Διαδήλωση αλληλεγγύης, σήμερα 4 Μάρτη (39η ημέρα απεργία πείνας) Μουσείο, 6:00μ.μ.

100 απεργοί πείνας στα νοσοκομεία
Διαδήλωση αλληλεγγύης την Παρασκευή 4 Μάρτη (39η ημέρα απεργία πείνας) Μουσείο, 6:00μ.μ.


«Αργοσβήνω πολεμώντας»
Από το «Νερό κι Αλάτι-Ένα τραγούδι για τους 300» των Υπεραστικών

Η Πρωτοβουλία Αλληλεγγύης στους 300, ανταποκρινόμενη στην πρόταση των μεταναστών απεργών πείνας, καλεί σε διαδήλωση αλληλεγγύης την Παρασκευή 4 Μάρτη (Μουσείο, 6:00). Την ώρα που οι απεργοί πείνας που βρίσκονται στα νοσοκομεία της Αθήνας και της Θεσσαλονίκης φτάνουν τους 100, η κυβέρνηση επιχειρεί να στηρίξει την πολιτικά έωλη αδιαλλαξία της με τα μόνα όπλα που της έχουν απομείνει: το ψέμα και τη συκοφάντηση. Μάταιη η προσπάθεια όμως. Αυτό το «κράτος που προσπαθεί να θριαμβεύσει με μια ατέλειωτη στριγκλιά» παρουσιάζεται ανήμπορο μπροστά στο φρόνημα και το ήθος των 300 απεργών πείνας, που αγωνίζονται με μόνο όπλο εκείνο το βασικό πυρήνα της ύπαρξης που παραμένει πάντοτε αναπαλλοτρίωτος από την εξουσία.
Κάθε μέρα που περνάει, η πολιτική χειρονομία των μεταναστών απεργών πείνας βρίσκει ολοένα και περισσότερους αποδέκτες. Ολοένα και περισσότεροι καταλαβαίνουν ότι αυτός ο αγώνας που συνεχίζεται 38 ημέρες τώρα στην Υπατία, το ΕΚΘ και τα νοσοκομεία, δεν είναι μόνο αγώνας ενάντια στο απαρτχάιντ που υφίστανται οι ξένοι εργάτες. Είναι αγώνας όλων των εργαζόμενων ενάντια στην οργανωμένη αθλιότητα που στραγγαλίζει το παρόν και λεηλατεί το μέλλον.
Μένει πια στην κυβέρνηση να πάρει τις αποφάσεις τις. Ή να αποδεχτεί το αυτονόητο ή να πάρει τη δική της θέση στη βίβλο της αγριότητας.

Αθήνα 3/3/11( 38η ημέρα απεργίας πείνας )

Πρωτοβουλία Αλληλεγγύης στους 300 μετανάστες απεργούς πείνας

.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.

ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ ΑΠΕΡΓΩΝ ΠΕΙΝΑΣ – ΠΕΜΠΤΗ 3/3/11

Οι 300 απεργοί πείνας της Αθήνας και της Θεσσαλονίκης, από τους τόπους απεργίας μας και τα νοσοκομεία, ακούμε έκπληκτοι τον κυβερνητικό εκπρόσωπο να αποδίδει, προτροπές, εξαναγκασμούς, προπυλακισμούς και άλλες αθλιότητες στους ανθρώπους που στέκονται δίπλα μας στα νοσοκομεία, φροντίζουν με αυταπάρνηση και σε 24ωρη βάση την υγεία μας και στηρίζουν τον αγώνα μας.

Να πάψει η κυβέρνηση να παίζει με όσους μας συμπαραστέκονται. Αρκετά παίζει με τις ζωές μας εδώ και καιρό.

Κάθε απόφασή μας για κλιμάκωση του αγώνα μας, για το αν ξεκινάμε απεργία δίψας, για το αν δεχόμαστε ορρό στα νοσοκομεία κλπ. , έχει να κάνει μόνο με δικές μας αποφάσεις, στον αγώνα αξιοπρέπειας που επιλέξαμε. Οι αλληλέγγυοι που είναι δίπλα μας, στο μόνο που μας προτρέπουν αυτή τη δύσκολη ώρα, είναι η προστασία της υγείας και της ζωής μας.

Να μην ξανατολμήσει κανείς, ούτε κυβερνητικός εκπρόσωπος, ούτε οποιοσδήποτε άλλος να λερώσει τον αγώνα μας και την αγωνία όσων στέκονται δίπλα μας.

Αθήνα – Θεσσαλονίκη

03-03-2011

οι 300 μετανάστες απεργοί πείνας

(πηγή)

.-.-.-.-.-.-.-.-.

«Νερό κι αλάτι»

«…Για τους δικούς σου, από την ώρα που φεύγεις μετανάστης είσαι  ήδη σαν νεκρός, στρώνουν κάθε βράδυ τραπέζι κι εσύ λείπεις. Τους είπα να  με κλάψουν 40 μέρες, κι αυτό ήταν. Κι εμείς αν πεθάνουμε, θα κοιμόμαστε  για πάντα ήσυχοι. Όμως, αυτοί που δε μας δίνουν μια σφραγίδα δε θα  κοιμούνται ήσυχοι ποτέ. Θέλω να πω και μια κουβέντα στους Έλληνες φίλους  που έκανα: μπήκατε στην καρδιά μου. Ζήσαμε ευτυχισμένοι. Και σε όλους  αυτούς που μας φέρθηκαν άσχημα, μας έφαγαν λεφτά: σας τα χαρίζω, σαν να  μην έχει γίνει τίποτα. Αντίο σας».

Χασάν
Ένας από τους 300 εργάτες μετανάστες απεργούς πείνας.

από apergiapeinas300

Σαράντα μέρες κλάψε με πατέρα,
ρημάξανε τον τόπο μας, θα φύγω.
Ανθρώπινη ζωή θα πάω να χτίσω,
τους φράχτες και τις νάρκες θ’ αψηφήσω.

Στη φτώχεια που γεννήθηκα η ανάγκη με παιδεύει.
Αδιέξοδες οι μέρες μου κι οι νύχτες μου συντρίμμια.

Δουλέμποροι σταθήκανε μπροστά μου,
σε μαύρα σαπιοκάραβα με ρίξαν.

Με φόρτωμα της γης τους κολασμένους
στα άγρια τα πελάγη ξανοιχτήκαν.
Στο κύμα που λυσσομανά η ανάσα μας κομμένη,
να κρέμεται απ’ το βλέμμα μας μια τόση δα ελπίδα.

Σε τούτα εδώ τα χώματα που ήρθα,
στ’ αμπέλια, στις ελιές, μέσα στους κάμπους
αβγάτιζα το βιος του αφεντικού μου,
φωνή δεν είχα, μαύρη η δουλειά μου.
Κλεισμένος σ’ εργοτάξια, θαμμένος σε υπόγεια,
να τρέφονται απ’ τη σάρκα μου αχόρταγα θηρία.

Νερό κι αλάτι, 300 βράχοι και λίγοι κόκκοι ζάχαρης,
πριν με μετρήσει η ζυγαριά
να αργοσβήνω, πολεμώντας.

Ο ιδρώτας μου κυλούσε μες στις πόλεις,
σε δρόμους, εργοστάσια, ναυπηγεία.
Τα χέρια μου πληγιάζαν στους χειμώνες
που μάτωνα για ξένα μεγαλεία.

Και στήριγμα στους γέροντες που απόβλητοι σωπαίναν.
Στο άδειο προσκεφάλι τους μια στάλα από φροντίδα.

Αυτοί που νόμιμα μ’ απομυζούσαν
λαθραία ονομάσαν τη ζωή μου,
να ιδρώνω, να κοπιάζω, να παράγω,
μα δίκιο να μη βρίσκω στο κελί μου.
Και τρέμω τα τσιράκια τους που με παραφυλάνε.
Γυρεύω τα αδέρφια μου, τους ντόπιους τους εργάτες.

Νερό κι αλάτι, 300 βράχοι και λίγοι κόκκοι ζάχαρης,
πριν με μετρήσει η ζυγαριά
να αργοσβήνω, πολεμώντας.

Ο θάνατος πια δε θα με τρομάξει,
πεθαίνω τώρα πλάι σε συντρόφους.
Πατρίδα μου είναι η σφιχτή γροθιά μου
κι ο αγώνας για της τάξης μου τα δίκια.
Ζωή να χτίσω πάλεψα κι αυτοί με πολεμάνε.
Αυτοί που όλο το μόχθο μας δικό τους τον κρατάνε.

Νερό κι αλάτι, 300 βράχοι και λίγοι κόκκοι ζάχαρης,
πριν με μετρήσει η ζυγαριά
να αργοσβήνω, πολεμώντας.

Αντίο σας.

Αμπντούλ, Νορντίν, Αχμέντ,                          Εργάτη  μετανάστη
                     Χαμίντ,  Χασάν.                                           αδερφέ μου.

ΥΠΕΡΑΣΤΙΚΟΙ
24/2/2011