Προϊόν: Δημοκρατία

(πηγή)

του Κώστα Καναβούρη

από την 

Κυριακάτικη Αυγή

Δεύτερη Κυριακή των αυτοδιοικητικών εκλογών σήμερα, καλημέρα σας. Δεν έχει σημασία που η τοπική αυτοδιοίκηση ολοένα και εξαφανίζεται ως θεσμός κοινωνικής αυτοοργάνωσης (αν είχε απομείνει κάποιο τέτοιο ίχνος), προς χάριν της συγκέντρωσης εξουσιών και της ισόποσης, αν όχι και μεγαλύτερης απομάκρυνσης του λαού ως φορέα πρωτογενούς αυτοδιάθεσης. Δεν έχει σημασία που η φορολογία, η αδιαφάνεια στη διαχείριση των οικονομικών (και των οικονομικών και τοπικών -περίφημων- κοινωνιών), δηλαδή η ρεμούλα, θα αυξηθούν, όπως θα αυξηθεί και η ανεργία. Όλα τούτα και πολλά περισσότερα δεν έχουν καμιά σημασία.

Τα πολλά και πολλαπλά μηνύματα εδόθησαν. Και φυσικά παρελήφθησαν. Αρκεί να δει κανείς το πλήθος και το είδος των αναλύσεων, των δηλώσεων και των... συμπαραδηλώσεων των δηλώσεων και θα καταλάβει. Γι' αυτό, καλημέρα σας' κατά συνείδησιν όμως. Όχι τίποτε άλλο, αλλά έρχεται και το βράδυ όπου θα "πήξουμε" λαϊκιστί στις νίκες (όπως και την περασμένη Κυριακή), στη δικαίωση των αγώνων γενικώς, όπως και των προσωπικών αγώνων πάλι γενικώς και προπαντός θα "πήξουμε" στο αορίστως των ελπίδων τις οποίες θα καταφέρουν επί της κεφαλής μας οι νικήσαντες, όπως επίσης και οι... "ηττήσαντες" (ας μου επιτραπεί ο νεολογισμός), αυτοί δηλαδή που για μια ακόμη φορά οδήγησαν στην οργισμένη λύπη το πιο υγιές -με την έννοια του αμιγώς πολιτικά και ιδεολογικά σκεπτόμενου- τμήμα του ελληνικού λαού.

Καλώς, τέλος και ώς εδώ. Ο χρόνος είναι ολόκληρος δικός μας για να έχουμε δίκιο. Ο χρόνος είναι ολόκληρος δικός μας για να κατηγορήσουμε τους "άλλους". Μόνο ο χρόνος για να ηττηθούμε πολλές φορές ακόμη δεν είναι δικός μας, αλλά και τι μ' αυτό; Δεν φταίμε όλοι εμείς, φταίνε όλοι οι άλλοι.

Γι' αυτό σας λέω: καλημέρα σας. Είναι μια γιορτή της δημοκρατίας σήμερα. Κορυφαία. Εκλογές έχουμε. Όπου συμμετέχεις δεν συμμετέχεις γίνεσαι στατιστικό νούμερο. Γιατί αυτό είναι η δημοκρατία: νούμερα και ποσοστά. Τα οποία ερμηνεύονται, δαιμονοποιούνται ή αναλύονται εξονυχιστικά μόνο κατά την αρνητική τους εκδοχή, λες και η δημοκρατία είναι μια διαρκής προετοιμασία, ώστε να νομιμοποιηθεί η στιγμιαία δημοσκόπηση που ονομάζεται "εκλογές" και να θεωρηθούν νομικώς, ηθικώς, λογικώς και πολιτικώς υγιή όλα τα εκτοπλάσματα και οι τερατογενέσεις που θα ακολουθήσουν. 

