Ο Ευκλείδης και ο... Παλαιοκώστας

(πηγή)

του Άγγελου Μανταδάκη

από την Αυγή

Το πέμπτο -περιβόητο- αξίωμα του Ευκλείδη, το Πυθαγόρειο θεώρημα, οι γεωμετρικές πρόοδοι και τα κανονικά πολύγωνα, όλα αυτά που συνιστούν τη μαγεία των Μαθηματικών με την παγκόσμια γλώσσα και την ξεχωριστή ομορφιά -«ψυχρή και αυστηρή σαν εκείνη των γλυπτών» τη χαρακτηρίζει ο Μπέρτραντ Ράσσελ - δεν πάνε φυλακή. Αντίθετα απελευθερώνουν τη σκέψη και ανοίγουν τους ορίζοντες πολύ πέρα από τα στενά κελιά των σωφρονιστικών καταστημάτων.

Στην κατάμεστη αίθουσα τελετών του Πανεπιστημίου Αθηνών, πριν από μερικές ημέρες, ολόκληρες οικογένειες, φίλοι, συμμαθητές και εκπαιδευτικοί παρακολούθησαν με χειροκροτήματα, επαίνους και συγκίνηση την απονομή των βραβείων στους μαθητές και τις μαθήτριες που διακρίθηκαν για τη θαυμαστή και ελπιδοφόρο επίδοσή τους στον φετινό Διαγωνισμό της Ελληνικής Μαθηματικής Εταιρίας.

Άσχετο αν η κοινωνία δεν θα μάθει ποτέ το όνομά τους, τη γειτονιά τους, τις φιλοδοξίες τους, αφού στα ΜΜΕ κυριαρχούσαν τα επεισόδια των «νεαρών οπαδών» των ΠΑΕ στα γήπεδα.

Ανάμεσα στους βραβευθέντες στην αίθουσα τελετών του Καποδιστριακού, ένας μαθητής όχι μόνο δεν είχε κανέναν δικό του να μοιραστεί τη χαρά, αλλά έλειπε και αυτός ο ίδιος! Πρόκειται για τον 21χρονο μαθητή της Β' Λυκείου του σχολείου των φυλακών Αυλώνα, που την ώρα της απονομής βρισκόταν στο κελί του κρατούμενος γιατί «βρέθηκε μια άτυχη στιγμή σε χώρο που δεν έπρεπε να βρεθεί», όπως λέει ο διευθυντής του σχολείου των φυλακών, που ήταν εκείνος που παρέλαβε για λογαριασμό του μαθητή το βραβείο.

Μια αναγκαία παρένθεση: Είναι ο καθηγητής Μαθηματικών κ. Πέτρος Δαμιανός, που καλό είναι να γίνει γνωστό το όνομά του και το έργο του στο σχολείο αυτό. Καλό για να αναδειχτεί η τιτάνια προσπάθεια του εκπαιδευτικού κόσμου σε ευαίσθητους χώρους: σχολεία φυλακών, σχολεία δεύτερης ευκαιρίας, νυκτερινά, σχολεία σε περιοχές χτυπημένες από την ανεργία και τη φτώχεια.

Είναι λοιπόν η δύναμη των Μαθηματικών τόσο ισχυρή; Έτσι εξηγείται η εκπληκτική θέληση των δέκα παιδιών από τις φυλακές Αυλώνα να πάρουν μέρος στον φετινό διαγωνισμό, η διάκριση των τριών από αυτά και τέλος η μεγάλη επιτυχία του ενός που βραβεύτηκε.

Ο νεαρός προέρχεται από χώρα της Ανατολικής Ευρώπης, γεγονός που ίσως ερμηνεύει και τις γερές βάσεις του στη Μαθηματική Παιδεία. Είναι στην Ελλάδα ολομόναχος, αφού οι γονείς του ζουν στην πατρίδα τους. Και τώρα ετοιμάζεται πυρετωδώς για τη συμμετοχή του σε διαγωνισμό ζωγραφικής.

Και αναρωτιέμαι -αλλά ερωτώ και τον αρμόδιο υπουργό Δικαιοσύνης: Τι θα γινόταν αν αυτό το το παιδί συνοδευόταν για δύο ώρες στην αίθουσα τελετών του Πανεπιστημίου ώστε να ζήσει από κοντά την ικανοποίηση της βράβευσης; Τι φοβήθηκαν; Μη γίνει Παλαιοκώστας;

Αντί το σωφρονιστικό σύστημα να προβάλλει το γεγονός σαν απόδειξη του ότι από τις φυλακές του δεν βγαίνουν κατ' ανάγκην βαποράκια και κλεφτρόνια, επέλεξε την απαγόρευση.

Τελικά πώς έχουν καταλάβει τον ρόλο του οι πολιτικοί προϊστάμενοι της Δικαιοσύνης;