Καλημέρα... Λα λα λα λα λα...

από Κόντρα

Αγαπητά μου παιδιά

Αι δοίο εντολείς (συγνώμη για την ορθογραφία μου, αλλά μιλάμε για ευρωπέους και όχι μόνο –όχι μ’ όνο– τοποτηρητές) των απαιτούμενων μέτρων που θα αναστύσουν την ελληνική οίκω no μία, δεν θα μας απασχολήσουν σήμερα. Σήμερα θα ασχοληθούμε παραδοσιακά με την παράδοση, αλλά και με την ετοιμολογία της ετυμολογίας, ανατρέποντας λίγο την κατεστημένη γραφή και τις λέξεις (πίσω από τις οποίες, ως γνωστόν, κρύβεται ο Αλέξης και μπροστά τους η Αλεξάνδρα για να μη σπάσει η βιτρίνα τους) όπως τις ξέρουμε. Ass φαλλώς θα υπάρξει μια ψιλοδυσχέρεια στην ανάγνωση, αφού πρόκειται για σειρά μαθημάτων και παθημάτων για προχωρημένους, όμως η βαθιά γνώση αξίζει κάθε θυσία, ότι κι αν piss. Τουλάχιστον αυτό θεωρώ από το θεωρείο των διανοουμένων και παρακωλουθώντας από ass φαλλοί απόσταση τα SIM βαίνοντα.

Δεν σας κρύβω ότι φοβόμουν λίγο (λήγω) στο άκουσμα της δευτέρας παρουσίας. Ομως, όταν αναστήθηκε (ή έστω μετεμψυχώθηκε, για οπαδούς άλλων δογμάτων) ο Vidkun Abraham Lauritz Jonsson Quisling και επανήλθε στη δημόσια ζωή με τα αρχικά ΓΚΑΠ (το κάπα προστέθηκε για ν’ αποτυπώσει ήχο που μελλοντικά θα κάνει ο ίδιος), όταν ξαναείδα μπροστά μου τον Δημήτριο Νενέκο με σάρκα και οστά, τον ίδιο τον μπέη προσκυνητή του Ιμπραήμ («Ιμπραήμ, το φιλί σου ζητώ» που λέει κι ο Νίκος Ξυδάκης), δεν ένιωσα τον παραμικρό φόβο. Ο μέγας αναμορφωτής της πολιτικής σε πωλητική, ο «τοις κύνων ρήμασι πειθόμενος» ως άλλος λακέ δαιμόνιος, ο a δις τακτός με το μισοκακόμοιρο ύφος και τα ακρωτηριασμένα ελληνικά, ο τρισμέγιστος εκτελεστής της μίας και μόνης δράκας τρομοκρατών, μ’ έκανε να ξεπεράσω τους φόβους μ’ έναν εκπληκτικό μιθριδατισμό αφού, απλούστατα, ξέρω όπως όλοι ότι τίποτε χοιρότερο δεν μπορεί πια να συμβεί. «Ακρον λαβέ και μέσον έξεις» έλεγαν οι αρχαίοι κι αυτό φαίνεται πως αποτελεί νέο διδακτικό αντικείμενο στα forum των αγορών του κόσμου, κάτι που ο εν λόγω φαίνεται να διδάχτηκε καλά, εμφανιζόμενος σαν έτοιμος από καιρό. Και που εμείς (πληθυντικός Ευγενίας και όχι ευγενείας) ακόμα να διδαχτούμε, ακόμα να ατενίσουμε τα άκρα για να διεκδικήσουμε την ισορροπία των ειρηνικών και γονιμοποιών μέσων, μιας και δεν έχουν ωριμάσει οι συνθήκες, γ@μώ το μεσογειακό κλίμα και το στραβό κλήμα μας που ροκανίζουν τα καθεστωτικά αριστερόθεν Δούρεια γαϊδούρια…

Και, για να μην ξεχνάμε και τα επί δοτού μένα σεμινάρια του υφαρπαγείου Παιδιάς, λέει ο Ορέστης στην «Ιφιγένεια εν Ταύροις»: 

«Πυλάδη συ γαρ μοι τούδε συλλήπτωρ πόνου. Τι δρώμεν; Αμφίβληστρα γαρ τοίχων οράς υψηλά. Πότερα δωμάτων προσαμβάσεις εκβησόμεσθα; Πώς αν ουν λάθοιμεν αν ή χαλκότευκτα κλήθρα λύσαντες μοχλοίς ων ουδέν ίσμεν; Ην δ’ ανοίγοντες πύλας ληφθώμεν εσβάσεις τε μηχανώμενοι, θανούμε» 

(Πυλάδη ρωτώ είσ’ εσύ βοηθός μου στο έργο τούτο. Τι θα κάμουμε; Οι τοίχοι ολόγυρα είναι, βλέπεις, ψηλοί. Να σκαρφαλώσουμε ίσως στη στέγη, αυτό μπορεί κρυφά να γίνει; ‘Η με λοστούς τις μπρούντζινες αμπάρες σπώντας, μα ανίδεοι είμαστε για τέτοια. Κι αν μας πιάσουν ν’ ανοίγουμε την πόρτα και με δόλο να θέλουμε να μπούμε, θα μας σκοτώσουν).

Και απαντούν τα «άλλα παιδιά», εκείνα της Λένας Πλάτωνος και της Μαριανίνας Κριεζή, της Σαβίνας Γιαννάτου και της κραυγής του Γιάννη Παλαμίδα «με μάτια laser και μαλλιά τιρκουάζ, που θα κάνουνε σαμποτάζ», διά στόματος του υιού αγωνιστή κομμουνιστή Γιάννη Αγγελάκα:

από costacurtag4 

Ε, πεινασμένα ανθρωπάκια εκεί κάτω
όσο υπάρχω εγώ κανένας σας δεν πλήττει
μονάχα απλώνετε το τρύπιο σας πιάτο
και το γεμίζω με ολόγλυκια φρίκη. 

Είμαι η πηγή που θα γιατρέψει τις πληγές σας
ο βιαστικός κι ονειρεμένος εραστής σας
μη μου αρνιέστε τις ταλαίπωρες ψυχές σας
ετοιμαστείτε για το γλέντι της ζωής σας. 

Ε, κουρασμένα ανθρωπάκια εκεί κάτω
όσο υπάρχω εγώ τίποτα μη σας θλίβει
μονάχα απλώστε μου το τρύπιο σας πιάτο
να το γεμίσω με ολόγλυκια φρίκη. 

Είμαι η βρωμιά που θα ξεπλύνει τις βρωμιές σας
ο τακτικός και ονειρεμένος εραστής σας
θέλω το χρήμα σας, την δόξα τις καρδιές σας
ετοιμαστείτε για το γλέντι της ζωής σας…

Για να προσθέσει ο, σαν σήμερα αναχωρών, Jim Morrison: 

It hurts to set you free, 

but you‘ll never follow me…

Φιλί όλο Χλύκα