από την Ελευθεροτυπία (13/11)
Η ψήφος μπορεί να 'ναι ένα τρομαγμένο σπουργίτι. Μπορεί να 'ναι και μια σφιγμένη υψωμένη γροθιά.
Είναι και οι δυο πολύτιμες.
Από τον αναγνώστη κ. Κ. Τρ. η στήλη έλαβε την παρακάτω επιστολή, αποσπάσματα της οποίας παραθέτει:
«Σε όλες τις εκλογές τις οποίες μπορώ να θυμηθώ η ψήφος «μεταφράζεται» από τους περισσότερους πολιτικούς και δημοσιογράφους με τη λέξη «μήνυμα».
Δεν καταλαβαίνω γιατί «στέλνει μήνυμα» ο λαός κάθε φορά που ψηφίζει. Δεν καταλαβαίνω γιατί σταμάτησε να εκφράζει τη βούλησή του και να ασκεί τη λαϊκή κυριαρχία, η οποία, κατά το Σύνταγμα, είναι το θεμέλιο του πολιτεύματος. (...) Από πότε η ψήφος εξομοιώνεται με ένα «μήνυμα»; Ιδιαίτερα αν εξετάσει κανείς το ζήτημα από τη σκοπιά της συνταγματικής ιστορίας, θα δει ότι η ψήφος (καθολική ψηφοφορία, δικαίωμα ψήφου των γυναικών) συνδέεται πρωτίστως με τη δυνατότητα αυθεντικής έκφρασης της λαϊκής κυριαρχίας.
Πώς έχουμε δεχθεί λοιπόν αυτήν τη ρητορική περί «μηνύματος»; Και πώς να μη συνδέσουμε την επιλογή αυτής της λέξης με τον κυρίαρχο και δεσποτικό τρόπο άσκησης της εξουσίας; Μηνύματα στέλνουν οι υποτελείς, όχι οι πολίτες. Οι πολίτες άρχουν και άρχονται».
...............................
Αγαπητέ μου μεταπτυχιακέ φοιτητή Κ. Τρ., φοβάμαι ότι ζείτε σε έναν κόσμο πολύ πριν απ' το ΠΑΣΟΚ. Ή πολύ μετά...
...............................
Εξω, καρχιμακιές.
Σαν την κακιά βροχή που συνάντησε στον δρόμο της θειάφι και φθάνει στην πόλη στέρφα.
Μέσα στα σπίτια εκτυλίσσονται δράματα -ο γέροντας που δεν έχει για φάρμακα, οι κομμένοι λογαριασμοί του ηλεκτρικού κι ο εγκλεισμός, ο εγκλεισμός από μόνος του. Με την οθόνη απέναντι να παίζει στους στερούμενους γκουρμέ για ραπανάκια της κυρίας Μανωλίδου -σαν ντουντούκα πάνω σε γερμανικό κατοχικό καμιόνι ακούγεται να ρεκάζει στους δρόμους η φωνή του Υπουργού Οικονομικών: «Εάν χρειασθεί -ακούσατε, ακούσατε- να πάρουμε και νέα μέτρα, θα σημαίνει -ακούσατε, ακούσατε- ότι εγώ έχω αποτύχει».
Στου Μαξίμου τα νέα μέτρα ετοιμάζονται. Με επιμέλεια οι τρεις τροϊκανοί λογαριάζουν, μοιράζουν και πτύουν σαν θεοί...
Οι νέοι δεν χρειάζονται πια δακρυγόνα για να κλάψουν.
Κάθε μέρα εδώ και καιρό χάνουν τη δουλειά τους 608 εργάτες δεν μπορώ πια να ακούω τον κ. Ρέππα.
Δεν μπορώ να βλέπω τον κ. Λοβέρδο να κόβει φάρμακα, να κόβει εξετάσεις, δεν μπορώ να ακούω τον κυρ Πάγκαλο να μου λέει ότι «μαζί τα φάγαμε» κι από πάνω να του πληρώνω τον λογαριασμό για τα δεκαπέντε του κινητά. Δεν έχει δεκαπέντε κινητά, θα πουν οι πολιτικώς ορθοί ηλίθιοι. Εχει τριάντα! Εχει τριακόσια! Ο Λυκούργος ο Αθηναίος θα τον είχε βάλει να τα φάει.
Αυτόν που λέει ότι είναι καλό να πεινάσει ο λαός για να πληρώσει τις αμαρτίες του.
Αυτόν που χρεώνει στον λαό τις αμαρτίες των Δυναστών του -αυτόν ακόμα και η Αντιγόνη άταφον θα τον άφηνε.
Δεν έχω ψήφο για την κυρία Κατσέλη, που μέσα στην αντάρα προσπαθεί να καταργήσει το κατώτατο μεροκάματο, να το πάει παρακάτω -βεβαίως δεν το παραδέχεται, η κυρία Κατσέλη προέρχεται απ' το βαθύ, λαϊκό ΠΑΣΟΚ, μας ζητάει ασυλία, οι εκσυγχρονιστές, οι παρακοιμώμενοι του Γιωργάκη τη βάζουν και τα κάνει, δεν φταίει η ίδια, η ίδια όποτε μπορεί αφήνει «αιχμές» κατά του Παπακωνσταντίνου - τι φάρσα!
Ας βρέχει έξω καρχιμακιές
δεν έχω ψήφο για τον κ. Σγουρό, του αρκεί η ψήφος του κ. Καρατζαφέρη, ούτε ψήφο για τον κ. Κικίλια έχω, του αρκούν οι Χρυσαυγίτες συνεταίροι του κ. Κακλαμάνη. Ούτε για το πετ στο οπενγκόβ του Γιωργάκη, τον κ. Καμίνη έχω ψήφο.
Εχω ψήφο μόνον για όσους δεν συνεργάζονται με καμμιάν πτέρυγα του δικομματικού μονοκομματισμού.
Και πάντως δεν έχω ψήφο για τα ανδρείκελα που κατήργησαν το Σύνταγμα κι έστησαν στη θέση του ένα Μνημόνιο για έναν Μολώχ κι έναν Μαμωνά.
.........................
«Πατρίς είναι μία λέξις διά της οποίας όλοι κοινώς εννοούσι την γην, εις ην εγεννήθησαν, οι μόνον ελεύθεροι όμως δύνανται να καταλάβωσι την μεγάλην αυτής σημασίαν, και διά τούτο οι δούλοι αδιαφόρως προφέρουσι τοιούτον όνομα».
ΕΛΛΗΝΙΚΗ
ΝΟΜΑΡΧΙΑ
ΑΝΩΝΥΜΟΥ
ΤΟΥ
ΕΛΛΗΝΟΣ
ΗΤΟΙ ΛΟΓΟΣ
ΠΕΡΙ
ΕΛΕΥΘΕΡΙΑΣ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου