Σκιά του εαυτού της η ΓΣΕΕ

από Antista/Chef

από την Αυγή

Συμφώνησε ή δεν συμφώνησε ο πρόεδρος της ΓΣΕΕ στις διαπραγματεύσεις με τους εργοδότες για τις επικείμενες ρυθμίσεις εις βάρος της εργασίας; Είναι λογικό οι εργοδότες να εμφανίζουν τον πρόεδρο της ΓΣΕΕ ότι ήταν τουλάχιστον κοντά στο να συμφωνήσει. Είναι δύσκολο όμως να δεχτούμε το τεκμήριο ειλικρίνειας για τον κ. Παναγόπουλο όταν αποκαλύπτεται ότι μετείχε σε παρασκηνιακές διαπραγματεύσεις, ερήμην των οργάνων της ΓΣΕΕ. Αν δεν είχε κάτι να κρύψει, ή έστω να "περιφρουρήσει", τότε γιατί δεν ενημέρωσε εξ αρχής και κατά τη διάρκεια των συνομιλιών;

Από την αρχή της οικονομικής κρίσης, δημοσκοπήσεις εμφανίζουν τα συνδικάτα να χάνουν σε αξιοπιστία. Η εμπειρία άλλωστε επιβεβαιώνει ότι χάνουν και σε ικανότητα κινητοποίησης των εργαζομένων. Πολλές είναι οι αιτίες, κυριότερη όμως η εικόνα των συνδικάτων να λειτουργούν επί τόσα χρόνια ως ιμάντες κομματικής - πελατειακής διαπραγμάτευσης, αλλά και αναπαραγωγής του κατακερματισμού των εργαζομένων. Τώρα που ήρθε η ώρα της αλήθειας, τώρα που ο κυβερνητικός συνδικαλισμός δεν μπορεί να διασφαλίσει όχι προνόμια, αλλά ούτε στοιχειώδη δικαιώματα, η ΓΣΕΕ, με τον υπάρχοντα συσχετισμό, αποδεικνύεται ανίκανη να παρέμβει.

Πώς να πείσει ο κ. Παναγόπουλος, όταν προεκλογικά, τον Οκτώβριο, είχε προαναγγείλει μορατόριουμ κινητοποιήσεων μέχρι τα Χριστούγεννα; Πώς να τον πιστέψουμε, όταν στην αιχμή της ψήφισης του Μνημονίου περιορίστηκε σε δύο συμβατικές 24ωρες απεργίες; Δεν ακολούθησε την ΑΔΕΔΥ, δημιουργώντας την εντύπωση ότι το Μνημόνιο αφορά τον δημόσιο και όχι τον ιδιωτικό τομέα. Τώρα που η λαίλαπα σαρώνει τα δικαιώματα των λιγότερο προστατευμένων εργαζομένων του ιδιωτικού τομέα, η ηγεσία της ΓΣΕΕ αποκαλύπτεται διπλά αφερέγγυα.


Διέξοδος είναι η ενωτική, αυτόνομη και δημοκρατική ανασυγκρότηση των συνδικάτων. Στο συνέδριό της αυτές τις μέρες η ΑΔΕΔΥ δείχνει να κατανοεί ότι το πλήθος των συμβασιούχων οδηγεί στο τέλος το καθεστώς της μονιμότητας και διαφοροποιείται το σώμα των εργαζομένων στο Δημόσιο. Η ευελιξία, η καλυμμένη μισθωτή εργασία στην αυτοαπασχόληση είναι ήδη πραγματικότητα στον ιδιωτικό τομέα, την οποία ζουν εκατοντάδες χιλιάδες επισφαλώς εργαζόμενοι, ιδιαίτερα νέοι. Αν η ΓΣΕΕ δεν εντάξει αυτές τις κατηγορίες στον ορίζοντά της και δεν εκπροσωπήσει τους ανέργους, σύντομα θα μετατραπεί σε σκιά του ήδη προβληματικού εαυτού της.

Τα ερωτήματα, λοιπόν, με αφορμή τη "μυστική διπλωματία" του προέδρου της ΓΣΕΕ αφορούν την ύπαρξη και το μέλλον του συνδικαλιστικού κινήματος.