Κρίμα στον Δημαρά μας, κρίμα

(πηγή)

του Θανάση Καρτερού

από την Αυγή

Είναι να τον λυπάσαι εδώ που τα λέμε τον κακομοίρη τον Δημαρά με όσα τραβάει τελευταία. Τον έβγαλε το κόμμα του όχι μόνο υπονομευτή της λαϊκής ενότητας υπέρ του μνημονίου, αλλά και πράκτορα της δεξιάς και συνεχιστή του βρώμικου 89. Και ο λαγός του Παπανδρέου Καρατζαφέρης συνόψισε το βαθύ πολιτικό νόημα των επιθέσεων εναντίον του: Τι Σαμαράς, τι Δημαράς! Για να διευκρινίσει έτσι τη θλιμμένη δήλωση του Καρχιμάκη ότι όλοι καταλαβαίνουμε πού το πάει ο Δημαράς με τις κρυφές του συναντήσεις, και κρίμα στον Δημαρά μας, κρίμα.

Διακινδυνεύουν σοβαρά κάτι όμως όλοι αυτοί, και ο Παπανδρέου, και ο Καρχιμάκης, και ο Καρατζαφέρης και η κυβερνητική προπαγάνδα των εκβιασμών και όλα τα ντιβιντόπαιδα της πιάτσας. Με όσα του καταλογίζουν, με τη λάσπη που κατά δήλωσή του ρίχνουν εναντίον του, τον κάνουν να θρηνεί πιο δυνατά και πιο πειστικά. Και ο θρήνος είναι το πιο δυνατό πολιτικό όπλο του Δημαρά. Θρήνος για το μνημόνιο, θρήνος για το εσωκομματικό καθεστώς του ΠΑΣΟΚ και θρήνος κυρίως για τα χαμένα οράματα του Ανδρέα, που έγιναν μνημονικά προγράμματα του Γιώργου.

Από την άποψη αυτή θα έχει ενδιαφέρον να διαπιστώσουμε πώς θα αντιδράσει το θρηνώδες τμήμα των ψηφοφόρων του ΠΑΣΟΚ. Υπάρχουν ακόμα τα αντανακλαστικά που οδήγησαν κάποτε στο μίσος και στην καταδίκη των Κυρκο-Φλωράκηδων με κύριο επιχείρημα τα ντολμαδάκια της Μαρίκας Μητσοτάκη; Ή εκφράζει καλύτερα το τμήμα αυτό των ψηφοφόρων του ΠΑΣΟΚ και πάλι η Αυριανή που υποστηρίζει ασμένως Δημαρά; Θα επικρατήσει ο θρήνος για το μνημόνιο και τις παρασπονδίες του Γιώργου, που με γνήσια δάκρυα εκτελεί δημοσίως ο Δημαράς, ή θα επανέλθει το σύνδρομο του 89 και θα τον φάει το μαύρο σκοτάδι, όσο κι αν δεν έφαγε ντολμαδάκια στη Μουρούζη;

Με όλα αυτά το πολιτικό σκηνικό όπως καταλαβαίνετε κερδίζει κάτι από τη χαμένη του αξιοπιστία. Η επιμονή στα ντολμαδάκια δείχνει μια εμμονή στις αξίες του ΠΑΣΟΚ. Η συνάντηση Σαμαρά-Δημαρά, όπως και η στήριξη του Γιώργου στον Τατούλη, και κάτι υβριδικά κόλπα στα ψηφοδέλτια δείχνουν την εμμονή όλων στη διαφάνεια. Και ο κυρίαρχος λαός της κλάψας, είτε δεν ξεχνά τι σημαίνει δεξιά, είτε ψηφίζει Δημαρά, αποκαθίσταται στη θέση του ως κορώνα στο κεφάλι του μεταρρυθμιστή Παπανδρέου…