Πρωθυπουργός για όσκαρ

σκίτσο του Στάθη από την Ελευθεροτυπία

του Θανάση Καρτερού

από την Αυγή

Δεν το έχουν ίσως συνειδητοποιήσει όλοι, αλλά αυτή τη στιγμή διαθέτουμε στην Ελλάδα τον πιο πολυβραβευμένο, τον πιο χειροκροτούμενο και τον πιο επαινούμενο πρωθυπουργό από της συστάσεως του νεοελληνικού έθνους εις κράτος. Πολυβραβευμένο, επαινούμενο και χειροκροτούμενο μάλιστα όχι στην πατρίδα του, εν τη οποία ως γνωστό ουδείς προφήτης, αλλά σε όλες τις μητροπόλεις του παγκόσμιου καπιταλισμού, στις πρωτεύουσες όπου δένεται το ατσάλι της σύγχρονης πολιτικής και οικονομίας και στα φόρα όπου μιλούν όσοι υφίστανται τον σύγχρονο κόσμο και αποφασίζουν όσοι προΐστανται στον σύγχρονο κόσμο. Μπορούμε να πούμε ότι έχουμε έναν πρωθυπουργό σχεδόν για όσκαρ.

ΤΕΛΕΥΤΑΙΑ κρούσματα των μεγάλων επιτυχιών του διεθνούς εμβέλειας πλέον Γιώργου Παπανδρέου, τα θυελλώδη χειροκροτήματα που εισέπραξε στο μακρινό Καζακστάν. Η δήλωση της Χίλαρι ότι δεν τα πάει απλώς καλά, αλλά τα πάει πολύ καλά. Και βέβαια η συγκλονιστική στα όρια του εξωπραγματικού για τη μικρή Ελλάδα (που μόνο δυο νόμπελ ποίησης την είχαν ως τώρα συγκινήσει τόσο) ανάδειξή του στην 79η θέση των Global Thinkers, των Παγκόσμιων Στοχαστών, από το διεθνώς έγκυρο περιοδικό Foreign Policy. Για να μην ανατρέξουμε στο γερμανικό Qadriga, στις υμνητικές δηλώσεις της κυρίας Μέρκελ, του κυρίου Σαρκοζί, του όχι και τόσο κυρίου Μπερλουσκόνι και όλου του γαλαξία των γραφειοκρατών και των θεσμών της Ευρωπαϊκής Ένωσης, της Ευρωπαϊκής Τράπεζας και του ΔΝΤ.

ΜΠΟΡΕΙ συνεπώς άνετα να εξαχθεί το συμπέρασμα ότι ο Έλληνας πρωθυπουργός είναι απολύτως και αναμφισβητήτως αγαπητός και τιμώμενος στα σαλόνια εκείνα από τα οποία διοικείται ο κόσμος, και μεταξύ των προσώπων εκείνων που τον διοικούν. Μια ασεβής μάλιστα σκέψη είναι ότι αν μεταξύ των εκλεκτών αυτών διεξάγονταν εκλογές, το ποσοστό του Γιώργου Παπανδρέου θα προσέγγιζε ποσοστά Στάλιν, το ποσοστό Σαμαρά ποσοστά λευκών ημισφαιρίων, και το ποσοστό του ΣΥΡΙΖΑ τα ποσοστά αυξήσεων στους μισθούς τον τελευταίο χρόνο. Κι αυτό ενώ στην Ελλάδα τα ποσοστά δεν πάνε καθόλου καλά για τον πρωθυπουργό, την κυβέρνηση και το κόμμα του. Και ας λέει ό,τι θέλει η Μέρκελ για τη στήριξη που τους έδωσαν στις τελευταίες εκλογές οι Έλληνες.

ΑΡΑ, για να προχωρήσουμε ένα βήμα παραπέρα, ο και με τη βούλα πλέον Παγκόσμιος Στοχαστής, μπορεί να επαναλάβει το παλιό και φιλοσοφημένο, για όσους θυμούνται: Έξω πάμε καλά! Και φυσικά δεν πάει καλά μόνο γιατί έχει φωτογένεια, κάνει καγιάκ, τρέχει στο μαραθώνιο και μιλάει fluent αγγλικά. Όλοι οι θαυμαστές του, επαναλαμβάνουμε όλοι, έχουν ακριβώς το ίδιο σκεπτικό. Λες και το έγραψε σε όλες τις περιπτώσεις το ίδιο χέρι. Τον βραβεύουν, τον χειροκροτούν και τον επαινούν πρώτον για την πολιτική του και δεύτερον για το θάρρος του να την εφαρμόζει. Τόσο η πολιτική, όσο και το θάρρος του Γιώργου Παπανδρέου γράφονται και προφέρονται διεθνώς και φυσικά προσφέρονται στο εσωτερικό με μια μεγάλη ποσότητα από μέλι των ηγετών και των ισχυρών θεσμών της εποχής μας -να μην τους απαριθμούμε πάλι.

ΩΣ ΕΚ ΤΟΥΤΟΥ, όποιος γνωρίζει την ελληνική πραγματικότητα, ακόμα κι αν είναι εκ των στύλων του ΠΑΣΟΚ, βρίσκεται μπροστά σε ένα ιστορικό πολιτικό παράδοξο: Έξω τον χειροκροτούν με τα δυο τους χέρια για την ίδια ακριβώς πολιτική για την οποία μέσα τον μουντζώνουν με τα δυο τους χέρια. Έξω τον στηρίζουν, για τους ίδιους ακριβώς λόγους που μέσα τον σιχτιρίζουν. Και έξω διακρίνουν θάρρος εκεί που μέσα διακρίνουν θράσος. Παράδοξο που μπορεί να σημαίνει ή ότι έξω κάνουν λάθος, ή ότι μέσα κάνουν λάθος, ή ότι και μέσα και έξω δεν κάνουν λάθος. Στην τελευταία και πιο πιθανή απ’ όλες περίπτωση, η πολιτική του κάνει τους έξω δικαιολογημένα ευτυχείς και τους μέσα δικαιολογημένα δυστυχείς. Με μια λογοτεχνική διάθεση μπορεί να πει κανείς ότι πατάει πάνω στους μέσα και τον βλέπουν ψηλό, γενναίο και Qadriga οι έξω.

ΑΥΤΟ βέβαια εγκυμονεί έναν κίνδυνο, τον οποίο ως Στοχαστής, παγκόσμιος μάλιστα, οφείλει να εντοπίσει. Τον κίνδυνο να τον ξαποστείλουν κάποια στιγμή οι αγανακτισμένοι μέσα στους έξω. Με τόσα βραβεία, τόσα χειροκροτήματα και τόσους επαίνους κάτι θα του βρουν να κάνει στην ειδικότητά του -στο know how αλλάζουμε για να μη βουλιάξουμε. Που ασφαλώς δεν προορίζεται μόνο για την Ελλάδα...