Δημοκρατία των "φουσκωτών"...

(πηγή)

...γύρος δεύτερος

από το Μαρικάκι

στο Ποντίκι 

Και με το που ξημέρωσε 8 του μήνα, με το χρόνο να κυλάει αντίστροφα για το δεύτερο γύρο των εκλογών όπου ως επί το πλείστον οι δυνάμεις της αριστεράς δεν συμμετέχουν, κάποιοι θυμήθηκαν ότι οι εκλογές είναι η γιορτή και η κορύφωση της δημοκρατίας. Και σήκωσαν τη σημαία κατά της αποχής. Πώς διάολο όμως τους διέφυγε μια τόσο σοβαρή διαπίστωση παραμονές του πρώτου γύρου;

Μάλλον η τιμή της δημοκρατίας θα παίζεται στους δεύτερους γύρους και όχι στους πρώτους. Στους πρώτους την ατσαλώνουν τα διλήμματα τύπου «εγώ ή το χάος» (εκφερόμενα από το Χάος αυτοπροσώπως) αλλά μάλλον εκπνέουν με την καταμέτρηση και της τελευταίας ψήφου τη κάλπης της πρώτης Κυριακής. Ε  και τότε χρειάζεται ένα νέο δίλημμα για να μην ξεφουσκώσει η δημοκρατία. Αλλά τι σόι δημοκρατία είναι αυτή που χρειάζεται τρόμπα... Φουσκωτή; Ή μήπως των φουσκωτών;

Ας αφήσουμε κατά μέρος ότι όλοι αυτοί που σκίζουν το καλσόν τους για την δημοκρατία θα έπρεπε να καλούν τον πρωθυπουργό να σεβαστεί το μήνυμα των εκλογών αντί να τα δίνουν όλα για όλα ώστε να κόψει το νήμα ο Σγουρός.

Και ας πάμε στον τρέχοντα εκβιασμό που στρώνει χαλί για το δεύτερο γύρο.

Πατώντας στο μίνιμουμ παραπέτασμα καπνού της οριακής προπόρευσης του ΠΑΣΟΚ από την καταρρακωμένη ΝΔ, σε συνθήκες μέγα - προπαγάνδας, ο Γιώργος για μια ακόμη φορά έκανε τη νύχτα – μέρα  βάζοντας υποψηφιότητα για το νόμπελ αυθαιρεσίας, αυτή τη φορά για την ερμηνεία του μηνύματος της 7^ης Νοέμβρη. Γιατί χωρίς αυτή την αυθαιρεσία δεν θα μπορούσε να πάει για δεύτερο γύρο αλλά μόνο για... βρούβες.

Για κακή του τύχη όμως δεν έχουμε φτάσει ακόμη στο σημείο όπου στο δεύτερο γύρο το εκλογικό σώμα να περιορίζεται σε όσους ψηφίζουν ΠΑΣΟΚ δαγκωτό - δε πα’ να υπόσχεται λιμούς, σεισμούς και καταποντισμούς - αλλά εξακολουθούν να έχουν δικαίωμα ψήφου όσοι είναι απογοητευμένοι από αυτό αλλά και όσοι το εχθρεύονται πολιτικά και ιδεολογικά. Τι να κάνει κι ο Γιώργος; Ν’ αφήσει να γίνει καμιά στραβή;

Δυο μέρες αφότου η νεράιδα που ακούει στο όνομα Ραγκούσης έχει χτυπήσει τις κάλπες με το μαγικό ραβδί και τις έχει ξανακάνει αυτοδιοικητικές, έρχεται το συγκρότημα (προφανώς σε... μάξιμουμ συνεννόηση) και τις ξανακάνει αγρίως πολιτικές για να μην πω εμφυλιοπολεμικές...

Η Αριστερά στήνεται στο απόσπασμα βαφτιζόμενη αγκονάρι της Δεξιάς, μπας και καμουφλαριστούν οι πραγματικά ανίερες συμμαχίες του Γιώργου με την ακροδεξιά και τους αποσταταίους. Ευθύς αμέσως ενεργοποιείται και το αριστερό εξαπτέρυγο που δεν μας καλεί ευθέως να ψηφίσουμε ΠΑΣΟΚ, αλλά δια της ατόπου... να καταψηφίσουμε τη δεξιά και να ψηφίσουμε «ηθικά» πρόσωπα και προγράμματα και γενικώς «δημοκρατικές δυνάμεις».

Το πρόγραμμα βέβαια που απεργάζονται «αι δημοκρατικαί δυνάμεις» είναι ένα και εφαρμόζεται και με μπλε και με πράσινους κόκκους: απολύσεις και ιδιωτικοποίηση υπηρεσιών της αυτοδιοίκησης. Ο,τι δηλαδή θα εφαρμόσουν και σε επίπεδο κεντρικής διοίκησης: απολύσεις στο δημόσιο, μείωση μισθών στον ιδιωτικό τομέα (εκεί οι απολύσεις έχουν ήδη απελευθερωθεί), ξεπούλημα των ΔΕΚΟ, ιδιωτικοποίηση της Υγείας και της Παιδείας.

Και βεβαίως το πρόβλημα του ΠΑΣΟΚ δεν είναι αν το σχετικό μάνιουαλ του Καλλικράτη θα το εφαρμόσει πρόθυμα ο πράσινος υποψήφιος της περιφέρειας ή σε αντιπολιτευτικούς τόνους ο γαλάζιος (εφαρμόζοντάς το πάντως). Το θέμα είναι να φαίνεται ότι έχει την πρωτιά στην Αττική, έστω και με μια ψήφο διαφορά, καθώς και την πλειοψηφία των περιφερειών ώστε ο χάρτης το βράδυ της Κυριακής να φαίνεται πράσινος. Το ζήτημα δηλαδή είναι η πολιτική του αμφισβήτηση να μην κάνει γκέλ και στο μάτι του θεατή την ώρα που κοιτάει την τηλεοπτική οθόνη.

Από την άλλη, και στενά αυτοδιοικητικά να θες να το πάρεις, όπως τουλάχιστον μας καλούν οι «διλημματοφύλακες» σε Αθήνα και Θεσσαλονίκη, δεν μπορείς.  Αφενός το χρήμα μεταπηδά στην Περιφέρεια που θα διαχειρίζεται το ΕΣΠΑ οπότε και τα συμφέροντα έχουν άλλη πόρτα να χτυπήσουν. Αφετέρου τι διαφορετικό θα κάνει ο Καμίνης από τον Κακλαμάνη μη έχων πόρους αλλά υποχρέωση να ξαλαφρώσει το Δήμο από περιττά έξοδα (υπαλλήλους, υπηρεσίες, κ.λπ.)...

Δεν ξέρω αν πιστεύει ότι την επομένη της εκλογής του θα πάει να φυτέψει δέντρα ενώ θα έχει να αντιμετωπίσει προβλήματα όπως τα σκουπίδια, την έλλειψη ελεύθερων χώρων, νηπιαγωγείων παιδικών σταθμών και σχολικής στέγης και κυρίως την γκετοποίηση της μισής πόλης. Άλλωστε ό,τι και να νομίζει τώρα μπορεί κάλλιστα την επομένη να ισχυριστεί ότι «το πρόβλημα ήταν μεγαλύτερο απ’ ό,τι πιστεύαμε».

Ξέρω, όμως πως σε τελική ανάλυση η παράταξη που στηρίζει και τον στηρίζει σκοπεύει να φυτέψει στρατιές απολυμένους και αυτό δεν είναι άνευ (κεντρικής πολιτικής) σημασίας και για την πόλη.

Τότε να δούμε πώς θα ξεριζώσει τη βία που θα ξεφυτρώνει από παντού: όσοι άνεργοι δεν έχουν καμία όρεξη να χάσουν κι άλλο την αξιοπρέπειά τους επινοικιαζόμενοι για ένα κομμάτι ψωμί και μπορούν να βρουν μια διέξοδο θα την κάνουν για την επαρχία. Οι υπόλοιποι εγκλωβισμένοι εντός των τειχών θα περιφέρουν την οργή τους σε μια πόλη που θα προσφέρεται όλο και περισσότερο για συγκρούσεις, όσο θα εντείνονται και θα γίνονται πιο ορατές στο γυμνό μάτι οι ταξικές διαφορές ανάμεσα σε όσους παλεύουν ίσα για την επιβίωση, σε όσους μέχρι πρότινος ζούσαν καλά και τώρα πασχίζουν ίσα για αξιοπρεπή διαβίωση ή για να μη βρεθούν στο δρόμο και σε όσους εξακολουθούν να ξοδεύονται για το στάτους.

(πηγή)

Η Αθήνα (και ίσως όλες οι μεγάλες πόλεις) κινδυνεύει να γίνει ρημαδιό με ή χωρίς πράσινο και ποδήλατα, ενώ ήδη έχει γεμίσει ανθρώπινα κουρέλια που από την Ομόνοια όλο και ανεβαίνουν προς το Σύνταγμα κοιμίζοντας τα ταλαίπωρα κορμιά τους σε χαρτονένια στρώματα στην Κοραή και την Κλαυθμώνος. Η επιβαλλόμενη φτώχεια είναι η μεγαλύτερη βία και ασχήμια και δη σε συνθήκες «δημοκρατίας» και βέβαια προξενεί καταστάσεις που απέναντί τους το σύστημα μάλλον έχει δύο επιλογές: ή να τις κουκουλώσει για να μην φαίνονται και να κρατάει σε νιρβάνα και τους υπόλοιπους ή να τις χρησιμοποιεί ώστε ο φόβος που προκαλούν στους έχοντες ακόμα κεκτημένα να διαφυλάξουν να εξουδετερώνει την οργή τους...

Καλό βόλι (ξανά) και περαστικά στη Δημοκρατία μας...