Από την ΕΑΔΕ στο Μουσολίνι

του Κλέαρχου Τσαουσίδη

από την Αυγή 

Διαβάζω πάντα με προσοχή τις δηλώσεις ή τα γραφτά του Λεωνίδα Κύρκου. Του Λεωνίδα της παρανομίας, του ΚΚΕ εσ. και της ΕΑΡ, του συνασπισμένου με τον Φλωράκη και στη συνέχεια (μαζί του) συνεργάτη του Μητσοτάκη στην εξουσία.

Πολλά αυτά που του χρωστώ. Και δεν μου χρωστάει τίποτα. Και στα λάθη και στα σωστά υποτίθεται ότι με το μυαλό πορευόμασταν.

Διάβασα λοιπόν και τη συνέντευξη του στο "Βήμα της Κυριακής" και τον αφορισμό του για τα κινήματα ανυπακοής, τον συσχετισμό με τον Μουσολίνι και την εν γένει απαρέσκειά του για τον Συνασπισμό.

Αναρωτιέμαι: τι ήταν η αποχή, η ανταρσία στο επίσημο κράτος (εμφύλιο τον είπανε), το 15% και το 1-1-4, τα Ιουλιανά, η αντίσταση στη χούντα;

Ξέρω την απάντηση. Άλλο η απελευθέρωση, άλλο η κυβέρνηση Καραμανλή (δεν ήταν εκλεγμένη;), άλλο η χούντα, άλλο τώρα.

Μόνο που ένα - ένα όλα λάθη τα βγάζουμε: λάθος η αποχή, λάθος ο εμφύλιος, λάθος τα Ιουλιανά (έφεραν τη χούντα, λένε). Λάθος το Πολυτεχνείο για το ΚΚΕ και πάει λέγοντας.

Τώρα που ένας υπουργός αποφασίζει ερήμην της Βουλής, τώρα που η παρέα καταληστεύει τον λαό και κάνει εκ νέου ανακατανομή του εισοδήματος (υπέρ των εργαζομένων;), βλέπει πουθενά λάθος ο Λεωνίδας; Τώρα που οι νέοι ζουν το σβήσιμο κάθε ονείρου, με μόνη διέξοδο την πρόσδεση στο κομματικό άρμα του ΠΑΣΟΚ και τον ηθικό εξανδραποδισμό τους, μας προτείνει να συνεργαστούμε.

Ας είναι. Απλώς αναρωτιέμαι: ο Μουσολίνι ήταν σοσιαλιστής προτού μας προκύψει φασίστας ή κάνω λάθος;

Και σας ευχαριστώ, κύριε Κύρκο, που τώρα, στα 64, έμαθα ότι είμαι κι εγώ εκκολαπτόμενος φασίστας. Διότι αυτό εννοείτε. Μένω υπόχρεος.