Αριστερή κουταμάρα

(πηγή)

του Θανάση Καρτερού

από την ΑΥΓΗ

Επανέρχεται αυτές τις μέρες τηλεοπτικώς αλλά και εντύπως η άποψη ότι η ελληνική κοινωνία, ή εν πάση περιπτώσει ένα μεγάλο τμήμα της, δείχνει μια «ακατανόητη ανοχή» απέναντι στην τρομοκρατία. Ότι ένα κλίμα πέρα βρέχει επικρατεί απέναντι σε πράξεις βίας. Ότι οι τρομοκράτες αντιμετωπίζονται σαν παιδάκια που κάνουν ένα πολιτικό λάθος βάζοντας βόμβες. Και ότι η αριστερά είναι από τους πρωταγωνιστές αυτής της ανοχής, πράγμα που την καθιστά περίπου ιδεολογικό συνήγορο, αν όχι και συνένοχο των βομβιστών και των δολοφόνων.

Βαρεθήκαμε, θα πείτε, να ακούμε και να διαβάζουμε αυτές τις μπούρδες. Και να ανησυχούμε (βρε μπας κι εννοεί εμένα;) όταν ο κάθε εισαγγελέας των media δείχνει με το δάχτυλο όποιον τολμήσει να σκαλίσει κάτω από τα αστυνομικά επιφαινόμενα και να συνδέσει την τρομοκρατία με όσα συμβαίνουν στην κοινωνία και στην πολιτική. Δικαιολογείς τους τρομοκράτες, σου λένε, αν το ψάξεις το πράγμα. Κατασκευάζεις θεωρίες συνωμοσίας, αν σκεφτείς γιατί συμβαίνει ό,τι συμβαίνει και υποκύψεις στον πειρασμό να προβληματιστείς ποιον συμφέρει τη συγκεκριμένη στιγμή η συγκεκριμένη πράξη.


Η δική τους εκδοχή είναι απλή. Η τρομοκρατία είναι πολύ κακό πράγμα -χαρήκαμε για τη διαπίστωση. Δεν μπορεί να γίνει ανεκτή -ξαναχαρήκαμε. Σκοτώνει κόσμο, αποσταθεροποιεί, τρομάζει -σιγά την είδηση. Διά ταύτα χρειάζεται, πρώτον, να απομονωθεί από την κοινωνία και, δεύτερον, να εξαρθρωθεί από την αστυνομία. Μάλιστα. Ποιος μπορεί να διαφωνεί με όλα αυτά; Είναι δυνατόν κάθε φορά η κοινωνία και η αριστερά να υποβάλλουν μια δήλωση για τα αυτονόητα, ότι καταδικάζουν τους μανιακούς της βόμβας, του Καλάσνικοφ και του αίματος; Μήπως και κατηγορηθούν ότι;

Ξέρετε ποια εκούσια ή ακούσια παρεξήγηση κάνουν οι θιασώτες των αντιτρομοκρατικών εξάψεων; Βλέπουν μια κοινωνία και μια αριστερά ανοχής απέναντι στην τρομοκρατία εκεί που υπάρχει μια κοινωνία και μια αριστερά επιφυλακτικότητας απέναντι στους διώκτες της τρομοκρατίας. Έτσι που να μπαίνει κανείς σε σκέψεις, ιδιαίτερα αν πάσχει από αριστερή κουταμάρα. Μήπως αυτό που τους ενοχλεί δεν είναι η ανοχή απέναντι στην τρομοκρατία, αλλά η μη ανοχή απέναντι στο Big Brother, στα φακελώματα, στον θεσμοθετημένο χαφιεδισμό, στη σύμπραξη τρομοκρατίας και κράτους για την κατασκευή ενός σύγχρονου Homo habillis, υπάκουου και ικανού για όλα; Γιατί, εκτός από την αριστερή κουταμάρα, υπάρχει βέβαια και η δεξιά εξυπνάδα...