόκληρη γενιά που πλημμύρισε τους δρόμους κυριολεκτικά από άκρη σε άκρη της χώρας. Μια γενιά που έμαθε τι πάει να πει αγώνας, συλλογικότητα, αλληλεγγύη αλλά και καταστολή. Το δεύτερο πρόσωπο του Δεκέμβρη ήταν αυτό της εργασιακής επισφάλειας και της εργοδοτικής τρομοκρατίας. Χρειάστηκε μια δολοφονική επίθεση ενάντια στην Κωνσταντίνα Κούνεβα, μια γυναίκα, μετανάστρια συνδικαλίστρια για να φωτιστεί ένα ολόκληρο καθεστώς ακραίας εκμετάλλευσης. Οι εργολαβίες που έχουν «ανθίσει» ακόμα και στο εσωτερικό των δημόσιων υπηρεσιών κάτω από τις ευλογίες του εκσυγχρονισμού και της ανάπτυξης αλλά και του εργοδοτικού συνδικαλισμού που στηρίζει ΠΑΣΚΕ και ΔΑΚΕ. 

Ο Δεκέμβρης έδειξε μια κοινωνική διαθεσιμότητα και μία ανάγκη. Ο Δεκέμβρης δεν ήταν η απάντηση αλλά η ερώτηση. Μια ερώτηση στην οποία μέχρι σήμερα η πρακτική μας δεν έχει καταφέρει να απαντήσει. Το να το παραδεχτούμε αυτό είναι το πρώτο βήμα για να μπορέσουμε να μετατρέψουμε τη διαθεσιμότητα του Δεκέμβρη που σταδιακά μετατρέπεται σε παραίτηση και συλλογική κατάθλιψη σε οξυγόνο και ελπίδα για όλους εμάς που πραγματικά σήμερα τα χρειαζόμαστε.

.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.

Η εξέγερση μας συνοδεύει σε όλες τις συγκρούσεις

ΗΛΙΑΣ ΣΙΟΥΤΑΣ,  
μεταπτυχιακός φοιτητής

Ένα οριακό σημείο για όλους μας, που παρήγαγε νέες συμμαχίες και αποδιάρθρωσε παλιότερες. Ένα συμβάν που επιτάχυνε λανθάνουσες τάσεις και σφράγισε πολιτικές μετατοπίσεις. Ένας μεγεθυντικός φακός των δυνατοτήτων, άλλα κυρίως των αδυναμιών μας. Είχαμε πει, ότι η εξέγερση του Δεκέμβρη, χάραξε μια μεγάλη διαχωριστική γραμμή και κάλεσε τους πάντες να διαλέξουν πλευρά. Έτσι κι έγινε. 

Δυο χρόνια μετά, όλα έχουν γίνει πιο σύνθετα αλλά και πιο απλά. Αυτοί που τις μέρες του Δεκέμβρη, άναβαν κεριά και ξόρκισαν τη βία τώρα μας κυβερνούν και μας καλούν να προσευχηθούμε για να σωθεί “η χώρα”. Ο αντίπαλος είναι σε κινητικότητα. Η κρίση τού υπαγορεύει να μας οδηγήσει στο περιθώριο για να μην μειωθούν τα κέρδη του. 

Και εμείς; 

Η εξέγερση του 2008 δημιούργησε ένα κοινωνικά ενεργό ρήγμα το οποίο μπορεί να υποχώρησε από τον κυρίαρχο δημόσιο λόγο μόλις καταμετρήθηκαν και οι τελευταίες “καταστροφές” από τα δελτία των 8, αλλά δεν έχει σβήσει. Συνοδεύει τη χώρα τα τελευταία 2 χρόνια σε όλες τις σημαντικές στιγμές της, σε όλες τις μεγάλες της εσωτερικές συγκρούσεις. Είναι το κοινωνικό δυναμικό που μπορεί να απαρνείται τις επίσημες διαδικασίες, αλλά στηρίζει, οργανώνει κάθε μικρή και μεγάλη κινητοποίηση, κάθε δίκτυο αλληλεγγύης μέσα στην κρίση. Είναι ο κόσμος που κόντρα στον καιρό, θυμάται ότι ο εχθρός του είναι εντός των τειχών, μιλάει άπταιστα ελληνικά, τον καλεί σε κοινό μέτωπο, ενώ του σπάει τις συλλογικές συμβάσεις, τον αφήνει χωρίς καθηγητές, του κλείνει τις σχολές, τον αφήνει άνεργο, τον αστυνομοκρατεί.

