από την Αυγή
Το περασμένο Σάββατο, κάτι διαφορετικό μοιάζει να συνέβη στην πλατεία Συντάγματος. Φοιτητές της Αρχιτεκτονικής ΕΜΠ μαζεύτηκαν εκεί στις 13.00 το μεσημέρι και «έφεραν» τα προβλήματα των σπουδών τους και τις αγωνίες για το μέλλον τους, στον δημόσιο χώρο της πόλης, στο πιο κεντρικό της σημείο. Μακέτες, σχέδια, φοιτητές, περαστικοί, αλλά και τα γνωστά πανώ και συνθήματα, έγιναν για περίπου 5 ώρες ένα. Η ζωή της πλατείας και της πόλης ήταν εκεί στο ακέραιο, ταυτόχρονα με τα όνειρα και τις αγωνίες των παιδιών που ενημέρωσαν, φώναξαν, αλλά και δημιούργησαν μια ξεχωριστή και πρωτότυπη συνθήκη αλληλεπίδρασης με τον κόσμο.
Πώς φτάσανε όμως ώς εκεί; Τον τελευταίο καιρό, στη σχολή του ιστορικού συγκροτήματος της Πατησίων αρθρώθηκε και βρήκε υποστήριξη από έναν ικανό αριθμό φοιτητών ένας διαφορετικός λόγος για τα προβλήματα και τις επιθέσεις που δέχεται χρόνια τώρα η δημόσια Παιδεία στην Ελλάδα, εν όψει και του κειμένου διαβούλευσης για τις αλλαγές στα ΑΕΙ, που κατέθεσε η υπουργός Παιδείας κα Α. Διαμαντοπούλου στη σύνοδο των πρυτάνεων στις 23.10.2010. Προηγούνταν αυτή τη φορά της γνωστής μάχης απέναντι στη «σάπια πολιτική εξουσία» και τα «παπαγαλάκια των ΜΜΕ» για τη διεκδίκηση δημόσιας και δωρεάν Παιδείας, η μάχη «ενάντια στους εαυτούς μας». Έγινε λόγος για τον «ατομισμό» και τον «στρουθοκαμηλισμό», αλλά και για τα «επαναστατικά στερεότυπα», την έλλειψη πρωτοτυπίας και φαντασίας στις κινητοποιήσεις, την εκ των έσω υποβάθμιση της δημόσιας Παιδείας με τις στείρα επαναλαμβανόμενες καταλήψεις, στοιχεία που πύκνωσαν στο αίτημα για «ανοιχτή σχολή - ανοιχτά μυαλά».
Κι αν ο σύλλογος των φοιτητών τελικά προχώρησε σε κατάληψη με πλειοψηφία των ΕΑΑΚ-ΑΡΕΝ, ο διαφορετικός αυτός λόγος των «ανεξάρτητων» χαρακτήρισε και την οργάνωση του δρώμενου στο Σύνταγμα. Η έκκληση ήταν για αυξημένη και προετοιμασμένη προσωπική εμπλοκή στη συλλογική δράση, με τρόπο «αντάξιο των σπουδών που υπερασπιζόμαστε», όπως χαρακτηριστικά σημείωσαν. Η προετοιμασία αφορούσε τη μελέτη του ίδιου του κειμένου διαβούλευσης («να γνωρίζουμε ενάντια σε τι μαχόμαστε»), την ενημέρωση φίλων και γνωστών, την αλληλεπίδραση με τους περαστικούς. Οι λέξεις-κλειδιά ήταν η πρωτοτυπία, το ασυνήθιστο, η φαντασία, αλλά και η γνώση, η προσωπική ευθύνη και η συμμετοχή.
Το «τελικό αποτέλεσμα» ήταν μια ιδιότυπη συνύπαρξη του γνωστού με το νέο, του καθιερωμένου με το καινούργιο. Πάνω απ' όλα, η εκδήλωση σημαδεύτηκε από το κέφι, το μεράκι, την επινοητικότητα, αλλά και το χιούμορ των συμμετεχόντων (βλ. και σχετικά βίντεο). Στα χνάρια ίσως και άλλων πρόσφατων διεκδικήσεων στον δημόσιο χώρο (π.χ. πάρκο Ναυαρίνου & Ζωοδόχου Πηγής), μορφές δράσης σαν κι αυτή, θα μπορούσαμε να πούμε ότι χαρακτηρίζονται από μια ομοιότητα μέσων και σκοπών. Δεν ζητούν απλά, φτιάχνουν ήδη κάτι από αυτόν τον άλλο κόσμο που ονειρεύονται.
από emptyfilm
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου