της Όλγας Λαφαζάνη
από REDNotebook
Η κυβέρνηση προτείνει στους 300 μετανάστες απεργούς πείνας να σταματήσουν την απεργία πείνας και να ενταχτούν σε καθεστώς «υπό ανοχή». Μα σε αυτό το καθεστώς δεν ζουν τόσα χρόνια; Όχι σε ένα θεσμοθετημένο, αλλά σε ένα άτυπο καθεστώς ανοχής: δεν είναι ευπρόσδεκτοι, αλλά ανεκτοί. Ενάντια σε αυτό ακριβώς το καθεστώς που τώρα η κυβέρνηση προτείνει σαν λύση παλεύουν οι 300 μετανάστες εργάτες, για τον εαυτό τους και για όλους τους μετανάστες/ριες που ζουν και δουλεύουν σε αυτή τη χώρα. Αν άλλωστε συνέχιζαν να ζουν και να δουλεύουν, όπως έκαναν τόσα χρόνια στις πόλεις τους, θα είχαν και την κοινωνική ανοχή αλλά και την ανοχή της Πολιτείας, με μια σχετικά μικρή πιθανότητα σύλληψης και απέλασης.
Σύμφωνα λοιπόν με την πρόταση της κυβέρνησης, θα εκδοθεί σε βάρος τους μια απόφαση απέλασης, μια απόφαση που θεωρητικά δεν θα εκτελείται, ενώ η «ανοχή» της κυβέρνησης θα ανανεώνεται κάθε εξάμηνο, μέχρι ένα χρόνο. Και μετά βλέπουμε. Είναι μια πρόταση που, όχι απλά επιβεβαιώνει, αλλά θεσμοθετεί τον αποκλεισμό τους, θεσμοθετεί την μέχρι στιγμής τυχαία μη - απελασιμότητά τους: δεν θα γίνεται να τους απελάσουν μετά από μια τυχαία εξακρίβωση στοιχείων στο δρόμο, αλλά θα πρέπει οι ίδιοι να πηγαίνουν κάθε έξι μήνες στις αρχές για να επιβεβαιώνουν ότι δεν θα απελαθούν, για να ζουν άλλο ένα εξάμηνο με την «ανοχή» της κυβέρνησης. Αυτό που κάνει τόσο σημαντική, εντέλει, την πιθανότητα της απέλασης είναι ότι κάποιοι απελαύνονται έτσι ώστε οι περισσότεροι να παραμείνουν μη-απελάσιμοι, σαν εργάτες των οποίων το ιδιαίτερο μεταναστευτικό καθεστώς παραμένει προσωρινό και «παράνομο» στο διηνεκές. Σε αυτό το καθεστώς, η άδεια εργασίας τους θα εκδίδεται υπό όρους και δεν θα έχουν καθόλου δυνατότητα να ταξιδέψουν, ζητήματα τα οποία είναι πολύ σημαντικά για την αξιοπρεπή διαβίωσή τους στην Ελλάδα.
Οι μετανάστες εργάτες απεργοί πείνας αποφάσισαν στη συνέλευσή τους στις 4 Μάρτη, μετά τη συνάντησή τους με τους αρμόδιους υπουργούς, να μην δεχτούν το καθεστώς «ανοχής». Οι μετανάστες αποφάσισαν ότι δεν θα ανεχτούν τον εμπαιγμό της κυβέρνησης, που επιμένει να μην ικανοποιεί το απόλυτα λογικό και δίκαιο αίτημά τους για άδεια παραμονής, για μια αξιοπρεπή ζωή. Όπως αποφάσισαν και από την αρχή αυτού του δύσκολου και σκληρού αγώνα πως δεν θα ανεχτούν άλλο τις συνθήκες παρανομίας και έλλειψης δικαιωμάτων, στις οποίες είναι καταδικασμένοι να ζουν εδώ και χρόνια. Πρέπει όμως και οι γηγενείς μαζί με τους μετανάστες/ριες να αποφασίσουμε πόσο ακόμα θα ανεχτούμε αυτή την κυβέρνηση. Γιατί υπό καθεστώς ανοχής βρίσκεται. Λοιπόν, πόσο ακόμα;
Σύμφωνα λοιπόν με την πρόταση της κυβέρνησης, θα εκδοθεί σε βάρος τους μια απόφαση απέλασης, μια απόφαση που θεωρητικά δεν θα εκτελείται, ενώ η «ανοχή» της κυβέρνησης θα ανανεώνεται κάθε εξάμηνο, μέχρι ένα χρόνο. Και μετά βλέπουμε. Είναι μια πρόταση που, όχι απλά επιβεβαιώνει, αλλά θεσμοθετεί τον αποκλεισμό τους, θεσμοθετεί την μέχρι στιγμής τυχαία μη - απελασιμότητά τους: δεν θα γίνεται να τους απελάσουν μετά από μια τυχαία εξακρίβωση στοιχείων στο δρόμο, αλλά θα πρέπει οι ίδιοι να πηγαίνουν κάθε έξι μήνες στις αρχές για να επιβεβαιώνουν ότι δεν θα απελαθούν, για να ζουν άλλο ένα εξάμηνο με την «ανοχή» της κυβέρνησης. Αυτό που κάνει τόσο σημαντική, εντέλει, την πιθανότητα της απέλασης είναι ότι κάποιοι απελαύνονται έτσι ώστε οι περισσότεροι να παραμείνουν μη-απελάσιμοι, σαν εργάτες των οποίων το ιδιαίτερο μεταναστευτικό καθεστώς παραμένει προσωρινό και «παράνομο» στο διηνεκές. Σε αυτό το καθεστώς, η άδεια εργασίας τους θα εκδίδεται υπό όρους και δεν θα έχουν καθόλου δυνατότητα να ταξιδέψουν, ζητήματα τα οποία είναι πολύ σημαντικά για την αξιοπρεπή διαβίωσή τους στην Ελλάδα.
Οι μετανάστες εργάτες απεργοί πείνας αποφάσισαν στη συνέλευσή τους στις 4 Μάρτη, μετά τη συνάντησή τους με τους αρμόδιους υπουργούς, να μην δεχτούν το καθεστώς «ανοχής». Οι μετανάστες αποφάσισαν ότι δεν θα ανεχτούν τον εμπαιγμό της κυβέρνησης, που επιμένει να μην ικανοποιεί το απόλυτα λογικό και δίκαιο αίτημά τους για άδεια παραμονής, για μια αξιοπρεπή ζωή. Όπως αποφάσισαν και από την αρχή αυτού του δύσκολου και σκληρού αγώνα πως δεν θα ανεχτούν άλλο τις συνθήκες παρανομίας και έλλειψης δικαιωμάτων, στις οποίες είναι καταδικασμένοι να ζουν εδώ και χρόνια. Πρέπει όμως και οι γηγενείς μαζί με τους μετανάστες/ριες να αποφασίσουμε πόσο ακόμα θα ανεχτούμε αυτή την κυβέρνηση. Γιατί υπό καθεστώς ανοχής βρίσκεται. Λοιπόν, πόσο ακόμα;
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου