Ξεσαλωμένος Προβόπουλος

(πηγή)

από Κόντρα

Ο Προβόπουλος δεν είναι κάποιος τεχνοκράτης υπεράνω πολιτικής. Καραμπινάτος δεξιός, υπήρξε ο συνσυγγραφέας, μαζί με το Σουφλιά, του προγράμματος της ΝΔ. Γι’ αυτό και η επιστροφή του στην ενεργό πολιτική δεν είναι άνευ σημασίας. Ούτε γίνεται με δική του πρωτοβουλία.

Αναφερόμαστε στην τελευταία έκθεσή του για τη Νομισματική Πολιτική, η οποία μετατράπηκε σε κυβερνητικό πρόγραμμα, με υποδείξεις για πρακτικά μέτρα πολιτικής αρμοδιότητας του υπουργείου Οικονομικών και άλλων υπουργείων και όχι του διοικητή της κεντρικής τράπεζας. Ο Προβόπουλος διεκδικεί ρόλο συνδιαμορφωτή της κυβερνητικής πολιτικής κι αυτό το κάνει επειδή έχει πλάτες. Τις πλάτες της ΕΚΤ; Τις πλάτες ντόπιων κεφαλαιοκρατικών κύκλων; Το βέβαιο είναι πως με την ωμή αυτή παρέμβασή του προκάλεσε δυσαρέσκεια στην κυβέρνηση, η οποία αγωνίζεται να πείσει προεκλογικά, ότι τα αντιλαϊκά μέτρα τέλειωσαν. Ο Προβόπουλος υποδεικνύει το ακριβώς αντίθετο και υπενθυμίζει στον ελληνικό λαό τι τον περιμένει.

Όταν κοτζάμ διοικητής της ΤτΕ ασχολείται με τις δαπάνες των ΚΑΠΗ και προτείνει την κατάργησή τους, με τις δαπάνες μεταφοράς των μαθητών στις απομακρυσμένες περιοχές, των οποίων προτείνει την «επανεξέταση», με τις λειτουργικές δαπάνες των ΤΕΙ και με τα κρατικά κανάλια (τα οποία σε όλο τον κόσμο, ακόμη και στις ΗΠΑ, είναι επιχορηγούμενα), ο καθένας καταλαβαίνει πως τα πράγματα από εδώ και πέρα κάθε άλλο παρά καλύτερα θα είναι. Κι αυτό δεν το θέλει με τίποτα η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ.

Η κυβερνητική ενόχληση εκφράστηκε από πρόθυμες γραφίδες, οι οποίες δεν δυσκολεύτηκαν να ανακαλύψουν ράμματα για τη γούνα του Προβόπουλου, όπως τη διαβεβαίωση που έδινε στη Βουλή το φθινόπωρο του 2008, ότι με το πακέτο των 28 δισ. προς τις τράπεζες θα εξασφαλιζόταν πιστωτική επέκταση 10%, ότι στις αρχές του 2009 επέτρεψε σε μεγάλη τράπεζα να χρησιμοποιήσει ως τίτλο δανεισμού χρεόγραφο του γνωστού «αμαρτωλού» swap της Goldman Sachs, ότι καθ’ όλο το 2009 επέτρεπε στις ελληνικές τράπεζες να καλύπτουν με «τοξικές» τιτλοποιήσεις την κρίση ρευστότητάς τους, αντί να πάρουν τα 15 δισ. των κρατικών εγγυήσεων, όπως έγινε αργότερα, ότι το 2009 απέφυγε να δημοσιοποιήσει την πραγματική κατάσταση της ελληνικής οικονομίας. «Ολως τυχαίως», όλ’ αυτά αφορούν την περίοδο της κυβέρνησης Καραμανλή, ενώ προφανώς επί ΠΑΣΟΚ όλα έφτιαξαν.

Εμείς, πάντως, μάλλον ευχαριστίες πρέπει να στείλουμε στον Προβόπουλο. Με την έκθεσή του επιβεβαίωσε ότι τα αντεργατικά μέτρα δεν είναι προσωρινά αλλά μόνιμα (αναφέρει για παράδειγμα: «η ουσιαστική συγκράτηση των πρωτογενών δαπανών σε μόνιμη βάση προϋποθέτει τον περιορισμό των δαπανών προσωπικού»), ενώ για να βγουν τα νούμερα του Μνημόνιου πρέπει να εξαφανιστεί κάθε ιδέα κοινωνικής δαπάνης. Αλήθεια, γιατί η κυβέρνηση δεν δοκίμασε να διαψεύσει τον Προβόπουλο;