 |
| σκίτσο του Carlos Latuff από το ΔΡΟΜΟ |
Κοινή διακήρυξη του Νέου Αγωνιστή, περιοδικής έκδοσης μελών ΠΑΣΟΚ και ανένταχτων σοσιαλιστών για την κοινωνική δημοκρατία, και της Λαϊκής Αλληλεγγύης- Πρωτοβουλίας Σοσιαλιστών.
«Είναι μια πολιτική που κατοχυρώνει την ανεξαρτησία μας. Εκείνο που μας χρειάζεται σαν προϋπόθεση είναι να είμαστε εμείς αφέντες στο σπίτι μας, για να μπορέσουμε να βγάλουμε πέρα αυτή τη δουλειά... Ειδάλλως πράγματι θα ερχόταν το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο να αναλάβει αυτό τη διακυβέρνηση της χώρας. Εμείς θα ήμαστε απλώς εκπρόσωποί του στην κυβέρνηση» Ανδρέας Παπανδρέου, 2-2-1983
Λίγες μέρες μένουν πια για τις επερχόμενες περιφερειακές και δημοτικές εκλογές. Το πολιτικό τους διακύβευμα είναι πλέον ξεκάθαρο και δεδομένο μετά και την πρόσφατη διακαναλική συνέντευξη του Γ. Παπανδρέου.
Οι πολίτες καλούνται να αποφασίσουν αν εγκρίνουν την υποταγή της πολιτικής στους δανειστές της χώρας. Σε μια αποκαλυπτική αποστροφή του ο Πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ είπε ούτε λίγο ούτε πολύ, "προσέξτε τι θα ψηφίσετε, μας (σας) κοιτούν οι δανειστές".
Αυτός που κατακεραυνώνει τις πελατειακές σχέσεις σε κάθε ευκαιρία, μετατρέπει τη χώρα σε πελάτη των μεγάλων ξένων τραπεζών, υπό το ψευδώνυμο των "αγορών". Τι είναι ο πελάτης; Ένας που υποτάσσει την πολιτική του συνείδηση και την εκλογική συμπεριφορά του στο δάνειο ή στην παροχή που του εξασφαλίζει ο πάτρωνας.
Τι μας λέει ο κ. Γ. Παπανδρέου; Να ψηφίσουμε έτσι όπως επιθυμούν οι δανειστές μας. Αυτό είναι ο πολιτικός εξανδραποδισμός μας. Αν υποκύψουμε σ’ αυτό, παύουμε να είμαστε πολίτες. Παύουμε να είμαστε λαός. Γινόμαστε άβουλο κοπάδι, πληθυσμός υπηκόων της "παγκόσμιας" ή της όποιας διακυβέρνησης.
Ως Έλληνες, ως δημοκράτες, ως σοσιαλιστές, είμαστε υποχρεωμένοι να πούμε ΟΧΙ στον κ. Γ. Παπανδρέου, ΟΧΙ στο Μνημόνιο, ΟΧΙ στις πολιτικές που υπαγορεύονται από τους δανειστές, ΟΧΙ στην ακύρωση του κοινοβουλίου και των θεσμών της ελληνικής δημοκρατίας.
Μας λένε για τη μεγάλη μεταρρύθμιση, τον "Καλλικράτη", ν. 3852/2010. Πέρα από την προφανή εισπρακτική λογική που διέπει τον θεσμό, μέσα από τη δραστική περικοπή των κοινωνικών υπηρεσιών προκειμένου να "σπρωχτούν" χρήματα στους δανειστές, είναι προφανείς και οι άλλες στοχεύσεις του. Ο κατακερματισμός του εθνικού κράτους σε ανίσχυρα καντόνια, που πιο εύκολα θα εξαναγκάζονται και θα πειθαρχούν στις πολιτικές του μεγάλου διεθνούς και εγχωρίου κεφαλαίου. Προκειμένου δηλαδή οι περιφέρειες να γίνουν ελκυστικός τόπος επένδυσης, θα καταστρατηγείται η εργατική νομοθεσία και η περιβαλλοντική προστασία, σ’ ένα καθεστώς κινεζοποίησης της αγοράς εργασίας. Το θεσμικό άλλωστε πλαίσιο είναι ήδη έτοιμο προς αυτή την κατεύθυνση (κατάργηση των συλλογικών συμβάσεων εργασίας, επενδυτικές διαδικασίες fast track). Περαιτέρω οι νέες κρατικές δομές θα συμβάλουν μεσοπρόθεσμα στο σπάσιμο της συνείδησης του λαού σε "περιφερειακές ενότητες", όπως άλλωστε ήδη συμβαίνει σε πολλές χώρες της Ευρώπης στο πλαίσιο της "Ευρώπης των περιφερειών", με προφανείς κινδύνους όπως η αναβάθμιση της μειονότητας στη Θράκη σε κοινότητα, στο δρόμο της κυπροποίησής της.
