 |
| (πηγή) |
από την Κυριακάτικη Ελευθεροτυπία
Όπως είχα γράψει παλιότερα σε τούτη τη στήλη, τα αντιλαϊκά μέτρα της κυβέρνησης ήταν βέβαιο ότι θα συνοδεύονταν από ένταση του αυταρχισμού.
Κάθε φορά που τα μέσα του δόλου που χρησιμοποιεί το αστικό κράτος για να κατευνάσει τη λαϊκή δυσαρέσκεια αποδεικνύονται ανεπαρκή, αυτό προσφεύγει άμεσα στην ανοιχτή βία.
Αυτή τη φορά επειδή αυτό που διακυβεύεται είναι η υποδούλωση του λαού μας, κάτι που προφανώς δεν μπορεί να συμβεί δίχως σοβαρές αντιδράσεις, το κράτος επέλεξε να προχωρήσει ακόμη ένα βήμα προς την κατεύθυνση του αυταρχισμού.
Αφαιρώντας το προσωπείο της δημοκρατικοφάνειας πλήττει άμεσα τις αστικές δημοκρατικές ελευθερίες, οδηγούμενο στη φασιστικοποίηση.
Έτσι απ' αφορμή τις εκδηλώσεις μνήμης για την επέτειο της στυγνής δολοφονίας του Αλέξανδρου Γρηγορόπουλου και την επίσκεψη και παρουσία στο ελληνικό Κοινοβούλιο του σύγχρονου Πιουριφόι, του διευθύνοντα συμβούλου του ΔΝΤ Στρος Καν, γενικεύτηκε και εφαρμόστηκε πια ξεδιάντροπα μια τακτική που ξεκίνησε στα μουλωχτά εδώ και καιρό και πλήττει το δικαίωμα του συνέρχεσθαι, δηλαδή καταργεί στην πράξη το άρθρο 11 του Συντάγματος.
Περί τίνος πρόκειται; Εδώ και κάμποσους μήνες σε μια μεγάλη πορεία και πριν αυτή ξεκινήσει, βρισκόμουν επί της Πατησίων. Δίχως να έχει συμβεί το παραμικρό, στα καλά καθούμενα, μια διμοιρία ΜΑΤ κατεβαίνει από τη Χαλκοκονδύλη και μόλις φθάνει στην Πατησίων αρχίζει να ρίχνει χημικά -εκείνα που κατά δήλωση του αξιότιμου κύριου Χρυσοχοΐδη επρόκειτο να καταργηθούν- και φωτοβολίδες κρότου λάμψης (έχω ακόμη στο κινητό μου τις φωτογραφίες). Ο στόχος ξεκάθαρος, η διάλυση της νόμιμης κατά τ' άλλα συγκέντρωσης και πορείας.
Απ' ό,τι έμαθα από άλλους φίλους και συντρόφους, το ίδιο περιστατικό επαναλήφθηκε σε διάφορα σημεία της πορείας.
Τη βδομάδα που μας πέρασε και εν όψει των συγκεντρώσεων και πορειών της 15ης του Δεκέμβρη, το μέγεθος και ο παλμός των οποίων θα είναι καθοριστικά για το μέλλον του κινήματος, κάτι που η κυβέρνηση γνωρίζει πολύ καλά, αυτή αποφάσισε όχι μόνον να γενικεύσει την παραπάνω μέθοδο αλλά και να άρει στην πράξη το δικαίωμα του συνέρχεσθαι. Ετσι παίρνοντας μέτρα εκτάκτου ανάγκης που θυμίζουν χούντα, αποκλείει από τη Δευτέρα το πρωί στις 10 μέχρι την Τρίτη στις 7 το κέντρο της Αθήνας, και χτυπά τις νόμιμες συγκεντρώσεις πριν καν αυτές ξεκινήσουν, επιδιώκοντας να τις διαλύσει. Στο πλαίσιο αυτής της τακτικής τα σώματα «προστασίας του πολίτη» βρίσκονται πια στο χώρο της συγκέντρωσης πριν από τους διαδηλωτές για να τους υποδεχτούν και να τους κυνηγήσουν μόλις αρχίσουν να συγκεντρώνονται.
Και βεβαίως όλα παραμένουν άγνωστα στην ευρύτερη κοινή γνώμη μια και τα αποκρύβουν τα ΜΜΕ.
Η αστική δημοκρατία σε όλο της το μεγαλείο, αρνείται τον εαυτό της διότι αυτό επιβάλλουν τα συμφέροντα που είναι ταγμένη να υπερασπίζεται. Όπως αποδείχθηκε και από το γεγονός ότι οικονομικές και κοινωνικές κατακτήσεις των εργαζομένων πάρθηκαν πίσω εν μια νυκτί, τόσο αυτές οι κατακτήσεις όσο και τα αστικά δικαιώματα και ελευθερίες είναι προσωρινά και πάντοτε θα κρέμεται από πάνω τους η δαμόκλειος σπάθη της ανάκλησής τους.
Και όσο περνάει ο καιρός τόσο θα αποδεικνύεται ότι οι πραγματικοί υπερασπιστές και αυτών των δικαιωμάτων είναι εκείνοι που αγωνίζονται για την υπέρβαση της αστικής δημοκρατίας, την υπέρβαση της αστικής εξουσίας, και τούτο διότι όσο θα βαθαίνει η δομική οικονομική της κρίση τόσο αυτή θα αυταρχικοποιείται.
Άλλο όχι δευτερεύον στοιχείο αυτής της αυταρχικοποίησης-φασιστικοποίησης είναι η αδιαφάνεια της δημόσιας διοίκησης, που εκδηλώνεται με ακραίο τρόπο με τη μετατροπή σε κρατικούς κουκουλοφόρους των «οργάνων προστασίας του πολίτη». Αυτά τα τελευταία, η αλήθεια είναι ακολουθώντας τους προγόνους τους της Κατοχής, εμφανίζονται πια όχι μόνον με κρυμμένα τα διακριτικά τους, όχι μόνον με κουκούλες σαν προβοκάτορες -κάτι σύνηθες στις διαδηλώσεις- αλλά πια ως επίσημοι κουκουλοφόροι, φρουροί των κατηγορουμένων για τρομοκρατία. Με αυτήν την τακτική τα «όργανα» όχι μόνον κρύβουν το φόβο τους, όχι μόνον νομίζουν ότι προκαλούν φόβο, αλλά μπορούν να αυθαιρετούν ανεξέλεγκτα και ατιμώρητα.
Η μόνη απάντηση σε αυτήν την κλιμακούμενη ένταση του αυταρχισμού, είναι η αποκάλυψή του και η ανάπτυξη και των αγώνων για την υπεράσπιση των δικαιωμάτων και ελευθεριών, αγώνων που πρέπει να είναι ενταγμένοι στον αγώνα για την ανατροπή του συστήματος που τα παραβιάζει.
grousis@ath.forthnet.gr
- Ο Γιώργος Ρούσσης είναι καθηγητής του Παντείου Πανεπιστημίου
Όπως είχα γράψει παλιότερα σε τούτη τη στήλη, τα αντιλαϊκά μέτρα της κυβέρνησης ήταν βέβαιο ότι θα συνοδεύονταν από ένταση του αυταρχισμού.
Κάθε φορά που τα μέσα του δόλου που χρησιμοποιεί το αστικό κράτος για να κατευνάσει τη λαϊκή δυσαρέσκεια αποδεικνύονται ανεπαρκή, αυτό προσφεύγει άμεσα στην ανοιχτή βία.
Αυτή τη φορά επειδή αυτό που διακυβεύεται είναι η υποδούλωση του λαού μας, κάτι που προφανώς δεν μπορεί να συμβεί δίχως σοβαρές αντιδράσεις, το κράτος επέλεξε να προχωρήσει ακόμη ένα βήμα προς την κατεύθυνση του αυταρχισμού.
Αφαιρώντας το προσωπείο της δημοκρατικοφάνειας πλήττει άμεσα τις αστικές δημοκρατικές ελευθερίες, οδηγούμενο στη φασιστικοποίηση.
Έτσι απ' αφορμή τις εκδηλώσεις μνήμης για την επέτειο της στυγνής δολοφονίας του Αλέξανδρου Γρηγορόπουλου και την επίσκεψη και παρουσία στο ελληνικό Κοινοβούλιο του σύγχρονου Πιουριφόι, του διευθύνοντα συμβούλου του ΔΝΤ Στρος Καν, γενικεύτηκε και εφαρμόστηκε πια ξεδιάντροπα μια τακτική που ξεκίνησε στα μουλωχτά εδώ και καιρό και πλήττει το δικαίωμα του συνέρχεσθαι, δηλαδή καταργεί στην πράξη το άρθρο 11 του Συντάγματος.
Περί τίνος πρόκειται; Εδώ και κάμποσους μήνες σε μια μεγάλη πορεία και πριν αυτή ξεκινήσει, βρισκόμουν επί της Πατησίων. Δίχως να έχει συμβεί το παραμικρό, στα καλά καθούμενα, μια διμοιρία ΜΑΤ κατεβαίνει από τη Χαλκοκονδύλη και μόλις φθάνει στην Πατησίων αρχίζει να ρίχνει χημικά -εκείνα που κατά δήλωση του αξιότιμου κύριου Χρυσοχοΐδη επρόκειτο να καταργηθούν- και φωτοβολίδες κρότου λάμψης (έχω ακόμη στο κινητό μου τις φωτογραφίες). Ο στόχος ξεκάθαρος, η διάλυση της νόμιμης κατά τ' άλλα συγκέντρωσης και πορείας.
