Γερμανογαλλικό πραξικόπημα

(πηγή)

του Ρούσσου Βρανά

από Τα Νέα

Η έδρα της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας απέχει μόλις τέσσερα χιλιόμετρα από την έδρα της Μπούντεσμπανκ. Τυχαίο; Καθόλου. Ένας ακόμη συμβολισμός για το ποιος κάνει πραγματικά κουμάντο στην Ευρωπαϊκή Ένωση: η Γερμανία, με το γαλλικό δεκανίκι της.

Η καλλιέργεια προσδοκιών για μια χαλαρότερη στάση της Γερμανίας έναντι των χρεωμένων περιφερειακών χωρών μπορεί να αποδειχτεί εξωπραγματική, έγραφε στις αρχές του περασμένου μήνα ο Γκάρετ Φιτζέραλντ στους «Τάιμς της Ιρλανδίας» (αναφερόμενος στις προεκλογικές υποσχέσεις των δύο κομμάτων που σήμερα κυβερνούν την Ιρλανδία). Και εφιστούσε την προσοχή σε μία πλευρά της γαλλογερμανικής πρωτοβουλίας για τη μεταρρύθμιση του ευρώ, η οποία έλαβε ελάχιστη δημοσιότητα: η Γερμανία και η Γαλλία επέλεξαν μια διακυβερνητική διαδικασία που βρίσκεται έξω από τη φυσιολογική διαδικασία λήψης των ευρωπαϊκών αποφάσεων.  

Ο κοινοτικός τρόπος λήψης αποφάσεων εμποδίζει τα κράτη-μέλη, ανεξάρτητα από το μέγεθός τους και την ισχύ τους, να προωθούν τα δικά τους συμφέροντα προτείνοντας νέους κανόνες. μόνο η Ευρωπαϊκή Επιτροπή μπορεί να προτείνει τέτοιους κανόνες, οι οποίοι υπόκεινται σε τροποποιήσεις και κατόπιν εγκρίνονται από το Συμβούλιο Υπουργών και το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο. Αυτό το σύστημα, υπογραμμίζει ο Γκάρετ Φιτζέραλντ, απέβλεπε στην προστασία των συμφερόντων των μικρών χωρών από ενδεχόμενη κατάχρηση της ισχύος των μεγάλων χωρών.

Η κοινή... γαλλογερμανική πρωτοβουλία για τη μεταρρύθμιση του ευρώ, όμως, αποτελεί εκτροπή από αυτή την καθιερωμένη και θεσμική ευρωπαϊκή πρακτική στη λήψη των αποφάσεων, μια απόπειρα αντιδημοκρατικής εγκαθίδρυσης ενός ευρωπαϊκού ∆ιευθυντηρίου. Ορισμένες χώρες, όπως το Λουξεμβούργο, το Βέλγιο και η Πολωνία, έχουν ήδη εκφράσει την αντίρρησή τους σε αυτή την υπονόμευση της ευρωπαϊκής διαδικασίας λήψης αποφάσεων. Η Γερμανία έχει πείσει την Ισπανία να μην αντιδράσει. Και τα σοβαρά οικονομικά προβλήματα της Ελλάδας, της Πορτογαλίας και της Ιρλανδίας δεν τους επιτρέπουν να αρθρώσουν ισχυρό ενάντιο λόγο. Αυτό που θα παρακολουθήσουμε λοιπόν στις συνόδους κορυφής των προσεχών ημερών θα είναι μια εξωθεσμική (δηλαδή εκτός Ευρωπαϊκής Επιτροπής) απόπειρα των ηγετών των δύο μεγαλύτερων χωρών, της Γερμανίας και της Γαλλίας, να κόψουν και να ράψουν τη ζώνη του ευρώ στα μέτρα τους. Για πρώτη φορά, ένα σύστημα λήψης αποφάσεων που κράτησε μισόν αιώνα και διατήρησε κάποια σχετική ισορροπία ανάμεσα στα συμφέροντα των μεγάλων και των μικρών χωρών, υποτάσσεται σήμερα στα συμφέροντα των ισχυρότερων χωρών με συνοπτικές και εξαιρετικές διαδικασίες.

Ένα πραξικόπημα λοιπόν. Ένα πραξικόπημα από το γαλλογερμανικό ∆ιευθυντήριο, που δίνει ένα ισχυρό πλήγμα στις όποιες δημοκρατικές διαδικασίες της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Χωρίς ούτε αυτές, μπορούμε ήδη από τώρα να φανταστούμε τους πρεσβευτές των χωρών του ∆ιευθυντηρίου να απαιτούν κάποτε στο μέλλον τη συμμετοχή τους στις συνεδριάσεις των υπουργικών συμβουλίων των χρεωμένων ευρωπαϊκών χωρών για να ελέγχουν την εφαρμογή των μνημονίων λιτότητας, όπως ακριβώς είχε συμβεί με τους πρεσβευτές των τριών δανειστριών χωρών (Αγγλίας, Γαλλίας, Ρωσίας) στην καταχρεωμένη Ελλάδα του 1843.