Οι δημοκράτες, οι πατριώτες, οι σοσιαλιστές βρίσκονται σ’ αυτές τις εκλογές μπροστά στη μεγάλη ύβρι, την πρόκληση μιας απεχθούς μετάλλαξης που έγινε πια πλήρης και προβάλλει ξεδιάντροπα μιλώντας ακόμα και για την πατρίδα και τον λαό. Παίρνουν την αλήθεια μας και μας την κάνουν ψέμα...
Μιας μετάλλαξης που την τελευταία δεκαετία τουλάχιστον έλαβε τις συγκεκριμένες μορφές της προσπάθειας ανατροπής του κοινωνικοασφαλιστικού συστήματος το 2001 (που τελικά δέχθηκε καίριο πλήγμα μαζί με το εργασιακό με το ν. 3863/2010), της επιβολής στον κυπριακό ελληνισμό του μεταποικιοκρατικού σχεδίου Ανάν το 2004, του Ευρωσυντάγματος το 2005, της αναθεώρησης του άρθρου 16 του Συντάγματος και της προσπάθειας ιδιωτικοποίησης των πανεπιστημίων το 2006-2007 (που αυτή την περίοδο επανέρχεται με το "επιχειρηματικό πανεπιστήμιο των μάνατζερ"), της Ευρωσυνθήκης το 2008 και τώρα του Μνημονίου, του ΔΝΤ, και της δανειακής σύμβασης εξάρτησης της χώρας (ν. 3845/2010).
Ε, λοιπόν, ΟΧΙ! Εμείς θ’ αντισταθούμε. Όπως μαζικό αγωνιστικό ενωτικό ΟΧΙ έχουμε πει και σε όλες τις προηγούμενες επιχειρήσεις μετάλλαξης της πολιτικής μας ταυτότητας ως δημοκρατών και σοσιαλιστών. Και μόνοι και με πολλούς. Δυνάμεις του σοσιαλιστικού χώρου, προερχόμενες από το ΠΑΣΟΚ, που διαφωνούν με το μνημόνιο και τις συναρτώμενες μ’ αυτό κυβερνητικές πολιτικές, συνεργαζόμαστε με ανένταχτους σοσιαλιστές και με δυνάμεις προερχόμενες από τον χώρο της ριζοσπαστικής αριστεράς και της οικολογίας, σήμερα συμμετέχοντας, στηρίζοντας και ψηφίζοντας τον ανεξάρτητο συνδυασμό της "Αττικής Συνεργασίας - Όχι στο Μνημόνιο" με επικεφαλής τον Αλέξη Μητρόπουλο. Αύριο στους κοινωνικούς και εθνικούς αγώνες για την ελευθερία και την αξιοπρέπεια του λαού μας.
Γιατί δεν μας αρκεί ένα θολό και αόριστο μήνυμα δυσαρέσκειας, που δεν λέει όχι, που συνεργάζεται ανοιχτά με επιφανείς νεοφιλελεύθερες δυνάμεις (και γιατί να το κρύψουμε άλλωστε) που στηρίζουν το Μνημόνιο, που υπερψηφίζει "Καλλικράτη" και δεν καταψηφίζει την αποδόμηση των κοινωνικοασφαλιστικών και εργασιακών σχέσεων, ένα κατευθυνόμενο μήνυμα χρήσης μιας ημέρας και επιβράβευσης "καλών παιδιών"...
Γιατί δεν μας αφορά η αυτοεπιβεβαίωση προσώπων, ρόλων και μηχανισμών.
Γιατί πιστεύουμε και αγωνιζόμαστε για την ενότητα του λαού και τον αγώνα του εναντίον του ξένου δυνάστη και των ντόπιων εκπροσώπων του.
Γιατί εκτός από τους ξένους τραπεζίτες και τους Έλληνες μεσίτες, υπάρχει ο εργαζόμενος Έλληνας, ο εργάτης, ο αγρότης, ο μισθωτός, ο ελεύθερος επαγγελματίας, ο βιοτέχνης, η νεολαία, οι γυναίκες, οι συνταξιούχοι, οι άνεργοι, οι ανυπόταχτοι και περήφανοι Έλληνες.
Γιατί δεν «τα φάγαμε μαζί» τους...
Γιατί
Οι πολίτες καλούνται να αποφασίσουν αν εγκρίνουν την υποταγή της πολιτικής στους δανειστές της χώρας. Σε μια αποκαλυπτική αποστροφή του ο Πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ είπε ούτε λίγο ούτε πολύ, "προσέξτε τι θα ψηφίσετε, μας (σας) κοιτούν οι δανειστές".
Αυτός που κατακεραυνώνει τις πελατειακές σχέσεις σε κάθε ευκαιρία, μετατρέπει τη χώρα σε πελάτη των μεγάλων ξένων τραπεζών, υπό το ψευδώνυμο των "αγορών". Τι είναι ο πελάτης; Ένας που υποτάσσει την πολιτική του συνείδηση και την εκλογική συμπεριφορά του στο δάνειο ή στην παροχή που του εξασφαλίζει ο πάτρωνας.
Τι μας λέει ο κ. Γ. Παπανδρέου; Να ψηφίσουμε έτσι όπως επιθυμούν οι δανειστές μας. Αυτό είναι ο πολιτικός εξανδραποδισμός μας. Αν υποκύψουμε σ’ αυτό, παύουμε να είμαστε πολίτες. Παύουμε να είμαστε λαός. Γινόμαστε άβουλο κοπάδι, πληθυσμός υπηκόων της "παγκόσμιας" ή της όποιας διακυβέρνησης.
Ως Έλληνες, ως δημοκράτες, ως σοσιαλιστές, είμαστε υποχρεωμένοι να πούμε ΟΧΙ στον κ. Γ. Παπανδρέου, ΟΧΙ στο Μνημόνιο, ΟΧΙ στις πολιτικές που υπαγορεύονται από τους δανειστές, ΟΧΙ στην ακύρωση του κοινοβουλίου και των θεσμών της ελληνικής δημοκρατίας.
Μας λένε για τη μεγάλη μεταρρύθμιση, τον "Καλλικράτη", ν. 3852/2010. Πέρα από την προφανή εισπρακτική λογική που διέπει τον θεσμό, μέσα από τη δραστική περικοπή των κοινωνικών υπηρεσιών προκειμένου να "σπρωχτούν" χρήματα στους δανειστές, είναι προφανείς και οι άλλες στοχεύσεις του. Ο κατακερματισμός του εθνικού κράτους σε ανίσχυρα καντόνια, που πιο εύκολα θα εξαναγκάζονται και θα πειθαρχούν στις πολιτικές του μεγάλου διεθνούς και εγχωρίου κεφαλαίου. Προκειμένου δηλαδή οι περιφέρειες να γίνουν ελκυστικός τόπος επένδυσης, θα καταστρατηγείται η εργατική νομοθεσία και η περιβαλλοντική προστασία, σ’ ένα καθεστώς κινεζοποίησης της αγοράς εργασίας. Το θεσμικό άλλωστε πλαίσιο είναι ήδη έτοιμο προς αυτή την κατεύθυνση (κατάργηση των συλλογικών συμβάσεων εργασίας, επενδυτικές διαδικασίες fast track). Περαιτέρω οι νέες κρατικές δομές θα συμβάλουν μεσοπρόθεσμα στο σπάσιμο της συνείδησης του λαού σε "περιφερειακές ενότητες", όπως άλλωστε ήδη συμβαίνει σε πολλές χώρες της Ευρώπης στο πλαίσιο της "Ευρώπης των περιφερειών", με προφανείς κινδύνους όπως η αναβάθμιση της μειονότητας στη Θράκη σε κοινότητα, στο δρόμο της κυπροποίησής της.
Οι δημοκράτες, οι πατριώτες, οι σοσιαλιστές βρίσκονται σ’ αυτές τις εκλογές μπροστά στη μεγάλη ύβρι, την πρόκληση μιας απεχθούς μετάλλαξης που έγινε πια πλήρης και προβάλλει ξεδιάντροπα μιλώντας ακόμα και για την πατρίδα και τον λαό. Παίρνουν την αλήθεια μας και μας την κάνουν ψέμα...
Μιας μετάλλαξης που την τελευταία δεκαετία τουλάχιστον έλαβε τις συγκεκριμένες μορφές της προσπάθειας ανατροπής του κοινωνικοασφαλιστικού συστήματος το 2001 (που τελικά δέχθηκε καίριο πλήγμα μαζί με το εργασιακό με το ν. 3863/2010), της επιβολής στον κυπριακό ελληνισμό του μεταποικιοκρατικού σχεδίου Ανάν το 2004, του Ευρωσυντάγματος το 2005, της αναθεώρησης του άρθρου 16 του Συντάγματος και της προσπάθειας ιδιωτικοποίησης των πανεπιστημίων το 2006-2007 (που αυτή την περίοδο επανέρχεται με το "επιχειρηματικό πανεπιστήμιο των μάνατζερ"), της Ευρωσυνθήκης το 2008 και τώρα του Μνημονίου, του ΔΝΤ, και της δανειακής σύμβασης εξάρτησης της χώρας (ν. 3845/2010).
Ε, λοιπόν, ΟΧΙ! Εμείς θ’ αντισταθούμε. Όπως μαζικό αγωνιστικό ενωτικό ΟΧΙ έχουμε πει και σε όλες τις προηγούμενες επιχειρήσεις μετάλλαξης της πολιτικής μας ταυτότητας ως δημοκρατών και σοσιαλιστών. Και μόνοι και με πολλούς. Δυνάμεις του σοσιαλιστικού χώρου, προερχόμενες από το ΠΑΣΟΚ, που διαφωνούν με το μνημόνιο και τις συναρτώμενες μ’ αυτό κυβερνητικές πολιτικές, συνεργαζόμαστε με ανένταχτους σοσιαλιστές και με δυνάμεις προερχόμενες από τον χώρο της ριζοσπαστικής αριστεράς και της οικολογίας, σήμερα συμμετέχοντας, στηρίζοντας και ψηφίζοντας τον ανεξάρτητο συνδυασμό της "Αττικής Συνεργασίας - Όχι στο Μνημόνιο" με επικεφαλής τον Αλέξη Μητρόπουλο. Αύριο στους κοινωνικούς και εθνικούς αγώνες για την ελευθερία και την αξιοπρέπεια του λαού μας.
Γιατί δεν μας αρκεί ένα θολό και αόριστο μήνυμα δυσαρέσκειας, που δεν λέει όχι, που συνεργάζεται ανοιχτά με επιφανείς νεοφιλελεύθερες δυνάμεις (και γιατί να το κρύψουμε άλλωστε) που στηρίζουν το Μνημόνιο, που υπερψηφίζει "Καλλικράτη" και δεν καταψηφίζει την αποδόμηση των κοινωνικοασφαλιστικών και εργασιακών σχέσεων, ένα κατευθυνόμενο μήνυμα χρήσης μιας ημέρας και επιβράβευσης "καλών παιδιών"...
Γιατί δεν μας αφορά η αυτοεπιβεβαίωση προσώπων, ρόλων και μηχανισμών.
Γιατί πιστεύουμε και αγωνιζόμαστε για την ενότητα του λαού και τον αγώνα του εναντίον του ξένου δυνάστη και των ντόπιων εκπροσώπων του.
Γιατί εκτός από τους ξένους τραπεζίτες και τους Έλληνες μεσίτες, υπάρχει ο εργαζόμενος Έλληνας, ο εργάτης, ο αγρότης, ο μισθωτός, ο ελεύθερος επαγγελματίας, ο βιοτέχνης, η νεολαία, οι γυναίκες, οι συνταξιούχοι, οι άνεργοι, οι ανυπόταχτοι και περήφανοι Έλληνες.
Γιατί δεν «τα φάγαμε μαζί» τους...
Γιατί
«τα όνειρα που χτίζονται
κι αντέχουνε στο χρόνο
υφαίνονται με πόνο
χωρίς αναπνοή....
(Άκης Πάνου/ Στέλιος Καζαντζίδης)»
«…Μεταβλήθηκε η πατρίδα μας σε ξέφραγο αμπέλι, για να διαβρωθεί η οικονομία μας από τις πολυεθνικές επιχειρήσεις των ΗΠΑ και της Δύσης με τη συνεργασία πάντα του ντόπιου μεταπρατικού κεφαλαίου. Για να μαραθεί η ελληνική ύπαιθρος, για να μην αποδίδει ο ιδρώτας του αγρότη, για να συνεχιστεί η μετανάστευση, η προσφορά φτηνής εργασίας στην πρωτεύουσα, μα και στην ξενιτειά στην Ευρώπη, στην Αυστραλία , στον Καναδά. Η πορεία προς την υποτέλεια, την υπονόμευση των εθνικών μας συμφερόντων, τη διάβρωση της λαϊκής κυριαρχίας, τον οικονομικό μαρασμό και την εκμετάλλευση του Έλληνα εργαζόμενου πρέπει να ανακοπεί…. Βασικός κυριαρχικός στόχος , η δημιουργία μιας πολιτείας απαλλαγμένης από ξένο έλεγχο ή επεμβάσεις, απαλλαγμένης από έλεγχο ή επιρροή της οικονομικής ολιγαρχίας, πολιτείας ταγμένης στην προστασία του Έθνους και στην υπηρεσία του Λαού».»Διακήρυξη 3ης Σεπτέμβρη 1974
από lefkoilykoigr
- Κείμενο της Λαϊκής Αλληλεγγύης- Πρωτοβουλίας Σοσιαλιστών: Η Ελλάδα στη μέγγενη της νεοφιλελεύθερης Νέας Τάξης
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου