Κυριακή 6 Μαρτίου 2011

Ο ανθρωπισμός των πλιατσικολόγων

σκίτσο του Giacomo Cardelli (πηγή)
του Ρούσσου Βρανά

Ωσπου ο Μουαµάρ να γίνει ξαφνικά µισητός από όλους πριν από δύο εβδοµάδες, γιατί άραγε κανείς δεν είχε ασχοληθεί µέχρι τότε µε αυτόν, ιδιαίτερα τα πολιτικά φιλαράκια του στο εξωτερικό; Σήµερα, αυτά ακριβώς τα πρώην φιλαράκια, οι ΗΠΑ και η Ευρωπαϊκή Ενωση, κινούνται για στρατιωτική επέµβαση στη Λιβύη προκειµένου να εξασφαλίσουν ότι η διάδοχη κατάσταση στη χώρα θα είναι ένα ακόµη φιλικό τους καθεστώς.

Ελάχιστοι στη Λιβύη θα πιστέψουν τις ανθρωπιστικές ανησυχίες που επικαλούνται αυτές οι δυνάµεις για να δικαιολογήσουν την επέµβαση. Οµως έχει ήδη εξαπολυθεί µια προπαγανδιστική εκστρατεία παρόµοια µε εκείνες που είχαν ανοίξει τον δρόµο στις ΗΠΑ και στο ΝΑΤΟ για τις επεµβάσεις στη Βοσνία και στο Κοσσυφοπέδιο, η οποία αναδεικνύει τις ωµότητες που διέπραξε το καθεστώς του Καντάφι ως επιχείρηµα για µια στρατιωτική επέµβαση για τη «σωτηρία» του λαού της Λιβύης.

Πρόκειται για ένα επιχείρηµα χωρίς αξιοπιστία. Επειδή µόλις πριν από δύο εβδοµάδες, οι ίδιες αυτές δυνάµεις εξακολουθούσαν να κανακεύουν τον Καντάφι για προσοδοφόρα συµβόλαια στην εκµετάλλευση του πετρελαίου και του φυσικού αερίου της Λιβύης. Μια ποµπή δυτικών «µνηστήρων», από τον Μπλερ και τον Σιράκ µέχρι τονΜπερλουσκόνι και τον Θαπατέρο, ακολουθούσαν την οσµή του πετρελαίου που τους οδηγούσε µέχρι την Τρίπολη. Και ούτε αυτοί ούτε η Κοντολίζα Ράις έδειχναν να ενοχλούνται τότε από το αστυνοµικό κράτος του Καντάφι και από τις κραυγές που αντηχούσαν από τους θαλάµους των βασανιστηρίων.  

Η αντιλυβική εκστρατεία δεν είναι παρά η προετοιµασία για ένα πλιάτσικο. Ενα πλιάτσικο που άρχισε ήδη µε το πάγωµα περιουσιακών στοιχείων της Λιβύης αξίας 30 δισ. δολαρίων που βρίσκονται σε αµερικανικές και ευρωπαϊκές τράπεζες, ύστερα από σχετική απόφαση του ΟΗΕ για την επιβολή κυρώσεων. Την ίδια ώρα, µε καθυστέρηση αρκετών ετών, η εφηµερίδα «Φαϊνάνσιαλ Τάιµς» (στην οποία µάλιστα ο Καντάφι φέρεται να είναι µέτοχος µέσω της εταιρείας Πίρσον) αναρωτιέται πώς τα χρήµατα του Καντάφι έφτασαν στηνΑµερική και την Ευρώπη παρά τις σχετικές νοµοθετικές προβλέψεις για το ξέπλυµα χρήµατος. «Μου φαίνεται τελείως απίθανο να έχει αποκτήσει ο Καντάφι τόσα δισεκατοµµύρια µε νόµιµο τρόπο», γράφει ένας αναγνώστης. «Αν η νοµοθεσία για το ξέπλυµα χρήµατος, στην οποία υπόκεινται όλοι οι πολίτες, δεν έχει εφαρµοστεί στην περίπτωση του Καντάφι και της οικογένειάς του, αναρωτιέται κανείς τι λόγο ύπαρξης έχει πραγµατικά». Πιο σωστό θα ήταν ένα άλλο ερώτηµα:

πώς µπορεί να ξεχωρίζει κανείς την περιουσία ενός δικτάτορα που την έχει φυγαδεύσει στο εξωτερικό σαν να είναι κάτι διαφορετικό από την περιουσία του λαού του. Στην πραγµατικότητα το πάγωµα δεν είναι παρά µια κατάσχεση περιουσιακών στοιχείων που ανήκουν στον λιβυκό λαό.


Ο λαός της Λιβύης δεν πρόκειται να δει µε καλό µάτι αυτή τη στάση των δυτικών δυνάµεων. Οι εξεγερµένοι ήδη εκφράζουν την εχθρότητά τους. Ενδεχόµενη επέµβαση κινδυνεύει να δώσει παράταση ζωής στον Καντάφι, αναστέλλοντας την ελπίδα για δηµοκρατική αλλαγή στη Λιβύη.

1 σχόλιο:

  1. Παραπληροφόρησης το ανάγνωσμα το άρθρο του φιλελεύθερου "αριστερού" Βρανά:

    - Οι εξεγερμένοι στην ανατολική Λιβύη ζήτησαν επίσημα τη συνδρομή των δυτικών, με το πιο "Επίσημο" όργανο τους, το εθνικό συμβούλιο της Βεγγάζης, ενώ ζήτησαν και τεχνογνωσία από τους Βρετανούς κρετίνους πολέμαρχους. Οι ίδιοι εξεγερμένοι αναρτούν τη σημαία της αμερικανοδίαιτης μοναρχίας της προ Καντάφι εποχής που είχε γονατίσει και οικονομικά και κοινωνικά τον λαό σε επίπεδα Μπαγκλαντές, κάτι που ανατράπηκε άρδην επί εποχής Κ.

    - Οι "ωμότητες" του καθεστώτος Καντάφι είναι ατεκμηρίωτες σπέκουλες επιπέδου CNN. Επίσης, μιλάμε για εμφύλιο πόλεμο με σημαντική διασπορά συμφερόντων. Δεν πολεμούν οι λαϊκοί "εξεγερμένοι" ενάντια στον κακό δικτάτορα - εκτός και αν λέμε λαϊκή εξέγερση την εξέγερση υπέρ της μοναρχίας προ Καντάφι ή τη δυτική παρέμβαδη. Υπάρχει μεγάλο τμήμα του λαού που στηρίζει ιστορικά τον Καντάφι.

    - Οι φιλοφρονήσεις με τους δυτικούς έγιναν κυρίως σε πολιτικό επίπεδο για να μην τον βγάλουν από τη μέση όπως τον Σαντάμ, ενώ στο οικονομικό δεν υπάρχει καμία επαφή με τις ανοησίες του άρθρου, καθώς η συντριπτική πλειοψηφία του πλούτου ανήκει στο λιβυκό κράτος, όπως και τα πετρέλαια και όχι στις πολυεθνικές.

    ΑπάντησηΔιαγραφή