Λες -επαναλαμβάνω- και πρόκειται για δημοσκόπηση και μάλιστα τηλεφωνική που περισσότερο προσομοιάζει με έρευνα αγοράς παρά με δημοκρατική διαδικασία, άρα αποτέλεσμα πολύπλοκων συνδυασμών της ατομικής και της συλλογικής συνείδησης, όποιες κι αν είναι αυτές. Κι αυτό παρά τη θέλησή σου. Διότι αν σου τηλεφωνήσουν για πολιτική έρευνα (η έρευνα αγοράς που λέγαμε, αφού η πολιτική πρόθεση, δηλαδή το αποτέλεσμα όλης σου της δράσης, της σκέψης, της περίσκεψης ή της απερισκεψίας κατάντησε να είναι μια έρευνα αγοράς), από τη στιγμή λοιπόν που θα σου τηλεφωνήσουν, θέλεις δεν θέλεις καταγράφεσαι ως ποσοστό, ως αλγόριθμος, ως αναγωγή, ακόμη και αν κλείσεις άνευ σιχτιρίσματος και άνευ γαμοσταυριδίου το τηλέφωνο. Θες δεν θες ανήκεις στη μεγάλη σκοτεινή, ανεξερεύνητη και σεξουαλικώς μαρμαίρουσα απειλητικά, κατηγορία τού: "Δεν ξέρω, δεν απαντώ".

Είσαι πια "αδιευκρίνιστη ψήφος". Οποία τιμή. Κι αρχίζουν οι "καφετζήδες" της επικοινωνίας, τις προσπάθειες. Όταν φυσικά δεν "καταριούνται" περιβαλλοντικώς την πατρίδα τους σύμφωνα με τη μεταφρασμένη εννοιολογικώς σημασία της πατρίδας και του πατριώτη, από τον πρωθυπουργό της Ελλάδας. Ο οποίος, εκτός των άλλων προσόντων του, ομιλεί απταίστως τη μεταφρασμένη από τα αμερικανικά ελληνική γλώσσα. Και μάλιστα όχι μόνο ως προς το γλωσσικό μητρώο, τη γραμματική και το συντακτικό, αλλά και (εύγε και εις ανώτερα) ως προς τη συμπίεση ευνοιών και νοημάτων για να χωρέσουν στα αμερικανικά σημαινόμενα. Ακούς, δείγματος χάριν, από τον Γ.Α. Παπανδρέου τη λέξη "πατριώτης" και αμέσως αντιλαμβάνεσαι την κατάσταση στον Αμερικανικό Νότο που ως γνώστον βγάζει περιφερειάρχη στην Αττική και αντιπεριφερειάρχη στην Κάτω Καληδονία της Πετρομαγούλας. Γι' αυτό ο ελληνικός λαός κατανοεί την αναγκαιότητα του Μνημονίου και της τρόικας. Αμ πώς. Αφού μαζί τα φάγαμε τα ελληνικά.

Γι' αυτό κι εσύ, θέλεις δεν θέλεις, συμμετέχεις στη δημοκρατία που κατάντησε έρευνα αγοράς. Συλλήβδην δε. Δηλαδή κατηγοριοποιείσαι με το έτσι θέλω. Ξέρω και δεν απαντώ, δεν υπάρχει. Άει γαμήσου (με το συμπάθειο) μαλάκα (με το συμπάθειο) στο τηλέφωνο, δεν υπάρχει. Κι από 'κεί κι ύστερα αρχίζουν οι κοινωνιολογίες, οι ψυχαναλύσεις, τα "η επιστήμη σηκώνει τα χέρια ψηλά, τώρα μόνον ο Θεός" και τα λοιπά εργαλεία μελέτης της αγοραίας αγοράς Δημοκρατίας. Εξ ου και ο εκνευρισμός του Χρηματιστηρίου. Ποια είναι η τιμή μονάδας της Δημοκρατίας σήμερα; Πού θα κλείσει το βράδυ των εκλογών; Πού θα πάνε τα επιτόκια δανεισμού από τους πωλητές Δημοκρατίας και από τους επενδυτές της χρηματοβόρας αφασίας; Ώς πού φτάνει η δανειοδοτική δυνατότητα των αγοραστών Δημοκρατίας και, πάνω απ' όλα, ποια είναι η χρεωπιστωτική τους ικανότητα στην υποταγή; Μέγας κίνδυνος η αδιευκρίνιστη ψήφος. Μέγας κίνδυνος η αποχή. Δεν ξέρεις τι σου ξημερώνει μέσα σ' αυτή την αγορά. Ενώ όσοι αγοράζουν το προϊόν ΠΑΣΟΚ, Ν.Δ., ΚΚΕ, ΣΥΡΙΖΑ, ΛΑΟΣ, ΑΝΤΑΡΣΥΑ και λοιποί είναι μια σταθερά. Συλλήβδην είναι κι αυτό, αλλά τουλάχιστον ξέρεις τους πελάτες. 

Γι' αυτό σας λέω: Καλημέρα σας.