.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.

Το άρωμα του Δεκέμβρη μπορεί να βοηθήσει στην ανατροπή του πολιτικού πλαισίου

ΧΡΗΣΤΟΣ ΚΑΤΣΟΥΛΑΣ 

μέλος της ΚΟΕ

Η 6η Δεκέμβρη έχει όρια αν εξαντλείται σε εκδήλωση της αριστεράς και της αναρχίας και δεν αποτελεί προτροπή για συμμετοχή και δράση όλο και περισσότερου κόσμου και ειδικά της νεολαίας.

Το σύνθημα στον τοίχο έγραφε ότι ο Δεκέμβρης δεν ήταν απάντηση, ήταν ερώτηση. Σωστό. Υπάρχουν όμως σήμερα, δύο χρόνια μετά τη δολοφονία του Αλέξανδρου και την έκρηξη της νεολαίας πράγματα για τα οποία είμαστε πιο σίγουροι;

Είναι δίκαιο να εξεγείρεσαι. Ο Δεκέμβρης έδειξε ότι είναι και αναπόφευκτο. Αλλά η πορεία δείχνει πως ο αγώνας για χειραφέτηση, δικαιώματα, ελευθερία, χρειάζεται και αλληλεγγύη, και συλλογικότητα, και οργάνωση. Η σημερινή πρόκληση είναι το πώς γίνεται αποτελεσματική μια κοινωνική έκρηξη. Πώς ξεμπερδεύεις με το πολιτικό προσωπικό που έχει χρεωκοπήσει το παρόν και το μέλλον του τόπου.

Στην εποχή του Μνημονίου, του ΔΝΤ και της κοινωνικής ασφυξίας, είναι προϋπόθεση επιβίωσης τα επιμέρους πολιτικά κινήματα, οι επιμέρους κοινωνικοί αγώνες να δημιουργούν ένα συνολικό ρεύμα ανατροπής. Σήμερα χρειαζόμαστε κίνημα που να θέσει την ανατροπή όλου του πολιτικού πλαισίου. Ο Δεκέμβρης, η μνήμη, και το άρωμά του μπορεί να βοηθήσει αποφασιστικά.

.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.

Οι αυριανές κινητοποιήσεις

Από το πρωί αύριο στο κέντρο της Αθήνας θα πραγματοποιούνται εκδηλώσεις για την επέτειο των δύο χρόνων, με πρώτο το συλλαλητήριο εκπαιδευτικών και μαθητών στις 12 στα Προπύλαια. Με απόφαση, μάλιστα, της Γενικής Συνέλευσης των προέδρων των ΕΛΜΕ θα πραγματοποιηθεί και τρίωρη στάση εργασίας, ενώ παναττική στάση εργασίας 12 με 3 και συμμετοχή στο συλλαλητήριο αποφάσισε και η ΑΔΕΔΥ.

Τα συλλαλητήρια θα συνεχιστούν με καλέσματα πάλι στα Προπύλαια το μεσημέρι και το απόγευμα. Στις 3 μ.μ. καλεί το Συντονιστικό Αντίστασης Μαθητικών Πρωτοβουλιών, ενώ στις 4 μ.μ. έχουν καλέσει φοιτητικοί σύλλογοι, πρωτοβάθμια σωματεία, πολιτικές και κοινωνικές οργανώσεις από το Δίκτυο για τα Πολιτικά και Κοινωνικά Δικαιώματα, τη Νεολαία ΣΥΝ, την ΑΝΤΑΡΣΥΑ, το ΚΚΕ (μ-λ),την ΚΟΕ, τη ΔΕΑ, την Αντιεξουσιαστική Κίνηση, ομάδες αναρχικών, κλπ.

Στις 9 το βράδυ η επιτροπή πρωτοβουλία μνήμης θα πραγματοποιήσει συγκέντρωση "μνήμης και οργής" στο σημείο της δολοφονίας Μεσολογγίου και Τζαβέλα στα Εξάρχεια.