Απ' ό,τι έμαθα από άλλους φίλους και συντρόφους, το ίδιο περιστατικό επαναλήφθηκε σε διάφορα σημεία της πορείας.
Τη βδομάδα που μας πέρασε και εν όψει των συγκεντρώσεων και πορειών της 15ης του Δεκέμβρη, το μέγεθος και ο παλμός των οποίων θα είναι καθοριστικά για το μέλλον του κινήματος, κάτι που η κυβέρνηση γνωρίζει πολύ καλά, αυτή αποφάσισε όχι μόνον να γενικεύσει την παραπάνω μέθοδο αλλά και να άρει στην πράξη το δικαίωμα του συνέρχεσθαι. Ετσι παίρνοντας μέτρα εκτάκτου ανάγκης που θυμίζουν χούντα, αποκλείει από τη Δευτέρα το πρωί στις 10 μέχρι την Τρίτη στις 7 το κέντρο της Αθήνας, και χτυπά τις νόμιμες συγκεντρώσεις πριν καν αυτές ξεκινήσουν, επιδιώκοντας να τις διαλύσει. Στο πλαίσιο αυτής της τακτικής τα σώματα «προστασίας του πολίτη» βρίσκονται πια στο χώρο της συγκέντρωσης πριν από τους διαδηλωτές για να τους υποδεχτούν και να τους κυνηγήσουν μόλις αρχίσουν να συγκεντρώνονται.
Και βεβαίως όλα παραμένουν άγνωστα στην ευρύτερη κοινή γνώμη μια και τα αποκρύβουν τα ΜΜΕ.
Η αστική δημοκρατία σε όλο της το μεγαλείο, αρνείται τον εαυτό της διότι αυτό επιβάλλουν τα συμφέροντα που είναι ταγμένη να υπερασπίζεται. Όπως αποδείχθηκε και από το γεγονός ότι οικονομικές και κοινωνικές κατακτήσεις των εργαζομένων πάρθηκαν πίσω εν μια νυκτί, τόσο αυτές οι κατακτήσεις όσο και τα αστικά δικαιώματα και ελευθερίες είναι προσωρινά και πάντοτε θα κρέμεται από πάνω τους η δαμόκλειος σπάθη της ανάκλησής τους.
Και όσο περνάει ο καιρός τόσο θα αποδεικνύεται ότι οι πραγματικοί υπερασπιστές και αυτών των δικαιωμάτων είναι εκείνοι που αγωνίζονται για την υπέρβαση της αστικής δημοκρατίας, την υπέρβαση της αστικής εξουσίας, και τούτο διότι όσο θα βαθαίνει η δομική οικονομική της κρίση τόσο αυτή θα αυταρχικοποιείται.
Άλλο όχι δευτερεύον στοιχείο αυτής της αυταρχικοποίησης-φασιστικοποίησης είναι η αδιαφάνεια της δημόσιας διοίκησης, που εκδηλώνεται με ακραίο τρόπο με τη μετατροπή σε κρατικούς κουκουλοφόρους των «οργάνων προστασίας του πολίτη». Αυτά τα τελευταία, η αλήθεια είναι ακολουθώντας τους προγόνους τους της Κατοχής, εμφανίζονται πια όχι μόνον με κρυμμένα τα διακριτικά τους, όχι μόνον με κουκούλες σαν προβοκάτορες -κάτι σύνηθες στις διαδηλώσεις- αλλά πια ως επίσημοι κουκουλοφόροι, φρουροί των κατηγορουμένων για τρομοκρατία. Με αυτήν την τακτική τα «όργανα» όχι μόνον κρύβουν το φόβο τους, όχι μόνον νομίζουν ότι προκαλούν φόβο, αλλά μπορούν να αυθαιρετούν ανεξέλεγκτα και ατιμώρητα.
Η μόνη απάντηση σε αυτήν την κλιμακούμενη ένταση του αυταρχισμού, είναι η αποκάλυψή του και η ανάπτυξη και των αγώνων για την υπεράσπιση των δικαιωμάτων και ελευθεριών, αγώνων που πρέπει να είναι ενταγμένοι στον αγώνα για την ανατροπή του συστήματος που τα παραβιάζει.
grousis@ath.forthnet.gr
- Ο Γιώργος Ρούσσης είναι καθηγητής του Παντείου Πανεπιστημίου
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου