 |
| σκίτσο Γιάννη Ιωάννου (δημοσιεύθηκε στο Έθνος) |
Από το βράδυ των εκλογών το επικοινωνιακό επιτελείο του ΠΑΣΟΚ άρχισε τα καινούργια κόλπα.
Οι μεν βαράνε το ταμπούρλο για αποδοκιμασία των πάντων, ώστε μέσα στην πολυλογία για τους πολλούς να κρυφτεί το δικό τους τρίκλισμα, οι δε έπιασαν το άλλο βιολί, για τα κέρδη που δεν αποκόμισε ο Σαμαράς, μήπως προσπεράσουμε τις απώλειες του Παπανδρέου των καιρών μας.
Βέβαια -και ο κόσμος το 'χει τούμπανο όπως αυτοί κρυφό καμάρι- όλοι οι αναλυτάδες, που δεν συνωστίζονται τυχαία στα τηλεοπτικά παράθυρα, άλλα έλεγαν πριν από τις κάλπες! Ντελιβεράδες των διλημμάτων που πλάσαρε ο πρωθυπουργός ήταν και σενάρια φόβου διακινούσαν...
Γιατί ο φόβος είναι υπαρκτός όταν οι εργαζόμενοι δεν ξέρουν για πόσο ακόμη θα έχουν δουλειά, πόσο θα αμείβονται και ποιες άλλες θυσίες θα τους ζητηθούν στο όνομα της πατρίδας, που ανακάλυψε εσχάτως ο πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ και οι κοσμοπολίτες συνεργάτες του.
Και σε αυτό πατάνε όσοι θέλουν να λύσουν την κρίση τους στις πλάτες μας.
Το ξεπέρασμα του φόβου δεν είναι απλή υπόθεση και δεν έρχεται ξαφνικά μια Κυριακή μέσα από τις κάλπες.
Αυτό που αποτυπώνεται στις εκλογές, με τις όποιες στρεβλώσεις, είναι αυτό που αναδείχτηκε την προηγούμενη περίοδο. Λογικότατη λοιπόν η καταγραφή της απαρέσκειας για τον πρωθυπουργό και το κόμμα του, καθώς είναι δεδομένη η διαφωνία των περισσοτέρων με τους χειρισμούς τους.
Το ίδιο εξηγήσιμο όμως είναι ότι οι κάλπες δεν έβγαλαν ανατροπή αυτής της πολιτικής. Και δεν γινόταν να βγάλουν, καθώς οι κοινωνικές διεργασίες, τους μήνες που προηγήθηκαν, δεν ξεπέρασαν το στάδιο της διαφωνίας και δεν σκιαγράφησαν τους όρους μιας ρεαλιστικής πολιτικής για την ανατροπή του Μνημονίου.
Αυτό ζήσαμε, αυτό καταγράφεται.
Είναι άλλο ζήτημα η ύπαρξη ενός μεγάλου χώρου αντιμνημονιακής διαφωνίας και άλλο η συγκρότηση του απαραίτητου κατά τη γνώμη μου αντιμνημονιακού μετώπου. Και αυτό είναι το μεγάλο διακύβευμα όσων -από το ΚΚΕ μέχρι την ΑΝΤΑΡΣΥΑ- βγήκαν ωφελημένοι από τις κάλπες. Στο χέρι τους είναι να μη μείνουν οχυρωμένοι στην ασφάλεια όσων έκαναν, αλλά να αναμετρηθούν με τα πολλά που δεν πρόκαναν ή δεν τόλμησαν να κάνουν.
Ηδη, διόλου συμπτωματικά, μετά την ψήφο μας, ο Γιουνκέρ έτρεξε να προαναγγείλει τους νέους λογαριασμούς που μας έρχονται. Και όσο και αν ο κάθε Παπακωνσταντίνου βλέπει «λύσεις», γιατί στην Ελλάδα -λέει- έχουμε ισχυρές τράπεζες, οι πάντες γνωρίζουν ότι όλο το σύστημα κρέμεται από... σπάγκους!
Πώς το είπε ο πρωθυπουργός; Τουρισμός, ναυτιλία και πράσινη ενέργεια; Ε, με ένα στα τρία ξενοδοχεία να βάζει λουκέτο, με τους αγρότες να φυτεύουν φωτοβολταϊκά και τη Ναυπηγοεπισκευαστική Ζώνη να κάνει πάρτι όταν υπάρχει μεροκάματο, το πράσινο πρόγραμμα «ανάπτυξης» αποδεικνύεται ακόμη μια σαπουνόφουσκα που θα σκάσει μαζί με τον προϋπολογισμό.
Το πραγματικό πρόγραμμα το έχει ήδη εκπονήσει η τρόικα: γενίκευση της εργασιακής ανασφάλειας, «νέα μεταπολίτευση» με κατάργηση των δικαιωμάτων μας και εκποίηση «κινητών και ακίνητων στοιχείων» της χώρας.
Από μηχανής θεοί για να μας σώσουν, και μάλιστα διά της κάλπης, δεν υπάρχουν! Μένει να δούμε εάν υπάρχει κοινός νους για στοιχειώδη συνεννόηση. Δεν είναι αρνητικό να υπάρχουν πολλά δρομολόγια ανυπακοής. Αλλά είναι θετικό να συναντώνται -προγραμματισμένα- σε κάποια σταυροδρόμια.
Βέβαια -και ο κόσμος το 'χει τούμπανο όπως αυτοί κρυφό καμάρι- όλοι οι αναλυτάδες, που δεν συνωστίζονται τυχαία στα τηλεοπτικά παράθυρα, άλλα έλεγαν πριν από τις κάλπες! Ντελιβεράδες των διλημμάτων που πλάσαρε ο πρωθυπουργός ήταν και σενάρια φόβου διακινούσαν...
Γιατί ο φόβος είναι υπαρκτός όταν οι εργαζόμενοι δεν ξέρουν για πόσο ακόμη θα έχουν δουλειά, πόσο θα αμείβονται και ποιες άλλες θυσίες θα τους ζητηθούν στο όνομα της πατρίδας, που ανακάλυψε εσχάτως ο πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ και οι κοσμοπολίτες συνεργάτες του.
Και σε αυτό πατάνε όσοι θέλουν να λύσουν την κρίση τους στις πλάτες μας.
Το ξεπέρασμα του φόβου δεν είναι απλή υπόθεση και δεν έρχεται ξαφνικά μια Κυριακή μέσα από τις κάλπες.
Αυτό που αποτυπώνεται στις εκλογές, με τις όποιες στρεβλώσεις, είναι αυτό που αναδείχτηκε την προηγούμενη περίοδο. Λογικότατη λοιπόν η καταγραφή της απαρέσκειας για τον πρωθυπουργό και το κόμμα του, καθώς είναι δεδομένη η διαφωνία των περισσοτέρων με τους χειρισμούς τους.
Το ίδιο εξηγήσιμο όμως είναι ότι οι κάλπες δεν έβγαλαν ανατροπή αυτής της πολιτικής. Και δεν γινόταν να βγάλουν, καθώς οι κοινωνικές διεργασίες, τους μήνες που προηγήθηκαν, δεν ξεπέρασαν το στάδιο της διαφωνίας και δεν σκιαγράφησαν τους όρους μιας ρεαλιστικής πολιτικής για την ανατροπή του Μνημονίου.
Αυτό ζήσαμε, αυτό καταγράφεται.
Είναι άλλο ζήτημα η ύπαρξη ενός μεγάλου χώρου αντιμνημονιακής διαφωνίας και άλλο η συγκρότηση του απαραίτητου κατά τη γνώμη μου αντιμνημονιακού μετώπου. Και αυτό είναι το μεγάλο διακύβευμα όσων -από το ΚΚΕ μέχρι την ΑΝΤΑΡΣΥΑ- βγήκαν ωφελημένοι από τις κάλπες. Στο χέρι τους είναι να μη μείνουν οχυρωμένοι στην ασφάλεια όσων έκαναν, αλλά να αναμετρηθούν με τα πολλά που δεν πρόκαναν ή δεν τόλμησαν να κάνουν.
Ηδη, διόλου συμπτωματικά, μετά την ψήφο μας, ο Γιουνκέρ έτρεξε να προαναγγείλει τους νέους λογαριασμούς που μας έρχονται. Και όσο και αν ο κάθε Παπακωνσταντίνου βλέπει «λύσεις», γιατί στην Ελλάδα -λέει- έχουμε ισχυρές τράπεζες, οι πάντες γνωρίζουν ότι όλο το σύστημα κρέμεται από... σπάγκους!
Πώς το είπε ο πρωθυπουργός; Τουρισμός, ναυτιλία και πράσινη ενέργεια; Ε, με ένα στα τρία ξενοδοχεία να βάζει λουκέτο, με τους αγρότες να φυτεύουν φωτοβολταϊκά και τη Ναυπηγοεπισκευαστική Ζώνη να κάνει πάρτι όταν υπάρχει μεροκάματο, το πράσινο πρόγραμμα «ανάπτυξης» αποδεικνύεται ακόμη μια σαπουνόφουσκα που θα σκάσει μαζί με τον προϋπολογισμό.
Το πραγματικό πρόγραμμα το έχει ήδη εκπονήσει η τρόικα: γενίκευση της εργασιακής ανασφάλειας, «νέα μεταπολίτευση» με κατάργηση των δικαιωμάτων μας και εκποίηση «κινητών και ακίνητων στοιχείων» της χώρας.
Από μηχανής θεοί για να μας σώσουν, και μάλιστα διά της κάλπης, δεν υπάρχουν! Μένει να δούμε εάν υπάρχει κοινός νους για στοιχειώδη συνεννόηση. Δεν είναι αρνητικό να υπάρχουν πολλά δρομολόγια ανυπακοής. Αλλά είναι θετικό να συναντώνται -προγραμματισμένα- σε κάποια σταυροδρόμια.
delipetros@enet.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου